BEST FRIEND(?) #เบสเฟรนด์ชิโระ

     

 

บทที่3

 

 

"เอ่อ...ชิโระ มึง...เอ่อ...โอเคป่ะวะ" เสียงเรียกถามดังขึ้นจากข้างหลังทำให้ผมละสายตาจากแผ่นหลังเพียวหันไปหาบิวที่ยืนทำหน้าไม่ถูกอยู่

"กูไม่เป็นไร โทษทีที่ทำมึงลำบากไปด้วย"

ผมตอบบิวด้วยท่าทางชิวๆ เพื่อไม่ให้บิวกังวล แล้วก้มเก็บกระเป๋าตัวเองที่ตกขึ้นมา ถึงปากบอกว่าไม่เป็นไรแต่ผมรู้สึกได้เลยว่าฟันผมหักแน่ๆ เจ็บไปทั่วทั้งหน้าและตัวเลยแหะ TT

"ไปทำแผลที่ห้องพยาบาลเหอะวะ หน้าตาน่ารักเป็นแผลหมด" ผมชะงักนิดๆ เมื่อบิวพูดพรางเอื้อมมือมาลูบแผลที่มุมปากผมเบาๆ เชี่ย! มันเจ็บนะเว้ย TT

"เหอะ! เลสเบี้ยน" ผมหันขวับคอแทบเคล็ดเมื่อมีเสียงเหน็บแนมดังมาจากคู่กรณี ไอ้สัสนี่เดี๋ยวกูก็พุ่งใส่อีกรอบซะหรอก

"ชิโระใจเย็น เดี๋ยวมึงจะได้โดนมากกว่าหักคะแนนนะเว้ย พี่นายไม่ได้ใจดีเป็นครั้งที่สองนะ ไปห้องพยาบาล!" เหมือนบิวจะรู้ว่าผมคิดอะไรอยู่เพื่อนตัวดีเลยดึงแขนผมไว้เพื่อไม่ให้ผมพุ่งใส่ไอ้บ้าหน้าตายนี่จริงๆ

"เฮ้อ...อืม งั้นไปกันเถอะ" ผมถอนหายใจหนักๆ เพื่อระบายอารมณ์โกรธบิวเห็นผมอารมณ์เย็นลงแล้วตอบตกลงก็ลากแขนผมออกจากกลุ่มที่กำลังมุงอยู่ทันที

 

 

"มึงได้เห็นหน้าคนที่ทะเลาะกับปริ้นซ์มั้ย"

"นั่นไงๆ คนนั้นๆ"

"โหย...โคตรน่ารักเลย"

"ผู้ชายแน่หรอนั้น"

"ตัวแค่นั้น แม่งโคตรใจกล้า หาเรื่องอยู่ในโรงเรียนลำบากแล้วมั้ยละ"

"น่ากดชิบหาย"

เสียงผู้คนซุบซิบนินทาดังตลอดทางที่พวกผมเดินผ่าน ผมได้แต่ก้มซ้อนใบหน้าที่เต็มไปด้วยแผลอย่างกระอักกระอ่วมใจ ผมน่ะไม่เท่าไหร่ เพราะยังไงคนที่สร้างปัญหาก็คือผม แต่บิวพึ่งเป็นเพื่อนผมวันนี้ก็ต้องเจอคนอื่นพูดเหน็บใส่เพราะผมไปด้วย แถมยังต้องพลอยเดือดร้อนเพราะความใจร้อนของผมอีก แต่เขาก็ไม่บ่นว่าหรือทำหน้ารังเกียจตอนเห็นหน้าผมสักนิด (อาจจะเพราะเจอปัญหาหน้าคล้ายผู้หญิงเหมือนกันเลยเข้าใจกันและกันโดยไม่ต้องพูดอะไร TT)

"ถึงละ มึงไปนั่งรอที่เตียงเดี๋ยวกูหายาทำแผลให้ เปิดเทอมวันแรกแบบนี้ไม่มีใครมาเฝ้าห้องพยาบาลหรอก" ผมพยักหน้าอย่างว่าง่ายก่อนจะเดินไปนั่งที่เตียงแล้วมองรอบๆ

ห้องพยาบาลที่นี้มันจะหรูเกินไปมั้ยเนี่ย - -"

"ไหนเอาหน้ามาให้กูดูดิ ห่า หาเรื่องจริงๆ ดูสิหน้าตาเละหมดเลย" บิวพูดบ่นพรางทำแผลให้ผมด้วยสีหน้ากังวล ถึงผมกับมันจะพึ่งรู้จักกันวันนี้แต่ผมรู้สึกดีจริงๆ ที่มีเพื่อนแบบมัน

"ขอบคุณนะ ขอบคุณจริงๆ" บิวชะงักมือที่กำลังทำแผลให้แล้วมองหน้าผมนิ่งๆ ไม่รู้ตอนนี้ผมทำหน้ายังไงแต่ผมรู้สึกขอบตาร้อนผ่าวจนแสบไปหมด

"เฮ้อ...แล้วจะร้องไห้ทำไมเล่า" บิวถอนหายใจเบาๆ พรางยกมือลูบหัวผมเพื่อปลอบแต่นั่นยิ่งทำให้น้ำตาที่คลออยู่ไหลลงอาบแก้มทันที

"เอ้าเฮ้ย! กูปลอบไหงร้องหนักกว่าเดิมละวะ"

"ฮึก! ขะ...ขอโทษ ฮึก! กะ...กูคงบ้าไปแล้ว ฮึก! มั้ง"

ผมรีบก้มหน้าเช็ดน้ำตาและพยายามสงบสติอารมณ์ให้มากที่สุด เห็นแบบนี้ผมก็ไม่เคยร้องไห้ให้ใครเห็นเลยนะ ขนาดวันที่แม่เสียผมยังไม่ร้องสักแอะ แต่ไหงอยู่ๆ วันนี้ต่อมน้ำตาถึงตื้นจังก็ไม่รู้

พรึบ!

