Not Just Loved

     
            ฉันนักศึกษาสาย ART เต็มตัว ในวันแรกของการเปิดรั้วมหาลัย ที่ต้องย้ายตัวเองจากบ้านมาไกลอยู่ต่างจังหวัด เพื่อความสะดวกในการเรียน เฮ้อ นี้แหละ ห้องนอนหอพักของตัวเองครั้งแรกได้มีพื้นที่ของตัวเอง (ได้นอนบนเตียงแล้วหยิบป้ายชื่อที่คล้องคอ) ยินดีต้อนรับนะ “สกาย”
-(ห้องเรียน 2012)-
            ผมสกายนักศึกษา มัฑณศิลป์ ปีที่ 1  มาจากกรุงเทพ ยินดีที่ได้รู้จักครับ (ยืนตะโกนหน้าห้องเรียนต่อหน้าเพื่อนชั้นปีเดียวกัน และรุ่นพี่)   
            รุ่นพี่ : “การที่คุณได้เข้ามาเป็นน้องของเราแล้ว เราขอทดสอบคุณโดยเราจะมีเพลงของมหาลัยเรา เราจะสอนคุณร้อง”
               จากนั้นได้ทำการสอนร้องจนเสร็จ… มันคงยากที่จะทำให้รุ่นน้องร้องเพลงพร้อมกับรุ่นพี่ได้ จนมีเสียงแว่วขึ้นมาหลังสอนเสร็จว่า “พี่จะเรียกน้องขึ้นมาสอนเพื่อน น้องคนนั้นอ่ะที่ตบมือ ชื่อน้องสกาย” การที่ไม่เป็นที่รู้จักใครต่อใครต้องกลายมาเป็นจุดเด่นในวันแรกต่อหน้าเพื่อน โอ้ว !!! อยากจะร้องโอ้ววดังๆ แต่ในใจคงดีกว่า (ยิ้มสู้ทุกสิ่ง)
            รุ่นพี่ : พี่คิดว่าน้องมาคนเดียวคงอายแน่ งั้นพี่ให้ขอเสนอล่ะกัน ให้เรียกเพื่อนในห้องใครก็ได้คนหนึ่งมาช่วยน้องร้อง (วันแรกนะจะรู้จักใครล่ะพี่)  ------------------------------------------------------------------------------------------------------------อากาศที่ตายไป หรือเรียกว่า Death Air     
               งั้นเอาอย่างนี้ไหมน้องสุ่มเรียกล่ะกันเอาตัวอักษรมาตัวนึงแล้วพี่จะดูว่าใครชื่อเล่นตรงตัวอักษรคนนั้นจะกลายเป็นผู้ช่วยน้องเอง
            สกาย : …..ซ. ละกันครับ!(ทั้งห้องมีเพียงคนเดียวที่ลุกขึ้นมา แล้วเดินมาลักษณะของเขาใส่แว่น ส่วนสูง 165 + พอๆกับตัวเรา)  ดูจากป้ายชื่อ “ซัน”
            รุ่นพี่ : ซัน สกาย พี่จะให้เราทั้งสองทำความรู้จัก (เราจับมือซันด้วยใบหน้าอยากจะขอโทษไม่ได้ตั้งใจจะเรียกเลย แต่มันจำเป็นจริงๆ  T T ) เราสองคนก็ได้เริ่มร้องเพลงจากการฟังไม่กี่ครั้งในครั้งแรกของหูที่ได้ยิน ดำพุดดำว่ายในการร้องอย่างมาก แต่ฉันกับซันเรากลับยิ้มไปร้องไปโดยไม่เขินอาย เพราะด้วยซันรุ่นพี่ที่คอยเอนเตอร์เทรนด์ คอยยิงมุข เราได้เห็นเพื่อนและพี่ยิ้มกันกลายเป็นการสร้างความประทับใจในการออกมาหน้าห้องครั้งแรก
-(หลังจบการพบปะรุ่นพี่)-
            ซัน : สกายๆ
            สกาย : ว่าไง เมื่อกี้โทษทีนะนายเราไม่ได้ตั้งใจเรียกเลย
            ซัน : ฮะๆ ไม่เป็นไรๆ คือ เราจะชวนนายไปกินข้าวตอนเย็นด้วยกัน ไหนๆนายก็เป็นเพื่อนคนแรกที่เรารู้จัก มาเป็นเพื่อนกัน!
            สกาย : (แม่ครับ ผมได้เพื่อนคนแรกแล้วครับ ฮรือออออ) จริงเหรอ??  ได้เลย !!!!
            ซัน : โอเค งั้นเดี๋ยวเราโทรชวนเพื่อนเราจากโรงเรียนเก่ามาด้วยนะ พอดีเขาเรียนที่นี้เหมือนกัน แต่แค่คนละสาขากัน
            สกาย : อ่อ โอเคๆ
   -( ร้านอาหารหลังรั้ว )-
            ร้านอาหารหลังมหาลัย ที่มีชื่อว่า “หลังรั้ว” อาหารตามสั่งทั่วไปที่ซันได้พามากิน ซึ้งระหว่างทางมาร้าน  ผมกับซันได้คุยกันมาตลอดทางจนตอนนี้ ผมเริ่มมีเพื่อนที่คำว่าสนิทตามหลังแล้ววววว!!!!  
            สกาย : ซันแล้วเพื่อนเก่าที่ชวนมาอ่ะ เขาเรียนอะไรรึ?
            ซัน : อ่อ เขาเรียนรปศ.อ่ะ รัฐประศาสนะ อะไรสักอย่างนี้ล่ะ นั้นไงมาแล้ว (ซันโบกมือเรียกเพื่อนโรงเรียนเก่า ที่ดูมีลักษณะอวบ ร่างใหญ่ มานั่งโต๊ะร่วมกับเรา) นี้สกายเพื่อนใหม่เราเอง
            สกาย : สวัสดีเราสกาย นายชื่อ?... เสียงตอบกลับมาว่า “สวัสดีเราชื่อเบนซ์”