พิษเพลิงริษยา

          “ อาเห็นด้วยกับหนูเพชรนะตาธี เราไม่ได้เจอกันเสียนาน มีเรื่องอยากคุยด้วยเยอะแยะไปหมด”
          นางจิตตาช่วยลูกสาวโน้มน้าวใจเขาอีกคน
          “ พอดีช่วงนี้ผมยังไม่อยากจะออกไปไหน อยากอยู่เงียบๆซักพักก่อน แต่หากคุณอาคิดว่ามีธุระอะไรที่อยากจะพูดกับผม ก็ขอเชิญที่บ้านของผมดีกว่า”
          เพชรงามถึงกับอุทาน ว๊าว ดังลั่นอยู่ในใจด้วยความยินดี เธอคิดว่าเขาต้องอยากกลับมาคบกับเธอฉันท์คนรักอีกเป็นแน่ถึงได้มาไม้นี้
          “ อ้าว บ้านตาธี ก็ครั้งนั้นเห็นว่าขายไปแล้วนี่”
          “ ผมหมายถึงบ้านหลังใหม่ครับ ผมซื้อเอาไว้แล้วก่อนที่จะกลับมา”
          ฟังคำตอบนางจิตตาถึงกับลอบกลืนน้ำลายลงคอไปเอื๊อกใหญ่ เขาไปทำบ้าอะไรมานะถึงได้รวยเร็วอย่างนี้
          “ แล้วเราจะรู้ได้ไงละค่ะว่าบ้านพี่ธีอยู่ที่ไหน”
          เพชรงามอยากรู้จักบ้านของเขาจนแอบตัวสั่นเลยทีเดียว
          “ เดี๋ยวเลิกงานแล้วขับรถตามผมไปก็ได้ครับ”
          ธีรไนยตอบง่ายๆ พลางหลุบขนตาหนาเป็นแพลงบังประกายตาบางอย่างที่เขายังไม่อยากให้ใครเห็น
          “งั้นขอเพชรนั่งไปกับคันของพี่ธีนะค่ะ”
          อาการเหมือนรีบเสนอตัวของเพชรงามทำให้ธีรไนยเกือบหลุดรอยยิ้มหยันออกมา อาการที่ตื้อติดแบบไม่เว้นช่องไฟอย่างนี้ทำไมเขาจะไม่รู้ว่าหล่อนคิดยังไง แต่นี่หล่อนคิดว่าเขาเป็นตัวอะไรน่ะ ถึงจะเจ็บไม่รู้จักจำบ้างเลยหรือไง
          “ ด้วยความยินดีครับ”
          เขาตอบอย่างคิดจะลองเล่นกับหล่อนดูสักตั้ง
          และคำตอบของเขาก็ทำให้เพชรงามตาวาวขึ้นมาทันทีด้วยความดีใจและมั่นใจว่าเขาจะต้องหลงเสน่ห์ของเธอเข้าอีกรอบแล้วเป็นแน่แท้
 
                   +๐+๐+๐+๐+๐+๐+๐+๐
      
       “ บัดซบ...นี่มัน”
          นายพสิษฐ์ถึงกับสบถออกมาดังๆ เมื่อหลังเลิกงาน แล้วได้ขับรถตามธีรไนยมาถึงหน้าคฤหาสน์หลังงามที่เขายิ่งกว่าจำได้ว่าเจ้าของเดิมคือใคร
          “ อะไรอีกค่ะคุณ”
          นางจิตตาที่ปรับเบาะเอนๆแล้วนอนหลับมาตลอดทางลืมตาขึ้นมาถามอย่างตกใจ
          “ ก็แหกตาดูสินั้น ว่าไอ้เด็กเวรมันพาเรามาที่ไหน มันคิดจะเล่นตลกอะไรกันแน่”
          นางจิตตารีบปรับเบาะขึ้นนั่งเพื่อจะมองตามที่สามีบอก แล้วก็ต้องตัวชาวาบด้วยความรู้สึกเสียดายคฤหาสน์หลังงามที่ตนเคยชูคออยู่ในนั้นอย่างคุณนาย มีคนรับใช้ล้อมหน้าล้อมหลัง ก่อนต้องระเห็จไปอยู่ทาวเฮาส์เนื้อที่แคบๆ โอ๊ย...เธอแสนจะอาลัยอาวรณ์ความหรูหราและสุขสบายในคฤหาสน์หลังนี้เหลือเกิน
          “ นี่ไอ้เด็กนั้นมันคิดอะไรอยู่ อย่าบอกนะว่ามันซื้อบ้านหลังนี้แล้ว ทำอย่างนี้มันคิดจะเหยียบหน้ากันชัดๆ”
          นายพสิษฐ์คำรามต่อ ขณะที่จอดรถต่อท้ายคันของธีรไนยที่กำลังรอคนมาเปิดประตูรั้วอยู่
          “ ใจเย็นๆเถอะคุณ”
          นางจิตตารีบปรามสามี เพราะแม้จะรู้สึกเดือดดาลพอๆกับเขา แต่เธอก็ไม่อยากส่งเสริมให้เขาโกรธมากขึ้น แล้วทำอะไรในการที่จะทำให้เหตุการณ์ยิ่งแย่ลงไปกว่าเดิม
          “ ทำไมมันไม่ลงนรกไปอยู่กับพ่อแม่ของมันตั้งแต่ตอนนั้นก็ไม่รู้”
          “ คุณพสิษฐ์ พูดอะไรหัดคิดก่อนเสียบ้าง เดี๋ยวมีใครมาได้ยินเข้าก็จะซวยกันไปหมดเท่านั้น ความจริงแล้วอย่างการที่เขาเข้ามาเทคโอเวอร์บริษัทก็ดีอยู่แล้ว ดีกว่าที่เราจะถูกฟ้องล้มละลายแล้วติดหนี้หัวโต และถ้าเป็นคนอื่นที่เข้ามา
................
หมายเหตุ : นิยายเรื่องนี้มีขายแบบอีบุคแล้วนะคะ  ดาวน์โหลดกันได้ที่ เมพ หรือดูลิ้งค์ได้ที่ เพจ
กานติณัฎฐ,กันตินันท์ นะคะ