Isekai wa Tengoku ja Nai !

【ผม นานาสึกะ ทาบาตะ....】
【อ่า... จะว่าไปชื่อนี้ได้มายังไงนะ.. ไครตั้งไห้นะ】
【ผมเป็นสิ่งที่ผิดพลาดแน่ๆ เป็นสิ่งที่ไม่น่าเกิดมา】
【ใช่... ผมมันคนที่ไม่มีคนต้องการตั้งแต่เด็กๆ】
【ผมถูกคุณพ่อกับคุณแม่ไล่ฆ่า เพราะไม่ได้ตั้งใจจะคลอด】
【แต่เหมือนว่า..ผมจะถูกช่วยไว้ แต่เหมือนว่าจะเป็น.....】

"ไอ่เด็กนรก!!! วันนี้แกหาเงินไม่ได้อีกแล้วหรอ!!!"
ชายแก่อายุราวๆ 35 มีหนวดมีกล้ามผิวสีแทนดูท่าทางน่ากลัวกำลังตระโกนด่าว่าเด็กกระโปรก อายุราวๆ 16-17 ใส่ชุดขาดๆสีเทาบาดแผลเต็มร่างกาย และในเวลาต่อไม่นานนักชายแก่ไดเดินไปหาเด็กหนุ่มพร้อมกับพูดขึ้นว่า
"ฟังนะ... แกน่ะมันไร้ประโยชน์... ทางเดียวที่แกจะมีประโยชน์คือการขโมย... อย่าลืมสะล่ะไครช่วยแกไว้ในตอนนั้น"
นั้นคือสิ่งที่ชายแก่พูดขึ้นแต่ทว่าเด็กหรุ่มกลับไม่พูดอะไรแต่พยักหน้าตอบรับกับสิ่งที่ชายแก่พูดและค่อยๆเดินออกไปและก็มีเด็กอีกคนเดินเข้ามาพร้อมกับเอาเงินที่ขโมยมาได้ไห้คนแก่แต่ทว่า
"นี้มันอะไรห๊ะ!!! นี้แกจะหลอกชั้นรึไง... นี้มันเงินปลอมไม่ใช่หรอ!!!"
ชายแกตระโกนออกมาด้วยท่าทีที่โมโหโดยเด็กอายุ 16-17 ที่ไม่เคยแม้แต่เรียนหนังสือที่ไม่สามารถแยกเงินจริงกับเงินปลอมออกและแน่นอนว่าเด็กคนนี้ก็ดันไปขโมยเงินปลอมโดยไม่รู้ตัวชายแก่ที่กำลังโมโหที่ทาบาตะหาตังไม่ได้แถมยังโดนเด็กโกหกอารมณ์โกธรจึงพุ่งสูงจัด เพียงขณะนั้นชายแก่ได้ใช้มือบีบคอเด็กคนนั้นพร้อทกับยกขึ้นไห้ตัวลอยเหนือพื้น
"แกคิดว่าจะหลอกชั้นได้หรอ... เจ้าเด็กเปรต!!!"
ในจังหวะที่โดนบีบคอนั้นเด็กหนุ่มได้พึมพัมออกมาเพื่อหาวิธีรอดตาย
"อั๊ก... ช..ชั้น..ถ.ถูกบอกไห้ทำ.."
"ห๊ะ.. ไครบอกแก!"
เด็กหนุ่มที่พึมพัมออกเพื่อหาวิธีรอดและยังไม่ได้คิดหน้าคิดหลังนั้นจึงไม่รู้ว่าจะตอบกลับไปเช่นไรและดูเหมือนว่าชายแกยิ่งบีบคอรัดแน่นขึ้นทว่าเหมือนตัวเองจะโดนหลอกอีกครั้ง แต่ทว่า..... เด็กหนุ่มที่กำลังจะตายหายใจไม่ออก ได้ยกมือขึ้นชีนิ้วไปทางทาบาตะที่กำลังเดินออกไป และแน่นอนทาบาตะไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับสิ่งนี้เด็กหนุ่มเพียงทำเพื่อเอาชีวิตตัวเองรอดจากจุดๆนั้น..
"ไอ่...เด็กเวรที่โดนพ่อแม่พยายามฆ่างั้นหรอ."
