Busylove the series [ รักวุ่นวาย เดอะซีรีย์ ]

07:00 น.
แท๊ดดดด แท็ด กึก กึก เสียงเครื่องยนต์ดังแปลกๆ ก่อนรถเจ้ากรรมจะดับเครื่องไปเองเอาซะดื้อๆ ทำเอาเจ้าของแลมโบกินี่เปิดประทุนสีขาวคันงามถึงกับหัวเสียไม่น้อย เขาไม่ได้หงุดหงิดที่ตัวเองต้องไปเรียนสายแต่เพราะเขาต้องเดินไปอีกไกลกว่าจะถึงโรงเรียน
“โหล รถฉันเครื่องดับเป็นไรก็ไม่รู้เนี่ย เรียกช่างมาซ่อมให้ฉันด่วน แค่นี้แหละ”ชายหนุ่มตัดสายก่อนจะส่งโลเคชั่นไปให้คนปลายสาย ‘วันนี้มันวันซวยอะไรวะ’เขาคิดในใจด้วยในหน้าไม่สบอารมณ์ พร้อมหยิบซองบุหรี่ในกระเป๋าออกมาสูบ เพื่อสงบอารมณ์หงุดหงิดของคนเอง
บรื้นนนน เอี้ยด!
บิ้กไบค์คันนึงเข้ามาจอดเทียบข้างๆกับแลมโบ ก่อนเจ้าของจะถอดหมวกออกอย่างช้า ๆ เผลอให้เห็นผิวขาวเนียนบนใบหน้าเส้นผมสีน้ำตาสว่างช่างเข้ากับใบหน้าเหลือเกิน
“เอ้า ยูตะ! รถเป็นไรอะ” เจ้าของเสียงหวานเอ่ยทักชายหนุ่มที่นั่งสูบบุหรี่อยู่บนกระโปรงรถ
“หือ จะ เจน เอ่อออ รถเสียนิดหน่อยหน่ะ” เขาตอบพร้อมใบหน้ายิ้มแย้มก่อนจะโยนบุหรี่ในมือทิ้งข้างทางไป
“สนใจซ้อนท้ายบิ้กไบค์แทนแลมโบมั้ย ^^” ยูตะยิ้มออกมาเล็กน้อยก่อนจะกระโดดลงจากฝากระโปงรถ
“สนดิ” ชายหนุ่มขยับหน้าเข้าไปใกล้จนหน้าเขากับเธอห่างกันไม่ถึงสิบเซน
“ใกล้เกินไปล่ะ นาย…” เจนขยับถอยหลังเล็กน้อยก่อนจะใช้มือผลักหน้าผากคนตรงหน้าให้ไปห่างๆ
“จะบอกว่าสนคนขับมากกว่า” ยูตะพูดออกมาโดยไม่สนว่าคนตรงหน้าจะหน้าแดงแค่ไหน เขาได้แต่กลั่นหัวเราะอยู่ในใจที่ได้แกล้งให้คตัวเล็กเขิน
“พูดเล่นอยู่นั้นแหละ จะไปมั้ย ไปก็ขึ้น! ฮึ่มมมๆ”เจนบิดเครื่องดังเพื่อให้ตัวเองหลุดจากอาการเขินคนตรงหน้า
“เห้ยยย ไปแปปนึงดิ้ โหรีบไปเขินตรงอื่นหรองายย >[]<”
“ยังไม่เลิกพูดเล่นฉันขับไปจริงๆนะ”เจนทำเสียงจริงจังทำให้ยูตะรีบกระโดดขึ้นซ้อนท้ายทันที
“ฮี่ๆ” ชายหนุ่มส่งยิ้มกว้างให้ไบค์เกอร์สาวก่อนจะขยิบตาพร้อมยกคิ้วกวนๆ ทำเอาสาวเจ้าถึงกับส่ายหัว
“กวนตีนจริงๆนะ หึหึ” เธอรีบใส่หมวกกันน็อคตัวเองให้เรียบร้อยก่อนจะบิดคันเร่งออกตัวอย่างแรงจนชายหนุ่มข้างหลังแทบหงาย
“เจน! แสบนักนะ” เจนหันหลังมายักคิ้วกวนๆให้ยูตะ ก่อนจะหันไปสนใจถนนข้างหน้าต่อ
“…”
“เอวเล็กจังเลยน้า”ยูตะเอามือสองข้างของเขาจับไว้ที่เอวคอดของเจนก่อนจะเลื่อนมาเป็นท่ากอด“ลมเย็นอะ ฉันหนาว”
“ขอกอดเพื่อนเจนไปจนถึงโรงเรียนเลยนะครับ ^//^”
“อือ”
 
 
 
