รักของนายพ่อบ้านและคุณชายจอมเย็นชา

ณ คฤหาสน์วรติยานนท
ขอบคุนค้ะ...ที่มาส่งอริสรากล่าวขอบคุนก่อนจะเดินเข้าไปแต่ก้ต้องหยุดเพราะเสียงนิ่งๆของชินะเรียกไว้
คุณอริสรารู้ใช่มั้ยครับว่าอาอธิศคิดยังไงกับผมถ้ารู้ก้บอกทีเถอะครับเพราะผมเองก้อยากจะรู้เหมือนกันว่าอาคิดอะไรอยู่
ชินะที่โผล่งออกมาอย่างไม่เกรงกลัวว่าใครจะมาเห้นหรือไม่แต่อย่างได้แต่ก็ได้แต่เก้บสีหน้าเป้นกังวลเอาไว้โดยไม่แสดงออกมา
ใช่ค้ะดิฉันรู้ว่าอาอธิศคิดยังไง...คุณเองก้ชอบเขาไม่ใช่หรอค้ะแล้วคุณคงรู้อยุ่แก่ใจว่าทำไมถ้าคุณไม่แสดงมันออกมาตอนนี้มันอาจจะสายเกินไปก้ได้น้ะค้ะคุณชาย
อริสราพูดเพียงแค่นั้นแล้วเดินขึ้นบันไดไปอย่างเงียบๆ
ผมก้ได้คิดว่าหากบอกไปแล้วมันจะเป้นอะไรมั้ย
มันจะมีผลอะไรหรือเปล่า...แล้วผมก็กลัว....
กลัวเสียเขาไป....
ถ้าหากบอกไปมันจะเป้นอะไรมั้ย
สองขายาวก้าวอย่างช้าเหมือนกับไม่อยากจะเดิน
แต่ก็ต้องสะดุ้งเมื่อเจอใครบางคนที่เดินมาตามแต่ก้ไม่ใช่ใครที่ไหน....
อาอธิศเดินมาตามผมหรอครับ
ครับ...เห้นคุณชายออกมาช้าเลยเดินมาตามนะครับ น้ำเสียงนุ่มสุขุมตอบ
อาครับ...ชินะเรียกด้วยน้ำเสียงนิ่ง
ครับ..คุณชาย
วันนี้ยกเลิกตารางงานช่วงบ่ายทั้งหมดให้หน่อยน้ะครับ
ทำไมล้ะครับ...คุณชาย
เพราะผมมีเรื่องสำคัญอยากจะคุยกับอาโดยตรงแล้วคงต้องใช้เวลาอย่างมากนะครับ
ขนาดนั้นเลยหรือครับคุณชาย
ใช่ครับ
พูดจบชินะก้เดินไปขึ้นรถทันทีโดยที่อธิศนั้นมองด้วยสายตาแปลกใจ
อะไรกันน้ะ...คุณชายมีอะไรจะคุยกับเรากันแน่
คำถามนี้จึงถูกตั้งขึ้นภายในใจของอธิศอย่างงงวย
แต่ก็ต้องเก้บไวล้ะรีบเดินไปขึ้นรถและจัดการตารางงานวันนี้ให้เรียบร้อย
เพราะผมก็อยากรู้เหมือนกันว่าคุณชายคิดยังไงกับผม
อธิศคิดได้ดังนั้นจึงรีบขึ้นรถและโทรจัดการตารางงานของชินะทันที
ชินะเองทีแอบมองเวลาอธิศที่ขับรถอยุ่เป้นพักๆอย่างอึดอัดใจอย่างบอกไม่ถูก
อธิศที่เริ่มรู้ตัวแล้วจึงรีบเร่งเครื่องให้เร็วขึ้นเพื่อที่จะได้ไปถึงที่หมายโดยไว
.
.
.
.
.
.