"เฮ้อ...กูไม่รู้ว่ามึงเจออะไรมาบ้าง แต่ถ้าอยากร้องก็ร้องเถอะ"

ผมตัวแข็งทื่อเมื่อบิวดึงผมเข้าไปกอด ถึงอกจะไม่อุ่นเหมือนแม่ ถึงอ้อมแขนจะใหญ่กว่าแม่ แต่นี่เป็นอ้อมกอดแรกในรอบหลายปีที่ผมรู้สึกดีขนาดนี้

"ฮึก! ฮืออออออ! ฮึกๆ"

ผมปล่อยโฮแบบไม่ปิดบังพร้อมกับยกแขนกอดตอบบิวอย่างแน่นหนา ผมซุกไปที่อกบิวแล้วสะอื้นจนตัวโยน ความเจ็บปวดที่อัดอั้นมานานถลายลงภายในวันเดียวจนความอดทนผมรับไม่ไหว แค่วันเดียวก็มีคนมองผมทะลุปรุโปร่ง การมีเพื่อนครั้งแรกมันเป็นแบบนี้นี่เอง

"โอ๋ๆ ไม่เป็นไรน๊า ชิโระยังมีบิวน๊า เดี๋ยวบิวจะดูแลชิโระเอง ไม่เป็นไรน๊า โอ๋ๆ"

"ฮึก ฮ่าๆ ฮึกๆ!"

"อะไรของมึงชิโระ จะร้องไห้หรือจะหัวเราะเอาสักอย่างดิ"

"ก็มึง ฮึก! พูดแปลกๆ อ่ะ ฮึก! กูร้องไม่ออกหรอก มันตลกเกินไป ฮึก! ฮ่าๆ" ผมทั้งพูดทั้งสะอื้นและหัวเราะจนไม่เป็นประโยคทำให้คนฟังหน้ามุ้ยทันที

"หมดกันโหมดโรแมนซ์กู พอๆ หน้าเลอะยาทำแผลหมดละ" บิวดันผมออกแล้วทำท่างอลๆ ก่อนจะเดินไปหยิบทิชชู่ให้ผมเช็ดหน้า

"บิว...กูขอบใจมึงจริงๆ นะ กูพูดจริงๆ ขอบคุณนะ" ผมเช็ดหน้าเสร็จก็เงยหน้าพูดขอบคุณบิวด้วยสีหน้าจริงจัง ทำให้บิวยิ้มน้อยๆ กับคำพูดของผม

"คิดมากวะ แค่นี้เอง ก็เราเป็นเพื่อนกันนิ" โหย...อยากร้องไห้อีกรอบอ่ะ เกิดมาผมก็พึ่งเคยมีเพื่อนครั้งแรกนี่ละ TT

"แหม...ชั่งเป็นฉากที่ดีจัง" ผมกับบิวชะงักนิดๆ เมื่อมีเสียงของคนที่เข้ามาใหม่ดังแทรกขึ้น ผมหันไปตามเสียงก็เจอผู้ชายกลุ่มใหญ่ และหนึ่งในนั่นก็มีไอ้เชี่ยเบส!!

"ชิโระเราไปกันเถอะ เดี๋ยวกูหาแมทให้ใส่แปป"

"จะรีบไปไหนวะไอ้บิว ไม่ทักทายผัวเก่ามึงหน่อยหรอ"

หืม? ผัว? ใคร? ผัวอะไร งง ผมมองคนที่เดินไปขวางบิวสลับกับมองบิวด้วยสีหน้างงสุดขีด แต่บิวกลับกำหมัดแน่นและทำหน้าจะฆ่าคนเต็มที่

"มึงพูดอะไรไม่ทราบไอ้ราฟ กูเป็นผู้ชายและกูไม่เคยมีผัว อย่าพูดอะไรปัญญาอ่อนเหมือนหน้าตามึงได้มั้ย" บิวพูดตอกกลับคนตรงหน้าด้วยน้ำเสียงเหยียด

"เฮ้ย!! ไอ้เฮล ไหงเมียเก่ามึงความจำสั้นงี้วะ เมื่อก่อนก็เห็นรักกันดีนิ!"

"นั่นสิ ไม่ทักทายเมียเก่าหน่อยหรอ"

"ยิ่งโตยิ่งสวยด้วยนะมึง ฮ่าๆ" เสียงแซวของคนในกลุ่มพูดขึ้นพร้อมมองบิวสลับกับผู้ชายอีกคนที่นั่งไขว่ห้างสูบบุหรี่ข้างๆ ไอ้เวรเบส

"พวกมึงช่วยหุบปากจะได้มั้ย เดี๋ยวปริ๊นซ์ก็กระทืบเอาหรอก ที่สำคัญกูเป็นพวกไม่นิยมของเก่า แค่ผู้หญิงทุกวันนี้กูก็ใช้ไม่ทันละ"

"ไอ้เหี้ย!!!"

"ชิโระ อย่า!!!"

บิวพุ่งมาดึงแขนผมที่ตะโกนด่าอย่างเหลืออดและกำลังจะกระโจนไปกระทืบไอ้ปากหมานั่นไว้ มือของบิวที่จับแขนผมสั่นมากจนผมรู้สึกได้ เรื่องเป็นไงมาไงไม่รู้แต่ที่มันพูดเหมือนดูถูกบิวแบบนี้ผมรับไม่ได้!!!

