Arachne VII ( บท สายเลือดปลอมที่ 7 )

 

 

 

แบล็ค ไซเรน

ตั้งแต่วันนี้จะเข้ามาเรียนที่นี่ครับ...

 

 

     แบล็คพูดแบบนั้นออกมาต่อหน้านักเรียนเวทย์มนต์ทั้งหลาย ก่อนที่สายตาจะเบี่ยงมองไปด้วยความเบื่อหน่าย ในใจเขายังคนครุ่นคิด ว่านักเรียนที่นี่ทำไมถึงมีท่าทีอ่อนแอ ไม่ต่างอะไรกับคุณหนูผู้ดี ที่เรียนเอาหน้า หรือเสแสร้งทำเป็นผู้ดี ทั้งๆที่พวกเขาเหล่านั้นอ่อนแอมาก ไม่มีประสบการณ์ต่อสู้หรือเสี่ยงตายด้วยซ้ำ

 

มองมือที่แสนจะขาวสะอาด

หรือแววตาที่อ่อนต่อโลก

สำหรับเขาแล้วนั้น....

 

หลังจากแนะนำตัวเสร็จ...

ก็มีเสียงนินทาเกิดขึ้นนิดหน่อย

 

     ''อุว๊าาา ดูท่าทางก็รุู้แล้ว เป็นคนจน...''

     ''ตระกูลอะไรกัน ไม่มีชื่อตระกูลเหรอ ?''

     ''ทำไมโรงเรียนถึงได้รับเด็กบ้านนอกเข้ามาโรงเรียนกันนะ''

     ''ให้ตายสิ ดูหน้าก็รู้แล้วว่าอ่อนแอ''

 

แบล็คเองก็ได้ยิน แต่ดูท่าจะไม่สนใจ

ได้แต่ทำหน้าเย็นชาเบี่ยงเบนสายตา

 

     ''แฮะ... แฮ่ม ~ เงียบๆหน่อยพวกเธอ เอาล่ะ ไปนั่งที่ของเธอได้ แบล็ค''

     ''ครับ... อาจารย์''

 

     อาจารย์ที่ยืนเคียงข้างแบล็คในตอนแรกนั้น เธอเป็นผู้หญิงผมสีน้ำตาลยาว ผมอาจจะยุ่งหน่อยๆ เป็นคนที่ดูน่ารัก ใส่แว่น และท่าทางร่าเริง ใส่ชุดกระโปรงสีน้ำตาลปนขาวที่เหมาะกับตัวเธอ โดยดูรวมๆแล้วไม่ต่างอะไรไปจากอาจารย์สาวติงต๊อง ส่วนห้องเรียนนั้นมีลักษณะเป็นโต๊ะเรียนไม้คุณภาพดี อีกทั้งโต๊ะเรียนเป็นแบบยาว (โต๊ะเรียนแบบนั่งหลายคน) โดยด้านหน้าจะต่ำ ด้านหลังจะสูง (เป็นห้องเรียนเวทย์มนต์ที่นิยมใช้กัน)

 

หลังจากแบล็คไปนั่งที่ของตัวเอง ( โดยที่นั่งอยู่ประมาณริมห้อง ที่ติดกับกำแพง )

 

อุตส่าห์บอกว่าจะเอาริมหน้าต่าง แกล้งกันสินะ แกล้งกันสินะ ! 

แบล็คตะหงิดในใจ พลางมองที่นั่งริมหน้าต่างๆ ทั้งๆที่นั่งตรงนั้นก็ว่างอยู่แท้ๆ

 

     ''อ... อ๊ะ คุณแบล็ค สวัสดีค่ะ''

 

ทันใดนั้นก็มีเสียงกระซิบเบาๆ แบล็คจึงหันไปมอง

คนที่นั่งข้างๆแบล็คไม่ใช่ใคร นั่นคือเซซิเลียนั่นเอง

 

     ''อะไรกัน เซซิเลียเองเหรอ นั่งอยู่ข้างๆฉันด้วย ไม่เห็นรู้มาก่อนเลย''

     ''อ- ฉ.. ฉันไร้ตัวตนขนาดนั้นเลยเหรอคะ !! คุณคีราโน่บอกให้มานั่งข้างๆกันน่ะค่ะ ฉันก็เลย.....''

     ''อ้อ ยัยนั่นเตี๊ยมเองเหรอเนี่ย''

     ''ละ-แล้วคือว่า คุณคีราโน่ไม่ได้มาด้วยเหรอคะ ?''

