Extra love ศึกรักชิงบัลลังหัวใจ

     ฉันกลับมาที่ห้องของตัวเองเรียบร้อยแล้วและไล่คนอื่นๆออกไปให้หมดเพราะฉันจะเปลี่ยนเสื้อผ้า
"ออกไปได้แล้วออกไปให้หมดเลยฉันจะเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วไปทำงานต่อ"สายตาของเจ้าพวกนั้นลุกวาวทันที ไอพวกลามกเอ้ย! น่าฆ่าให้ตายนัก
"เดี๋ยวพี่จะเปลี่ยนด้วยนะ"พี่สึซาคุพูดขึ้น
"เอาสิ มีชุดเปลี่ยนเหรอ"
"ก็ต้องมีอยู่แล้วล่ะ"
"เห้ย!! ผู้ชายกับผู้หญิงอยู่ด้วยกันสองต่อสองจะไม่มีอะไรเกิดขึ้นแน่เหรอ"
"ให้มันน้อยๆหน่อยเถอะไคโตะนี่พี่น้องนะไม่ใช่คนอื่นคนไกล"
"ปกติก็แต่งตัวห้องเดียวกันอยู่แล้ว"
"นั่นสินะ ออกไปได้แล้วพวกนายน่ะ"พี่สึซาคุกับฉันช่วยกันดันหลังคนที่เหลือออกไปข้างนอกแล้วเริ่มเปลี่ยนเสื้อผ้ากันคนละมุมห้อง
"อิซึมิ"จู่ๆพี่สึซาคุก็พูดขึ้น
"อะไรเหรอ"
"เรื่องที่จะฆ่าเซริวน่ะ..."
"เรื่องจริง"
"แล้วทำไมต้องฆ่าท่านพ่อล่ะ"
"ก็พี่ไม่คยอยู่บ้านนานๆแบบหนูไงล่ะพี่ถึงไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับหนูบ้าง"
"มีบางอย่างเกิดขึ้นในตอนที่พี่ไม่อยู่สินะแล้วเกิดอะไรขึ้นล่ะ"
"ท่านพ่อน่ะถ้าเจอผู้ชายด้วยกันก็จะสนิทสนมกันเป็นพิเศษแต่ถ้าเป็นผู้หญิงแล้วล่ะก็ถ้าไม่ใช่คนที่ท่านพ่อเลือกจะไม่ต่างอะไรกับเศษขยะหรือไม่ก็ที่ระบายอารมณ์เท่านั้น"
"เรื่องนั้น...จริงสินะท่านพ่อไม่สนใจผู้หญิงนี่"
"ก็นั่นแหละทั้งตระกูลเลยมีอแต่ทายาทผู้ชายเท่านั้น ในระหว่างที่พี่ไม่อยู่เขาทั้งตบ ทั้งทุบ ทั้งตี บางครั้งไปโมโหคนที่มาคุยเรื่องงานพอกลับมาเขาก็เอาเข็มขัดฟาดหนูเพื่อระบายอารมณ์ หนูเจอแบบนั้นตั้งแต่อายุได้ไม่ถึง 2 ปีน่าแปลกเนอะ"พี่สึซาคุใสเสื้อแล้วหันมามองฉันที่กำลังหาเสื้อใส่อยู่ที่เตียงเขาเบิกตาโพลงแล้วเดินเข้ามาใช้มือแตะหลังของฉัน
"มีอะไรรึเปล่าพี่"เขาสะดุ้งเล็กน้อย
"รอบฟกช้ำนี่มาจากไหนกัน"ท่าทางเขาดูตกใจมากที่เห็นรอยสีเขียวม่วงเป็นดวงๆที่ข้างหลััง
"มันเป็นรอยที่ท่านพ่อทุบตีมาตั้งแต่เด็กมันรักษายากและต้องใช้เวลานานกล้ามเนื้อภายในบาดเจ็บและช้ำหลายที่ ไม่ว่าจะพยายามรักษาเท่าไหร่มันก็ยังไม่หายสนิทสักที"
"หมอว่าไงบ้าง"
"หมอบอกว่าภายในเสียหายหนักมากระยะเวลาที่มันจะหายก็คงนานหน่อยหมอช่วยอะไรไม่ได้มาก"
"พี่น่าจะอยู่กับน้องตลอดน้องจะได้ไม่เจอเรื่องแบบนี้อีก"
"หนูไม่เป็นไร"ฉันใสเสื้อฮูดไม่มีแขนสีเทากับกางเกงยีนส์ขาสั้นสีขาวกับร้องเท้าผ้าใบสีดำและปล่อยผม
"หนูไปทำงานก่อนนะพี่ พอดีว่าอาจารณ์หลายๆท่านส่งงานมาให้ทำเยอะเลยอ่ะนะ ไปนะพี่"
"อา อืม"
แกร็ก
Susaku part
 อิซึมิออกไปแล้วและแค่พี่ชายที่แสนดีอย่างผมคนเดียวที่ยังยืนอยู่ในห้อง เฮ้อ! ผมยังอยากจะฆ่าคนที่ทำแบบนี้กับอิซึมิอยู่เลยไม่เคยมีใครมาทำให้อิซึมิช้ำได้มากขนาดนี้ ภายในช้ำหนักมากมันคงเหมือนกับมะม่วงล่ะมั้งถ้าหล่นบ่อยๆก็ช้ำและเริ่มช้ำหนักขึ้นเรื่อยๆแล้วจะไม่มีวันกินได้อีก 
"อิซึมิ...พี่จะดูแลน้องเอง"ผมนึกถึงรอยช้ำเป็นดวงๆข้างหลังของอิซึมิแค่นึกก็เจ็บแทน...
End Susaku part
...
------------------------------End------------------------------
สั้นไปหน่อยคนเขียนง่วงนอนซะละ ตอนนี้ไม่ค่อยยุ่งเท่าไหร่เลยนะ ขออีกรอบตอนหน้าเดี๋ยวงานเข้าของจริงแน่ๆ ติดตามอ่านได้เลย ฝากวิจารณ์และให้คะแนนเราด้วยน้าาา มันเป็นส่วนหนึ่งของกำลังใจในการแต่งนิยายเรื่องนี้น้า