ภาคเสริมเด็กสาสผู้สิ้นหวัง(OMGช่วยเพื่อนจากสามี)

มาด้านไทโยกันบ้างนะ
ร่างสูงที่กลับจากทำงานเดินตรงเข้าบ้านไม่สิคฤหาษผมก็ไม่พบร่างบางแต่กับเจอกระดาษเล็กๆเขียนไว้ว่า《ขอบคุณกับทุกสิงครับไทโยแต่ผทต้องไปแล้ว ไปกับซโยนาระนะครับ ลาก่อน จากวาโย》หลังจากที่ไทโยอ่านกระดาษนั้นทำให้เข้านั้นหัวเสียนและกนะตุกยิ้ม
ไทโย//หึหึหึ วาโยนายนี้ลืมไปแล้วจริงๆหรือไง ว่าฉันเป็นใครหึๆ
ด้านวาโย(กลัวสันเลยต่อวาโยเลย)
ณ สนามบิน
ซาโยนาระ//แล้วท้องกี่เดือนแล้วนี้
วาโย//1เดือนนะ
ซาโยนาระ//แล้วไม่โดนอีตะไทโยจับได้นี้นะ
วาโย//ก็แอบหนีมาก่อนหน้านั้นแล้ว
ซาโยนาระ//ออ~
วาโย//ไปประเทศไทยไปส่วนไหนของมันละ
ซาโยนาระ//บ้านของใครบ้างคนนะแต่ถ้าไปแล้วเจอก็รีบกลับมาญี่ปุ่น นะ โอเค
วาโย//เค แผนไม่ว่าจะฆ่าตัวตายหรือหนีนี้เธอสุดยอดจริงๆ
ผมพูดชมซาโยไป
ซาโยนาระ//เรื่องปกติกับคนสิ้นหวังแบบฉันนี้ หึๆ
ดูเหมือนเธอจะรับมุกผมนะ หึๆนี้ละเพื่อนที่ดีที่สุดของผม
วาโย//แล้วคนรู้จักนั้นคือ...
ซาโยนาระ//โยโล่ นะ
ไผ่วะชื่อโยโล่โลกนี้คงเป็นโลกแรกที่พ่อแม่ตั้งชื่อลูกว่าโยโล่
{ตอนนี้ผู้โดยสานที่จะบินไปยังไทยก็ทางเข้าB8นะค่ะ}
เสียงจากประชาสัมพันได้กล่าว พวกผมก็เดินไปตามที่เสียงประชาสัมพันบอก
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
เฮ้!!!!จบตอน2ละเดียวต่อตอน3