ชายเย็นชากับสาวขี้อ้อน

เรย์:เอ่อ....นี่เจมส์ที่จริงไม่ต้องอุ้มฉันก็ได้นะตอนไปเรียนฉันอายคนจะแย่แล้วเนี่ย>//<
เจมส์:จะให้เธอเดินได้ไงข้อเท้าเธอเจ็บอยู่แล้วอีกอย่างคุณป้าโทรมาบอกว่าจะไม่อยู่บ้าน1เดือนให้ฉันดูแลเธอให้ดี
เรย์:ที่จริง....ฉันอยู่กับซานก็ได้
เจมส์:ซานไปกับป้า
เรย์:*นี่ฉันจนมุมแล้วใช้มั้ยเนี่ย!!!!!*
เจมส์:ตกลงจะไปหรือไม่ไปเพราะคอนโดฉันมีห้องนอน2ห้อง 
อ๋อฉันลืมบอกไป พ่อกับแม่ของเจมส์เสียตั้งแต่ที่เจมส์อยู่ม.6 แต่ฉันอยู่กับเจมส์มาตลอดเลยทำให้เจมส์เหมือนกับในชีวิตนี้มีฉันคนเดียวแล้ว
เรย์:ถ้างั้นก็ได้ไหนๆนายก็อยู่คนเดียวแล้วนิ่
เจมส์:งั้นตอนเย็นกลับกับฉันเลยนะ
เรย์:อื้อ
ตอนเย็น
เจมส์:แวะไปเอาเสื้อที่บ้านมั้ย
เรย์:ไม่ต้องหรอกป้าบอกว่าเอาไปไว้หน้าห้องนายแล้ว
เจมส์:อ๋อ
เรย์:เอ๋ ไอวินโทรมา
เจมส์:รับสิ้ฉันขับรถอยู่
เรย์:ฮัลโหล ไอวินว่าไงฉันเองเรย์
วิน:ไอเรย์!!! รีบกลับมาที่หน้ามหาลัยด่วน!!!!
เรย์:เจมส์วินบอกไปที่หน้ามหาลัยด่วน!!!
เจมส์:ได้!!!
หน้ากาลัน
เรย์:วิน!!!! มีเรื่องอะไร
วิน:ไอบราวด์โดนรุ่นพี่เค้าท้าต่อยมวยแต่ไอบราวด์ต่อยมวยไม่เป็น
เจมส์:ฉันไปเอง
เรย์: เจมส์หยุด เดี๊ยวฉันเคลีย
เจมส์:แต่เธอใส่กระโปรง
แคว่ก!!
เรย์:ฉันมีชุดบอลอยู่ข้างในไม่เป็นไร
ณ.สนามมวย
เรย์:ไอบราวด์ลงมา!!!
บราวด์:เรย์
รุ่นพี่:อ้าวน้องเรย์จะต่อยกับพี่หรอถ้าแพ้แลกด้วยร่างกายมั้ย
เรย์:ของแท้เค้าไม่แคร์คำพูด
กริ๊ง ระฆังดังสัณญาณเริ่มชก
ผัวะ ผัวะ
เรย์:เฮ้อกระจอก
วิน:เรย์โคตรโหด เล่นส้ะรุ่นพี่เละเลยว่ะ
เรย์:อย่าคิดจะมาสู้กับนักกีฬาเทควันโดสิ้!!!