Interpreter ล่ามแปลรัก

Interpreter ล่ามแปลรัก

บทที่2 เข้าใจผิด

-------------------------------------------ร้านอาหาร

"โอ๊ยยยย!!!!!ยัยบ้า!!!!"หืมมมมม ยัยบ้าหรอ!? นายน่ะสิบ้า!มาจับก้นคนอื่นแล้วแถมยังมาว่าฉันกลับอีก หน้าด้านจริงๆ แบบนี้มันต้องโดนอีกหมัด

"กรี้ดดดดด!เกิดอะไรขึ้นคะคุณลูกค้า อย่างมีเรื่องกันในร้านของดิฉันเลยนะคะ"ยังไม่ทันที่ฉันจะได้ต่อยมันอีกหมัด เจ้าของร้านก็วิ่งหน้าตาตื่นเข้ามาในวง

"ฉันก็ไม่อยากมีเรื่องหรอกนะคะ แต่นายคนนี่สิมันโรคจิตค่ะ!!"ฉันพูดพร้อมชี้ไปที่นายโรคจิตที่นอนกองอยู่กับพื้น

"ห้ะ!!คุณ..."ไม่ทันที่เจ้าของร้านจะพูดอะไร นายนั่นก็ทำมือเหมือนห้ามไม่ให้พูดอะไรแล้วก็ค่อยลุกขึ้นมา นี่แค่ยังน้อยนะ

"ไม่เป็นไรครับเดี๋ยวผมจัดการเอง"ถถถถถ นายนี่คิดว่าตัวเองเป็นใครถึงมีหน้ามาสั่งเจ้าของร้าน เชอะ! ทำเป็นเท่ห์ ดูสิว่าจะแถยังไงต่อไป

"นี่คุณ!มันไม่ใช่อย่างที่คุณเข้าใจนะ"

"ทำไมจะไม่ใช่ ฉันแน่ใจว่าคุณเป็นคนทำ"โธ่ยังมีหน้ามาบอกว่าไม่ได้ทำหรอ จิตใจทำด้วยอะไรไม่รู้จักละอายใจบ้างหรือไง

"แล้วคุณมีหลักฐานอะไรถึงแน่ใจว่าผมทำ ดูจากรูปร่างของคุณแล้วเนี่ย เอิ่ม..."แล้วนายนั่นก็มองฉันตั้งแต่หัวจรดเท้าค่าคุณผู้ชม"...ไม่มีอะไรน่า...จับ!เลย"กรี้ดดดดดดด!!!ฉันได้แต่กรี้ดร้องอยู่ในใจ แต่ฉันก็ต้องนิ่งให้ได้มากที่สุด นิ่งสิซอล นิ่งไว้

"หึ!ฉันว่าคุณออกอ่าวไปไกลแล้วล่ะค่ะ มันไม่เกี่ยวหรอกว่าฉันจะเป็นยังไง หรือมีรูปร่างยังไง แต่เรื่องมันมีอยู่ว่าคุณจับก้นฉัน คุณทำและหลักฐานก็คือมือของคุณนั่นแหละ ถ้าไม่ใช่คุณแล้วฉันจะจับมือคุณได้ยังไง"เอาสิ้ เอาสิ จะแถยังไง เอาให้สมเหตุสมผลนะอีตากะล่อน

"อืมมม งั้นหลักฐานของผมไปดูกล้องวงจรปิดกันดีกว่ามั้ยครับ จะได้รู้กันไปเลยว่าเรื่องจริงมันเป็นยังไง คุณจะได้ไม่มั่นหน้ามาว่าผมแบบนี้"มั่นหน้า!?นี่กล้าด่าฉันหรอ ฉันสิควรด่า ไอ้หน้าด้านเอ้ย

"นี่คุณ!สุภาพกับผู้หญิงด้วยนะครับ"หลังจากที่วินตั้งสติกับเรื่องได้แล้วก็เหมือนจะปกป้องฉันนะ แต่ฉันไม่ได้ต้องการจ้ะ

"ได้!!ฉันก็อยากรู้เหมือนกันว่าคุณจะแถต่อยังไง"