     ''อ้อ ยัยนั่นกำลังจัดห้องนอนอยู่น่ะ ก็.... ย้ายมาโรงเรียนประจำนี่เนอะ หอพักที่โรงเรียนนี้ก็ไม่เลว''

     ''งะ-งั้นเหรอคะ ว... ว่าแต่ ฉันทำตามที่ขอไปแล้ว เมื่อไหร่จะเอาแมงมุมออกจากท้องฉันคะ ?''

     ''พูดบ้าอะไรของเธอ หา ?''

 

แบล็คทำหน้าตาน่ากลัวแบบตัวร้าย

 

     ''ขะ-ขอโทษคะ ไม่ได้พูดอะไรทั้งนั้น ~ !''

     ''หึ... งั้นก็ดีแล้ว''

 

-ทำไมตูเหมือนตัวร้ายจังฟะ ! เปล่านะ คือแบบ ทำเพื่อปกป้องตัวเองต่างหาก อืม... ปกป้องตัวเอง ! 

 

     ''อืม แล้วไอ้เจ้านั่นไปไหน อะไรนะ ปีศาจที่ชื่อ คัท ?''

     ''คิทต่างหาก ! เอ่อ... คิทต่างหาก... ค่ะ !''

     ''อะไรกันคำพูดแบบนั้น พูดกับฉันไม่จำเป็นต้องเกรงใจก็ได้นะ''

     ''อ-อย่างนั้นเหรอคะ''

     ''แล้ว ตกลงหมอนั่นไปไหนแล้วล่ะ ตายแล้ว ?''

     ''ใช่ที่ไหนกันคะ ! ค-คิทน่ะ เป็นวิญญาณประเภทอาวุธค่ะ''

 

     เซซิเลียโชว์กำไลข้อมือสีดำข้างขวาให้กับแบล็คดู ดูเหมือนว่า ''คิท'' จะแปลงร่างเป็นอาวุธได้เช่นเดียวกันกับคีราโน่ พวกเขาต่างก็มีสายใยของอารัคเน่อยู่ในตัว จึงไม่แปลกที่มีความสามารถคล้ายคลึงกัน แบล็คที่เห็นเซซิเลียโชว์กำไลข้อมือนั่นก็รู้ได้ทันที

 

     ''งั้นเหรอ... ช่างเถอะ อ้อ แล้วก็ตอนเย็น มีเรื่องให้ช่วยหน่อย''

     ''คะ... อะไรงั้นเหรอคะ ?''

     ''เอาไว้ค่อยบอก จะเริ่มแล้วไม่ใช่เหรอ ชั่วโมงเรียนน่ะ ^^''

 

หลังจากเสียเวลาไปมากพอสมควรแล้ว อาจารย์ก็เริ่มสอนทันที

โดยอาจารย์มีชื่อว่า ''เมโทร่า''

อาจารย์ เมโทร่านั้น เริ่มจากใช้ชอล์กเขียนลงบนกระดานดำ จั่วหัวเรื่องว่า ''การใช้เวทย์สายฟ้า''

 

     ''ฮะ... แฮ่ม เอาล่ะค่ะ วันนี้เราจะเริ่มเรียนกันเลยนะคะ''

อาจารย์ยิ้มให้เหล่านักเรียน

 

     ''ครับ/ค่ะ''

เหล่านักเรียนตอบกลับ

 

     ''เอาล่ะค่ะ คราวที่แล้วเราเรียนเกี่ยวกับเวทย์ไฟไปแล้ว คราวนี้เป็นเวทย์สายฟ้านะคะ อย่างที่รู้กันว่าคาบเรียนที่แล้ว มีนักเรียนบางกลุ่มใช้เวทย์ไฟไม่ได้ หรือบางคนก็ใช้ได้แต่ไม่ค่อยมีประสิทธิภาพเท่าไหร่ แต่อย่างพึ่งท้อใจนะคะ เพราะว่าธาตุในตัวของแต่ละคนไม่เหมือนกัน จึงไม่ใช่เรื่องผิดปกติอะไรค่ะ.... ''

 

-อะไรนะ ธาตุ ? เวทย์มีธาตุด้วยเหรอ ?! ทำไมอารัคเน่ไม่เคยสอนฉันเลยฟะ !

