The Red Eye Blood ดวงตาแดงเลือด

               มุม ฮาเอล
          องค์หญิงเข้าไปในถ้ำไปวันนี้ก็ครบเดือนพอดีสินะ ปู่ขององค์หญิงบอกใว้ว่าวันนี้องค์หญิงจะออกมาจากถ้ำแน่ๆ ฉันเลยเดินทางจะไปรอที่หน้าถ้ำเพื่อรอรับองค์หญิง แต่พอเดินทางมาถึงก็พบชายสองคนกำลังสำรวจม่านเวทย์ที่ฉันกลางใว้
  "พวกนายสองคนกำลังทำอะไร.....!!
  "ม่านเวทมนต์นี้เธอเป็นกลางรึป่าว หากใช่ขอดูใบอนุญาตด้วย" ชายหนึ่งในสองคนหันกลับมาถาม
  "ใช่ฉันเป็นคนกลาง แต่เรื่องใบอนุญาตนันฉันไม่รู้ว่าอะไร" หลังจากฉันตอบไปสองคนนั้นหันมาคุยอะไรกัน
  "เรามาจากหน่วยควบคุมการใช้เวทมนต์และเราขอจับกุมเธอ ข้อหาใช้เวทมนต์โดยไม่ได้รับอนุญาต" หนึ่งในสองคนวิ่งเข้าจะจับกุมฉันเลยกระโดดหลบถอยมาแล้วใช่เวทย์จำกัดการเคลื่อนไหว
  "ฉันไม่คิดจะทำร้ายไคร โปรดถอยไปเถอะ
  "ขอโทษด้วยเราต้องทำตามหน้าที และคุณที่มีปริมาณการรวบกระแส่เวทย์ในตัวมหาสารแบบนี้คงปล่อยไปไม่ได้"
       แย่แน่แบบนี้เราเองไม่อยากทำร้ายไครโดยไม่จำเป็นด้วย คงต้องถ่วงเวลาจนกว่าองค์หญิงจะออกมาแล้วรีบหนี หรือไม่ก็รอท่านปู่ขององค์หญิงมาจัดการ ตอนนี้คงทำได้แค่ใช้เวทมนต์จำกัดการเคลื่อนไหวและตอบสนองเอาตามสถานการณ์
              40 นาทีผ่านไป
      ไม่ไหวแน่ชายสองคนนี้เก่งปว่าที่คิดเอาใว้พอควร ท่าทางแล้วท่านปู่ขององค์หญิงก็คงไม่มาด้วย และในตอนนั้นพอหันไปมองในถ้ำสี่ฤดู ชายกระโปรงสีแดงที่กำลังเดินออกมาพอเพ่งตาดูมาแล้วสินะ ฉันผสานมือแล้วคลายเวทย์ที่กลางใว้ แล้วหยิบถุงมือปาออกไป
       จบ มุมฮาเอล
     ฉันแยกจากอาจารย์ซุยเมย์ แล้วเดินตามทางที่ท่านบอกมาไม่นานก็เห็นแสงสว่าง มันไม่นานก็ถึงทางออกเห็นชายสองคนกำลังสู้กับพี่ฮาเอลอยู่ แต่อเดินมาจะถึงปากถ้ำพี่ฮาเอลทำอะไรซักอย่างแล้วก็ปาถุงมือที่ฉันฝากใว้มาให้
  "พวกคุณจะทำอะไรพี่สาวฉัน
  "เรามาจากหน่วยควบคุมการใช้เวทมนต์โดยไม่ได้รับอนุญาต" ผู้คนนึงหันกลับมาตอบ
  "งั้นฉันขอสั่งให้พวกคุณหยุดเดียวนี้" ฉันสวมถุงมือwizard แล้วหันให้สองคนนั้นดู
  "งั้นเราสองคนขอถามคุณดูแลเขตไหน" ชายทั้งสองคนหยุดแล้วหันมามองฉัน
  "ฉันไม่ได้ดูแลเขตไหน แต่ฉันคือหัวหน้าหน่วยควบคุมการใช้เวทมนต์ทั้งหมดชื่อมิซาเนะ" หลังจากฉันพูดจบ ผู้ชายคนที่ถามว่าฉันดูแลเขตไหนก็กดโทรศัพท์และมองหน้าฉันแล้วหับไปพยักหน้ากับอีกคน
  "งั้นเราสองคนขอถอนตัวเท่านี้" แล้วทั้งสองคนก็เดินจากไป