"โฮยๆ คนนี้คือคนที่มีเรื่องกับปริ๊นซ์นี่หว่า ซ่าชิบหาย" คนที่ชื่อราฟพูดขึ้นพรางมองผมตั้งแต่หัวจรดเท้าอย่างสำรวจ

"มองดีๆ น่ารักกว่าไอ้บิวอีกแหะ เฮ้ย! ไม่ใช่สิ น่ารักกว่าดาวโรงเรียนอีกมั้ง ผู้ชายแน่หรอวะนั่น!" ไม่ได้รู้สึกดีใจกับคำชมสักนิด ยิ่งสายตาของพวกมันที่มองมายิ่งทำให้ผมอยากจะอ้วก!

"บิวไปเหอะ เดี๋ยวกูจะได้ฆ่าคนซะก่อน" พูดจบผมก็คว้ากระเป๋าทั้งสองใบและคว้าข้อมือบิวเพื่อออกจากห้องนี้

"จะรีบไปไหน คุยกันก่อนไม่ได้หรอ น่ารักแบบนี้ทำตัวดีๆ หน่อย สบายเลยนะ" หนึ่งในแก๊งของพวกมันเดินมาดึงแขนผมที่กำลังจะเดินออกทำให้กระเป๋าที่ผมถืออยู่หลุดมือทันที ไอ้นี่! ไม่โดนกระทืบไม่รู้สึกสินะ

"ปล่อย" ผมมองมือมันพร้อมพูดด้วยน้ำเสียงเย็น

"ม่ายปล่อยยยย"

หมับ! ตุบ!!!

"อึก!!!"

เมื่อไม่ปล่อยดีๆ ผมจึงปัดมือมันออกพร้อมกับคว้าคอเสื้อแล้วจับทุ้มทันที อย่าคิดว่าตัวใหญ่แล้วผมจะยกไม่ไหวนะ ใหญ่กว่าพวกมันสิบเท่าผมก็ทุ้มมาแล้ว

"อู้วววววววว" เสียงร้องของพวกกลุ่มเพื่อนมันดังขึ้น ผมปรายตามองก็เห็นเบสมองมาทางผมนิ่งๆ เช่นกัน

"ชิโระไปเถอะ" ผมพยักหน้าเห็นด้วย บิวจึงก้มเก็บกระเป๋าแล้วเดินนำผมออกจากห้องพยาบาลพิศวงนี่ทันที

 

 

"เฮ้อ...สุดท้ายก็ทำแผลให้มึงไม่เรียบร้อยเลย"

"ชั่งมันเถอะน๊า"

ผมตอบบิวอย่างไม่ใส่ใจ ตอนนี้พวกเราอยู่โรงอาหารแต่ผมยังไม่อยากกินอะไรเพราะไม่อยากถอดแมท บิวก็เข้าใจไม่ได้เซ้าซี้อะไรผม ตอนนี้ทั้งผมและบิวต่างยังไม่พร้อมบอกอะไรกันพวกผมเลยเลือกที่จะไม่ถามให้อีกฝ่ายอึดอัด

"เอ่อ...ขอโทษนะคะ ที่ตรงนี้นั่งได้มั้ยคะ"

ในขณะที่ผมกำลังเอาหลอดจิ้มน้ำอย่างเซ็งๆ ก็มีเสียงใสถามขึ้น ผมเงยหน้ามองคนที่เข้ามาถามก็เห็นหญิงสาวตัวเล็กกับเพื่อนอีกสองคนยืนตาแป๋วอยู่

น่ารักดีแหะ -////-

"เอ่อ...ได้ครับ นั่งเลย"

ผมตอบเธอพรางเอาศอกกระทุ้งเอวบิวเบาๆ เพื่อให้มันหันมามองผู้หญิงสามคนที่กำลังจะนั่งลงตรงข้ามพวกผม ผมไม่เคยรู้สึกตื่นเต้นเวลาผู้หญิงเข้าใกล้อย่างนี้มาก่อน แต่น้องคนที่เข้ามาทักน่ารักจริงๆ นะ ถึงแม้จะหน้าตาคุ้นๆ ก็เถอะ

"//น่ารักเนาะ ว่าม่ะ//" ผมกระซิบถามบิวทั้งๆ ที่ตายังมองน้องคนที่นั่งตรงกลางอยู่

"//มึงหมายถึงคนไหนละ ถ้าคนตรงกลางกูว่าอย่ายุ่ง//"

"//หืม...ทำไมวะ//"

"//ก็นั่นมันนะ...//"

"เนย!!!"

คำพูดบิวยังไม่ทันจบประโยคเสียงตะโกนเรียกของหมาบ้าก็ดังแทรกขึ้นพร้อมกับกลุ่มฮายีน่าที่เดินมาหยุดที่โต๊ะของพวกผม แม่งเอ้ย!! กูทำกรรมอะไรไว้เนี่ย

"อ้าว พี่เบสห้องพี่เรียนยังไม่เสร็จไม่ใช่หรอคะ" หญิงสาวที่นั่งตรงกลางนามว่าเนยถามหมาบ้าด้วยสีหน้างงๆ (แต่โคตรน่ารัก)

"วันแรกครูไม่ค่อยสอนหรอก ว่าแต่จะมาโรงอาหารทำไมไม่โทรบอกพี่"

หมาบ้าตอบพรางนั่งลงข้างๆเนยแต่สายตายังมองมาที่ผมอย่างกินเลือดกินเนื้อ ไอ้ประสาท!! ผู้หญิงของมึงเข้ามาหากูเองเถอะ มองอย่างนี้เดี๋ยวกูก็ถวายตีนให้หรอก