งั้นที่ผ่านมา ตูใช้วิธีสู้ไม่เหมือนชาวบ้านงั้นเหรอ ! เอาจริงดิ ?''

 

แบล็คที่ท่าทางไม่ค่อยจะดี เซซิเลียจึง

 

     ''เป็นอะไรรึเปล่าคะ ด-ดูตกใจนะคะ''

     ''ม- ไม่ได้เป็นอะไรซัหน่อย บทเรียนที่นี่ก็ไม่น่าจะยากสำหรับฉันเท่าไหร่ ฮ่ะๆ ฮ่ะๆ ฮ....''

 

จากนั้นจึงมองไปหน้ากระดานดำต่อ

อ.เมโทร่าเริ่มวาดภาพอะไรไม่รู้บนกระดาน

เป็นภาพร่างกายของมนุษย์แบบจำลอง พร้อมกับเส้นสายอะไรบางอย่างเหมือนกับเส้นเลือด

 

     ''ปกติแล้ว เวทย์สายฟ้านั้น จะเริ่มร่ายมนต์ตั้งแต่หัวสมองมายังมือขวา ฉนั้นจึงเป็นไปไม่ได้ที่จุดเริ่มต้นของเวทย์สายฟ้าจะเริ่มมาจากจุดอื่นในร่างกาย และการต่อสู้กับคนที่ใช้เวทย์สายฟ้านั้น ควรจะกำจัดหรือหยุดยั้งแขนขวาของเป้าหมายให้ได้ ก็จะมีชัยชนะไปเกือบครึ่งค่ะ''

 

-ยัยนี่พูดเรื่องอะไรกันฟะ ! แล้วมันใช้ยังไง ไอ้เวทย์สายฟ้าเนี่ย ? 

     พอแบล็คหันไปมองนักเรียนคนอื่นรอบๆห้อง ทุกคนต่างแบมือขวา พร้อมกับทดลองใช้เวทย์สายกันทั้งหมด โดยนักเรียนกว่า 40% สามารถสร้างกระแสไฟฟ้าอ่อนๆบนมือของตัวเองได้ โดยนั่นไม่ใช่กระแสไฟฟ้าธรรมดา เพราะถ้าหากเป็นกระแสไฟฟ้าธรรมดา จะไม่สามารถมองเห็นด้วยตาเปล่าได้ แต่นั่นเป็นกระแสไฟฟ้าจากเวทย์มนต์ มันจึงเรืองแสงสีฟ้าสว่างอ่อนๆบนมือขวาของผู้ที่ทำได้นั่นเอง

 

 

     ''อ๊ะ... เหมือนฉันจะใช้เวทย์สายฟ้าได้ด้วยค่ะ ทั้งๆที่สายหลักของฉันคือไฟแท้ๆ ^^''

เซซิเลียยิ้มให้แบล็ค

 

-ยัยเซซิเลีย เธอก็ทำได้กับเขาด้วยงั้นเหรอ !???? 

 

     ทางด้านแบล็คที่เห็นเซซิเลียใช้เวทย์ได้ ตัวเองก็ทำท่าแบมือตามชาวบ้านเขามั่ง แต่ผลสรุปคือไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่ตัวแบล็คเองก็น่าจะเข้าใจลึกๆแล้วว่า ตัวเองย้ายมาเรียนกลางคัน ไม่แปลกที่จะไม่มีพื้นฐานอะไรซักอย่างเลย จะร่ายเวทย์เบื้องต้นก็ทำไม่ได้ด้วยซ้ำ ฉนั้นการร่ายเวทย์จำพวกธาตุ จึงไร้ความหมาย

 

     ''ก็นั่นสิเนอะ.... ~''

ทำหน้าเศร้าใจ

 

จากนั้นแบล็คก็มองไปที่อาจารย์ต่อ

อาจารย์เมโทร่าก็ยิ้มให้.....

ส่วนแบล็คน่ะเหรอ... เหอะ

 

     ''เอ่อ มีปัญหาอะไรรึเปล่าจ้ะ แบล็ค ?''

อ.เมโทร่า ถามแบล็ค

 

     เมื่ออาจารย์เมโทร่าพูดขึ้นมา เหล่านักเรียนมือเก๋ามากผู้ดีทั้งหลายจึงหันไปมองแบล็คทันที แถมยังนินทาแบล็คแบบเยาะเย้ยอีกต่างหาก ว่าห่วยแตก ใช้เวทย์มนต์ไม่ได้ โดยพวกนั้นรู้ได้ทันทีว่าแบล็คไม่ได้มีพื้นฐานเวทย์มนต์อะไรเลย เพราะดูจากการวางตำแหน่งของการแบมือ ก็เข้าใจได้ทันที

 

     ''ค-คุณแบล็ค ไหวหรือเปล่าคะ ?''

