ความจริงที่ไม่อาจหนีพ้น

      เริ่มวันใหม่

     วันนี้เป็นวันเปิดเทอมของมาเรียวันแรกและเป็นวันแรกที่มาเรียจะได้แต่งชุด ม.ปลาย
     มาเรีย:เห้ย!เอิร์ท ปิดเทอมไปนาน สูงขึ้นมากอ่ะ สูงกว่าเราแล้ววว ไม่ยอมๆ
     เอิร์ท:โอ้โห! ผู้หยิง 170 ก็สูงและป่ะ สูงกว่านี้ก็ไปเป็นนักบาสไป๊
     มาเรีย:สาวติดเต็มเลยอ่ะดิ เราอ่ะ   
     เอิร์ท:กลัวจะไม่ใช่สาวอ่ะดิ
     มาเรีย:เออน่าาา มันก็มีบ้างแหละ ปะเข้าแถวเร็ว
     เอิร์ท:เออๆ
     
-ระหว่างเดินไปเข้าแถว-
     นร.:พี่คร้าบเก็บบอลให้หน่อยคร้าบ
-มาเรียก็เก็บลูกบอลแล้วโยนกลับไป แต่ว่า......-
     อาชิว:โอ๊ย!!!!!!!!!!! อะไรว่ะ ใครมันโยนบอลมาโดนหัวว่ะ ไอ...
     มาเรีย:เห้ย เราขอโทษ เราไม่ได้ตั้งใจโยนไปโดนหัวแก เราเก็บบอลให้น้อง
     อาชิว:แล้วมีตาไหมหรือไม่! มี อ๋อ คงไม่น่ามีหรอกโยนโดนหัวขนาดนี้อ่ะ 
     เอิร์ท:ก็ มาเรียขอโทษไปแล้วนิ แล้วทำไมไม่ให้อภัยกันล่ะ เรื่องแค่นี้เองน่ะ
     แนย่า:แล้วไ......
     ครู:นักเรียนค่ะ ไปเข้าแถวได้แล้วค่ะ 
     อาชิว มาเรีย เอิร์ท แนย่า: ครับ/ค่ะ
     อาชิว:ถ้าได้อยู่ห้องเดียวกันน่ะ กุจะเอาคืน
-จากนั้นทุกคนก็แยกกันไปเข้าแถว และจะได้จัดห้องเป็นสายใหม่-
     มาเรีย:แค่วันแรกเราก็มีเรื่องแล้วเนี่ย!!!! เราจะรอดไหมเอิร์ท
     เอิร์ท:มีเราอยู่ทั้งคนกลัวอะไร เชี่อใจเราเราจะไม่ให้ใครทำอะไรแก
     มาเรีย:(เขิลเล็กน้อย) เออ ขอบใจน่ะ หวังว่าเราจะอยู่คนล่ะสายกันไอนั้นเถอะ สาธุ!!! 55555
     เอิร์ท: เออ สาธุด้วย55555
-มาติดตามตอนต่อไปว่ามาเรียจะได้อยู่ห้องเดียวกับอาชิวและแนนย่าไหมติตามตอนต่อไปน้าค้าาา-