ภารกิจป่วน ข้ามมิติพลิกชะตาโลก!

บรรยากาศภายในห้อง ม.5/5 ตึงเครียดมากขึ้น ริงโก้กับเคโจเตรียมจะฉะกันแบบเต็มที่ ทุกคนจ้องอย่างไม่ละสายตา

“งานนี้อาจจะยุ่งก็ได้ ดูเหมือนไอเจ้าคนชื่อเคโจนั้นจะไม่ธรรมดา”

เดนนิสนึกขึ้นมาได้ว่างานนี้ต่อให้เป็นริงโก้ก็อาจจะไม่หมูแน่ๆ

เคโจกำลังจะเริ่มเป็นฝ่ายลงมือก่อน

“ฮึ่ย!” เคโจออกหมัดขวาพุ่งไปตรงหน้าของริงโก้

ริงโก้ก้มลงหลบหมัดนั้นแบบฉิวเฉียด และต่อยหมัดขวาคืนไปเคโจเอาแชนซ้ายปัดหมัดนั้นออกไป ก่อนที่ทั้งคู่จะเตะลำตัวของคู่ต่อสู้พร้อมกัน

ตู้ม!

ทั้งคู่ถอยหลังออกจากกันด้วยแรงถีบ

“ฮึ ไม่เลวนี้หว่าไอเด็กใหม่อย่างแกเนี่ย”

“หยุดพูดแล้วมาต่อให้จบเหอะน่า” ริงโก้รีบพูดและอยากรีบต่อสู้ให้จบๆ

“ฮึ! ท่าจะยากตายไวนะแกเนี่ย” เคโจกำหมัดแน่นและพุ่งเข้าไปหาริงโก้

ริงโก้เตรียมตัวรับมือไว้อย่างดี เคโจออกหมัดซ้ายขวาด้วยการเหวี่ยงเต็มแรง

ริงโก้ถอยหลังหลบออกและหาช่องโหว่ของเคโจซึ่งพบว่าอยู่ที่หน้าท้อง

ริงโก้จึงโจมตีไปที่จุดนั้น แต่เคโจไหวตัวทันจึงยกเข่ามาป้องกันไว้ได้

“แกนะเปิดช่องโหว่เองแล้ว!” เคโจตะโกนขึ้น ในจังหวะที่ริงโก้พยายามจะโจมตีหน้าท้องของเคโจทำให้ริงโก้มีช่องโหว่เปิดตรงบริเวณใบหน้า

ผัวะ!

เคโจต่อยโดนเต็มแก้มของริงโก้

“เป็นไงละ ไอเด็กอวดดี!” เคโจพูดพรางถ่อยหลังออกมา

ริงโก้เดินถอยหลังไปเล็กน้อยและหยุดนิ่งไปแล้วจึงหันหน้ากลับมาเอามือปัดแก้มเล็กน้อย

“ก็เจ็บนิดหน่อยละนะ...”  ริงโก้ตอบแบบเรียบง่าย

“โฮ.. พยายามอดทนไว้อยู่ละสิท่า” เคโจพูดแล้วขำออกมา

นักเลงทุกคนในห้องส่งเสียงเชียร์ให้เคโจและหัวเราะชอบใจ

เดนนิสเองก็คิดแบบนั้นเช่นกันว่าริงโก้ต้องเก็บอาการเจ็บไว้อยู่แน่

“รีบให้มันจบเหอะน่า” ริงโก้ก็ยืนยันจะสู้ต่อทันที

“รอบนี้ฉันจะเอาจริงขึ้นมาหน่อยละ” ริงโก้พูดขึ้นมาและยิ้มอย่างมั่นใจ

“เฮ๋ ก็แค่ขออ้างของพวกที่กำลังแพ้ละน่า!” เคโจพุ่งเข้าจู่โจมริงโก้อย่างบ้าคลั่ง

“วิชาหมัดเอาจริงขึ้นนิดนึ่ง!” ริงโก้ตะโกนออกมาและออกหมัดไปอย่างรวดเร็ว คมและหนัก ผิดกับชื่อท่าที่ทำให้ทุกคนงงว่าตั้งชื่อห่วยแบบนั้นไปได้ไง

