lost world last survive

เมื่อเจสซิก้าและโทมัสตื่นขึ้นทั้งคู่ค้นพบว่าพวกเขายังไม่ตาย แต่โทมัสไม่สามารถจะไปหาเจสซิก้าได้เพราะมีตู้และอื่นๆมากมายขวางอยู่ “เจสซิก้า คุณที่นี้ก่อนนะผมจะพยายามตามคนมาช่วย” โทมัสตะโกนบอกกับเธอเพื่อปลอบใจเธอให้ดีขึ้นเล็กน้อย (ถึงเขาจะรู้ว่าเธอไม่กลัว หรือ อย่างไรก็ตาม) เมื่อโทมัสเดินออกมาจากห้องเขาพบว่าข้างนอกมีควันอยู่เยอะพอควร กลิ่นที่ไม่น่าชวนดมนัก เสียงกรีดร้องที่ดังออกมาจากทุกสารทิศรอบตัว แต่เพราะโทมัสมองไม่เห็นอะไรเลยจึงไม่กลัวอะไรนัก (แต่ในใจยังคงห่วงเจสซิก้า และ นึกได้ว่าคงไม่เป็นเพราะเธอคงชินกับเสียงพวกนี้) หลังจากเดินไม่นานนักเขาก็พบคนที่มีท่าทางแปลกๆ แต่ ณ เวลานั้นเขาไม่กลัวอะไรแล้ว จึงตะโกนเรียกเขา ชายคนนั้นหันมาและกรีดร้องด้วยเสียงที่ไม่ใช่คน และวิ่งมาหาเขาอย่างไว และรีบจะกระโดดที่เหมือนกับหมาป่าที่จะล่าเหยือ “โอ้ไม่ๆๆๆๆๆ ออกไป นะ ออกไป” โทมัสวิ่งหนีด้วยความเร็วและตะโกนออกมาด้วยความกลัว ปั้ง!!!!!!!!!!! โทมัสหยุดวิ่งไปหันหลังไปดูเขาพบว่าชายคนนั้นเลิกตามเขาแล้วและพบว่าเขาตายแล้ว ชายอีกคนเดินออกมาจากประตูและพูดว่า “อย่าห่วงไปเจ้าหนู ยังมีฉันอยู่นะ” โทมัสตกใจมากและเมื่อควันจางลง “สวัสดี โทมัส ฉันคือ อดีตจอมพลเรือ สตอรมเวฟ เบอร์แมน” ชายแก่คนนั้นทักทายเขาราวกับเหมือนรู้จักกัน “คุณคือใครกันผมไม่รู้จักคุณ” โทมัสยังไม่เข้าใจกับคำพูดของเบอร์แมน “ฉันจะเป็นใครไม่สำคัญหรอก ใจกล้าดีนิที่เดินออกมาในสถาณการณ์แบบนี้” เบอร์แมนพูดกับเขาด้วยความภูมิใจในโทมัสเล็กๆ และในตอนนั้นเองโทมัสก็เอะใจอะไรบางอย่าง “นายรู้จักกับเจสซิก้า ใช่ไหมช่วยพาฉันไปหาเธอหน่อย” ทั้งคู่เดินคุยกันไปเล็กน้อยก่อนจะเปิดประตูเข้าไปที่ห้องของเจสซิก้า “พ่อหรอ พ่อจริงๆ ขอบคุณพระเจ้า ช่วยฉันด้วย”เจสซิก้าเห็นเบอร์แมนผ่านรูจากในตู้เหล็ก “เจสซี่ ถอยไปก่อน นี้เจ้าหนูช่วยฉันที่ เอาอะไรก็ได้ที่มันพอจะทุบไอ้นี้ได้” เบอร์แมนสั่งโทมัสด้วยความเป็นห่วงลูกสาว “นี้ครับ ขวาน” โทมัสหยิบขวานจากหน้าห้องมาให้เบอร์แมน “ทำไมถึงไม่ใช้ปืนละครับ คุณเบอร์แมน” โทมัสถามเบอร์แมนขณะทุบตู้เหล็ก “เพราะถ้าใช้ปืนมันก็อาจโดน เจสซี่ได้นะสิ” ทั้งสามเดินออกมาจากที่ชั้นและพบว่าผู้คนส่วนใหญ่ไม่ตาย ก็กลายพันธุ์ และไม่แคล้วคลาดต้องถูกโจมจากผู้ไร้สติที่กลายพันธุ์ โทมัสคิดในใจว่า(หวังว่าตะมีเจ้าหน้าที่ตำรวจ ทหาร นักดับเพลิงและรายล้อมด้วยฝูงมหาชนจำนวนมาก เมื่อทั้งสามมาถึงที่ชั้น 2 ก็พบว่าไม่ใช่แค่ในโรงพยาบาลเท่านั้นแต่นั้นหมายถึงทั้งเมืองที่พวกเขาอยู่กลายเป็นแดนมรณะไปเสียแล้วจากการมองในจอมอนิเตอร์ที่หน้าโรงพยาบาล สักพักทั้งสามก็สงสัยในบางอย่างในประตูที่ห้องนั้นเขียนว่า {ห้องดับจิต} จากนั้นประตูห้องดับจิตที่ล็อคไว้ด้วยโซ่และการล็อคกุญแจขนาดใหญ่ เสียงดังขนาดใหญ่ขึ้นมันทำเจสซิก้ากร๊ดอออกสั้นๆ ในส่งกลิ่นเหม็นเน่า คราบเลือดที่กระจัดกระจายมากมาย คนกลายพันธุ์ที่รุมกินซากศพที่นอนอยู่อย่างบ้าคลั่ง ชวนให้คิดถึงซอมบี้ในหนัง เสียงสั่นๆที่ดังจากมุมที่มืดที่สุดและเริ่มเดินมากล่าวว่า “ใช่ พวกเขาคนพวกนี้เป็นซอมบี้จากพิษบางอย่างไง” ไม่นานนักโทมัสก็เกิดอาการสั่นระรัว เพราะนั้นคือเพื่อนที่ทำงานของเขาบาร์น “ไง โทมัสดูนี้สิ มันโคตรเจ๋งเลย ฉันคือบาร์นที่ไม่ใช้บาร์นคนเดิม” เหมือนซากศพที่ถูกเย็บเข้าด้วยกันแต่มีร่าง2อยู่ฝั่ง ฝั่งขวาเป็นตัวที่คือมือที่เป็นเหมือนเลื่อยที่ทำจากกระดูกและปากขนาดให้ข้างตัว ฝั่งซ้ายคือบาร์นที่เติมไปด้วยเลือด กลิ่นเหม็นเน่าที่กระหน่ำอย่างรุนแรงจนทำให้ซอมบี้ตัวอื่นกลายพันธุ์ไปอีก.....โปรดติดตามตอนต่อไป.....