     แล้วเราทั้งหมดก็ย้ายกันไปหลังร้านี่ซึ่งตรวจกล้องวงจรปิด และตรงี่ฉันนั่งก็ตรงกับตรงี่กล้องจับไว้ได้พอดี มา!มาดูกันว่าเรื่องจริงเป็นไง เราทุกคนต่างเงียบเพื่อดูเหตุการณ์ที่เกิดอย่างลุ้นระทึก เมื่อเจ้าของร้านรันเวลาไปถึงเวลาเกิดเหตุ ก็เห็นเด็กที่ไหนไม่รู้วิ่งก้มตัวไปอยู่ด้านหลังของปริม จากนนั้นมันก็จับก้นปริมแล้ววิ่งไปหลบ เฮ้ย!หรือว่า...ฉันรีบหันไปทางอีตาบ้าก้ามก็เห็นว่านายนั่นก็มองฉันอยู่ก่อนแล้ว ด้วยท่าทางว่านี่แหละต้นตอ ไม่ใช่เขา ฉันหันกลับมาที่จอและคิดว่าซวยแล้วไง ไม่สิ! คนที่จับก้นฉันอาจจะไม่ใช่เด็กคนนั้นก็ได้ ดูต่อไปก่อนดีกว่า พอเด็กคนนั้นวิ่งไปหลบยัยปริมก็กรี้ดขึ้นมา ซักพักเด็กคนนั้นก็วิ่งอยู่ข้างหลังฉัน นายนั่นที่เห็นเหตุการณ์พยายาม...จะช่วยฉัน ฮือออ เขาพยายามจะช่วยฉัน!! เขาพยายามจะปัดมือเด็กคนนั้นจะก้นฉันแต่มันไม่ทันไง พอมันจับเสร็จมันก็รีบวิ่งไปจากร้าน ฉันที่รับสัมผัสไวเกินก็นคว้ามันนายนี่นไว้ก่อนที่เขาจะชักมือกลับ ...ตายยังเขียดดดดด ฮืออออ ฉันจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน  เจ้าของร้าน ปริม วิน และเขาต่างหันมาทางฉัน ฉันได้แต่หลบสายตาของทุกคน ฮือออ ใครก็ได้ช่วยฉันที ทำไมมันกลับกลายเป็นแบบนี้ได้หว่าาาาา

"เรื่องนี้สอนให้รู้ว่าอย่างรีบด่วนตัดสินใจนะครับคุณผู้หญิง" เออ!ได้ทีเอาใหญ่เลยสิอีตาบ้า!! ฉันอายแทบจะแทรกแผ่นดินหนีแล้วเนี่ย ฉันได้แต่เงียบและเดินออกมาจากห้องเงียบๆ

"อ้าววว!!คุณจะหนีไปไหนครับ?"อีตานั่นวิ่งตามฉันมาและรั้งฉันไว้

"..."ฉันหันกลับไปนะแต่แบบสายตานี่ไม่ได้มองหน้าอีตานั่นเลยมองแต่พื้น

"คราวนี้ผมจะเอายังไงกับคุณดีน่า"

"คือ...คุณจะต่อยฉันคืนก็ได้นะ ฉันขอโทษจริงๆ"

"นี่คุณจะให้ผมทำผู้หญิงจริงๆอ่ะ"

"ก็แล้วคุณจะเอายังไงเล่า?"

"มองหน้าผมก่อนสิ"ยิ่งเขาบอกให้มองฉันยิ่งไม่กล้ามอง เฮ้อ ความกล้าของฉันมันหายไปไหนแล้วว่ะ

"..."

"เร็วคุณ"

"..." ฉันไม่กล้ามองจริงๆนะ

"โอเคๆไม่มองก็ไม่มอง แล้ว..."

"่ท่านประธานครับ!!"ยังไม่ทันไม่ทันที่เขาจะพูต่อ ก็มีเสียงแทรกเข้ามา ท่านประธานหรอ!???

"ได้เวลาต้องกลับแล้วครับ เอ้ะ! แล้วหน้าท่าน..."

"อ้อ ไม่มีอะไรหรอก นายไปรอที่รถก่อนเดี๋ยวผมตามไป"

"ครับ"แล้วคนที่เหมือนเลขาก็เดินออกไป ประธาน!?? ประธานอะไรว่ะ ฮืออออ งานเข้ากว่าเดิมอีก ทำไมไม่ต่อยคนธรรมดาว่ะซอล ฮือออ ซอลอยากร้องงง ถ้าเขาเรียกค่เสียหายขึ้นมานี่ได้ขายบ้านแน่ๆเลยอ่า เห้ออ ทำอะไรทำไมไม่คิดก่อนว้า

"เรื่องค่าเสียหายคุณไม่ต้องกังวลหรอกผมไม่เรียกร้อง"เฮ้ย!!นี่หน้าฉันดูออกขนาดนั้นเลยหรอว่ะ ตายๆ

"แต่ว่าคุณชื่อ..."

