The Red Eye Blood ดวงตาแดงเลือด

               มุมราฟาเอล(คาสึเมะ) : ที่นี้ที่ไหนเนียมืดจริงแล้วเราจะไปทางไหนดี "เจ้าหนู เจ้าหนู" นั้นไครเรียกเรา พอหันตามเสียงที่เรียกมานั้นเมลฟิชนี้ "เจ้าหนูตามมาไม่ต้องพูดอะไร" ผมที่กำลังจะอ้าปากถาม ก็เงียบลงแล้วเดินตามเธอไปเรื่อยๆ จอนมีแสงสว่างรูปประตูพอเดินเข้าประตูเป็นสี่เหลี่ยมสีดำ มีเก้าอีสีทองคล้ายๆบัลลังก์ 6ตัว เรียงเป็นวงกลม 5ตัวมีคนนั่งอยู่แล้วทั้งชายและหญิง "ไปนั่งตรงนั้นเจ้าหนู" เมลฟิช ชี้ไปบัลลังก์ที่ว่าง ผมเดินไปนั่งลง

  "เอาละผู้มาเยือน แนะนำตัวหน่อยสิ

  "ผมราฟาเอล บลัดเฮฟเว้น (ผู้ชายคนนึงในกลุ่มถามผมมาจึงตอบคำถามนั้น)

  "ที่คือแดนวิญญาณของผู้มีพลัง

  "งั้นหลอที่นี้คือแดนวิญานสินะ แต่บอกก่อนเลยผมไม่คิดจะตายตอนนี้ผมจะกลับไป

  "ใจเย็นๆ ที่นี้ไม่ได้มีแต่คนตายหลอกนะ 

         ผู้ชายที่นั่งตรงข้ามผม เค้าเป็นคนเดียวที่พูดในตอนนี้ เค้าเริ่มอธิบายว่าคนที่มาที่นี้มี3ประเภท แน่ๆคือคนตาย ต่อมาคือครึ่งเป็นครึ่งตาย สุดท้ายสภาวะจำศีล ของผมอยู่ในเงื่อนไขที่2 อาการโคม่า แต่ผมยังไม่ตาย และแนะนำแต่ละคนที่นั่งอยู่ ตัวคนที่อธิบายคือ โฮรี่ และคนทางขวาของเค้าคือ มูล ต่อมาคือ กรีน และทางซ้ายมือของเค้า ชื่อ ทันเดอร์ และอีกคน อัควา

  "ราฟาเอล ที่เธอมาที่นี้ทำไมรู้รึป่าว

  "เท่าที่เมลฟิชบอก คือมารับการทดสอบเพื่อดูว่าสมควรมีชีวิตต่อไปรึป่าวครับ คุณโฮรี่

  "มันก็ใช่ส่วนนึงราฟาเอล แต่กรณีของเธอเรามีเรื่องจะข้อให้ช่วย

  "เรื่องอะไร ผมขอดูก่อน

  "ที่นี้มี2คนที่ยังไม่ตาย คือคนที่พาเธอ มากลับมูล

  "คุณต้องการให้ผมทำอะไรคุณโฮรี่

  "ถามตรงดีนี้ราฟาเอล ฉันต้องการให้เธอไปช่วยทั้ง2คนนี้

  "ท่าได้กลับไปน่ะผมจะช่วยละกัน

  "นี้ ราฟาเอลคุง ก่อนมาตามหาฉันช่วยหาลูกสาวฉันให้เจอที เด็กคนนั้นหน้าตาคล้ายฉัน ดวงตาสีฟ้าสวย น่าจะอายุ14ปีแล้ว ชื่อฮิราอิ มิซาเนะ ดูทีว่าเธอเป็นยัไงบ้าง"

  "มิน่าล่ะ ผมว่าคุณมูลหน้าตาคล้ายไคร ที่แท้ก็มิซาเนะนี้เอง

  "เธอรู้จัก ลูกสาวฉันด้วยหลอ

  "แฟนผมเอง เธอรู้จักผมในชื่อคาสึเมะ

  "นี้เธอ ทำไมเมื่อไม่นานนี้ลูกสาวฉันถึงมาที่นี้(กำลังโมโหสุดๆ)