     ''เซซิเลีย... ฉันใช้เวทย์มนต์ไม่ได้หรอกนะ ฉันพูดจริง''

     ''อะ เอ๋ ค-คุณแบล็คใช้เวทย์มนต์ไม่ได้เหรอคะ ?''

 

ในตอนนั้นเอง

อาจารย์เมโทร่า....

 

     ''แบล็ค มายืนหน้าห้องหน่อยสิ''

     ''อ๊ะ... ครับ''

 

 

     แบล็คเองก็มายืนหน้าห้องเรียน โดยเพื่อนร่วมห้องทุกคน ต่างมองแบล็คเหมือนตัวตลก ตัวประหลาด การที่เขาเข้ามาเรียนในโรงเรียนคุณหนู แต่ดันไม่มีคุณสมบัติทางเวทย์มนต์ แค่คิดก็ตลกขบขันสำหรับพวกเขาแล้ว แล้วยังมีนักเรียนบางประเภทที่แอนตี้พวกนอกรีดพวกหรือพวกจนๆอย่างสามัญชนอีกด้วย

 

     ''ส-สงสัยแบล็คจะไม่เคยเข้ารับ 'การตื่นของเวทย์มนต์' ช-ใช่หรือเปล่าจ้ะ ?''

     ''เอ่อ.. มันคือ อะ-อ้อ ยังไม่เคยครับ แฮะๆ''

 

-แล้วมันคืออะไรกันฟะ ไอการตื่นของเวทย์มนต์เนี่ย! 

 

     ''อะ... เอ๋ แล้วเข้ามาเรียนในโรงเรียนนี้ได้ยังไง ''

อาจารย์เมโทร่าทำหน้างสงสัยแบล็คสุดๆ

 

-ซวยชิบหาย ! จะแก้ตัวว่าไงดี ! 

 

     ''เอ่อ... คือว่าผมน่ะ''

 

ตุ๊บบบบบบบ !!!!!!!!!!! ~

 

     ในตอนนั้นเอง ก็มีเสียงทุบโต๊ะเกิดขึ้นอย่างรุนแรง โดยนักเรียนหญิงสาวคนหนึ่ง เธอมีผมสีทองยาว แววตาสีฟ้า ผิวขาว ร่างกายดูสง่างาม แต่มากไปด้วยความหัวรุนแรง โดยเธอนั้นเริ่มทำหน้าไม่พอใจตั้งแต่ที่แบล็คย่างก้าวมายังในห้องนี้แล้ว ดูจากลักษณะในตอนนี้ เธอคงไม่ชอบคนประเภทแบล็คแบบสุดๆไปเลย

 

     ''ทนดูนายมานานมากพอแล้วนะ !ไอ้สามัญชน''

หญิงสาวคนนั้นมองหน้าแบล็คแบบตาไม่กระพริบ

 

     ''อาจารย์คะ หนูไม่ยอมรับหรอกค่ะ ! ทำไมโรงเรียนนี้ถึงได้ตกต่ำขนาดนี้กันคะ ! เอาเศษขยะโง่ๆมาเข้าห้องเรียนนี้ได้ยังไง แถมยังใช้เวทย์มนต์เบื้องต้นไม่ได้อีก แถมยังไม่มีชื่อตระกูลด้วย ไม่ว่ามองยังไงมันก็ผิดปกติค่ะ ''

 

-อะไรของยัยนี่กันฟะ ! เธอเป็นใครเนี่ย วิจารณ์ฉันซะยับเลยนะ ! 

 

     ''ดะ-เดี๋ยวสิ อะไรของเธอเนี่ย เป็นสามัญนแล้วมันผิดตรงไหนมิทราบ !''

     ''ผิดอยู่แล้วค่ะ ! เพราะนายดูท่าจะไม่มีชื่อเสียงยังไงละ !''

     ''เหตุผลอะไรของเธอเนี่ย ! สติแตกไปแล้วรึไง !''

     ''ว่าไงนะคะ เป็นแค่สามัญชนแท้ๆ กล้าปากดีขนาดนั้นเลยเหรอคะ !''

