นายทาสของยัยโลลิ
5.0
เขียนโดย AlinOK
วันที่ 22 ตุลาคม พ.ศ. 2560 เวลา 14.09 น.
2 บท
1 วิจารณ์
4,391 อ่าน
แก้ไขเมื่อ 29 ตุลาคม พ.ศ. 2560 00.47 น. โดย เจ้าของนิยาย
2) ความจริง (1)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ"ในสถานะทาสรับใช้ของฉันยังไงล่ะ!"
เด็กสาวตัวน้อยยิ้มอย่างผู้ชนะ เขาจึงอดใจไม่ได้ที่จะลูบหัวของเธอ "อย่างนั้นหรอ งั้นฉันก็ได้รับสิทธิพิเศษนั่นสินะ"
เขายิ้มให้เธอ เมื่อเธอได้ยินแก้มของเธอก็เปลี่ยนเป็นสีแดงราวกับมะเขือเทศสุกใหม่
"นี่! ..นะนาย ไม่มีสิทธิที่จะมาลูบหัวฉันนะ"
เธออมลมในแก้มทั้งสองข้างจนมันกลม แสดงออกได้อย่างดีว่าเธอกำลัง โกรธ เขาอยู่
"ครับ ขอโทษครับ คุณฟุจิ"
"ฟุจิ"
เธอเอ่ยคำพูดเบาๆ "เรียกฉันว่า ฟุจิ ก็พอแล้ว"
"ฟุจิ"
"อือ เก่งมาก"
เธอพยักหน้าเบาๆ ก่อนจะนึกบางอย่างขึ้นได้
"จริงสิ นายน่ะ ยังไม่ได้แนะนำตัวกับฉันเลยนะ"
"ซึกะ คามิน"
"ซึกะ คามิน หรอ"
"ใช่"
"ชื่อนายมันดูธรรมดาชะมัด งั้นฉันจะเรียกนายว่า เจ้าหมาบ้า ก็แล้วกัน"
"เจ้าหมาบ้า.."
เขาทำหน้าสลดเล็กน้อย "อะ เอ่อ ฉันล้อเล่นน่ะ คามิน"
"ถ้าเป็นไปได้ก็เรียกฉันว่า พี่จ๋---"
"ไม่!"
"ใจร้ายแฮะ;-;"
ทั้งสองคนคุยกันและหัวเราะออกมา โดยไม่รู้ว่าตอนนี้คุณครูและเพื่อนๆกำลังมองอยู่ และเขาก็อมยิ้มให้กับความน่ารักของทั้งสองคน
12:00น.
กริ๊งง
"เอาล่ะวันนี้ก็ไว้แค่นี้ก่อนแล้วกันนะจ๊ะ"
คุณครูเดินออกจากห้องไป และทุกๆคนก็ค่อยๆทยอยออกจากห้องไป
ปัง!
ซาโรเพื่อนสนิทของคามินเดินมาและทุบโต๊ะดังลั่น
"คามิน!! สุดยอดไปเลย ได้เด็กผู้หญิงหน้าตาน่ารักไปดูแลน่ะ"
"มันก็แค่สุ่มได้น่ะ"
ฟึ่บ!
"เอาล่ะ ได้เวลากินข้าวแล้ว!"
เธอยืนขึ้นอย่างรวดเร็วโดยไม่สนใจบทสนทนาของอีกสองคน "ฟังนะ คามิน หยิบกล่องข้าวของฉันในกระเป๋า แล้วเดินไปที่ดาดฟ้าซะ ฉันจะรออยู่ตรงนั้น ถ้านายมาสายล่ะก็.."
"ก็"
"ฉันก็จะโกรธนายมากๆเลยยังไงล่ะ!!"