          ผมได้เล่าเรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมด ให้คุณมูลที่เป็นแม่ของมิซาเนะให้ฟังทั้งหมด เธอทำหน้าเศร้าลง

  "ขอโทษทีนะ ที่ขึ้นเสียงใส่เธอราฟาเอล

  "ไม่เป็นอะไรครับ ผมเองก็ผิด

  "เธอทำทุกอย่างเพื่อลูกสาวฉันจนตัวเองมาอยู่ที่นี้

          ผมนั่งคุยกับทุกคนในนั้น ตอนนี้ในห้องมีเพียง2คนมี่พูดกับผมคือโฮรี่กับมูล หลังจากผมรับปากคำร้องขอ ของคุณโฮรี่เค้าก็วิธีกลับจากแดนวิญญาน แต่ก่อนกลับคุณมูล ได้ฝากของให้ปมไปให้มิซาเนะ มันหินสีฟ้าสวย ผมที่กำลังเดินออกจากห้อง "โชคดีนะเจ้าหนู" เมลฟิชได้กล่าวคำอำลา แต่ผมหยุดเดิน "เดียวเราจะได้เจอกันในไม่ช้า" ผมเอ่ยคำพูดไปแล้วเดินออกจากห้อง

        กลับมาที่ห้อง สี่เหลี่ยมสีดำที่ราฟาเอล(คาสึเมะ)ออกมาแล้ว

              ในห้องมืดที่ตอนนนี้มีคนอยู่6คน ตอนนั้นมีคนที่7เดินออกมาจากเงามืดแล้วลงนั่งที่ราฟาเอล นั่ง 

  "ลูกชายนายเหมือนกับนายมากบลัด

  "นิดหน่อยน่ะโฮรี่ อาเค้าสอนมาใช่ไหมเมลฟิช

  "ก็นิดหน่อยไม่ต้องมาชมกัน

        จบมุมคาสึเมะ

          นี้ก็ผ่านมาเกือบ2ปีละสินะ ตั่งแต่เหตุการณ์นั้นที่ทำให้คาสึเมะกลายเป็นแบบนั้นหลังจากนั้นเกิดเหตุมากมายหลายอย่าง ทันทีที่เหตุการสงบจากการต่อสู้ของคาสึเมะ เราก็ถูกเรียกตัวไปประชุมหลายอย่างและสอบปากคำเกี่ยวกับเหตุการ์ณ ฉันเล่าเรื่องทั้งหมดให้สภาฟังแต่ต้องโกหกไปอีกว่าคาสึเมะหายตัวไป ทางสภาตัดสินว่าฉันกับคาสึเมะไม่มีความผิด และในเดือนต่อมานั้นก็มีเรื่องให้คนทั้งโลกตกใจกับการมีอยู่ของเวทมนต์ จากเหตุการณ์ของคาสึเมะจึงทำให้คนสงสัยจนในที่สุดหอกลางเวทย์ ได้ตัดสินใจเปิดเผิยการมีอยู่ของเวทมนต์และได้จัดตั่งสาขาของโลก โดยในประเทศของเรา จะแบ่งออกเป็นภูมิภาคแต่ละภูมิภาคจะมีwizard ระดับ4เป็นคนดูและ และระดับเขตจะมี ระดับ3ดูแล ส่วนwizard ระดับ1-2ถูกส่งไปเป็นอาจารย์ตามโรงเรียน ฉันเองที่จริงต้องดูสาขาระดับเขต แต่ตัวฉันปัตติเศษ จึงมาเป็นหัวหน้าหน่วยควบคุมการใช้เวทย์แทน ที่จริงไม่ใช่ทุกคนจะเป็นผู้ใช้เวทย์ได้ก็เถอะ ตอนนี้เราเองก็ใส่ถุงมือตลอดไม่ได้ เมื่อไหร่น่ะคาสึเมะที่จะกลับมา กลับมาดูสิ่งที่เธอปกป้องใว้

      ติดตามตอนต่อไป