     ''ขอละ อย่าเอาคำสุภาพไปปนกับคำดูถูกเลย ! ยัยขุนนาง''

 

ในตอนนั้นเอง กลุ่มเพื่อนร่วมห้องบางกลุ่ม ก็ไดด้ตะโกนช่วยเหลือหญิงสาวคนนั้น

 

     ''ใช่แล้วล่ะ ! คุณเอมิเลียพูดถูกแล้ว ! พวกเราไม่ชอบสามัญชน !''

     ''ทำไมถึงให้สามัญชนเข้ามาเรียนที่นี่ได้กันครับ !''

     ''ใช่แล้วๆ ! พวกสามัญชนใช้เวทย์มต์ไม่ได้หรอก ! ''

 

-พวกเอ็งจะประหารจิตใจตูตั้งแต่วันแรกที่เข้าเรียนเลยเรอะ ! 

 

อืม.... ดีแล้วล่ะ ที่คีราโน่ไม่ได้อยู่ด้วย

ถ้าคีราโน่ได้ยินเข้าละก็ พวกเอ็งหัวขาดเรียงตัวไปแล้ว

ขอบคุณฉันซะด้วยแหละ ที่คิดถูก ว่าให้คีราโน่จัดห้องในหอพัก

 

ในขณะที่เกือบจะทั้งห้องรุมประนามแบล็ค

ทางด้านแบล็คก็ก้มหน้าทำหน้าเหนื่อยใจแบบขอไปที

จู่ๆ เซซิเลียที่อึ้งๆอึงๆมานาน ก็ลุกขึ้นพูดต่อหน้าเอมิเลีย

 

     ''ดะ... เดี๋ยวก่อนสิคะ ! จะตัดสินว่าเขาไร้ความสามารถ ไม่โหดร้ายไปหน่อยเหรอคะ ! คุณ เอมิเลีย''

 

ทั้งห้องต่างเงียบงัน หันไปมองเซซิเลียทุกคน

ไม่เว้นแม้กระทั่งแบล็ค

 

     ''หืม... คุณเซซิเลีย ดูเหมือนคุณจะไม่เข้าใจกฎของโรงเรียนนี้สินะคะ ?''

     ''ม- ม- ไม่สิ เขา.... เขาน่ะ มีความสามารถน่ะค่ะ เขาแข็งแกร่งจริงๆ ช่วยเข้าใจด้วยค่ะ''

     ''หา ? หน้าตาโง่ๆอย่างเนี่ยน่ะเหรอ แข็งแกร่ง อย่าทำให้ฉันขำไปหน่อยเลยค่ะ คุณเซซิเลีย''

 

-ชื่อเอมิเลียสินะ ขืนพูดมากว่านี้เดี๋ยวพ่อเอาแมงมุมยัดปากซะเลยนิ

ว่าแต่ยัยเซซิเลียออกตัวแทนเราเฉยเลย ใจกล้าจังฟะ ! 

 

     ''จ-ใจเย็นกันก่อนนะ คุณเซซิเลีย คุณเอมิเลีย''

อาจารย์เมโทร่าไม่ได้เรื่องเลย ห้ามเด็กทะเลาะกันยังไม่ได้

 

     ''อาจารย์คะ... งั้นอาจารย์จะทำยังไงกับคนน่าสมเพชนี้กัน''

     ''น... นั่นสินะ ดูเหมือนจะเข้ามาในโรงเรียนด้วยวิธีผิดปกติด้วยสิ.. ทะ... ทำไงดี''

 

เพื่อนๆในห้อง ก็เริ่มทยอยออกปากกันทีละคนสองคน

จนท้าสุดความวุนวายในห้อง ก็หยุดไม่อยู่แล้ว

 

     ''แจ้งทางโรงเรียนให้ไล่ออกเลยค่ะ อาจารย์ !''

     ''ใช่ๆ ไล่ออกเลย ไล่ออกเลย ! สามัญชนไม่ควรเข้ามาเรียนที่นี่หรอก !''

     ''ใช้เวทย์มนต์ไม่ได้นะครับ อาจารย์ แบบนี้ผิดกฎของโรงเรียนนะ !''

 

เซซิเลียดูท่าจะหน้าเหวอไปพอสมควร

ก่อนจะกลั้นใจพูดอีกครั้ง

 

     ''ดะ... เดี๋ยวก่อนสิคะ ! ถ้าแบล็คเขาใช้เวทย์มนต์ไม่ได้ ฉันจะสอนเขาเองค่ะ !''

