The Red Eye Blood ดวงตาแดงเลือด

               พรุ้งนี้วันพฤหัสฉันจะทดสอบเป็นwizard. กับคาสึเมะตั่งแต่วันอาทิตย์ฉันก็อ่านท้องจำตำราเวทย์จนจำได้ทั่งหมดและตอนนี้ กำลังศึกษาเกียวกับวงเวทย์ วงเวทย์ดาว5แชก ประกอบด้วยธาตุทั้ง5 ดิน น้ำ ลม ไฟ ไม้ ส่วนวงเวทดาว6แชก จะประด้วยธาตุหลัก4 ดิน น้ำ ลม ไฟ และธาตุพิเศษอีก2 แสง มืด การที่เราจะใช้เวทย์ได้ทรงพลังมันต้องเลือกวงแหวนให้ถูกต้องตามธาตุ

            ก๊อกๆๆๆๆ

  "มิซาเนะ ได้เวลาข้าวเย็นแล้ว

  "คาสึเมะ ลอแปยนึงเก็บหนังสือก่อนนะ

          หลังจากเก็บหนังสือ ฉันเปิดประตูห้องมาเจอสาวผมแดงมีผมเป็นเล็กน้อย ท่างเหมือนเพิ่งตื่นสงสัยกลับมาจากโรงเรียนแล้วหลับ

  "นี้กลางคืนนอนไม่พอรึป่าวคาสึเมะ

  "เออฉันขอเข้าไปในห้องเธอหน่อยนะ

  "ได้สิเข้ามาเลย

      พอคาสึเมะเธอเดินเข้าแล้วพูดว่า "มิน่าละฉันถึงรู้สึกถึงเวทมนต์กวนตลอดคืน" แล้วเธอก็เดินเอาปากกาคาดลงที่วงเวทย์ ทุกอันในห้องฉัน แล้วเดินออกห้องชวนฉันลงไปกินข้าว

  "นี้คาสึเมะ ทำไมต้องคาดวงเวทย์ของฉันด้วย

  "ฉันรู้สึกมาหลายคืนแล้วนะว่ามีกระแสเวทย์ ลบกวนฉันจนนอนไม่หลับ

  "ทำไมละฉันไม่ได้ใช้เวทย์ซะหน่อย

  "วงแหวนมันมีพลังในตัวและมีหน้าที่รวบรวมกระแสเวทมนต์ ด้วย

  "และมีหน้าที่ปรับสมดุลธาตุของเวทมนต์ด้วยใช่

  "เก่งมากมิซาเนะ

          เราคุยกันและเดินมาจนถึงโต๊ะกินข้าวที่ทุกคนนั่งอยู่ เราสองคนนั่งลงและถูกคนอื่นๆแซวว่าเราตัวติดกัน ฉันเลยหน้าแดงนิดหน่อยแล้วเราทุกคนกินข้าวกัน ฉันหันไปมองคาสึเมะเธอสีหน้าเหมือนกังวลอะไรซักอย่าง

  "คาสึเมะจัง เป็นอะไรรึป่าวกับข้าวไม่อร่อยหลอ

  "ไม่มีอะไรค่ะ กับข้าวอร่อยมากคุณมาโฮะ

        ปากเธอบอกไม่เป็นไรแต่สีหน้าเธอมันฟ้องชัดมีแน่นอน แต่ฉันตัดสินใจไม่ถามลออยู่กันแค่สองคนค่อยถามจะดีกว่า พอพวกเรากินข้าวเสร็จแยกย้ายกันออกไป

  "คาสึเมะเธอ มีอะไรรึป่าวสีหน้าเธอเหมือนกังวลอะไรซักอย่าง

  "นิดหน่อย มิซาเนะ เออเธอใช้เวทมนต์คุ้มกันได้กว้างแค่ไหน

  "ไม่รู้สิฉันว่าน่าจะพอคุมหอพักนี้ได้ทั้งหอ ทำไมหลอ

  "งั้นก็ดี คืนนี้เตรียมช็อคใว้ใกล้มือที่สุด ถ้าฉันเรียกให้หยิบออกมาด้วย

  "อืมได้สิ จัดจะเอาใกล้มือที่สึด

  "งั้นเธอไปนอนเถอะมิซาเนะ ราตรีสวัสนะ

             ฉันเดินเข้าห้องมาพร้อมกับความสงสัยกับคำถามของคาสึเมะ แต่ทางที่ดีทำตามที่เธอบอกใว้จะดีกว่า ฉันเอาช็อกแท้งใหม่3แท้งว่างใว้หัวนอน แล้วเปลี่ยนชุดนอนเข้านอนตามปกติ

      ก๊อกๆๆๆๆ

  "มิซาเนะตื่น! มิซาเนะตื่น!

