Busylove the series [ รักวุ่นวาย เดอะซีรีย์ ]

07:00 น.

แท๊ดดดด แท็ด กึก กึก เสียงเครื่องยนต์ดังแปลกๆ ก่อนรถเจ้ากรรมจะดับเครื่องไปเองเอาซะดื้อๆ ทำเอาเจ้าของแลมโบกินี่เปิดประทุนสีขาวคันงามถึงกับหัวเสียไม่น้อย เขาไม่ได้หงุดหงิดที่ตัวเองต้องไปเรียนสายแต่เพราะเขาต้องเดินไปอีกไกลกว่าจะถึงโรงเรียน

“โหล รถฉันเครื่องดับเป็นไรก็ไม่รู้เนี่ย เรียกช่างมาซ่อมให้ฉันด่วน แค่นี้แหละ”ชายหนุ่มตัดสายก่อนจะส่งโลเคชั่นไปให้คนปลายสาย ‘วันนี้มันวันซวยอะไรวะ’เขาคิดในใจด้วยในหน้าไม่สบอารมณ์ พร้อมหยิบซองบุหรี่ในกระเป๋าออกมาสูบ เพื่อสงบอารมณ์หงุดหงิดของคนเอง

บรื้นนนน เอี้ยด!

บิ้กไบค์คันนึงเข้ามาจอดเทียบข้างๆกับแลมโบ ก่อนเจ้าของจะถอดหมวกออกอย่างช้า ๆ เผลอให้เห็นผิวขาวเนียนบนใบหน้าเส้นผมสีน้ำตาสว่างช่างเข้ากับใบหน้าเหลือเกิน

“เอ้า ยูตะ! รถเป็นไรอะ” เจ้าของเสียงหวานเอ่ยทักชายหนุ่มที่นั่งสูบบุหรี่อยู่บนกระโปรงรถ

“หือ จะ เจน เอ่อออ รถเสียนิดหน่อยหน่ะ” เขาตอบพร้อมใบหน้ายิ้มแย้มก่อนจะโยนบุหรี่ในมือทิ้งข้างทางไป

“สนใจซ้อนท้ายบิ้กไบค์แทนแลมโบมั้ย ^^” ยูตะยิ้มออกมาเล็กน้อยก่อนจะกระโดดลงจากฝากระโปงรถ

“สนดิ” ชายหนุ่มขยับหน้าเข้าไปใกล้จนหน้าเขากับเธอห่างกันไม่ถึงสิบเซน

“ใกล้เกินไปล่ะ นาย…” เจนขยับถอยหลังเล็กน้อยก่อนจะใช้มือผลักหน้าผากคนตรงหน้าให้ไปห่างๆ

“จะบอกว่าสนคนขับมากกว่า” ยูตะพูดออกมาโดยไม่สนว่าคนตรงหน้าจะหน้าแดงแค่ไหน เขาได้แต่กลั่นหัวเราะอยู่ในใจที่ได้แกล้งให้คตัวเล็กเขิน

“พูดเล่นอยู่นั้นแหละ จะไปมั้ย ไปก็ขึ้น! ฮึ่มมมๆ”เจนบิดเครื่องดังเพื่อให้ตัวเองหลุดจากอาการเขินคนตรงหน้า

“เห้ยยย ไปแปปนึงดิ้ โหรีบไปเขินตรงอื่นหรองายย >[]<”

“ยังไม่เลิกพูดเล่นฉันขับไปจริงๆนะ”เจนทำเสียงจริงจังทำให้ยูตะรีบกระโดดขึ้นซ้อนท้ายทันที

“ฮี่ๆ” ชายหนุ่มส่งยิ้มกว้างให้ไบค์เกอร์สาวก่อนจะขยิบตาพร้อมยกคิ้วกวนๆ ทำเอาสาวเจ้าถึงกับส่ายหัว

“กวนตีนจริงๆนะ หึหึ” เธอรีบใส่หมวกกันน็อคตัวเองให้เรียบร้อยก่อนจะบิดคันเร่งออกตัวอย่างแรงจนชายหนุ่มข้างหลังแทบหงาย

“เจน! แสบนักนะ” เจนหันหลังมายักคิ้วกวนๆให้ยูตะ ก่อนจะหันไปสนใจถนนข้างหน้าต่อ

“…”

“เอวเล็กจังเลยน้า”ยูตะเอามือสองข้างของเขาจับไว้ที่เอวคอดของเจนก่อนจะเลื่อนมาเป็นท่ากอด“ลมเย็นอะ ฉันหนาว”

“ขอกอดเพื่อนเจนไปจนถึงโรงเรียนเลยนะครับ ^//^”

“อือ”

