ได้ยินใหม? I Love You
8.5
เขียนโดย อุนจิน้อย
วันที่ 20 สิงหาคม พ.ศ. 2560 เวลา 16.26 น.
15 ตอน
5 วิจารณ์
15.83K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 4 ธันวาคม พ.ศ. 2560 22.41 น. โดย เจ้าของนิยาย
13) จุดเริ่มต้นของความหึงหวง
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ เค: เป้นอะไรรึป่าวครับซัน
ฉัน: เออ......ไม่เป้นไร =-= ฉันโอเค
สกาย: มีธุระอะไรอีกละ
ไม่พูดอย่างเดียวเขากลับดึงฉันเข้าไปใกล้ร่างสุง อะไรกันเนี้ย!!!!
ฉัน: ฉัน.....จะไปเข้าห้อง.....
สกาย:ไม่ต้องไป!!!
เขาหันมาตะคอกใส่ฉันตาบ้านี่อะไรนักหนาเนี้ย ชอบสั่งอยุ่นั่นแหละไอบ้าเอ้ย!!!! ฉันหันไปมองค้อนใส่เขา แต่ดุเหมือนว่าจะไม่สะทกสะท้านเท่าไหร่นัก
ฉัน:พูดดีๆไม่เป็นรึไงฮะ!! ตะคอกอยุ่นั่นแหละเป็นพ่อฉันรึไงฮะ! นายไม่มีสิทธิมาสั่งฉันนะไอบ้าาา!
เค:ใจเย็นนะครับซัน....
ฉันเดินหนีเขาไปโดยไม่หันกลับมามองสักนิด อะไรกันฉันไม่ชอบเลย ทำไมเขาต้องทำให้ฉันโมโหอยุ่เรื่อยเลยนะทำไมๆๆๆๆๆ
ทางด้านฝั่ง สกาย....
ผมยื่นกำหมัดแน่น....ทำไมเธอไม่เชื่อผมบ้างนะ เธออาจจะอคติกับผมมากผมรู้ดี แต่เธอคงไม่รุ้ว่าผมคิดอะไรกับเธอหรอก...เป้นแบบนี้แหละดีแล้วละ....
ฉันกำลังนั่งมองท้องฟ้ายามค่ำคืน ที่มีดาวเป้นประกายระยิบระยับเต้มไปหมด มันชั่งสวยงานแต่ก็เต็มไปด้วยความอ้างว้างเสียนี่กระไร ฉันพูดแรงไปรึป่าวนะ....แต่ก็ชั่งตานั้นสิเกี่ยวอะไรกับฉันกัน
เค: ซัน....คิดอะไรอยู่เหรอครับ...^^
ฉัน:มันเรื่องของฉัน...นายเลิกยุ่งกับฉันได้แล้วนะ
เค: เธอยังต้องการฉัน...เธอยังรักฉันอยุ่และเธอก้ไม่มีทางลืมฉันไปแน่นอน
ฉัน: ฉันลืมนายไปแล้ว และไม่คิดจะจำ...
ร่างสูงยื้นหน้าเข้ามาใกล้ฉันมากขึ้น เขาจะทำอะไรหนะ ร่างสูงหยุดไว้เพียงเหลือระยะห่างเพียงแค่ปลายจมุก...
เค: ปากแข้งจังนะ...
ริมฝีปากของเรากำลังจะสัมผัสกันแต่ก้มีเสียงปริศนาดังขึ้น
หยุดนะ!!!!!
ฉัน: 0.0! นาย....
ฉัน: เออ......ไม่เป้นไร =-= ฉันโอเค
สกาย: มีธุระอะไรอีกละ
ไม่พูดอย่างเดียวเขากลับดึงฉันเข้าไปใกล้ร่างสุง อะไรกันเนี้ย!!!!
ฉัน: ฉัน.....จะไปเข้าห้อง.....
สกาย:ไม่ต้องไป!!!
เขาหันมาตะคอกใส่ฉันตาบ้านี่อะไรนักหนาเนี้ย ชอบสั่งอยุ่นั่นแหละไอบ้าเอ้ย!!!! ฉันหันไปมองค้อนใส่เขา แต่ดุเหมือนว่าจะไม่สะทกสะท้านเท่าไหร่นัก
ฉัน:พูดดีๆไม่เป็นรึไงฮะ!! ตะคอกอยุ่นั่นแหละเป็นพ่อฉันรึไงฮะ! นายไม่มีสิทธิมาสั่งฉันนะไอบ้าาา!
เค:ใจเย็นนะครับซัน....
ฉันเดินหนีเขาไปโดยไม่หันกลับมามองสักนิด อะไรกันฉันไม่ชอบเลย ทำไมเขาต้องทำให้ฉันโมโหอยุ่เรื่อยเลยนะทำไมๆๆๆๆๆ
ทางด้านฝั่ง สกาย....
ผมยื่นกำหมัดแน่น....ทำไมเธอไม่เชื่อผมบ้างนะ เธออาจจะอคติกับผมมากผมรู้ดี แต่เธอคงไม่รุ้ว่าผมคิดอะไรกับเธอหรอก...เป้นแบบนี้แหละดีแล้วละ....
ฉันกำลังนั่งมองท้องฟ้ายามค่ำคืน ที่มีดาวเป้นประกายระยิบระยับเต้มไปหมด มันชั่งสวยงานแต่ก็เต็มไปด้วยความอ้างว้างเสียนี่กระไร ฉันพูดแรงไปรึป่าวนะ....แต่ก็ชั่งตานั้นสิเกี่ยวอะไรกับฉันกัน
เค: ซัน....คิดอะไรอยู่เหรอครับ...^^
ฉัน:มันเรื่องของฉัน...นายเลิกยุ่งกับฉันได้แล้วนะ
เค: เธอยังต้องการฉัน...เธอยังรักฉันอยุ่และเธอก้ไม่มีทางลืมฉันไปแน่นอน
ฉัน: ฉันลืมนายไปแล้ว และไม่คิดจะจำ...
ร่างสูงยื้นหน้าเข้ามาใกล้ฉันมากขึ้น เขาจะทำอะไรหนะ ร่างสูงหยุดไว้เพียงเหลือระยะห่างเพียงแค่ปลายจมุก...
เค: ปากแข้งจังนะ...
ริมฝีปากของเรากำลังจะสัมผัสกันแต่ก้มีเสียงปริศนาดังขึ้น
หยุดนะ!!!!!
ฉัน: 0.0! นาย....
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8.5 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.5 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.5 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