ภาคเสริมเด็กสาสผู้สิ้นหวัง(OMGช่วยเพื่อนจากสามี)

มาด้านไทโยกันบ้างนะ

ร่างสูงที่กลับจากทำงานเดินตรงเข้าบ้านไม่สิคฤหาษผมก็ไม่พบร่างบางแต่กับเจอกระดาษเล็กๆเขียนไว้ว่า《ขอบคุณกับทุกสิงครับไทโยแต่ผทต้องไปแล้ว ไปกับซโยนาระนะครับ ลาก่อน จากวาโย》หลังจากที่ไทโยอ่านกระดาษนั้นทำให้เข้านั้นหัวเสียนและกนะตุกยิ้ม

ไทโย//หึหึหึ วาโยนายนี้ลืมไปแล้วจริงๆหรือไง ว่าฉันเป็นใครหึๆ

ด้านวาโย(กลัวสันเลยต่อวาโยเลย)

ณ สนามบิน

ซาโยนาระ//แล้วท้องกี่เดือนแล้วนี้

วาโย//1เดือนนะ

ซาโยนาระ//แล้วไม่โดนอีตะไทโยจับได้นี้นะ

วาโย//ก็แอบหนีมาก่อนหน้านั้นแล้ว

ซาโยนาระ//ออ~

วาโย//ไปประเทศไทยไปส่วนไหนของมันละ

ซาโยนาระ//บ้านของใครบ้างคนนะแต่ถ้าไปแล้วเจอก็รีบกลับมาญี่ปุ่น นะ โอเค

วาโย//เค แผนไม่ว่าจะฆ่าตัวตายหรือหนีนี้เธอสุดยอดจริงๆ

ผมพูดชมซาโยไป

ซาโยนาระ//เรื่องปกติกับคนสิ้นหวังแบบฉันนี้ หึๆ

ดูเหมือนเธอจะรับมุกผมนะ หึๆนี้ละเพื่อนที่ดีที่สุดของผม

วาโย//แล้วคนรู้จักนั้นคือ...

ซาโยนาระ//โยโล่ นะ

ไผ่วะชื่อโยโล่โลกนี้คงเป็นโลกแรกที่พ่อแม่ตั้งชื่อลูกว่าโยโล่

{ตอนนี้ผู้โดยสานที่จะบินไปยังไทยก็ทางเข้าB8นะค่ะ}

เสียงจากประชาสัมพันได้กล่าว พวกผมก็เดินไปตามที่เสียงประชาสัมพันบอก

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

เฮ้!!!!จบตอน2ละเดียวต่อตอน3