NO BOYFRIEND ในใจฉันไม่มีพื้นที่ให้คุณ

เขียนโดย จ้าวหญิงโลมา

วันที่ 14 ตุลาคม พ.ศ. 2560 เวลา 21.44 น.

2 ตอน

0 วิจารณ์

4,013 อ่าน

แก้ไขเมื่อ 14 ตุลาคม พ.ศ. 2560 21.48 น. โดย เจ้าของนิยาย

1) บทที่1-อดีต(1)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก

ชื่อ-ราชันย์ ประพันธรองค์อาศวงศ์
อายุ- 18 ปี
ฉายา-เจ้าชายแห่ง rooming high school
สถานะ-single
อื่นๆ-...................

"กรีดดด!!! แกๆๆเห็นประธานยิ้มให้ชั้นมั้ยเห็นมั้ยๆ เค้ายิ้มให้ชั้นด้วย อร๊ายยย~~~"เห้ออ ความบ้าผู้ชายไม่เป็นสองรองใครเลยจริง ยัยฝุ่น"กรีดดด เค้าหันมาอีกแล้วๆแกดูสิ"
"โอ้ยย หนวกหูโว้ย ชั้นเห็นแต่เค้าหันมามองตัวประหลาดอย่างแกมากกว่าหว่ะ"ยัยนิดก็อีกคน
"พวกแกช่วยอยู่เงียบๆนิ่งๆซักพักได้มั้ย อย่างน้อยก็ตอนที่เราเข้าแถวหน้าเสาธงเนี้ย"
"แกทุกคนแหละ แกด้วยจักจั่นอายเค้ามั้ยนั้น"เหอะ สุดท้ายชั้นก็ต้องออกโรงอีกแล้วพวกนี้
<ขอให้นักเรียนทุกคนกลับเข้าห้องเรียนด้วยค่ะ>ตึง!ตึ่งง!ตึ้งงง
ในที่สุดการเข้าแถวหน้าเสาก็สิ้นสุดลงซักที ร้อนก็ร้อนยังให้ชั้นมายืนตากแดดตากลมอยู่ตรงนี้อีกนี้ชั้นมาเรียนนะไม่ได้มาทำนาจะได้มาทำแบบนี้ ร้อนเว้ยย

  -ในห้องเรียน-
แซดๆๆ@#$#%!$#^%&^%$%^$#$#%$^*&(*
"นักเรียนทุกคนนั่งที่ให้เรียบร้อย"เหอะ ครูมาแล้วสินะ
"แก ครูพาใครมาด้วยก็ไม่รู้หล่อจัง"คงไม่ต้องบอกสินะว่านี้เสียงใคร ยัยฝุ่นจอมบ้าผู้ชาย
"หืม คงจะเป็นเพื่อนใหม่ละมั้ง ช่างเหอะไม่ได้สนใจอะไรขนาดนั้น"ก็แค่นักเรียนใหม่เท่านั้น
"เอาหละๆนักเรียนช่วยเงียบๆหน่อย วันนี้ครูพานักเรียนใหม่มาแนะนำตัวให้ทุกคนได้รู้จักตั้งแต่วันนี้เพื่อนจะมาอยู่ห้องเดียวกับเรา ช่วยทำตัวดีๆกับเพื่อนหน่อยนะ ราเชนทย์มาแนะนำตัวให้เพื่อนๆรู้จักหน่อยซิ"ราเชนทย์หรอชื่อคุ้นๆแหะ เหมือนเคยได้ยินที่ใหนซักแห่ง
"หวัดดี ชั้นชื่อราเชนทย์ประพันธรองค์อาศวงศ์ เรียกสั้นๆว่าเชนทย์ก็ได้"นามสกุล...
"อย่างที่ฟังกันไปนะ ราเชนทย์นามสกุลเดียวกับประธานนักเรียนของพวกเธอหรือก็คือน้องชายของประธานนักเรียนนั้นเอง มีใครสงสัยอะไรมั้ย"น้องชายของตานั้นหรอเหมือนเคยเจอแหะ แต่ช่างเถอะเราไม่มีอะไรต่อกันแล้ว เรื่องนั้นมันก็แค่อดีตเท่านั้น เป็นแค่...อดีต...
"อาจารย์ค่ะพวกหนูมีคำถามกับราเชนทย์ค่ะ"ยัยฝุ่นเริ่มอีกแล้ว แถมยังใช้คำว่าพวกหนูอีก
"จะ ว่ามาเลย หนูฝุ่น1ในแก๊งนางฟ้าแห่ง rooming hihg school"โดนเต็มๆเลยจ้า อาจารย์เรียกซะเต็มยศเลยค่ะ ไปต่อแทบไม่ถูก
"ราเชนทย์มีแฟนรึยังค่ะ"นั้นไงความมั่นไม่เป็นสองรองใคร อายเค้ามั้ยพูด!!!
แซดๆๆ!^$*(+|^$@#!#!$#$%^*(_)+_|@##%$
"เอาหละ พอๆๆราเชนทย์เธอไปนั่งข้างๆกับมินตรานะ"!!!!!!"อ้อจริงสิครูมีอีกเรื่องที่จะบอก อาทิตย์หน้า..."อะไรนะ นั่งข้างชั้นหรอ อาจารย์ทำอะไรลงไปค่ะ ทำไมต้องเป็นข้างหนูด้วย นายราเชนทย์อะไรนั้นท่าทางนิสัยจะไม่ต่างอะไรกับพี่ชายเลยนะ เหอะ"วันนี้พอแค่นี้นะค่ะอย่าลืมที่ครูบอกหละเตรียมตัวให้พร้อมสำหรับอาทิตย์หน้าด้วย
กริ่งงง...
เตรียมตัวอะไรนะ ช่างเถอะถึงเวลาก็รู้เองแหละ เรียนก่อนดีกว่่า