เซซิเลียออกหน้าแทนแบล็คอีกครั้ง

 

     ''สอน... ? คุณเซซิเลียจะทำตัวเป็นอาจารย์งั้นเหรอคะ ? ทั้งๆที่ตัวเองใช้เวทย์มนต์ก็ไม่ค่อยคล่องแท้ๆ''

     ''ไม่ใช่นะคะ คือฉันน่ะ.... ''

 

ในตอนนั้นเอง แบล็คก็เริ่มเอ่ยปากอีกครั้ง

 

     ''เดี๋ยวสิ....  ชื่อเอมิเลียสินะ....  เธอน่ะ ทำไมต้องใช้คำพูดรุนแรงด้วย ?''

     ''รุนแรง ? ไม่เลยค่ะ สามัญชนอย่างนายน่ะ ควรออกไปจากโรงเรียนนี้ได้แล้ว !''

     ''ขอบอกไว้ตรงนี้ ว่าฉันไม่ได้อ่อนแอเหมือนที่พวกแกกล่าวหากันหรอกนะ !''

     ''ถ้าใช้เวทย์ไม่ได้ นายจะไปสู้กับใครได้กันคะ !?''

     ''เธอนี่... ปากร้ายจริงๆเลยนะ เอมิเลีย''

     ''รบกวนอย่ามาเรียกชื่อฉันห้วนๆได้ไหมคะ ฉันเป็นลูกของขุนนางนะคะ ต้องมีคุณนำหน้าสิ !''

 

อาจารย์เมโทร่าเองก็เริ่มควบคุมนักเรียนทั้งหลายไม่อยู่

ได้แต่ทำหน้าอึ้งๆอึมๆ แถมเริ่มน้ำตาเล็ตแล้วต่างหาก

นักเรียนทั้งหลาย เห็นใจอาจารย์บ้างเถอะคุณ

 

     ''ขุนนางอย่างเธอเนี่ยนะ... เหอะ... ที่อ่อนแอน่ะ มันเธอมากกว่าล่ะมั้ง คุณ-เอ-มิ-เลีย''

     ''ค... คนธรรมดาที่ใช้เวทย์ไม่ได้อย่างนาย ช่างกล้าพูดนะ !''

     ''มันผิดมากรึไง ที่ฉันอยากจะมาเรียนที่นี่ ?''

     ''ไม่ผิดหรอกค่ะ เพราะคุณไม่เหมาะสมต่างหาก เพราะเป็นสามัญชน''

     ''คำหนึ่งก็สามัญชน สองคำก็สามัญชน งั้นอะไรคือความเหมาะสมล่ะ คุณเอมิเลีย ?''

     ''ก็ต้องเป็นพลังเวทย์ แล้วก็เชื้อสายตะกูลสิคะ !!''

 

ฮ่.. ฮ่าๆ ฮ่าๆ 

 

ฮ่ะๆ.... ฮ่ะๆ ฮ่าๆ ฮ่าๆ ฮ่าๆ

 

     ''นี่เหรอความคิดของพวกขุนนาง... มือของเธอเคยผ่านการต่อสู้มาแล้วหรือยัง ถึงได้กล้าพูด''

     ''ว่ายังไงนะคะ ฉันน่ะ แข็งแกร่งนะคะ ! !''

     ''ฟังนะ คุณเอมิเลีย เธอนะ ก็แค่เรียนเวทย์ไปเพื่อหน้าตาแก่วงตระกูลเท่านั้น แต่จริงๆแล้วเธอมันก็แค่คนอ่อนแอ ไปสู้กับใครเขาไม่ได้หรอก มีดีแค่เอาชื่อตระกูลมาบังหน้าปกป้องตัวเอง เป็นได้แค่คนอ่อนแอ''

 

จู่ๆก็มีถุงมือคู่หนึ่ง ถูกขว้างใส่หน้าของแบล็ค ทางแบล็คก็ไม่ได้หลบหรอก แต่กลับทำหน้าเย็นชาซะด้วยซ้ำ

ดูเหมือนเอมิเลียจะเป็นขว้างถุงมือนั่นเอง นั่นคือสานท้าประลอง

 

     ''ก็ไม่อยากรังแกคนใช้เวทย์มนต์ไม่เป็นหรอกนะคะ แต่ถ้ายังไม่รูุ้ถึงความอ่อนแอของตัวนายเองล่ะก็.... ''

     ''ประลองกับฉัน... เธอแน่ใจล่ะเหรอ ?''