หน้าโรงเรียน
บรื้นน …
เจนกับยูตะหาที่จอดเรียบร้อยก็พากันเดินเข้าโรงอาหารไป
หลังทั้งสองมาที่ไม่นานก็ปรากฏกลุ่มบิ๊กไบค์ขับเรียงกันมา6คัน ทุกสายตาจับจ้องมาที่กลุ่มบิ๊กไบค์ เรียกความสนใจจากกลุ่มสาวๆหลายกลุ่มที่จับกลุ่มกันเม้ามอยได้ไม่น้อย
“อร้ายยยยยย สามีฉันขับมาโน้นแล้ววว” อันอันพูดขึ้นพลางมองไปที่กลุ่มบิ๊กไบค์ที่กำลังเข้ามาจอดในโรงเรียน
“มโน!”เฟย์พูดกับเพื่อนตัวเล็กของเธอ
“คนอื่นอ่ะมโนได้ แต่พี่อาร์ของฉัน อิอิ”ข้าวฟางพูดพร้อมส่งจุ๊บให้ลอยไปหา รุ่นพี่ชื่ออาร์ของเธอ
“ฉันจะอ้วกแทนพี่ๆเขา=_=” มินนี่พูดทั้งพะอืดพะอมกับท่าทางของเพื่อนสาว
“โคบี้อ้ปป้า! งานดีเหลือเกิน งื้ออออ”เซริสาวแบ๊วทวินเทลประจำกลุ่มทำท่าดี้ด้าไม่ต่างจากอันอันและข้าวฟาง
“นี่เซริก็เป็นไปกับเค้าด้วยหรอคะ ไม่สบายรึป่าวถึงติดเชื้อสองคนนั้น5555 กระปุกพาไปห้องพยาบาลมั้ย?”สาวน้อยร่างเล็กที่ชอบแทนตัวเองด้วยชื่อพูดขึ้นก่อนจะเอามือไปแตะหน้าผากสาวลูกครึ่งแดนปลาดิบข้างๆเธอเพื่อวัดไข้
“แหมเค้าปกติดีน่ากระปุกก็นะ”เซริหันมาทำแก้มป่องให้กระปุกก่อนจะหันไปมองกลุ่มชายหมุ่นที่กำลังเดินผ่านมาทางกลุ่มเธอ
กลุ่มบิ๊กไบค์นี้คือกลุ่ม BlackCrow
ประกอบไปด้วย
‘ซีโม่’นายแบบสุดฮอตของโรงเรียน
‘โคบี้’หนุ่มแว่นที่พร้อมจะโปรยเสน่ห์ให้สาวๆทุกคนหลงไหล
‘เพียว’ เพลย์บอยร้อยสาวประจำกลุ่ม
‘ไกด์’จอมโหดประจำกลุ่มขึ้นชื่อเรื่องทะเลาะวิวาท ‘อาร์’หนุ่มแว่นอีกคนที่มีเสน่ห์ไม่แพ้เพื่อนๆในกลุ่ม
และ‘เคียว’ สาวสวยคนเดียวในกลุ่มเทพบุตร เธอมักถูกสาวๆส่งจดหมายมาขู่ แม้กระทั้งดักตบก็เคยโดน
 
“เฟย์! ทำไมวันนี้มาก่อนพี่ ใครมาส่ง” เพียวเดินตรงเข้ามาถามน้องสาวของเขาอย่างหงุดหงิด
“พี่เซโร่มาส่ง ^^”
“อะไรนะเซโร่ ซะ เซโร่ห้อง5หน่ะหรอ”
“ใช่ พี่เซโร่มารับหนูตอนเช้า” เฟย์ตอบพี่ชายไปด้วยไปหน้ายิ้มน้อยยิ้มใหญ่ออกมา
“พี่ไม่ชอบมัน…”จู่ๆเพียวก็พูดออกมาด้วยน้ำเสียงจริงจัง “เลิกยุ่งกับมันซะ อย่าให้พี่ต้องไปบอกพ่อ พ่อคงไม่ชอบเท่าไหร่ที่มีคนมารับลูกสาวถึงบ้าน!”
“พี่เพียว! เลิกยุ่งกับฉันสักทีได้ป่ะ”
“แกเป็นน้องพี่ ทำไมพี่จะยุ่งไม่ได้”
“แต่แบบนี้มันเกินไป” เฟย์แทบอยากจะร้องไห้ออกมาซะตอนนี้เลย เธออึดอัดกับพี่ชายของตัวเองที่วุ่นวายกับเรื่องของเธอทุกครั้งที่เธอเริ่มมีคนมาจีบ
“พี่ไม่สนหรอก พี่หวงน้องพี่ ตั้งใจเรียนด้วย” เพียวเดินกลับไปหากลุ่ม และทั้งกลุ่มก็พากันเดินเข้าโรงอาหารไป
 