หน้าโรงเรียน

บรื้นน …

เจนกับยูตะหาที่จอดเรียบร้อยก็พากันเดินเข้าโรงอาหารไป

หลังทั้งสองมาที่ไม่นานก็ปรากฏกลุ่มบิ๊กไบค์ขับเรียงกันมา6คัน ทุกสายตาจับจ้องมาที่กลุ่มบิ๊กไบค์ เรียกความสนใจจากกลุ่มสาวๆหลายกลุ่มที่จับกลุ่มกันเม้ามอยได้ไม่น้อย

“อร้ายยยยยย สามีฉันขับมาโน้นแล้ววว” อันอันพูดขึ้นพลางมองไปที่กลุ่มบิ๊กไบค์ที่กำลังเข้ามาจอดในโรงเรียน

“มโน!”เฟย์พูดกับเพื่อนตัวเล็กของเธอ

“คนอื่นอ่ะมโนได้ แต่พี่อาร์ของฉัน อิอิ”ข้าวฟางพูดพร้อมส่งจุ๊บให้ลอยไปหา รุ่นพี่ชื่ออาร์ของเธอ

“ฉันจะอ้วกแทนพี่ๆเขา=_=” มินนี่พูดทั้งพะอืดพะอมกับท่าทางของเพื่อนสาว

“โคบี้อ้ปป้า! งานดีเหลือเกิน งื้ออออ”เซริสาวแบ๊วทวินเทลประจำกลุ่มทำท่าดี้ด้าไม่ต่างจากอันอันและข้าวฟาง

“นี่เซริก็เป็นไปกับเค้าด้วยหรอคะ ไม่สบายรึป่าวถึงติดเชื้อสองคนนั้น5555 กระปุกพาไปห้องพยาบาลมั้ย?”สาวน้อยร่างเล็กที่ชอบแทนตัวเองด้วยชื่อพูดขึ้นก่อนจะเอามือไปแตะหน้าผากสาวลูกครึ่งแดนปลาดิบข้างๆเธอเพื่อวัดไข้

“แหมเค้าปกติดีน่ากระปุกก็นะ”เซริหันมาทำแก้มป่องให้กระปุกก่อนจะหันไปมองกลุ่มชายหมุ่นที่กำลังเดินผ่านมาทางกลุ่มเธอ

กลุ่มบิ๊กไบค์นี้คือกลุ่ม BlackCrow

ประกอบไปด้วย

‘ซีโม่’นายแบบสุดฮอตของโรงเรียน

‘โคบี้’หนุ่มแว่นที่พร้อมจะโปรยเสน่ห์ให้สาวๆทุกคนหลงไหล

‘เพียว’ เพลย์บอยร้อยสาวประจำกลุ่ม

‘ไกด์’จอมโหดประจำกลุ่มขึ้นชื่อเรื่องทะเลาะวิวาท ‘อาร์’หนุ่มแว่นอีกคนที่มีเสน่ห์ไม่แพ้เพื่อนๆในกลุ่ม

และ‘เคียว’ สาวสวยคนเดียวในกลุ่มเทพบุตร เธอมักถูกสาวๆส่งจดหมายมาขู่ แม้กระทั้งดักตบก็เคยโดน

“เฟย์! ทำไมวันนี้มาก่อนพี่ ใครมาส่ง” เพียวเดินตรงเข้ามาถามน้องสาวของเขาอย่างหงุดหงิด

“พี่เซโร่มาส่ง ^^”

“อะไรนะเซโร่ ซะ เซโร่ห้อง5หน่ะหรอ”

“ใช่ พี่เซโร่มารับหนูตอนเช้า” เฟย์ตอบพี่ชายไปด้วยไปหน้ายิ้มน้อยยิ้มใหญ่ออกมา

“พี่ไม่ชอบมัน…”จู่ๆเพียวก็พูดออกมาด้วยน้ำเสียงจริงจัง “เลิกยุ่งกับมันซะ อย่าให้พี่ต้องไปบอกพ่อ พ่อคงไม่ชอบเท่าไหร่ที่มีคนมารับลูกสาวถึงบ้าน!”