     ''อะไรกัน... ดิฉันต้องเป็นฝ่ายถามคุณมากกว่ามั้งคะ ว่าแน่ใจแล้วหรือยัง ?''

 

 

''งั้นเอาเป็น ประลองให้ตายกันไปข้างหนึ่งเลยเป็นไง ?'' 

 

 

แบล็คเบิกตากว้างเหมือนปีศาจร้าย พูดด้วยสีหน้าเย็นชาราวกับจะฆ่า

เป็นการเตือนใจให้กับเอมิเลียได้เป็นอย่างดี

ทางด้านเอมิเลียตกใจมาก ไม่นึกว่าจะถึงขั้นกล้าพูดว่าให้ตายกันไปข้างหนึ่ง

เธอเงียบลงด้วยสีหน้าเหงื่อตก ก่อนจะกลั้นใจพูดด้วยสีหน้าแปลกๆ

 

     ''อ-เอาสิคะ ถ้าคนอย่างนายกล้าพูดถึงขนาดนั้น ! ฉันจะจัดการนาย !''

 

อาจารย์เมโทร่าได้เข้ามาระหว่างพวกเขาทั้งสอง

 

     ''จ-ใจเย็นสิคะทั้งสองคน ! ถ-ถาแค่ประลองจนเห็นผลก็พอแล้วไม่ใช่เหรอคะ ! แบบนี้ผิดกฎหมายนะ''

     ''อะ-... น-นั่นสินะคะ งั้นเอาตามที่อาจารย์เมโทร่าบอกเป็นไง คุณแบล็ค''

     ''เหอะ... ก็แค่ปอดแหกไม่ใช่รึไงกัน ทำไมต้องพูดด้วยสีหน้าสั่นๆด้วย''

     ''ว่าไงนะคะ ! คุณอยากตายถึงขนาดนั้นเลยเหรอคะ !''

     ''ก็นะ.. เอาเถอะ งั้นจะเริ่มประลองกันเมื่อไหร่ ?''

     ''พรุ่งนี้ตอนเช้าค่ะ ฉันจะแสดงให้เห็นเอง ว่าคนอ่อนแอแบบนาย มันไร้ค่าแค่ไหน !''

 

 

***********************************************

 

 

ณ หอพักของแบล็ค ในโรงเรียน ( ตอนเย็นหลังเลิกเรียน )

 

     ''แล้ว... พรุ่งนี้นายก็ต้องไปดวลกับเธองั้นเหรอ ?''

     ''ก็ อาจจะเป็นแบบนั้น''

     ''อาจจะ ?''

 

     คีราโน่ที่กำลังนั่งกินแอปเปิ้ลอยู่บนโต๊ะกินข้าว เธอกินด้วยท่าทีชิวๆนั่งไขว่ห้าง รวมถึงถามแบล็คว่าจะเอายังไงต่อ ส่วนทางด้านแบล็คก็นอนหงายอยู่บนเตียงด้วยท่าทีง่วงนอน ก่อนจะกลิ้งไปกลิ้งมาเหมือนเด็กปัญญาอ่อน แล้วส่งสายตาไปมองคีราโน่ ซึ่งคีราโน่เองก็ใส่เสื้อกล้ามโชวเนื้อหนังซะเหลือเกิน แบล็คเองก็น้ำลายไหลแล้ว เห็นไหม... 

 

     ''เธอจัดห้องได้สวยดีนะ ฉันชักง่วงนอนแล้ว''

     ''ฉันถามว่านายจะทำยังไงต่อไปต่างหาก''

     ''คีราโน่ ฉันมีอารมณ์ ขอเด้าหน่อย''

 

คีราโน่ทำหน้าเหนื่อยใจ พร้อมกับปาแอปเปิ้ลใส่หน้าของแบล็ค

ทางด้านแบล็คก็รับมันเอาไว้ พร้อมกับกัดกินแอปเปิ้ลที่เหลือต่อ

 

     ''คือว่านะ.... ไอ้นิสัยแบบนี้เลิกซะเถอะ''

     ''ขอเด้าหน่อย''

     ''หุบปาก ! แบล็ค''

     ''ครับ..... ''