ตึกตึกตึก
เธอเดินออกจากห้องไป "อะไรล่ะนั่น คามิน"
"ฮ่าฮ่า ฉันก็ไม่รู้สิ"
เขาเปิดดูในกระเป๋าของเธอแล้วหยิบกล่องข้าวออกมา ก่อนจะหยิบของตัวเอง
"แต่ว่าเธอบอกว่าไปที่ดาดฟ้าใช่ไหม งั้นฉันไปดีกว่า เผื่อพวกนายอยากจะอยู่กันสองคน"
"ห้ะ-_-"
แค่แป๊ปเดียวเพื่อนของเขาก็ไปโบกมือลาอยู่ตรงประตูห้องก่อนจะเดินออกไป
"-_-"
5นาทีต่อมา
ตึกตึก ตึก
ฟึ่บ
ผมเดินไปนั่งลงข้างๆกับเธอ ก่อนจะส่งกล่องข้าวให้ "นายมาสาย"
"นิดเดียวเองน่า ฉันปวดฉี่นิดหน่อย"
"ก็ได้"
เธอรับกล่องข้าวไปแต่ก็ยังไม่ทำอะไร หรือว่าเธอจะโกรธผม-O-
"คามิน อ้าขาออก"
"ทำไมหรอ-O-"
"บอกให้ทำก็ทำสิ"
เธอนี่นะ เอาแต่ใจจริงๆเลย ผมทำตามที่เธอบอก และเธอก็เดินมานั่งที่ว่างระหว่างขาของผม
"เธอ"
"กอดฉัน"
เธอจับมือของผมไปโอบรอบตัวของเธอ เธอตัวเล็กมากเลยล่ะ "ทำแบบนี้ทำไมหรอ"
"กอดมันเป็นแบบนี้นี่เอง"
".."
"นี่คามิน ความจริงแล้ว ฉันมีเรื่องจะบอกนาย เกี่ยวกับฉัน"
-----------------------------------------------
สั้นไปไหมมเนี่ยย กะจะเก็บยาวๆไว้ตอนหน้า5555 นางเอกอยากเผยความลับที่แท้จริงว่าเป็นสาวดุ้น (ไม่ใช่ละ)
ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านกันนะคะ อัพช้าหน่อยนะคะ พอดีมีเรียน ;-; แสดงความคิดเห็นและติชมได้นะคะ -3- ♥
เด็กสาวตัวน้อยยิ้มอย่างผู้ชนะ เขาจึงอดใจไม่ได้ที่จะลูบหัวของเธอ "อย่างนั้นหรอ งั้นฉันก็ได้รับสิทธิพิเศษนั่นสินะ"
เขายิ้มให้เธอ เมื่อเธอได้ยินแก้มของเธอก็เปลี่ยนเป็นสีแดงราวกับมะเขือเทศสุกใหม่
"นี่! ..นะนาย ไม่มีสิทธิที่จะมาลูบหัวฉันนะ"
เธออมลมในแก้มทั้งสองข้างจนมันกลม แสดงออกได้อย่างดีว่าเธอกำลัง โกรธ เขาอยู่
"ครับ ขอโทษครับ คุณฟุจิ"
"ฟุจิ"
เธอเอ่ยคำพูดเบาๆ "เรียกฉันว่า ฟุจิ ก็พอแล้ว"
"ฟุจิ"
"อือ เก่งมาก"
เธอพยักหน้าเบาๆ ก่อนจะนึกบางอย่างขึ้นได้
"จริงสิ นายน่ะ ยังไม่ได้แนะนำตัวกับฉันเลยนะ"
"ซึกะ คามิน"
"ซึกะ คามิน หรอ"
"ใช่"
"ชื่อนายมันดูธรรมดาชะมัด งั้นฉันจะเรียกนายว่า เจ้าหมาบ้า ก็แล้วกัน"
"เจ้าหมาบ้า.."
เขาทำหน้าสลดเล็กน้อย "อะ เอ่อ ฉันล้อเล่นน่ะ คามิน"
"ถ้าเป็นไปได้ก็เรียกฉันว่า พี่จ๋---"
"ไม่!"