"เราขอนั่งข้างนายนะ"

เมื่อจู่ๆพวกเวรนี่ก็โผล่มาทำให้เพื่อนๆผู้หญิงของเนยเดินยกจานข้าวมานั่งข้างผมกับบิวแทนอย่างเลี่ยงไม่ได้ ไอ้พวกกลุ่มฮายีน่านี่ไม่มีความเป็นสุภาพบุรุษเลยมาทีหลังยังมาไล่เพื่อนเนยเฉย ทุเรศจริงๆ

"ได้ครับ" ผมตอบกลับ ก่อนที่ผมกับบิวจะยกกระเป๋าออกให้ คนนึงนั่งข้างผมอีกคนก็ไปนั่งข้างบิว

"พวกเราขอโทษด้วยนะคะ ที่วุ่นวายไปหน่อย" เนยพูดขอโทษด้วยสีหน้าลำบากใจผมพยักหน้าเข้าใจ บิวก็ยิ้มกลับนิดๆเพื่อไม่ให้เนยกังวล

"พวกมึงอย่ามาออกันดิ เห็นม่ะเนยต้องขอโทษคนอื่นเนี่ย!" ไอ้เลวเบสพูดกึ่งตะคอกอย่างหัวเสียทำให้สามคนสลายตัวเหลือแต่มันกับไอ้เวรเฮล

"//ชิโระ กูว่าพวกเราควรไปดีป่ะวะ กูก็ไม่ได้หิวด้วย//"

"//นั่นสิ อยู่นานๆกูกลัวจะได้แดกเลือดแทน//" ถึงเนยจะน่ารักแค่ไหน แต่ถ้าเป็นผู้หญิงของไอ้สวะนั่นผมก็ขอบาย

"อ้าว จะไปกันแล้วหรอคะ" เนยร้องทักขึ้นเมื่อเห็นผมกับบิวทำท่าจะคว้ากระเป๋าลุกออก

"อืม พวกผมไม่ค่อยหิวด้วยนะ" บิวตอบด้วยรอยยิ้มเป็นมิตร

"เพราะพวกเราหรือป่าวคะ"

"ไม่ๆ ไม่ใช่หรอก เนยกินข้าวไปเถอะ พวกผมไม่ได้หิวจะ..."

ผัวะ!!

"กรี๊ดดดดดดดด" เสียงกรี๊ดของผู้หญิงในโรงอาหารดังขึ้นพร้อมกับร่างของผมที่ลงไปกองกับพื้นด้วยหมัดของไอ้สวะตัวเดิม อะไรนักหนาวะ!!!!

"ไอ้เชี่ยเบส!!!!!"

ผัวะ!!!!

ผมตะโกนเรียกชื่ออีกฝ่ายอย่างเหลืออดก่อนจะพุ่งไปต่อยมันกลับจนมันหน้าสะบัดพร้อมกับเลือดที่ไหลออกจากมุมปาก

"มึงทั้งเรียกชื่อกูและชื่อเนย อย่าหวังว่าจะได้อยู่บนโลกนี้อีกเลยไอ้เตี้ย!!!!!!"

สิ้นเสียงของเบสผมกับมันก็พุ่งปล่อยหมัดปล่อยตีนกันอีกรอบ ทั้งเสียงตกใจเสียงกรี๊ดเสียงห้ามดังไปทั่วโรงอาหารแต่ผมกับมันก็ไม่สนใจสักนิด

ผัวะ! ตุบ! พลั่ก!

"พี่เบส หยุด! พี่เบส ฮึกๆ!" เพราะเสียงสะอื้นของเนยทำให้เบสชะงักไปผมเลยถีบเข้ากลางลำตัวของมันจนมันล้มลง ก่อนจะเดินไปกระทืบซ้ำอย่างไม่ยั้งตีน! ครูเคยสอนไว้คนล้มต้องซ้ำ!!!!! (ครูโรงเรียนไหนวะนั่น - -")

"พี่คะ หยุดเถอะค่ะ ขอร้องฮึกๆ หยุดนะคะ ฮืออออออ" ผมหยุดเท้าที่กระทืบไอ้เบสทันทีเมื่อเนยวิ่งมาเกาะแขนผมพร้อมร้องไห้อย่างหนัก

"พี่เบสเป็นอะไรมั้ย" เมื่อเห็นว่าผมหยุดเนยก็ถลาไปพยุงไอ้เวรเบสลุกขึ้น ใบหน้าสวยเต็มไปด้วยน้ำตาอย่างน่าสงสาร ผมก็ผู้ชายนะเห็นผู้หญิงร้องไห้ก็ไปไม่เป็นเหมือนกัน

"ชีวิตมึงนี่มีสีสันต์ดีเนาะ เข้าเรียนวันแรกก็มีเรื่องสองครั้งติด แถมเป็นคนๆ เดียวกันทั้งสองครั้งด้วย" บิวพูดแขวะผมพรางยื่นแมทอันใหม่ออกจากกระเป๋าให้ (ตอนไปซื้อแมทซื้อมาเป็นแพคเพราะรู้ว่ามันต้องขาดเข้าสักวัน)

"ก็มันต่อยกูก่อนอ่ะ" ผมตอบบิวด้วยน้ำเสียงขุ่นแล้วรับแมทมาถือไว้ ใส่ตอนนี้ไม่ได้หรอกเลือดเต็มหน้าแผลก็ตั้งเยอะเดี๋ยวแมทเกี่ยวแผลหมด

"พี่เบสไปห้องพยาบาลนะคะ ฮึก!"

