ลิขิตรักมาเฟียร้าย

           วันแรกก็นั่งส่องรุ่นพี่ให้ชุ่มชื่นหัวใจ แน่นอน...ไม่พ้นรับน้องหรอก --! ขอแค่อย่าให้มีขี้โคลนหรืออะไรสกปรกเลย TT หน้าฉันทำมาแพงนะ สวยๆแบบกลุ่มพวกฉันเป็นเพชรล้ำค่า อย่าทำร้ายพวกฉันเลย  ฉันวิตกกังวลเรื่องรับน้องมาก และแล้วเวลาก็มาถึง --!

    " นี่พวกแก ฉันโบกครีมมาเป็นสิบชั้นเลยนะ " ยัยมินอวดฉันกับยัยริน

    " ฉันก็ไม่ต่างจากแกหรอก " ยัยรินพูดขึ้น

            ส่วนฉันไม่ต้องพูดถึง บีบี รองพื้น บำรุง ป้องกัน ฉันยกตระกูลมาหมด หน้าฉันบำรุงมาแพง สิว ฝ้า กระ ไม่มีที่ยืนแน่นอน ฉันเป็นถึงลูกมาเฟีย สวย เป๊ะ ปัง อยู่แล้ว สักพักฉันก็ต้องวิตกหนักเหมือนเดิม เพราะตาที่มารับน้องนั้นเป็นตาศิวาบ้านั่น โอ๊ย ! ฉันจะหนีตานี่ให้พ้นได้อย่างไรฉันเจอตานี่ทีไร ฉันต้องอับอาย หรือไม่ ก็เจ็บตัวทุกที --!

    " สวัสดี น้องโรสคนสวย "

    " อะไรของนาย ตาบ้า "

    " ทักทายดีๆ ไม่ชอบ งั้นต้อเจอแบบนี้ ! "

     พูดเสร็จไม่นาน ฉันยังไม่ทันตั้งตัวก็มีแป้งผสมน้ำสีมาเต็มหน้าฉัน --! ฉันยิ่งเกลียดก็ยิ่งเจอตาบ้านี่ ไม่นานนักรุ่นพี่ก็เรียกรวม เพื่อให้หาพี่รหัส ฉันนี่ภาวนาในใจว่าอย่าให้ได้ตาบ้านั่น...

     " ยัยริน ยัยมิน พี่รหัสของพวกแกเป็นผู้หญิงหรือผู้ชายอะ "

     " ในใบที่พวกพี่เขาใบ้มา ฉันสองคนได้พี่รหัสเป็นผู้หญิงนะ "

     " โอ๊ย ! บ้าเอ้ย "

     " อย่าบอกนะ ? ว่าแกได้ผู้ชาย !! "

     " เออดิแก ฉันกลัวว่าจะเป็นตาบ้านั่น "

            ในตอนนี้ฉันภาวนาว่าอย่าให้เป็นตาบ้านั่น โชคคงเข้าข้างฉันนะ ฉันยอมรำแก้บนเลยถ้าไม่ใช่ตาศิวา เป็นใครก็ได้ อย่าใช่ตาศิวาเลย --!

            ในขณะเดียวกัน ยัยสองคนนั้นก็ตามาพี่รหัสกันวุ่นวาย ฉันนี่เครียดระดับล้าน ! ฉันกลัวว่าจะเป็นตาบ้านั่น ฉันกับยัยรินยัยมิน ตามหาพี่รหัสของตัวเองจนได้เวลาเลิกเรียนแล้ว วันนี้เป้นอะไรที่เหนื่อยมาก ฉันกับยัยมินยัยรินแยกกันตั้งแต่หน้ามหาลัย เมื่อถึงบ้านของฉัน ฉันก็ทิ้งตัวนอนบนที่นอนอันแสนนุ่ม แอร์ที่กำลังเย็นได้ที่ ตาที่เคลิ้มจนจะหลับสนิท 

      " ตื้ด ตื้ด ตื้ด "

      " ใครโทรมารบกวนเวลาของฉันเนี่ย "

      " ตื้ด ตื้ด ตื้ด "

      " ฮาโหล ใครพูดในสายค่ะ "

      " สวัสดีจ่ะ น้องโรสขาใหญ่ "

      " ไอ้พี่ศิวา ไอ้พี่บ้า โอ๊ย !!! "

             ทำไมตาบ้านี่ต้องเป็นคนขัดความสุขของฉันตลอดเวลาด้วยนะ ตาบ้าเอ้ย 

      " มีอะไรกับฉันตาบ้า "

      " เป็นห่วงก็ผิดเนาะคนเรา "

      " นายจะมาเป็นห่วงอะไรฉัน "

      " ก็น้องโรสคนสวยทั้งคน "

            ตาบ้านี่มาไม้ไหน ทำไมฉันรู้สึกแปลกๆ หรือฉันคิดมาก เจอตาบ้านี่ทีไรปวดสมองทุกที โอ๊ย!

      " ตาบ้าเอ้ยย "

            และเมื่อฉันด่าเสร็จก็วางสายตาบ้านี่ ฉันปวดหัวกับตาบ้านี่เหลือเกิน ฉันย้ายมหาลัยทันไหมเนี่ย ฉันคิดถกหรือคิดผิดที่ไปมหาลัยนี้ นี่เป็นเวรกรรมอะไรของฉันเนี่ยเจอตาบ้านี่ขัดความสุขตลอด วางเสร็จฉันก็นอนต่อสิ พรุ่งนี้ฉันต้องรีบไปมหาลัยแต่เช้า