"ใจร้ายแฮะ;-;"
ทั้งสองคนคุยกันและหัวเราะออกมา โดยไม่รู้ว่าตอนนี้คุณครูและเพื่อนๆกำลังมองอยู่ และเขาก็อมยิ้มให้กับความน่ารักของทั้งสองคน
12:00น.
กริ๊งง
"เอาล่ะวันนี้ก็ไว้แค่นี้ก่อนแล้วกันนะจ๊ะ"
คุณครูเดินออกจากห้องไป และทุกๆคนก็ค่อยๆทยอยออกจากห้องไป
ปัง!
ซาโรเพื่อนสนิทของคามินเดินมาและทุบโต๊ะดังลั่น
"คามิน!! สุดยอดไปเลย ได้เด็กผู้หญิงหน้าตาน่ารักไปดูแลน่ะ"
"มันก็แค่สุ่มได้น่ะ"
ฟึ่บ!
"เอาล่ะ ได้เวลากินข้าวแล้ว!"
เธอยืนขึ้นอย่างรวดเร็วโดยไม่สนใจบทสนทนาของอีกสองคน "ฟังนะ คามิน หยิบกล่องข้าวของฉันในกระเป๋า แล้วเดินไปที่ดาดฟ้าซะ ฉันจะรออยู่ตรงนั้น ถ้านายมาสายล่ะก็.."
"ก็"
"ฉันก็จะโกรธนายมากๆเลยยังไงล่ะ!!"
ตึกตึกตึก
เธอเดินออกจากห้องไป "อะไรล่ะนั่น คามิน"
"ฮ่าฮ่า ฉันก็ไม่รู้สิ"
เขาเปิดดูในกระเป๋าของเธอแล้วหยิบกล่องข้าวออกมา ก่อนจะหยิบของตัวเอง
"แต่ว่าเธอบอกว่าไปที่ดาดฟ้าใช่ไหม งั้นฉันไปดีกว่า เผื่อพวกนายอยากจะอยู่กันสองคน"
"ห้ะ-_-"
แค่แป๊ปเดียวเพื่อนของเขาก็ไปโบกมือลาอยู่ตรงประตูห้องก่อนจะเดินออกไป
"-_-"
5นาทีต่อมา
ตึกตึก ตึก
ฟึ่บ
ผมเดินไปนั่งลงข้างๆกับเธอ ก่อนจะส่งกล่องข้าวให้ "นายมาสาย"
"นิดเดียวเองน่า ฉันปวดฉี่นิดหน่อย"
"ก็ได้"
เธอรับกล่องข้าวไปแต่ก็ยังไม่ทำอะไร หรือว่าเธอจะโกรธผม-O-
"คามิน อ้าขาออก"
"ทำไมหรอ-O-"
"บอกให้ทำก็ทำสิ"
เธอนี่นะ เอาแต่ใจจริงๆเลย ผมทำตามที่เธอบอก และเธอก็เดินมานั่งที่ว่างระหว่างขาของผม
"เธอ"
"กอดฉัน"
เธอจับมือของผมไปโอบรอบตัวของเธอ เธอตัวเล็กมากเลยล่ะ "ทำแบบนี้ทำไมหรอ"
"กอดมันเป็นแบบนี้นี่เอง"
".."
"นี่คามิน ความจริงแล้ว ฉันมีเรื่องจะบอกนาย เกี่ยวกับฉัน"
-----------------------------------------------
สั้นไปไหมมเนี่ยย กะจะเก็บยาวๆไว้ตอนหน้า5555 นางเอกอยากเผยความลับที่แท้จริงว่าเป็นสาวดุ้น (ไม่ใช่ละ)
ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านกันนะคะ อัพช้าหน่อยนะคะ พอดีมีเรียน ;-; แสดงความคิดเห็นและติชมได้นะคะ -3- ♥
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
7 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
0 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