ชายแกปล่อยมือที่กำลังบีบคอเด็กหนุ่มและเดินเข้าหาทาบาตะ ทาบาตะที่กำลังเดินออกจากที่นั้นที่ไม่รู้เรื่องอะไรจู่ๆก็ถูกเรียก
"เห้ย... ทาบาตะ"
ชายแกเรียกทาบาตะด้วยโทนเสียงที่ค่อนข้างโมโหและโกธรจัดและทาบาตะได้หันกลับมาพร้อมใบหน้าที่ไม่รู้เรื่องรู้ราว เพียงขณะที่ทาบาตะหันมาชายแกได้ใช้มือขวาชกเข้าที่ท้องอย่างรุนแรง ทำไห้ทาบาตะกระอั๊กเลือพร้อมกับน้ำลายออกมาจากปากพร้อมน้ำตาที่ไหลพรากออกมาจากตาด้วยพละกำลังที่มีนั้นเยอะมากจึงทำไห้ทาบาตะเข่าอ่อนทรุดลงกับพื้น และตอนนั้นเองชายแกยืนมือขวาไปจับคอทาบาตะพร้อมบีบคอและยกขึ้นเหนือพื้นพร้อมกับพูดขึ้น
"ดูเหมือนแกจะดูถูกชั้นมากเลยสินะ..."
"ห๊ะ..."
เด็กหนุ่มที่ไม่รู้เรื่องอะไรจะโดนฆ่าทั้งๆทีตัวเองไม่รู้เรื่องว่าทำไหมและในจังหวะที่กำลังบีบคอนั้น
'...อ่าาา นี้มันอะไรเนี้ย.. ชั้นกำลังจะตายทั้งๆที่ไม่รู้ทำไหมเนี้ยนะ...'
'...อ่า... โลกแบบนี้ชั้นก็อยากตายๆไปอยู่หรอก...'
และในตอนนั้นเองขณะที่เค้ากำลังสิ้นลมหายใจเพียงชั่วขณะนั้นเองเค้าได้คิดขึ้นมาแว๊บหนึ่ง
'...ถ้าได้ไปเกิดใหม่ในต่างโลกคงดีนะ...'
และคำๆนั้นเองก็ประสบผชอย่างไม่น่าเชื่อสายตาเข้าที่เริ่มปิดสนิทแต่ทว่าเค้่กับสดุ้งจืนขึ้นมาตาเห็นแสงดีดตัวขึ้นลุกนั่งจากการนอนและสิ่งที่เค้ามองเห็นคือกระจกสี และมองดูรอบๆ เห็นรูปปั้นหินสีขาวขนาดไหนยืนอยู่ข้างด้านซ้ายร่างของเค้านอนบนแท่นสีขาวพร้อมด้านขวาที่ตรงกันข้ามรูปปั้นห่างไปอีก 2-3 เมตรมีเก้าอี้ยาวไม้เรียงอยู่และตรงกลางเป็นทางว่างใช่ที่ๆ เค้าฟื้นขึ้นมาคือข้างในโบสต์
"ที่นี้มันที่ไหนเนี้ย.. ถ้าจำไม่ผิดชั้นน่าจะตายแล้วนี่.."
และชายหนุ่มได้ก้มมองลงแขนและแตะที่แชนชายหนุ่มได้รู้สึกว่าร่างกายจากปกติผอมแห้งผิวคล้ำนิดหน่อยได้หายไปตอนนี้ผิวได้กลับมาขาวร่างกายได้มีสารอาหารพร้อมกับชุดที่ไม่เหมือนที่เคยใส่เป็นชุดสีขาว และแขนข้างขวาเหมือนจะมีกำไลแขนที่ติดกับแขนไม่สามารถถอดได้ และข้างๆนั้นกลัับมีกระดาษเล่มหนึ่งวางอยู่ และ ทาบาตะ ก็หบิยกระดาษเล่มนั้นขึ้นมาแต่ทว่า สิ่งที่เห็นนั้นกลับเป็นภาษาที่ไม่เข้า แต่ในขณะนั้นเองจู่ๆก็แถบข้อความภาษาญี่ปุ่นเด้งขึ้นมา

{กระดาษ ข้อมูล}
ข้อความ : เจ้าคือคนผู้ถูกเลือก!! เอาล่ะจงออกไปช่วยโลกพร้อมกับดาบสะ