  "พี่ฮาเอล เป็นอะไรรึป่าวค่ะ
  "พี่ไม่เป็นอะไร กลับกันเถอะตัวมอมแม่มหมดแล้วน้องสาวพี่" พี่ฮาเอลเดินมาจับมือฉันแล้วจูงไป
         เหอพอดูตัวเองถึงได้รู้ว่าเสื้อผ้าตัวเองมอมแมมขนาดไหนรองเท้าก็สภาพล่อแล่ พอกลับมาถึงบ้านก็ไม่เจอท่านปู่ พี่ฮาเอลไล่ให้ไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า แล้วพี่ฮาเอลก็เดินเข้าครัวไป เย้ๆในที่สุดก็ได้แช่น้ำอุ่น สบายตัวจังเลย เดียวได้กินข้าวฝีมือพี่ฮาเอลด้วยครบชุด พอแช่น้ำถึงได้รู้ว่าตัวเองผมยาวถึงกลางหลัง เดียวคงต้องให้พี่ฮาเอลตัดให้ดีกว่า ฉันอาบน้ำเสร็จก็แต่งตัวก็เดินมาที่ห้องกินข้าว
  "พี่ฮาเอล หนูเข้าถ้ำไปนานเท่าไหร่ค่ะ
  "ประมานเดือนนึงได้" พี่ฮาเอลหันมาตอบตอนทำอาหาร
  "ห๊ะ !! แค่เดือนเดียวเองหลอ หนูรู้สึกว่ามันนานกว่านั้นดูผมหนูสิยาวเลย
  "งั้นหลอ ก็จริงพี่ยังสงสัยว่าน้องสาวพี่ผมยาวไวจัง
        ฉันกินข้าวเสร็จ ก็มานั่งดูโทรทัศน์ที่ห้องนั่งเล่นแล้วนอนตักพี่ฮาเอล พี่เค้าก็เอามือลูบหัวแล้วยิ้ม แล้วซักพักท่านปู่ก็หลับมาพร้อมกลับกล่องนึง ท่านเอามันให้ฉันแล้วเรียกพี่ฮาเอลแล้วบอกให้ฉันอ่านตำราในกล่องเล่มแรก ฉันเปิดออกแล้วหยิบตำราเล่มแรกออกมาดูมันคือวิธีทำสัญญาและรายชื่อวิญญาณที่ทำสัญญากับตละกูลของพ่อ พอไล่อ่านดูจนครบ หยิบตำราเล่มที่สองออกมามันต่างจากเล่มแรก ที่ปกมันมีสีเมืองซึ่งอีกเล่มมีสีฟ้าและเล่มนี้มีรูปเขาคู่นึงคล้ายเขากระทิงอยู่ และที่สำคัญ อึดดดดดดดดดด มันเปิดไม่อออกอีกด้วยที่สำคัญมันไม่ได้ร่ายเวทมนต์อะไรใว้ด้วย
  "มิซาเนะ พรุ้งนี้เราสองคนต้องกลับหอพักแล้วนะ" พี่ฮาเอลที่เพิ่งกลับมาที่ห้องนั่งเล่น
  "ทำไมล่ะค่ะพี่
  "ท่านแม่ติดต่อมาหาท่านปู่น่ะ
  "งั้นหลอค่ะ
  "คืนนี้อย่านอนดึกล่ะ พี่ไปนอนก่อนน่ะ
      ฉันเองนั่งทบทวนตำราเล่มแรก อีกครั้งและถึงได้สังเกตุได้ว่าสี่ตนสุดท้ายนั้นไม่มีรูป แต่ดูจากชื่อก็พอรู้ว่าคือตัวอะไร พออ่านจบก็เลยเข้านอนทันที
          เช้าวันต่อมา
  "ท่านปู่หนูกับพี่กลับก่อนนะค่ะ
  "อะนี้มิซาเนะ ในนี้มียันต์กับชิกิงามิ" ปู่ยื่นกระเป๋าใบไม่ใหญ่มากให้
  "ขอบคุณมากค่ะท่านปู่
  "ปู่จะเตือนใว้ก่อน น่ะว่าสี่ตนสุดท้ายในตำราค้อนข้างจะงี่เง่า
  "ค่ะหนูทราบ กลับกันเถอะพี่ฮาเอล
  "ฝากหลานฉันด้วยนะ ฮาเอล
  "ค่ะฉันจะดูแลอย่างดี ลาล่ะค่ะ
          ติดตามตอนต่อไป