ตู้ม! โดนเต็มๆที่แก้มซ้ายของเคโจทำให้เสียหลักหงายหลักล้มลงไปก้นจ่ำเบ้า เป็นการโจมตีที่แม้แต่เคโจยังไหวตัวไม่ทันและหนักขึ้นเกือบเท่าตัว

นักเลงในห้องกำลังอึ้งรวมถึงเดนนิสด้วย

“ดูเหมือนเรื่องที่จะเอาจริงขึ้นมาจะไม่ใช้การบลัฟสินะ..” เดนนิสคิดในใจ

“หนอยแกอย่าพึ่งได้ใจไปนะโว้ย!” เคโจรีบลุกขึ้นมาพุ่งเข้าไปหาริงโก้แบบเต็มกำลัง  ริงโก้แบบมือสองข้าง และเตรียมรับมือเอาไว้ เคโจก็เช่นกันทั้งคู่พุ่งชนกันแบบดันพลัง ต่างคนต่างบีบมือคู่ต่อสู้ให้แน่น

ถ้าดูแบบปกติก็จะมองได้ว่าเป็นการดันพลังกันแบบดุเดือดแต่สำหรับ

เดนนิสที่พอจะวิเคราะห์สถานการณ์ได้ก็รุ้ได้เลยว่าเคโจกำลังเสียเปรียบ

ริงโก้บีบมือเคโจแน่นยิ่งขึ้นและดันขึ้นไปด้านบนทิ้งช่องโหว่ไว้ตรงช่วงท้อง

“แกทิ้งช่องโหว่นะ!” ริงโก้ตะโกนก่อนจะเตะเข้าใส่แบบสุดแรง

ตู้ม!

“อุ้ก!..” เคโจกระเด้นล้มลงไป แม้พยายามจะลุกก็ลุกไม่ขึ้น

“ก..แก ไอเด็กอวดดี”

“นั่งลงไปเถอะน่า มันจบแล้ว ตั้งแต่นี้เป็นต้นไปฉันได้โค่นหัวโจกของขุมกำลังนายแล้ว หยุดมากวนฉันตอนจะรีบกลับบ้านไปดูการ์ตูนซะที”

 ริงโก้พูดและกำลังจะเดินจากไป

เคโจกำหมัดแน่นและเดือดและใช้แรงเฮือกสุดท้ายลุกขึ้น และวิ่งเข้าไปจะซัดริงโก้แบบบ้าคลั่ง

“คนปากดีแอย่างแก! ฉันจะไม่เอาไว้เด็กขาด!” ก่อนที่เคโจจะพุ่งถึงตัว

ริงโก้ คามุก็ได้มากันไว้

“พอเถอะครับคุณเคโจ สู้ไปตอนนี้ไม่ไหวหรอกครับ!”คามุพยายามห้ามเคโจไว้

“หลีกไป! แกคิดว่าฉันจะแพ้งั้นรึ!” เคโจพลักคามุออก

และพุ่งไปหาริงโก้ต่อ

“ฉันจะส่งแกไปนรกเอง! ย๊ากกกก!!”เคโจตะโกนและโจมตีไปหาริงโก้แบบค่อนข้างมั่วนิ่ม

“อัปเปอร์คัตเอาจริงขึ้นนิดนึ่ง”

ผัวะ!!!

ริงโก้ปล่อยหมัดอัปเปอร์คัตใส่เคโจที่บ้าคลั่งกระเด้นออกไปชนพวกนักเลงที่ยืนมุงดูอยู่

ตู้ม!

“เหวอ! ขนาดคุณเคโจยังเสียท่าให้มัน” นักเลงทุกคนแตกตื่นกันอย่างเห็นได้ชัด คุยกันเสียงดังเจี๊ยวจ๊าว

“ทุกคนเงียบ!”