 
สระน้ำโรงเรียน
“เท็น มึงหันมาทางนี้ทำท่าเหม่อๆหน่อยมุมกำลังสวยเลย”ชายหนุ่มเรียกเพื่อนชายของเขาก่อนจะกดชัตเตอร์ และวิ่งไปหาร่างที่ดูเหนื่อยไร้ซึ้งวิญญาณ
“กูถ่ายสวยป่ะ”
“อืม” ชายหนุ่มเจ้าของร่างตอบพลางมองไปยังสระว่ายน้ำ มองดูเพื่อนชายอีกคนของเขาซ้อมว่ายน้ำ
ซ่า…
น้ำในสระถูกสาดขึ้นมาใส่ชายหนุ่มสองคนจนเปียกไปหมด
“เซโร่! ถ้ากล้องกูเปียกนะไอ้ชิบหาย”
“เดะกูก็ซื้อให้มึงใหม่ไง5555 ว่าแต่ไอ้เท็นโดนน้ำแล้วพอจะทำให้มันมีชีวิตขึ้นบ้างมั้ยวะ”
“กูว่าไม่ เหมือนต้นไม้ที่ตายแล้วชิบหาย เฮ้อ”กันต์พูดพลางส่ายหัวให้เพื่อนหุ่นยนต์ของเขา
“มึงอยากตายกันใช่ป่ะ=_=”เท็นเริ่มมีปฏิกิริยาตอบกลับมาบ้าง
“ได้ผลวะเซโร่ น้ำของมึงทำให้มันกลับมีชีวิตแล้ว555555”
เท็นได้จังหวะเห็นเพื่อนกันต์เก็บกล้องใส่กระเป๋า จึงล็อคแขนสองข้างและจับเพื่อนโยนลงสระอย่างสะใจ
“พูดมาก ลงไปอยู่กับเซโร่เลยมึง หึหึ” เท็นหัวเราะออกมาในลำคอ แต่ยังคงทำหน้าตายไร้อารมณ์เหมือนเดิม
“ลงมาด้วยเลยมึง ฮ่าฮ่า” เซโร่ได้จังหวะเท็นอยู่ขอบสระจับขาเขาลากลงน้ำทันที
“55555555555555555555555555555555 สมหน้ามึง ขอบใจที่แก้แค้นแทนกูเซโร่”
 
ห้องสมุด
“ดรีมมมม นิดไม่เข้าใจข้อนี้อ่าT^T”
“ไหน”ชายหนุ่มขยับเข้าใกล้เพื่อนสาวตัวเล็กเพื่อสอนถนัดๆ
“ง่ายจะตาย หัวช้าชิบเป่งเลยตัวนิด”
“ก็ใครจะไปหัวดีแบบนาย”เธอพูดเสียงงอนๆก่อนจะหันไปตั้งใจทำข้อต่อไป
“ฉันสอนทุกวันไม่เข้าใจบ้างเลยหรอ โห”
“ก็โง่อะ ฮืออออ”
“ตั้งใจทำไป”
“พระเจ้าคะ ทำไมถึงไม่ให้สมองหนูมาด้วย ฮื่อๆ เหมือนหนูไม่มีสมองให้เข้าใจคณิตศาสตร์เลย”หญิงสาวบ่นอุบอิบก่อนจะก้มหน้าก้มตาทำต่อไป
โรงอาหาร
“เดียร์จ๋า น้ำส้มคั้นสดชื่นๆมาแล้ววว เบลตั้งใจคั้นเองกับมือเลยน้า ชิมสิ อร่อยแน่นอนเบลรับลอง >0<”กัสเบลดันแก้วน้ำส้มมาไว้ตรงหน้าเพื่อนสาว
“จ๊ะๆเบาเสียงหน่อยสิจะเสียงดังทำไม คนเขามองมาทางเราหมดแล้วนะยัยกัสเบล” เดียร์หยิบแก้วน้ำส้มขึ้นมาดื่มก่อนจะมองซ้ายมองขวาก็พบว่าสายตาหลายคู่ในโรงอาหารจับจ้องมาที่พวกเธอ
“อร่อยใช่รึป่าว><”
“จ๋าๆอร่อยมาก-_-”เธอมองท่าทีของเพื่อนสาวอย่างเอือมๆ พร้อมจิบน้ำส้มในมือต่อ
 
อ๊อดดดดดดดด
‘ประกาศจากสภานักเรียน ขณะนี้เป็นเวลาแปดนาฬิกาตรงขอให้นักเรียนมาเข้าแถวเพื่อเคารพธงชาติ’
 
อ่านจบก็คอมเม้น ติชม ให้กำลังใจได้เน้อ >~<