รูมเมทที่รักก

... : เห้ยย!! เธอเป็นใคร!!

 
ฉันสะดุ้ง จนภาพพี่แบงค์หลุดออกจากหัวทันที..
 
ฉัน : กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!
 
... : จะกรี๊ดทำไมเนี๊ยะ!!
 
จะไม่ให้ฉันกรี๊ดได้ไงล่ะ เมื่อคนตรงหน้าฉัน นุ่งผ้าขนหนูแค่ผืนเดียว!!
 
ฉัน : นายก็ไปแต่งตัวก่อนสิย้ะ!! ( พูดไปปิดตาไป )
 
... : ก็ใครจะไปรู้ว่าจะมีคนเข้ามาล่ะเห้ยย!!
 
ฉัน : รีบๆไปแต่งตัวได้แล้วย่ะ!!
 
... : อืมๆ อย่าหนีไปไหนนะ!!
 
ฉัน : จะหนีไปได้ไงเล่า!! ก็นี่มันห้องของฉัน
 
... : ว่าไงนะ!! 
 
ฉัน : ก็นี่มันห้องของฉันไงล่ะ!!
 
... : เธอพูดบ้าอะไรของเธอ  แล้วนี่จะปิดตาอีกนานไหม
 
ฉัน : ก็นายยังไม่ไปแต่งตัวนิ่
 
... : เสร็จตั้งนานแล้ะ
 
ฉันค่อยๆเอามือลงพร้อมเปิดตาทีละนิด.. ใครว้ะ ...
 
...  : แล้วนี่มันห้องของฉัน ไม่ใช่ห้องของเธอ มาผิดห้องแล้วแล่ะ
 
ฉัน : ไม่ผิด!! นี่มันห้อง 407 ห้องของฉัน
 
... : ก็บอกว่านี่มันคือห้องของฉันยังไง..อ้อ! หรือว่าเธอคือแฟนคลับโรคจิต
 
ฉัน : ฟะ..แฟนคลับโรคจิต งั้นหรอ? 
 
... : หึ่! ฉันไม่หลงกลหรอกนะ รีบๆไปซะ ก่อนที่ฉันจะเรียกรปภ.
 
ฉัน : มันจะมากเกินไปแล้วนะ.. ฉันไม่รู้จักนายเลยสักนิด อ้อ ไม่อยากจะรู้จักเลยด้วยซ้ำ
 
... : หึ่ พูดงี้คิดว่าฉันจะเชื่อ 
 
ตานั่นหยิบโทรศัพท์โทรเรียกพนง.
 
พนง : มีอะไรหรอคะ
 
... : ห้องนี้มันคือห้องของผม แต่คนนี้กลับมาบอกว่า มันคือห้องของเขา
 
ฉัน : ห้อง 407 ห้องของฉันค่ะ 
 
พนง : เอ่อ..ขออนุญาติตรวจสอบสักครู่นะคะ
 
5 นาทีผ่านไป..
 
พนง : ขอโทษด้วยนะค้า เกิดข้อผิดพลาดในการเลือกห้อง
 
ฉัน : หมายความว่ายังไงคะ?
 
พนง : ห้องนี้มีผู้อยู่ 2 คน คือท่านลูกค้าทั้ง 2 คนนั่นเองค่ะ
 
... : แล้วจะต้องทำยังไงหรอคับ
 
พนง : คอนโดทางเรา เต็มหมดเเล้ว แล้วท่านลูกค้าได้ทำสัญญาอยู่ 1 ปี
        ซึ่ง..เอ่อ.. ท่านลูกค้าต้องอยู่เป็นรูมเมทกันจนครบสัญญาอ่ะค่ะ..
 
ฉัน : ห้ะ!!
 
... : ห้ะ!!
 

 
งืออ ไรท์เอง งงไหม ตอนนี้อาจงงหน่อยนะคะ ไรท์ก็ไม่รู้เขาใช้ภาษาพูดกันยังไง555