เสียงผู้หญิงที่ค่อนข้างเข้มดังขึ้นมาหยุดเสียงวุ่นวายที่เกิดขึ้นภายในห้องทั้งหมด เดนนิสและริงโก้รีบหันไปมองเสียงนั้นทันที

พบกับผู้หญิงสวมแว่นมัดผมหางม้า แววตาค่อนข้างคม มีปลอกแขนเขียนไว้ว่า “กรรมการนักเรียนแห่งสุกี้น้ำ” เธอเดินมาพร้อมกับกลุ่มของเธอแต่มีสองคนที่ยืนอยู่ข้างเธอ คือผู้ชายทรงผมกะลาและผู้หญิงผมดำยาวถือกระบองอย

 กระบองยาวอยู่

“ก..กลุ่มกรรมการนักเรียน!” นักเลงทุกคนอุทานมาพร้อมกัน

“กรรมการนักเรียนรึ?”  ริงโก้พูดออกมาแบบงงๆ

“โรงเรียนแบบนี้ยังมีกรรมการนักเรียนอีกรึ!”เดนนิสคิดในใจ

ผู้หญิงที่เหมือนจะเป็นหัวหน้ากรรมการนักเรียนเดินมาหาริงโก้

“เธอก็สู้กับฉันรึ?” ริงโก้ถาม

“ป่าวหรอกแค่จะมาขอบคุณ แต่จัดการขุมกำลังน่ารำคาญพวกนี้ออกไปให้ ช่วยเบาปัญหาฉันไปได้เยอะเลยละ” ผู้หญิงคนนั้นพูดจบก็แนะนำตัวต่อเลย

“ฉันชื่อ ฮานะ สกาเล็ต เป็นผู้นำกลุ่มกรรมการนักเรียนแห่งสุกี้น้ำ

ริงโก้ถ้านายเองยังอวดดีอยู่ ฉันเองก็คงปล่อยไว้ไม่ได้เช่นกัน วันนี้ฉันจะแค่มาเตือนเพราะนายช่วยทำลายขุมกำลังของเคโจลงไปได้ เรื่องบ้าๆบอๆแบบนี้ควรจะจบไปนานแล้ว”

“บ้าๆบอๆงั้นรึ” คามุเดินมาเหมือนจะตอบโต้ทันใดนั้น ผู้ชายที่ยืนอยู่ข้างฮานะเมื่อกี้ก็พุ่งเข้ามากันไว้ คามุรู้สึกตกใจมากที่เห็นความเร็วระดับนั้น

“ทีนี้คงรู้แล้วสินะริงโก้ ถ้านายยังซ่าอยู่ก็เตรียมตัวโดนได้เลย”

ฮานะและกลุ่มกรรมการเดินจากไป กลุ่มนักเลงจากที่ยืนอึ้งกันก็ค่อยๆแยกย้ายออกไปกันแบบฝ่อๆ คามุเดินไปแบกเคโจที่นอนสลบอยู่ขึ้นมา

ก่อนจะเดินจากไปก็ได้พูดกับริงโก้ว่า

“มันยังไม่จบหรอกนะ จงจำไว้”

ทั้งห้องเหลือแค่ริงโก้กับเดนนิสที่ยืนงงอยู่

“จะว่าไปก็ไม่มีใครสนใจฉันเลยแหะตั้งแต่หลังจากโดนสั่งให้ตามมาฉันก็เป็นแค่ตัวประกอบฉากหลังดูคนตีกันซะงั้น ไม่มีใครเหลียวแล..”

เดนนิสคิดในใจ

“เออ.. นายนะ เพนนิสสินะ นายมาทำอะไร”

“วันหลังก็หัดจำชื่อจริงๆของคนอื่นด้วยเซ่! เดนนิส โว้ย เดนนิส!”

“โอเค เดนนิส นายมาที่นี้ทำไมรึฉันรู้แค่ว่านายจะมาหาฉันวันเสาร์ตามที่นัดไว้”

“ฉันมีการเปลี่ยนแผนนิดหน่อยช่วยตามมาหน่อยจะได้ไหม””

“เออ ก็ได้ละมั้งแต่อย่านานนะ วันนี้อาจารย์อาจจะมาทิ้งการบ้านไว้แล้วกลับ ถ้าฉันไม่รู้ว่าต้องทำอะไร มีหวังแม่คงไล่กวดฉันแน่”

“อ..โอเค”