  -พักเที่ยง-
"คนเต็มโรงอาหารไปหมดเลย กินอะไรดี"
"ชั้นจะไปซื้อขนมปัง ขี้เกียจรอคิวว่ะ"
"ชั้นกินอไรก็ได้ที่มันอร่อยๆ~"
"ชั้นก็เหมือนพวกแกแหละ แล้วแกละยัยมิน"
"..."
"ยัยมิน"
"..."
"มินตรา!!!" "หืม แกว่าอะไรนะ โทดทีไม่ทันได้ฟัง"
"เห้อ แกเหม่ออีกแล้วนะตั้งแต่เช้าแล้วแกเป็นอะไรเนี้ย"นั้นสินะ ชั้นเหม่อเรื่องอะไร
"เปล่า ชั้นแค่หิวนะ"ใช้แล้วชั้นแค่หิว"แล้วสรุปพวกแกจะกินอา"
<กรีดดดดด ประธานค่ะวันนี้ไปนั่งกินข้าวกับพวกเรานะค่ะ>
"เห้ย แกหลบๆฝุงแรดมาโน่นแล้ว"เชี่ย ชั้นยังพูดไม่ทันจบเลย อะไรจะคลั่งขนาดนั้นตานั้นไม่เห็นจะมีอะไรดีเลย ก็แค่หน้าตาดี เรียนเก่ง บ้านรวย เป็นประธานนักเรียนก็แค่นั้น เหอะ-,.-
"อ๊ะ!"ใครมาชนหลังชั้นเนี้ย ไร้มารยาทกันจริง
"ว้าย ขอโทษจริงๆค่ะ เพื่อนของชั้นเค้าไม่ได้ตั้งใจ"ไม่ตั้งใจแต่เอาซะหนักเลยนะ หื้ยย
"แก เป็นอะไรมั้ย"ถามโง่ๆเนอะฝุ่น เจ็บสิว่ะ
"โอ้ยเข่าชั้น จะเป็นแผลมั้ยเนี้ย"เข่าสวยๆของชั้น ไม่นะ
"นี้ ยัยพวกบ้ามองคนบ้างสิไม่เห็นเพื่อนชั้นยืนอยู่ตรงนี้รึไงห้ะ!"
"นิดใจเย็นๆก่อนเค้าก็บอกแล้วไงว่าไม่ได้ตั้งใจ"
"ช่างเหอะ ชั้นไม่เป็นไร"พูดมากไปจะเป็นเรื่องใหญ่เปล่าๆ
"หลบหน่อย"เสียงนี้ ตานั้น"มาชั้นช่วย มาสิ"
เพี๊ยะ
!!!!!!ฮือฮา!!#@$#^%&^(*_+%^@$#%^%&
"ไม่จำเป็นชั้นลุกเองได้ ไปกันเถอะชั้นหิวแล้ว"ชิ น่ารังเกียจจริงๆสายตาเย็นชานั้นอีก ผมสีควันบุหรี่นั้นอีก หรือแม้แต่เสียงน่ารังเกียจไปหมด ยิ่งคิดยิ่งน่ารังเกียจ ยิ่งเจอยิ่งเกียจ ทำไมกันนะเพราะอดีตงั้นหรอถึงทำให้ชั้นเป็นแบบนี้ อดิตที่น่ารังเกียจนั้นทำให้ชั้นเป็นแบบนี้เลยหรอเมื่อใหร่จะลืมซักทีนะสิ่งที่น่ารังเกียจแบบนั้นอดีตแบบนั้น
"แกเป็นอะไรไป ชั้นว่าแกกลับไปขอโทษประธานดีกว่านะ"ไม่จำเป็นหรอกสำหรับคนแบบนั้นนะ คนที่ทำดีต่อหน้าแล้วลับหลังทำแบบนั้นนะ น่ารังเกียจที่สุด
"นั้นสิเดินออกมาแบบนี้มันเสียมารยาทนะ"
"ช่างมันเถอะ นายนั้นสมควรแล้วที่ต้องโดนแบบนั้น แล้วจักจั่นไปอยู่ใหนเนี้ย"
"นั้นสิ จักจั่นไปใหน"หรือว่า เชี่ยแล้วไงยัยนั้นต้องไปเอาเรื่องคนที่เดินชนชั้นแน่เลย
โครม!!
"ก็บอกว่าขอโทษแล้วไง จะเอาอะไรอีก"