และแล้วก้มาถึงคฤหาสน์กุนต์กลทีป์จนได้
ถึงแล้วกลับคุณชาย
ครับอา
ตกลงคุณชายมีอะไรจะคุยกับผมหรอครับถาามออกไปงั้นแหละจริงๆก้รุ้คำตอบอยุ่แก่ใจแล้ว
ลงจากรถแล้วไปนั่งคุยกันข้างในเถอะครับอา...แต่เป้นห้องของผมนะครับ
ทำไมล้ะครับคุณชาย
มันเป้นเรื่องที่ให้ใครได้ยินไม่ได้นะครับ
ครับๆเดี๋ยวผมขอตัวเอารถไปเก็บแล้วจะตามไปน้ะครับ
ครับ
งั้นเจอกันที่ห้องน้ะครับคุณชาย
.
.
.
.
.
ก๊อกๆๆๆๆ
คุณชายเปิดประตูให้ผมหน่อยครับ
แอ๊ดดดดดดด
เชิญเข้ามาด้านในครับอา
อธิศที่ทำเพียงพยักหน้าแล้วเดินตามชินะเข้าห้องไปอย่างเงียบๆโดยไม่พูดอะไรแต่จู่ๆชินะก้ดึงมือ
อศิธให้ลงมานั่งที่เตียงของตนด้วยกันชินะที่แสดงออกอย่างชัดเจนสะจนอธิศต้องเลื่ินมือมาจับที่มือชินะ
แล้วบีบเบาๆเพื่อไม่ให้เครียด
อธิศที่ถามออกมาระหว่างบีบมือของชินะให้ผ่อนคลาย
ตกลงคุณชายมีเรื่องอะไรจะคุยกับผมหรือครับแล้วทำไมต้องทำท่าท่างเครียดขนาดนั้น
อาครับ...ชินะเองที่โดนบีบมืออยุก้เอื้อมมือไปจับมือของอธิศแล้วยื่นหน้าไปใกล้ๆจึงทำให้อธิศเห้นน้ำ
ตาที่คลอกับดวงตาสวย
อธิศที่เห้นดังนั้นจึงยื่นหน้่เข้าไปใกล้แล้วจูบที่หางตาชินะที่สะดุ้งกับการกระทำของอธิศแต่ก้ไม่ได้ว่า
อะไรแต่ปล่อยให้อธิศจูบหางตาอย่างพอใจ
ก่อนที่จะผละออกแล้วมองดวงหน้าสวยที่บัดนี้แดงเป้นลูกตำลึงสุขไปแล้ว
ตกลงคุณชายมีอะไรจะพูดหรือครับอธิศพูดพลางขยับเข้าไปใกล้ๆร่างบาง
ชินะที่ต้องเบือนหน้าหนีก่อนปรับสีหน้าของตนเองให้เป้นปกติ
ก่อนที่จะเริ่มพูดในสิ่งที่ตนเองไม่เข้าใจ
อาคิดยังไงกับผมกันแน่ครับ
คำถามนี้ทำเอาอธิศนิ่งไปชั่วขณะ
คิดอะไรก้พูดมาเถอะครับ...ผมอยากรู้
ผมคิดกับคุณชายเกินคำว่าเจ้านายนั่นแหละครับ
แต่..ผมก็คงเป้นได้ไม่เกินคำๆนั้นหรอกครับ
ไหนๆคุณชายเปิดโอกาศให้ผมได้พุดแล้ว...ก้ขอผมพูดหน่อยเถอะครับ
อธิศที่เริ่มยื่นหน้าเข้าไปใกล้ชินะแต่ชินะขยับหนีเขาจึงจับตัวชินะไว้แล้วประกบริมฝีปากอย่างอ่อนโยน
ก่อนที่จะผละออก
ผมรักคุณชายครับ
ชินะที่บัดนี้หน้าแดงอย่างกับมะเขือเทศที่มองดูแล้วน่ารักน่ากอดมาก
แล้วคุณชายล้ะครับ...คิดกับผมยังไง