"พี่ไม่เป็นไร ขอโทษนะ อุตส่าห์สัญญาว่าจะไม่มีเรื่อง"

โห...ดูละครน้ำเน่าอยู่หรือไงวะกู ทั้งน้ำเสียง สายตา ท่าทางยังกับพระเอกจะลาตายในอ้อมแขนนางเอกแนะ อยากจะขำออกมานะแต่เจ็บปากอยู่ -.-

"พี่บิวครับ พาผมไปทำแผลหน่อย ผมอยากจะตายในอ้อมแขนอันอ่อนโยนของพี่ตอนทำแผล" ผมพูดพร้อมทำท่าสะดีดสะดิ้งไปพิงบ่าบิว บิวเห็นท่าทางของผมก็หลุดขำเหมือนเข้าใจว่าผมทำล้อเลียนใคร

"//เจ็บแล้วยังกวนตีนอีกนะมึง//" บิวกระซิบด่าผมไม่จริงจังนัก ผมยักไหล่อย่างไม่แยแสแล้วเกาะแขนบิวแน่นเพราะเริ่มรู้สึกจะหน้ามืดนิดๆ ละ

"หึหึ พวกนายไม่จำกันสินะ" เสียงนี้คุ้นๆแหะ

"พะ...พี่นาย"

เนยเรียกชื่อคนที่เข้ามาใหม่ด้วยเสียงสั่นๆผมกับไอ้เวรเบสลอบกลืนน้ำลายเมื่อเห็นร่างเพียวที่เดินแหวกกลุ่มคนมุง มองมาทางพวกผมอย่างน่ากลัว

ลืมไปเลยว่าโรงเรียนนี้มีปีศาจอยู่ TT

"ว่าไง เบส ชิโระ มีอะไรจะอธิบายมั้ย ^^" ฮืออออออออ...แม่จ๋า ผมเกลียดรอยยิ้มของเขาาาาา

"เอ่อ...คือ ผมไม่ผิดนะครับ ครั้งนี้อยู่ๆไอ้เวรเบสก็พุ่งมาต่อยผมก่อน" เอาตัวรอดเป็นยอดดี TT

"ก็มึงเรียกชื่อเนยกับเรียกชื่อกูทำไมละ กูหน่ะต่อยไปก่อนก็จริงแต่มึงเล่นกระทืบไม่ยั้งตีนแถมไม่หยุดด้วย" โอ้มายก็อด ทีงี้พูดเยอะจังนะไอ้สัส TT

"ทำเป็นพูดมึงนั่นละชอบหาเรื่องกูก่อน"

"คงอยากหาตายละไอ้หน้าตุ๊ด มึงเข้ามายุ่งกับเนยก่อนทำไมละ"

"หน้าตุ๊ดพ่อมึงสิ พูดงี้เอาอีกรอบม่ะ"

"คิดว่ากูกลัวหรอ!!!!"

"หยุด!!!! พวกนายจะกัดกันทำไมนักหนาห่ะ!!" ก็ไม่ได้อยากจะมีเรื่องกับมันสักหน่อย มันน่ะเป็นคนแรกที่ทำให้ผมไม่มีความอดทนขนาดนี้ โมโหจนคุมอารมณ์ไม่อยู่จริงๆนะ TT

"ชิโระ เมื่อเช้านายยังสัญญากับฉันอยู่เลยว่าจะไม่มีเรื่องครั้งที่สอง แล้วนี่มันอะไร นายจะให้ฉันทำไง" ผมก้มหน้างุดบีบแขนบิวไว้แน่นอย่างกังวล ทำไงดี ผมไม่มีข้อแก้ตัวอีกแล้ว ถ้าโดนเชิญผู้ปกครองจะทำไงดี...

"ผม...ผมขอโทษครับ ผมก็ไม่ได้อยากให้เรื่องมันเป็นแบบนี้ ผมขอโทษ"

ผมพูดขอโทษด้วยความสับสนและกังวล ใบหน้าที่เต็มไปด้วยแผลซุกไปที่บ่าบิวอย่างเหนื่อยอ่อน แค่วันแรกก็มีแต่ปัญหาซะแล้ว แล้วอย่างนี้ผมจะอยู่ไหวหรอ

"ชิโระ ถ้าเป็นคนอื่นฉันจะไม่กังวลอย่างนี้เลย แต่นายมีประวัติดีมาตลอด อย่าบ้าไปตามไอ้เบสมันสิ ฉันก็ไม่อยากให้นายมีปัญหากับครอบครัวนะ" อีกแล้ว คนๆนี้พูดเหมือนรู้ทุกอย่างในครอบครัวและตัวผมเลย

"ขอโทษครับ" ผมตอบกลับเสียงอู้อี้เพราะเอาหน้าซุกบ่าบิวอยู่ อยากร้องไห้เงอะ TT

"เฮ้อ...ถึงแม้จะน่าสงสารต่อชิโระไปสักหน่อยแต่ครั้งนี้ที่พวกนายทะเลาะกันก็ถือว่าผิด เครียสถานที่ตรงนี้เสร็จเมื่อไหร่นายสองคนไปพบฉันที่หอด้วย"

สิ้นเสียงพี่นายเจ้าของเสียงก็เดินมาลูบหัวผมเบาๆ ก่อนจะสั่งทุกคนแยกย้าย และเหมือนเคยทุกคนที่มุงโดนหักคะแนนจิตพิศัย ผมก็โดนหักหนักกว่าเดิมอีก เมื่อทุกอย่างเรียบร้อยผมยืนซุกบ่าบิวสะอื้นอยู่พักนึงพอหยุดบิวก็หาน้ำล้างหน้าและทิชชู่ให้ผมเช็ด