 

ได้ยินเพียงเสียงถอนหายใจของคีราโน่

จากนั้นแบล็คก็กลับเข้าเรื่องได้ซักที

 

     ''ฉันน่ะ เรียนไม่รู้เรื่องเลย เวทย์มนต์บ้าบออะไรไม่รู้''

     ''นึกสภาพนายที่ไปนั่งจ๋อยในห้องเรียนไม่ออกเลยแฮะ''

     ''ขอล่ะ อย่าล้อฉันมากไปกว่านี้เลย ไอ้พวกบ้าในห้องเรียนนั่น ล้อฉันมาทั้งวันแล้ว''

     ''แล้ว เซซิเลียล่ะ เธอได้ช่วยนายไหม ?''

     ''ยัยนั่นออกหน้าแทนฉันด้วย ภูมิใจสุดๆ''

     ''แต่... ก็นะ... พวกเราไม่ใช่จอมเวทย์นี่น่า พวกเราเป็นปีศาจของ 'จอมเวทย์' ก็ไม่เห็นแปลก''

     ''อารัคเน่ก็ใช้เวทย์มนต์ไม่ได้งั้นเหรอ เธอไม่เคยสอนฉันเลยนะ''

     ''ท่านอารัคเน่น่ะ ใช้เวทย์มนต์ได้หลายประเภทอยู่นะ''

     ''งั้นเหรอ.... แล้วทำไมอารัคเน่ถึงไม่สอนฉันเลยล่ะ ?''

     ''ฉันเองก็ไม่รู้เหมือนกัน คงจะมีเหตุผลของท่านนั่นแหละ ฉันเองก็ใช้เวทย์มนต์ไม่ได้เหมือนกันนั่นแหละ''

     ''ขอเด้

     ''ไม่ ! ทำไมพูดเข้าเรื่องอยู่ดีๆแล้วชอบพาไปเรื่องบนเตียงอยู่ได้ ไอ้หื่นแบล็คเอ้ย !''

     ''ก็เธอใส่เสื้อกล้ามเองนี่นา ! แถมไม่ใส่บราด้วย เห็นจุกแล้ว เห็นไหม !!''

     ''จะบอกว่าความผิดของฉันงั้นเหรอ !?''

     ''ใช่ ความผิดเธอนั่นแหละ ! ที่ทำให้ฉันหื่น''

     ''แบล็ค ! นายนี่มัน !''

     ''ก็มัน.... ฉันเหนื่อยนี่นาวันนี้ เรียนในห้องมันกดดันนะ''

     ''คือว่านะ แบล็ค วันนี้ฉันจัดห้องเหนื่อยแล้ว ฉันไม่มีอารมณ์ด้วยหรอกนะ''

     ''แล้วฉันจะทำยังไงต่อดี ?''

     ''พวกเรายังคุยเรื่องเมื่อกี้ไม่จบเลยนะ''

     ''นั่นสินะ... จะเอายังไงกับยัยเอมิเลียนั่นดี ดูท่าถ้าไม่ทำอะไรซักอย่าง ยัยนั่นจิกกัดฉันไปตลอดแน่''

     ''นี่ แบล็ค....''

     ''อะไรเหรอครับคุณคีราโน่...''

     ''ถึงผลการดวลที่ออกมาจะเป็นยังไง นายก็จะเริ่ม 'เด่น' ในโรงเรียนนี้อยู่ดี ถ้านายเริ่มเป็นจุดสนใจของโรงเรียนนี้ขึ้นมา ดีไม่ดีพวกนั้นอาจจะรู้ว่าเราเกี่ยวข้องกับท่านอารัคเน่ก็เป็นได้ ฉนั้นฉันขอแนะนำ ห้ามนายไปดวลการประลองกับเธอเด็ดขาด ไม่ว่าจะอับอายแค่ไหน แต่ความลับของพวกเราต้องมาก่อน''

     ''รู้แล้วน่า ฉันไม่คิดจะไปดวลกับยัยเอมิเลียอะไรนั่นหรอก แต่ฉันมีแผน''

     ''แผนงั้นเหรอ... นายเนี่ยนะคิดแผน แล้วแผนอะไรล่ะ ?''

 

คืนนี้เราจะไปบุกห้องของยัยเอมิเลีย

จัดหนักให้ยัยนั่นคืนนี้ซะเลย !! ฮ่ะๆ ฮ่ะๆ