นั้นคือสิ่งที่เขียนไว้ในกระดาษโดยแสดงขึ้นมาบนหน้า และทาบาตะที่ไม่ค่อยเข้าใจ
"นี้มันอะไรล่ะเนี้ย!!"
และตอนนั้นเองทาบาตะได้มองไปยังปอกแขนข้อมืออีกครั้ง จู่ๆก็มีข้อมูลเด้งขึ้นมา

{กำไลพิเศษ}
ความสามารถ : เข้าใจภาษา ตรวจสอบข้อมูล ช่องเก็บของต่างมิติ

"อ่อยังงี้นี้เอง.. ว่าแต่มันที่ไหนฟร่ะ.. แล้วโลกเรามันมีไอ่ของแบบนี้ด้วยหรอ แล้วผู้ถูกเลือกแล้วดาบมันคืออะไรเนี้ย อ่าาา โธ่!!! มีเรื่องปวดหังเต็มไปหมดเลย!!"
ชายหนุ่มได้ครุนคิดอย่างมากมายในเวลาเดียสกันเค้าพยายามลงจากแท่นที่เค้านอนอยู่และในขณะที่ดีดตัวออกนั้นจู่ๆพื้นบนแท่นก็ขยับออก และทาบาตะก็เอะใจและะดูเหมือนว่ามันจะเป็นฝ่าที่ปิดกลองยาวเหมือนกับโรงศพและทาบาตะก็เกิดความสงสัยจึงใช้มือเลื่อนพื้นที่เหมือนฝ่าออกและจังหวะนั้นเองเค้าได้มองไปเห็นดาบสีทองเล่มไม่ไหญ่หนักเป็นดาบสไตล์ โรมัน ดาบสองคม เล่มยาวราวๆ 1.45 เมตร ใบดาบช่วงต้นๆไหญ่ราวๆ 8 เซนติเมตร ช่วงปลายราวๆ 4 เซนติเมตร และทันใดมีหน้าข้อความเด้งขึ้นมาอีกที

{Excaribur}
ความสามารถ : ดาบแห่งแสง
สถานะ : ดาบศักดิ์สิทธิ์
ตีโดย : -----
ข้อมูลและประวัติ : {ตามตำนานเลย}
ผู้ถือครองปัจจุบัน : นานาสึกะ ทาบาตะ

"อ๊ะ..เอ๊ะ.. อะไรอีกล่ะเนี้ย ไหงชั้นถึงเป็นคนถือครองล่ะเนี้ย.... เอ๋.. รึว่าจะเป็นดาบที่ในกระดาษบอกไว้"
และในตอนนั้นเองทาบาตะได้ยืนมือเข้าไปแตะทันทีนั้นเอง 'ดาบก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น -.-' และแน่นอนว่าทาบาตะต้องหยิบขึ้นมาเพื่อเอาติดตัวแต่ทว่าในตอนนั้นเองสิ่งที่พรุดเข้ามาในหัวคือช่องเก็บของ เค้าจึงใช้มือขวายกดาบขึ้นพร้อมกับคิดว่าจะใช้ช่องเก็บของด้วยวิธีการมั่วๆ และตอนนั้นเองปรากฏวงเวทย์ขึ้นมาและสามารถยืนของเข้าวงเวทย์ได้ และทาบาตะก็ตกใจในสิ่งที่เห็นและตอนนั้นเองทาบาตะก็เดินออกจากโบสต์และในเวลาต่อมา สิ่งที่เห็นนอกประตูโบสต์คือ สิ่งมีชีวิตปริศนาที่คล้ายนกแต่ตัวไหญ่ มีปีกเป็นหนังไม่มีขน ซึ้งนั้นคือ ไวเวิร์น โดยตัวเขายังไม่สามารถรับรู้อะไรเลย และมองออกไปและดูเหมือนเข้าจะอยู่ที่สูงมองไปเห็นทิวศ์ทิศต่างๆเต็มไปหมดทั้งภูเขาป่าไม้ พร้อมกับเดินกน้าไปอีก และมองเฉียงลงพื้นนิดหน่อยก็มีเมืองขนาดไหญ่เลย

×โปรดติดตามตอนต่อไป×

[คงสงสัยอ่ะดิ ไหนว่าพระเอกมันโชคร้ายสุดๆ แต่นี้มันมาเกิดใหม่พร้อมบัตรทรูไม่ใช่หรอ รอดูตอนที่สองได้เลย.. เดี่ยวรู้ความโชคร้ายของพระเอก]