"เดี๋ยวกูพามึงไปที่หอแล้วกัน มึงอยู่หอไหนละ" บิวถามขึ้นขณะที่ผมกำลังนั่งทำใจอยู่ข้างๆไอ้เวรเบส ตอนนี้ไม่มีอารมณ์ทะเลาะขอหาทางเอาตัวรอดก่อน

"ถ้าเป็นหอที่พี่นายเป็นหัวหน้าอยู่ก็คงเป็นหอลมเดี๋ยวเนยพาไปค่ะ" หอลม? คนๆนั้นเป็นหัวหน้าหอหรอ ไม่น่าละน่ากลัวชิบ

"ว่าแต่เนยกับพี่นายเป็นอะไรกันหรอดูสนิทกันจัง" บิวถามขึ้นซึ่งทำให้หมาบ้าที่นั่งข้างผมหันไปมองหน้าบิวอย่างเอาเรื่อง อะไรจะหวงปานนั้นไอ้ปัญญาอ่อนนี่

"อ่อ เนยกับพี่นายเป็นพี่น้องกันค่ะ เอาะ! แล้วก็พี่เบสด้วยนะคะ"

"ห่ะ!/ห่ะ!" ผมกับบิวตะโกนตกใจขึ้นมาพร้อมกันพรางมองเนยกับไอ้เวรเบสสลับไปมา ไม่น่าละตอนแรกถึงรู้สึกคุ้นๆเพราะเนยหน้าคล้ายไอ้เวรเบสนี่เอง

"ตกใจเหี้ยไร เสียงดังน่ารำคาญ" ไม่ตกใจก็แปลกละ ก็เล่นหวงขนาดนั้นไอ้เราก็นึกว่าแฟน คนบ้าอะไรติดน้องชิบหาย - -

"เนยต้องขอโทษแทนพี่เบสด้วยนะคะ พี่เค้าเป็นคนอารมณ์ร้อนแต่ไม่ใช่คนเลวร้ายอะไรหรอก" แต่เป็นคนเหี้ยเลยละ - -"

"ครับ" ผมตอบเนยด้วยรอยยิ้มเพื่อให้คลายกังวล

"เอ่อ...คือ พี่ชิโระเป็นผู้ชายหรือผู้หญิงหรอคะ"

"ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ"

ผมตวัดตามองไอ้เวรเบสที่หัวเราะโอเว่อร์ก่อนจะส่งสายตาเคืองๆให้เพื่อนสนิทที่กลั้นหัวเราะอย่างสุดชีวิต เพราะงี้ไงถึงต้องใส่แมท แต่งยูนิฟอร์มชายขนาดนี้แล้วยังถามเพศอีกหรอ TT

"เป็นผู้ชายครับ" ผมตอบเนยพรางยิ้มเจื่อนๆ

"อ่ะ! เนยขอโทษค่ะ คือพี่น่ารักมากจนเนยสับสนนิดๆ พี่ชิโระน่ารักกว่าผู้หญิงอีกนะคะ" โห...แม่คู๊ณณณณ คำชมและยิ้มที่ไร้เดียงสาทำเอาโกรธไม่ลงเลย อยากจะบอกเหลือเกินว่าไม่มีผู้ชายคนไหนดีใจที่โดนชมแบบนี้หรอก TT

"แหะๆ ขอบคุณครับ" ผมพูดขอบคุณเนยพร้อมหัวเราะแห้งๆ ถ้าเป็นผู้ชายชมผมคงต่อยไปละ -"-

"น่าเสียดายจังเนาะ หน้าตาแบบพี่ชิโระนี่สเป็คพี่เบสเลยนะ ไม่ลองคบกันดูหรอคะ"

"ไม่เอาเด็ดขาด!!/ไม่เอาเด็ดขาด!!"

ไม่ต้องทายก็รู้ว่าเสียงที่ดังพร้อมกันนี่เป็นใคร ทำไมเนยพูดอะไรไม่คิดแบบนี้ละครับ คบกับมันให้ผมไปแต่งหญิงยังเจ็บใจน้อยกว่าเลย TT

"เนยแค่พูดเล่นเองทำหน้าซีเรียสจริงจังกันไปได้" เป็นการล้อเล่นที่น่ากลัวมากกกกกก

"เนยอย่าพูดอะไรแบบนั้นอีกนะ มันน่ากลัวเกินกว่าจะจินตนาการได้ ถ้าพี่คบกับมันสู้ให้พี่โดนไอ้นายกระทืบวันละสามเวลายังจะดีซะกว่า"

"เป็นครั้งแรกที่เห็นด้วย มึงควรโดนกระทืบวันละสามเวลาจริงๆ นั้นละ"

"กวนตีนละไอ้เตี้ย"

"มีปัญหาหรอไอ้เบสสสสสสสส"

"มึง...!"

"ทำม่ะๆ"

"พอค่ะๆ ทำไมชอบทะเลาะกันจัง เฮ้อ...ไปๆ ไปหาพี่นายกันค่ะ เนยละเหนื่อยกับพวกพี่จริงๆ" เนยส่ายหัวไปมาอย่างเหนื่อยใจก่อนจะลุกเดินนำไปโดนมีไอ้บ้าติดน้องที่วิ่งตามเนยไปติดๆ

"บิวไปกันเถอะ" ผมหันไปเรียกบิวแต่กลับไปเห็นมันยืนคุยอะไรสักอย่างที่อีกมุมของโรงอาหารกับใครสักคนอยู่ ไปตั้งแต่ตอนไหนวะนั่น

บิวหันมาเห็นผมที่กำลังมองอยู่พอดีเจ้าตัวเลยสะบัดแขนออกจากอีกคนแล้วเดินเร็วๆ มาหาผมที่ยืนงงอยู่