"พี่ซอลไปกันค่ะ ปริมขอโทษเจ้าของร้านแล้ว อ้าว!คุณก็อยู่ด้วย ต้องขอโทษแทนพี่ซอลด้วยนะคะ"เหมือนเขาจะถามชื่อฉันนะ ถ้าไม่เข้าใจผิดอีก แต่ยัยปริมก็มาซะก่อน

"ซอล...ครับ ผมไม่ติดใจอะไร ยังไงผมขอตัวก่อนครับ"

"ค่ะ"

"ซอลเธอไม่เป็นไรนะ??" แล้ววินที่เดินมาทีหลังก็เข้ามาถามฉัน

"อืม ไม่เป็นไร ฉันกลับก่อนนะ"ฉันที่กำลัง...อืมจะเรียกว่าช็อกมันก็ไม่เชิงหรอก แต่ก็นั้นแหละ ฉันอยากอยู่คนเดียว

"ให้พี่วินไปส่งดีกว่ามั้ยคะพี่ซอล?"

"ไม่อ่ะ ไม่เป็นไรพี่กลับเองได้ เจอกันนะ"เหอะ!เชื่อเขาเลย ในเวลาแบบนี้มันยังจะยัดเหยียดวินให้ฉันอีก ถ้าชอบนักก็คบเองเลยสิยัยบ้า!

------------------------------------------------บ้าน

"กลับมาแล้วหรอซอล?"

"ค่ะ"

"เป็นอะไรหรือป่าวลูก ตอนแม่โทรไปทำไมปริมถึงพูดสายล่ะ"

"อ้อ ไม่มีอะไรหรอกคะแม่"

"แม่ไม่เชื่ออ่ะ ดูหน้าซอลตอนนี้สิ อมพระมาพูดแม่ก็ไม่เชื่อ" เฮ้อออ สมกับเป็นแม่ฉันจริงๆ

"แม่...วันนี้ซอลไปทำไม่ดีกับคนคนนึงน่ะ"

"แล้วเขาเป็นใคร?"

"ไม่รู้เหมือนกัน แต่เขาไม่ใช่คนธรรมดา"

"ซอลหมายความว่าไงลูก"

"ไม่เป็นไรแม่ เขาไม่เอาเรื่อง"

"เฮ้อออ แล้วไป"

"แต่การที่เขาไม่เอาเรื่องนี่แหละ มันทำให้ซอลรู้สึกผิดมากขึ้น แถมยังรู้สึกแปลกๆด้วย"

"แปลกยังไง?"

"ซอลก็ไม่รู้อ่ะแม่ แต่มันแปลกจริงๆ"

"เฮ้อออ แต่มันก็ผ่านมาแล้วนะซอล แล้วซอลขอโทษเขาหรือยัง?"

"ก็ขอโทษแล้วนะคะ"

"ขอโทษแล้วและเขาไม่เอาเรื่องเราก็ดีแล้วไงลูก ไม่เอาๆ ไม่คิดมาก เดี๋ยวแม่ไปนอนแล้ว พรุ่งนี้ลูกมีบินเช้าหนิ รีบไปนอนดีกว่านะซอล"

"ค่ะ" มันก็จริงอย่างที่แม่ว่าอ่ะนะ เพราะฉันขอโทษเขาไปแล้ว และเขาก็ไม่เอาเรื่องมันก็คือจบไง ฉันก็ไม่ต้องเจอหรือติดต่ออะไรกับเขาอีกแล้ว ลืมเถอะซอล ไปนอนดีกว่า

-------------------------------------------สนามบิน

          22.45น.

ฉันเพิ่งกลับมาจากเวียดนามจ้าทุกคน แต่เอ้ะ!ฉันที่เพิ่งปิดโทรศัพท์ ก็เห็นแจ้งเตือนเป็นเบอร์โทรของป้าข้างบ้าน ำไมโทรมาถี่ขนาดนี้ ฉันโทรกลับไปดีกว่าเผื่อมีอะไร

"ซอลหรอลูก?"

"ค่ะป้า ซอลเอง ป้ามีอะไรหรือป่าวคะ?"

"ซอลตอนนี้ป้าอยู่รพ.นะ แม่หนูล้มในห้องน้ำเมื่อกลางวันนี่เอง ซอลรีบมานะ ป้ารออยู่"

"อะไรนะคะ!?แม่ซอลล้มหรอ?"

"ใช่จ้ะ"

"ค่ะๆๆ เดี๋ยวซอลรีบไปเดี๋ยวนี้เลย"

"จ้ะๆ"อะไรกัน ทำไมถึงเกิดเรื่องแบบนี้ได้ ฉันไม่คิดอะไรทั้งสิ้นแหละ ฉันรีบวิ่งออกจากสนามบินันที แม่อย่าเพิ่งเป็นไรนะ ซอลกำลังไปหาแม่แล้ว แม่รอซอลนะ