"ขอโทษแล้วเพื่อนชั้นหายเจ็บมั้ย ของอย่างงี้มันต้องเจ็บเท่าๆกันมันถึงจะแฟร์"
"เห้ย จักจั่นใจเย็นๆแก ยัยมินมันไม่เป็นไรแล้วเว้ย"
"แกไม่เข้าใจฝุ่นมันไม่ได้มีแค่นี้เว้ย"
"จักจั่นแกจะทำให้เรื่องเล็กให้เป็นเรื่องใหญ่ทำไม"
"พวกเธอมาก็ดีช่วยเอาเพื่อนพวกเธอไปเก็บด้วยนะ แล้วอย่าลืมเอาตระกร้าคอบปากไว้ละ"
"ว่าไงนะ ปากดีแบบนี้ ขอตบซักทีเถอะว่ะ"
"จักจั่น! พอได้แล้วอย่าเอาเรื่องในอดีตมารวมกับตอนนี้สิ ชั้นขอโทษแทนเพื่อนชั้นด้วยนะมันใจร้อนไปหน่อยนะ"อย่างที่ได้ยินไปนั้นแหละ จักจั่นเป็นคนเดียวที่รู้เรื่องในอดีตของชั้นและก็เป็นคนเดียวที่เป็นเดือดเป็นร้อนเรื่องของชั้นด้วย
"เหอะ ยัยปากมอมนี้เป็นเพื่อนเธอหรอ ก็อย่างว่าละนะที่เค้าว่าเพื่อนกันต้องนิสัยเหมือนกันเสมอ ที่จริงชั้นก็ไม่เชื่อหรอกนะ แต่เห็นทีจะต้องเชื่อแล้วละ จากที่เห็นนะ"ยัยนี้ยังปากดีไม่เปลี่ยนเลยนะ น่าตบซักฉากสองฉากซะจริงแต่ไม่ต้องหรอกเพราะอีกเดียวยัยจักจั่นก็เดือดแล้วละ
"จักจั่นแกคงเดือดมากสินะ เอาสิปล่อยมันออกมาเลยไม่ต้องเกร็งใจใครหน้าใหนแล้ว"หึ
"ว วะ ว่าไงนะ นี้พวกเธอคิดจะทำอะไรนะ นี้พวกเธอสองคนยืนบื๊ออยู่ได้มาเอายัยนี้ไปสิ"555 อยากจะหัวเราะให้ฟันหลุดจริ๊งงง
"ไม่ละถึงตอนนี้คงไม่มีใครห้ามได้แล้วหละ"
กรอบแกรบๆ~~
"เมื่อชั้นเอ่ยปากออกไปแบบนั้นแล้วไม่มีใครห้ามได้แล้วละเสียใจด้วยนะ"อย่างที่บอกเมื่อพูดแล้วก็ไม่ขอคืนคำแล้วกันนะ
"มินแกหลบไปก่อนเดวจะโดนลูกหลงเปล่าๆ"โชคดีนะ ปริมคนสวยถ้าไม่ตายก็เลี้ยงไม่โตนั้นแหละนะ"เอาหละเรามาสนุกกันดีกว่านะ"
"น นี้แกง้างมือทำไมจะทำอะไรชั้นพวกแกยืนเฉยๆทำไมมาช่วยชั้นสิ"อ่อนหัดจริงนะแค่นี้เอง
"ใครก็ช่วยเธอไม่ได้แล้วละ หึ"
เพี๊ยะ!
!!!!!!
"หือ ทำไมไม่เจ็บเลยหละ"ราชันย์ หึยุ่งไม่เข้าเรื่อง
"หืม อะไรกันๆประธานนักเรียนออกลงปกป้องผู้หญิงแบบนี้มันแปลกๆนะ"ทำอย่างนี้ยิ่งทำให้จักจั่นเดือดเข้าไปอีกนะ ทั้งๆที่รู้อยู่แล้วยังทำอีก เหอะ
"ราชันย์ เป็นอะไรรึเปล่าค่ะไม่น่าเข้ามาบังให้เราแบบนี้เลย เจ็บมั้ยค่ะ"เหอะ เจ็บมั้ยค่ะหรอ...
"คงไม่เจ็บหรอกมั้ง เข้ามาแบบไม่ลังเลเลยหนิเหอะ"ทำแบบนี้อีกแล้วไม่ว่าจะกี่ครั้งก็เป็นงี้