"อ้าว แล้วเนยกับปริ๊นซ์ละ"

"เดินนำไปไกลละ กูรอมึงอยู่เนี่ย มีอะไรกันหรือป่าววะ"

"ไม่มีอะไร ไปกันเถอะ" บิวกอดคอผมลากออกจากโรงอาหารเพื่อเลี่ยงตอบคำถาม ผมถอนหายใจเบาๆ ถ้ามันไม่พร้อมเล่าผมก็ไม่เซ้าซี้

 

 

"ถึงแล้วที่นี้ละค่ะหอลม" ผมยืนมองหน้าหอด้วยความตกใจ นี่หอนักเรียนหรอวะดูหรูหราจัง

"งั้นเนยกับพี่บิวรอข้างนอกนะคะ เขาไม่อณุญาตให้คนนอกเข้าน่ะค่ะ"

"ขอบใจมากนะเนย เดี๋ยวกูมานะบิว" ผมพูดขอบคุณเนยแล้วหันไปพูดกับเพื่อนตัวเอง รู้สึกกังวลนิดๆ ที่เอาบิวเข้าไปด้วยไม่ได้

"เดี๋ยวพี่มา ห้ามไปไหนนะมีอะไรโทรหาด้วย"

ผมปรายตามองอีกคนที่สั่งน้องสาวด้วยเสียงอ่อนโยน เวลาไอ้บ้านั่นอยู่กับน้องบรรยากาศจะดูผ่อนคลายและรู้สึกดูเป็นผู้ชายอบอุ่นมากจนหน้าหมั่นไส้

เมื่อพูดคุยกันเสร็จเบสก็เดินนำเข้าไปในหอ ตอนนี้แทบไม่มีคนอยู่เพราะยังเป็นชั่วโมงเรียน ส่วนคนที่ยังในอยู่หอพอเห็นพวกผมก็พากันตกใจใหญ่ ไม่แปลกหรอกสภาพพวกผมยังกะไปฟัดกับหมาบ้าสักสิบตัวได้ แผลก็ไม่ทำกันทั้งคู่แต่ดีหน่อยที่ผมใส่แมทเพราะก่อนเข้าไอ้เบสบอกถ้าโดนลากไปข่มขืนมันจะไม่ช่วย ขนาดเป็นผู้ชายทำไมผมถึงรู้สึกว่าไม่ปลอดภัยเลยละ TT

 

 

"ถึงละ มึงเคาะสิ" แหม...ยังกับเด็ก ตัวโตซะเปล่า - -"

ก็อก ก็อก

"เข้ามาได้"

พอได้ยินเสียงอณุญาตผมก็เปิดประตูเดินนำไอ้ตัวใหญ่ใจปลาซิวเข้าห้องมา พอเห็นห้องยิ่งทำให้ผมตะลึงเข้าไปอีก นี่ห้องหัวหน้าหอหรือประธานบริษัทฟะ อะไรจะโอเว่อร์ปานนี้

"มาช้ากันนะ นั่งสิ" ผมกับเบสเดินไปนั่งที่โซฟาใกล้ๆ สักพักก็มีผู้ชายอีกคนเดินเข้ามาเสริฟน้ำให้ สุดยอด ยอมกับที่นี้จริงๆ

"เด็กหอคนใหม่หรอ" คนที่เสริฟน้ำถามพี่นายขึ้น

"อ่อ...ใช่ ชื่อชิโระ น่ารักมากเลยนะ คนนี้ไงที่กูบอกสนใจอ่ะ" พี่นายตอบพรางลุกขึ้นยืน ร่างเพียวผลักให้อีกคนนั่งลงตรงเก้าอี้ของตัวเองก่อนที่เจ้าตัวจะนั่งลงบนตัก!! เฮ้ยๆๆๆๆ นี่มันอะไรรรร

"จะทำอะไรกันก็ช่วยลงโทษกูก่อนได้ม่ะ กูไม่อยากมาดูหนังสดหรอกนะ เนยรออยู่"

เบสพูดขัดขึ้นด้วยท่าทางนิ่งๆ แต่ผมนี่สิหน้าแดงทำตัวไม่ถูกแล้ว ถึงพี่นายจะสวยมากอีกคนก็หล่อดูเหมาะสมกันก็เถอะ แต่พวกเขาเป็นผู้ชายไม่ใช่หรอ TT

"กูแค่อยากดูปฎิกิริยาของชิโระเฉยๆ ดูสิหน้าแดงเลย น่ารักออก" พี่เขาเป็นโรคจิตหรอ TT

"ไร้สาระ" เบสพูดพรางปรายตามองผมอย่างเหยียดๆ เดี๋ยวกูก็จิ้มลูกตาแม่งหรอก

"โอเคๆ เข้าเรื่องเลยละกัน เป็นหนึ่งเอาไอ้นั่นมาสิ" พี่นายลุกจากตักของคนที่ชื่อเป็นหนึ่งแล้วเดินมายืนตรงหน้าพวกผมสักพักพี่เป็นหนึ่งก็เดินตามมาพร้อมกับกล่องใส่อะไรบางอย่าง

"ก่อนที่จะเจอบทลงโทษ ฉันมีอะไรจะบอกพวกนายก่อน ^^" รู้สึกรางสังหรณ์ใจไม่ดีเลยแหะ

"เบสเทอมสองนี้มึงมีรูมเมทแล้วนะ ^^"

"อย่าบอกนะว่า..."