       ฉันสะดุ้งตื่นและคว้าช็อกและเปิดประตูออกมาเจอคาสึเมะถือคาตานะอยู่ "มิซาเนะตามมา" พอเดินตามเธอไปเจอทุกคนรวมตัวที่ห้องกินข้าว

  "มิซาเนะ รีบเขียนวงแหวนแล้วร๊ายเวทย์คุ้มกัน

  "ได้ฉันจัดการให้เดียวนี้เลย คาสึเมะ

  "ยามิเธอรับนี้ไป(โยนคาตานะ) ฟันทุกอย่างที่ไม่ใช่เราเข้ามา

  "ตามนั้นละกันคาสึเมะ

  "คาสึเมะจังมีอะไรรึป่าวปลุกพวกเรามารวมตัวกันทำไม

  "คุณมิโฮะ เราได้กลิ่นคาวเลือดมาแต่เย็นแล้ว แต่ไม่แน่ใจเท่านั้นเลยไม่อยากบอก

  "แล้วพวกเราต้องทำอะไรล่ะคาสึเมะ

  "ลุย ซึกะ มิรุ พวกเธอค่อยสอดส่องละแจ้งยามิว่ามีอันตรายมาทางไหน ส่วนฉันจะออกไปจัดการพวกมัน

         พอคาสึเมะวิ้งออกไป ฉันก็เริ่มเขียนวงแหวนทันทีบนโต๊ะเวทย์คุ้มกัน ต้องใช้วงแหวน6ธาตุ เพื่อแน้นความสมดุลในการคุ้มกัน พอวาดวงแหวนเสร็จ ไล่เขียนอักขระจนเสร็จ ตอนนั้นรอบๆหอพักมีเสียงคนวิ้งเต็มไปหมด มันทำให้ฉันละแวงจนทำให้ไม่ค่อยมีสมาธิไหร่ "ไม่ต้องสนใจทำหน้าที่เธอไปฉันคุ้มกันเธอเอง" ยามิบอกมาแบบนั้น ฉันสบายใจขึ้น เอาล่ะ

            มิซาเนะ บทราย: มิซาเนะ ลุย มิรุ ยามิ ซึกะ มิโฮะ คาสึเมะ หากคนไดก็ตามที่เรามิได้เอ่ยชื่อ จะถูกทำลายด้วยการหล่อหลอมด้วยธาตุทั้ง6 เป็นกำแพงศักสิทธ์สีทองนิรันดร์ Holy aegis    

        พอรายเวทมนต์เสร็จ ก็ต้องคงสภาพต่อจนกว่าคาสึเมะจะกลับมาตอนนี้ทุกคนหันหลังชนกันตอนข้างนอกมีเสียงวิ้งวนไปทั่ว แทมมีเสียงสู้กันเป็นระยะๆ ละที่หน้ากลัวคือมีอะไรกระเด็นมาเปื่อนกระจกด้วย เวลาที่ผ่านในแต่ละนาทีเหมือนนานเป็นชั่วโมงเลย พวกเราอดทนยื่นอยู่แบบนั้นนานเท่าไหร่ไม่รู้แต่มันนานมากเลย และแล้วก็มีคนเดินเข้ามา นั้นคือคาสึเมะ มาแล้วสินะ

               โครมมมมมมมมม

     มิซาเนะ!  มิซาเนะ! มิซาเนะ

        เอะฉันเป็นอะไรไปเนีย พอลืมตามองดูรอบๆนี้มันห้องฉันนี้นาไครพาเรากลับขึ้นมานะหรือว่าเมื่อกี้คือความฝันกันน

    แอ๊ดดดดดด(เสียงเปิดประตู)

  "ตื่นแล้วหลอมิซาเนะ

  "เมื่อกี้ฉันฝันแปลกมากเลยล่ะ คาสึเมะ

  "ไม่ใช่ฝันหลอก ฉันอุ้มเธอมาจากข้างล่างเธอสลบไปเพราะใช้เวทมนต์มันมากไปเพราะร่างกายไม่ชิน

  "แล้วข้างนอกเป็นยังไงบ้าง แล้วคนอื่นล่ะ

  "ทุกคนกลับไปนอนแล้ว ส่วนด้านนอกฉันเวทย์ชำละล้างแล้ว

  "แล้วพวกมันเป็นไคร มาทำไม

  "พวกมันคือซีกเกอร์ ที่มันคงมาล่าไม่เธอก็ฉัน

  "ทำไมล่ะฉันไม่เคยไปทำอะไรให้เลยน่ะ

  "พวกมันล่าผู้ใช้เวทย์น่ะ ละทุกครั้งที่มันล่าสำเร็จ มันจะเอาเลือดของเหยื่อมาขีดเส้นบนตัว1คน1เส้น และนั้นล่ะที่ทำให้ฉันรู้ว่ามันมา

  "อ้ออย่างนี้นีเอง ฉันพอเข้าใจละ

  "งั้นก็ดีละ พักผ่อนนะพรุ้งนี้งดทดสอบwizardไปก่อน ราตรีสวัส(ลูบหัว)

        หลังจากคาสึเมะเธอลูบหัวแล้วลุกเดินออกจากห้องไป ตอนเธอลูบหัวฉันมันรู้สึกอบอุ่นและรู้สึกได้ถึงความเป็นห่วง นอนพักดีกว่า ไปเรียนอีก2วันก็หยุดแล้ว ฉันรักเธอคาสึเมะzZzZ 

        ติดตามตอนต่อไป