"นั้นสินะ ประธานคงไม่เจ็บสินะ มือชั้นไม่ได้หนักอะไรนะ"
"ว่าแต่มือแกเหอะเป็นอะไรรึเปล่าไปตบหน้าคนอย่างนั้นหนะ เจ็บป้ะ"
"ไม่เป็นไรหรอกแกแค่นี้เอง ไปเหอะแกอย่าอยู่ให้เสียดายเวลาเลย"นั้นสินะอยู่ไปก็เท่านั้นเจ็บใจเปล่า แถมยังเสียดายเวลาอีก
"เดี๋ยวก่อนพวกแกจะไปใหน แล้วแกสองคนเป็นอะไรไป"
"เดี๋ยวเล่าให้ฟังทีหลัง ไปกันเถอะชั้นไม่อยากอยู่ตรงนี้แล้ว"
"นั้นสิฝุ่นไปเหอะๆชั้นหิวแล้วจะหมดเวลาพักแล้วเนี้ยยังไม่ได้กินอะไรเลยนะ"จะว่าไปชั้นยังไม่ได้กินข้าวเลยนี้นาให้ตายสิ
"ไปเถอะชั้นก็เริ่มหิวแล้วว่ะ"จะหมดเวลาแล้วคงต้องกินขนมปังให้พออิ่มแล้วสินะ
"มินเดี๋ยวก่อน รอชั้นก่อน"เหอะ ทำเป็นเรียกชื่อย่อทั้งๆที่ไม่สนิทกันแท้
"ทำไมมีอะไรก็รีบๆพูดมาชั้นหิวข้าว"
"..."
"สุดท้ายนายก็เงียบอยู่ดี ถ้าจะเงียบละก็ชั้นไปนะ"เป็นแบบนี้ตลอดไม่เคยคิดจะแก้ตัวไม่แม้แต่ จะพูดอะไรทั้งนั้น เพราะแบบนี้ชั้นถึงได้เดินออกมา
"ไปเหอะมินคนแบบนั้นอย่าไปคุยด้วยเลยลำบากใจเปล่าๆ"นั้นสินะทำไมรู้สึกแปล๊บๆที่อกนะ
"มินตราเดี๋ยวก่อน"อะไรอีก สุดท้ายก็เป็นแบบนี้เจอหน้ากันทีไรก็เป็นแบบนี้
"..."
"ชั้น...ขอโทษนะ เรื่องวันนั้น"เหอะ ขอโทษอีกแล้วไม่ว่าเมื่อใหร่ก็มีแต่คำๆนี้เสมอ
ตึกๆๆๆ
เพี๊ยะ
!!!!!!
"ชั้นไม่อยากได้ยินคำนี้ เมื่อใหร่จะหยุดพูดคำนี้ซักที"
"..."
"ไม่ว่าเมื่อใหร่ก็เอาแต่ขอโทษ"
"..."
"รู้มั้ยชั้นเบื่อที่จะฟังมันแล้ว ต่อไปนี้อย่าเจอกันอีกเลยนะ"
"..."
เพี๊ยะ!!!
"ลาก่อน...ราชันย์"
"มินรอก่อน"
"ต่อไปนี้เราไม่มีอะไรต่อกันอีก"ไม่ว่าเมื่อใหร่ ไม่ว่าตอนใหน ที่ใหน เวลาใหนนายก็เอาแต่ขอโทษถึงตอนนี้ก็ยังเอาแต่ขอโทษ ชั้นแค่ต้องการคำอธิบายในเรื่องนั้นไม่ใช่คำขอโทษ แค่นั้นก็ทำให้ไม่ได้เพราะฉะนั้นจบกันแค่นี้เถอะ ลาก่อน...อดีตของชั้น





-จบตอน-

**ตอนแรกเอาสั้นๆไปก่อนเนาะอาจจะน่าเบื่อไปหน่อย
เพราะเรื่องยังไม่เข้าที่แถมเรื่องนี้ยังเป็นเรื่องแรกของเราด้วย
...................................................................................................................................................................................................

ตัวละคร

สารบัญ

ตอน 2