"ปิ้งป่อง! ถูกต้องแล้วครับ ชิโระคือรูมเมทของมึง"

"ไม่เอา!/ไม่เอา!" บ้าไปแล้ว ถ้าอยู่กับมันเกิดโศกนาฏกรรมแน่ๆ อยากให้หอมีประวัติการฆ่ากันตายเกิดขึ้นหรือไง TT

"พวกนายมีสิทธิ์ปฎิเสธด้วยหรอ?" ฮือออออออ...ทำไมเรื่องถึงเป็นแบบนี้ TT

"เอาละมาถึงบทลงโทษแล้ว"

"ผมว่าแค่พี่ให้ผมไปอยู่กับไอ้บ้าเบสก็เป็นบทลงโทษที่น่ากลัวที่สุดแล้วละครับ อย่าซ้ำเติมอีกเลย" แค่นี้จิตใจก็รับอะไรไม่ไหวแล้ว ฮืออออออออ TT

"เบสงั้นหรอ? นายเรียกเมฆว่าเบสหรอ?" เมฆ? เมฆไหน? พี่เป็นหนึ่งพูดเรื่องอะไร งง

"เห็นมั้ยละ กูบอกแล้วว่าเด็กคนนี้น่าสนใจ ^^"

"ช่วยอย่าพูดว่าสนใจผมแล้วยิ้มได้มั้ยครับ มันดูน่ากลัว" คนๆ นี้กำลังสนุกกับการกลั่นแกล้งคนอื่นชัดๆ TT

"สรุปว่ามึงจะลงโทษอะไร เร็วๆ ดิบ่ายๆ แบบนี้แดดมันร้อนกูไม่อยากให้เนยรอนาน" ไอ้นี่ก็หวงน้องจังเอาตัวเองให้รอดก่อนมั้ย

"มึงโทรไปบอกให้เนยกลับไปได้เลยเพราะมึงคงไม่กล้าออกไปหาเนยแน่ๆ"

"มึงหมายความว่าไง"

"ชิโระยื่นแขนขวา เบสยื่นแขนซ้าย" พี่นายไม่อธิบายแต่สั่งกลับมาผมกับเบสก็ยื่นแขนให้คนตรงหน้าอย่างงงๆ

กริ๊ก!

"เฮ้ย!!/เฮ้ย!!" เสียงดังกริ๊กพร้อมกับความเย็นจากวัตถุเงาทำให้ผมกับเบสร้องขึ้นมาพร้อมกันอย่างตกใจ

กุญแจมือ!!!

"มึงทำบ้าอะไรเนี่ยนาย!!" เบสลุกขึ้นโวยวายทำให้ผมที่โดนใส่กุญแจอีกข้างต้องลุกขึ้นตามแรงของมันไปด้วย ไอ้เชี่ยนี่ลุกพรวดพราดกุญแจกระแทกข้อมือกูเจ็บนะเว้ย TT

"วันนี้เป็นวันเปิดเทอมวันแรกและเป็นวันศุกร์ ตั้งแต่พรุ่งนี้ไปพวกนายต้องอยู่ด้วยกันจนกว่าจะถึงวันจันทร์ ฉันจะถอดกุญแจออกให้เฉพาะแค่ตอนอาบน้ำ อยากจะออกไปข้างนอกฉันก็ไม่ว่าแต่ไม่ถอดกุญแจให้นะ ขอให้สนุกละ ^^" ปีศาจจจจจจจจจจจ ที่นี่มีหัวหน้าหอเป็นปีศาจชัดๆ

"เดี๋ยวครับพี่นาย ผมว่ามันแรงเกินไปนะครับ ช่วยลงโทษอย่างอื่นได้มั้ย พี่จะให้พวกผมฆ่ากันตายจริงๆ หรอ" ไม่เอาแบบนี้ ผมไม่อยากอยู่กันมันนนนน

"ต้นเหตุของเรื่องคือการที่พวกนายไม่เข้าใจกันและกัน ถ้างั้นก็ให้พวกนายได้รู้จักกันมากขึ้นอยู่ด้วยกันมากๆ อาจจะรักกันขึ้นมาก็ได้ใครจะไปรู้ สิ่งที่พวกนายทำมันควรเชิญผู้ปกครองด้วยซ้ำ นี่ฉันเห็นใจสุดๆ แล้วนะ ^^" อย่าพูดว่าเห็นใจแล้วยิ้มได้มั้ยมันโคตรดูไม่จริงใจเลย

"มึงจะเล่นงี้ใช่มั้ยนาย ถ้ากูกับมันกระทืบกันตายอย่ามาโทษกันทีหลังแล้วกัน" เบสพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงขุ่น รู้สึกได้เลยว่าไม่พอใจสุดๆ

"แล้วแต่มึงเลย แต่ถ้ามากเกินไปกูจะให้เนยย้ายโรงเรียน กูไม่อยากให้ใครมาว่าได้ว่ากูมีน้องเป็นอัธพาลเนยมีพี่เป็นพวกหัวรุนแรง และกูสาบานเลยว่ามึงจะไม่ได้เจอหน้าเนยอีก"

เบสที่ตอนแรกยืนตัวสั่นด้วยความโกรธถึงกับหยุดนิ่ง เขาหายใจเข้าออกแรงๆ เพื่อสงบสติอารมณ์ของตัวเอง พอเป็นเรื่องของเนยอะไรมันก็ยอมอ่ะ

"ส่วนชิโระ นายคงไม่อยากให้พี่เชิญผู้ปกครองหรอกนะ"

"ครับ..."

"ดีมาก งั้นขอให้สนุกกับวันหยุดสองวันนี้นะ คู่หูคู่ฮา" บางครั้งผมก็อยากต่อยหน้าสวยๆ นั่นสักที และผมมั่นใจมากว่าคนที่ยืนข้างๆ ผมตอนนี้ก็คิดเหมือนผมเหมือนกัน