“พี่เพียว! เลิกยุ่งกับฉันสักทีได้ป่ะ”

“แกเป็นน้องพี่ ทำไมพี่จะยุ่งไม่ได้”

“แต่แบบนี้มันเกินไป” เฟย์แทบอยากจะร้องไห้ออกมาซะตอนนี้เลย เธออึดอัดกับพี่ชายของตัวเองที่วุ่นวายกับเรื่องของเธอทุกครั้งที่เธอเริ่มมีคนมาจีบ

“พี่ไม่สนหรอก พี่หวงน้องพี่ ตั้งใจเรียนด้วย” เพียวเดินกลับไปหากลุ่ม และทั้งกลุ่มก็พากันเดินเข้าโรงอาหารไป

สระน้ำโรงเรียน

“เท็น มึงหันมาทางนี้ทำท่าเหม่อๆหน่อยมุมกำลังสวยเลย”ชายหนุ่มเรียกเพื่อนชายของเขาก่อนจะกดชัตเตอร์ และวิ่งไปหาร่างที่ดูเหนื่อยไร้ซึ้งวิญญาณ

“กูถ่ายสวยป่ะ”

“อืม” ชายหนุ่มเจ้าของร่างตอบพลางมองไปยังสระว่ายน้ำ มองดูเพื่อนชายอีกคนของเขาซ้อมว่ายน้ำ

ซ่า…

น้ำในสระถูกสาดขึ้นมาใส่ชายหนุ่มสองคนจนเปียกไปหมด

“เซโร่! ถ้ากล้องกูเปียกนะไอ้ชิบหาย”

“เดะกูก็ซื้อให้มึงใหม่ไง5555 ว่าแต่ไอ้เท็นโดนน้ำแล้วพอจะทำให้มันมีชีวิตขึ้นบ้างมั้ยวะ”

“กูว่าไม่ เหมือนต้นไม้ที่ตายแล้วชิบหาย เฮ้อ”กันต์พูดพลางส่ายหัวให้เพื่อนหุ่นยนต์ของเขา

“มึงอยากตายกันใช่ป่ะ=_=”เท็นเริ่มมีปฏิกิริยาตอบกลับมาบ้าง

“ได้ผลวะเซโร่ น้ำของมึงทำให้มันกลับมีชีวิตแล้ว555555”

เท็นได้จังหวะเห็นเพื่อนกันต์เก็บกล้องใส่กระเป๋า จึงล็อคแขนสองข้างและจับเพื่อนโยนลงสระอย่างสะใจ

“พูดมาก ลงไปอยู่กับเซโร่เลยมึง หึหึ” เท็นหัวเราะออกมาในลำคอ แต่ยังคงทำหน้าตายไร้อารมณ์เหมือนเดิม

“ลงมาด้วยเลยมึง ฮ่าฮ่า” เซโร่ได้จังหวะเท็นอยู่ขอบสระจับขาเขาลากลงน้ำทันที

“55555555555555555555555555555555 สมหน้ามึง ขอบใจที่แก้แค้นแทนกูเซโร่”

ห้องสมุด

“ดรีมมมม นิดไม่เข้าใจข้อนี้อ่าT^T”

“ไหน”ชายหนุ่มขยับเข้าใกล้เพื่อนสาวตัวเล็กเพื่อสอนถนัดๆ

“ง่ายจะตาย หัวช้าชิบเป่งเลยตัวนิด”

“ก็ใครจะไปหัวดีแบบนาย”เธอพูดเสียงงอนๆก่อนจะหันไปตั้งใจทำข้อต่อไป

“ฉันสอนทุกวันไม่เข้าใจบ้างเลยหรอ โห”

“ก็โง่อะ ฮืออออ”

“ตั้งใจทำไป”

“พระเจ้าคะ ทำไมถึงไม่ให้สมองหนูมาด้วย ฮื่อๆ เหมือนหนูไม่มีสมองให้เข้าใจคณิตศาสตร์เลย”หญิงสาวบ่นอุบอิบก่อนจะก้มหน้าก้มตาทำต่อไป

โรงอาหาร

“เดียร์จ๋า น้ำส้มคั้นสดชื่นๆมาแล้ววว เบลตั้งใจคั้นเองกับมือเลยน้า ชิมสิ อร่อยแน่นอนเบลรับลอง >0<”กัสเบลดันแก้วน้ำส้มมาไว้ตรงหน้าเพื่อนสาว

“จ๊ะๆเบาเสียงหน่อยสิจะเสียงดังทำไม คนเขามองมาทางเราหมดแล้วนะยัยกัสเบล” เดียร์หยิบแก้วน้ำส้มขึ้นมาดื่มก่อนจะมองซ้ายมองขวาก็พบว่าสายตาหลายคู่ในโรงอาหารจับจ้องมาที่พวกเธอ

“อร่อยใช่รึป่าว><”

“จ๋าๆอร่อยมาก-_-”เธอมองท่าทีของเพื่อนสาวอย่างเอือมๆ พร้อมจิบน้ำส้มในมือต่อ

อ๊อดดดดดดดด

‘ประกาศจากสภานักเรียน ขณะนี้เป็นเวลาแปดนาฬิกาตรงขอให้นักเรียนมาเข้าแถวเพื่อเคารพธงชาติ’

อ่านจบก็คอมเม้น ติชม ให้กำลังใจได้เน้อ >~<