ขนมปังนัตบัตเตอร์

          วันแรกของการเปิดเทอมของห้องเรียน ม.4/2 โรงเรียนแห่งหนึ่ง เด็กนักเรียนต่างแนะนำตัวทักทายซึ่งกันและกัน ขณะเดียวกันนั้น นักเรียนหนุ่มชื่อ นัต ได้มองไปยังนักเรียนสาวที่นั่งอยู่กลางห้องคนเดียว โดยปราศจากเพื่อนเข้าไปคุย เขาจึงตัดสินใจเดินเข้าไปเพื่อทักทาย

     นัต :"สวัสดีเราชื่อ นัต ยินดีที่ได้รู้จักนะ แล้วเธอละชื่ออะไร?" เธอเงยหน้าช้าๆพร้อมกับหน้าที่บึ้งตึง เขาช๊อคไปเล็กน้อย

     นัต : "เออ...เรารบกวนเธอรึเปล่า?" เธอส่ายหน้า

     ขนมปัง : "ขนมปัง" พูดเสร็จเธอก็หยิบมือถือจากกระเป๋ากระโปรงขึ้นมาเพื่อดูละคร

     นัต : ..."นั่นชื่อเธอหรือว่าพูดเพราะอยากกินกันแน่?" เธอเงยหน้าจากการดูละคร

     ขนมปัง : "ชื่อ" แล้วเธอก็ก้มลงดูละครจากมือถืออีกครั้ง

     นัต :...."งั้นเราไม่กวนเธอแล้วละ ตามสบายนะขนมปัง" พูดจบเขาก็เดินจากเธอไป

          ระหว่างคาบเรียนนั้นนัตคอยเฝ้ามองขนมปังจนไม่ได้ฟังที่ครูสอน เขาเองก็ยังสงสัยตัวเองว่าทำไมต้องคอยมองเธอด้วย หรือเพราะตั้งแต่เกิดมาเขายังไม่เคยเจอคนที่เงียบและถามคำตอบคำแบบนี้ก็เป็นไปได้ เมื่อถึงเวลาพักเที่ยงเขาเดินเข้าโรงอาหารกับเพื่อนๆในห้อง ระหว่างทานอาหารกลางวัน มีนักเรียนสาว สูง แต่งตัวดี ดูเรียบร้อยเดินเข้ามาที่โต๊ะเขา

     บัตเตอร์ : "สวัสดีจ้า เราชื่อบัตเตอร์นะ เธอชื่ออะไรเหรอ?" เธอยิ้มสดใสต่อหน้าเขา

     นัต : "เราชื่อนัต ยินดีที่ได้รู้จักนะ ว่าแต่เธอมากินข้าวคนเดียวเหรอ?"

     บัตเตอร์ : "ใช่ เรามาคนเดียวนะ ขอนั่งด้วยได้ไหม คงไม่รบกวนการคุยกับเพื่อนๆเธอนะ" ยังไม่มีคำอนุญาตจากปากเขา แต่เธอก็ชิงนั่งลงตรงข้ามกับเขาเป็นที่เรียบร้อย ระหว่างนั้นสายตาของนัตก็สะดุดกับ รอยยิ้มของขนมปังที่เดินสวนมาที่โต๊ะเขากับเด็กหนุ่มมัธยมต้น คุยกันอย่างสนุกสนาน ทำให้เขาสนใจ อยากรู้ว่าขนมปังเป็นคนแบบไหนกันแน่ เขาลุกออกไปพรวดพราด แล้วเดินตามสองคนนั้นอยู่ห่างๆ

          ฝั่งขนมปังคุยกับต้น ซึ่งเป็นเด็กนักเรียนหนุ่มที่ร่วมสถาบันและเป็นเด็กข้างบ้านเธอ พวกเธอคุยอย่างออกรสออกชาติ ประกอบกับเธอเป็นคนความรู้สึกช้า จึงไม่รู้ว่านัตเดินตามมาอยู่ข้างหลังและแอบฟังทั้งสองคนพูดคุยกัน ยิ่งได้ฟังทั้งสองคุยกัน เขารู้สึกได้ว่าแท้จริงแล้วขนมปังเป็นคนที่คุยเก่ง แต่ทำไมตอนที่เขาเดินเข้าไปคุยด้วยจึงถามคำตอบคำแบบนั้น แถมทำท่าเฉยชากับเขาอีกไม่เหมือนกับเด็กหนุ่มนี่เลยสักนิดเดียว

          หมดเวลาพักกลางวันขนมปังและต้น เดินออกมาจากห้องสมุดเจอนัตกำลังยืนพิงกำแพงตึกด้วยสีหน้าครุ่นคิด

     ขนมปัง : "ต้น ขึ้นตึกไปเรียนก่อนเถอะพี่ขอทำธุระหน่อย"

     ต้น : "ตามสบายครับพี่ปัง แล้วเจอกันนะครับ" พูดจบต้นกอดลาขนมปัง ขึ้นห้องเรียนไป เธอจึงเดินไปหานัตที่ยืนเหม่ออยู่

     ขนมปัง : "นาย!!" 

     ขนมปัง : "นี่...นาย!!" นัตยังคงยืนเหม่ออยู่อย่างไร้วี่แววว่าจะได้ยินคนตรงหน้าตะโกนอยู่

เธอเห็นแบบนั้นจึงตบบ่าของเขา ได้ผล! เขาหันมามองเธอด้วยสายตางงๆ

     ขนมปัง : "ยินดีที่ได้รู้จัก" พูดจบเธอเดินขึ้นห้องไป ปล่อยให้เขางง ว่า ยินดีที่ได้รู้จัก หมายความว่าอย่างไร ทำไมเธอต้องพูดยินดีที่ได้รู้จักตอนนี้

(ติดตามตอนต่อไป)