พิษเพลิงริษยา

          “ แล้วตอนนี้เขาจะมองเราหรือลูก”

          นางจิตตากล่าวอย่างไม่แน่ใจ

          “ เขาจะต้องยิ่งกว่ามองอีกค่ะคุณแม่ เพชรเป็นรักครั้งแรกของเขา เขาไม่มีวันตัดเพชรออกจากใจได้หมดจดแน่นอน คอยดูนะ เพชรจะทำให้เขามาเดินตามคอยเอาอกเอาใจเพชรต้อยๆอย่างเดิมให้ได้”

          เพชรงามกล่าวอย่างมั่นใจในเสน่ห์ความงามอันล้นเหลือของตน ซึ่งนายพสิษฐ์ก็เห็นด้วยลูกสาวของเขาคนนี้ทั้งสวยทั้งเซ็กซี่ แม้จะเคยผ่านการแต่งงานและหย่าร้างมาแล้วแต่ทุกวันนี้ก็ยังมีหนุ่มน้อยหนุ่มใหญ่แวะเวียนมาจีบอยู่ไม่ได้ขาด ผู้ชายส่วนใหญ่ที่ไหนก็ตายที่ความสวยของผู้หญิงกันทั้งนั้น และเขาก็ไม่คิดว่าธีรไนยจะเป็นข้อยกเว้น

         “ เป็นความคิดที่ดีมากลูก ถ้าลูกทำให้เขากลับมาสยบแทบเท้าของลูกได้อย่างเคยพวกเราก็จะได้เดินเชิดหน้าอยู่ในสังคมได้เหมือนเดิมรู้ไหมว่าทุกวันนี้พ่ออายพวกเพื่อนเก่าๆจนแทบไม่อยากจะออกนอกบ้านแล้ว”

       นายพสิษฐ์กล่าวอย่างมุ่งมั่นและยิ้มออกมาเมื่อนึกถึงความหวังอันเรืองรองเจิดจรัส

          “ งั้นเราจะรอช้าอยู่ทำไมค่ะ รีบไปหาเขาเพื่อทำคะแนนกันเถอะ”

          เพชรงามกล่าวและทั้งพ่อและแม่ก็เห็นด้วยเป็นอย่างยิ่ง ดั่งนั้นทั้งสามคนจึงพากันยกขบวนมาที่ห้องทำงานส่วนตัวของธีรไนย ก่อนเข้าไปข้างในนายพสิษฐ์มองป้ายข้อความ ห้องประธานบริษัท ที่แขวนอยู่หน้าประตูด้วยความแสลงใจ ก็ข้อความอย่างนี้เคยแขวนอยู่หน้าประตูห้องทำงานของเขาไม่ใช่หรือ แต่เอาเถอะเขาจะพยายามเอามันกลับคืนมาให้ได้ นึกอย่างนั้นแล้วก็รีบปั้นสีหน้าร่าเริงยินดีเข้าไปพบคนที่อยู่ข้างในทันที

          “ ธีรไนย อาดีใจที่สุดเลยที่รู้ว่าเจ้าของทีแอนด์พีคนใหม่คือหลาน”

          ชายหนุ่มที่นั่งเป็นสง่าอยู่บนเก้าอี้ทำงานตัวใหญ่ค้อมศีรษะลงรับคำทักทาย หากแต่สีหน้าเรียบเฉยไม่บ่งบอกความรู้สึกใดใด

          “ ขอบคุณครับที่คิดอย่างนั้น”

          กล่าวก่อนจะลุกขึ้นเดินนำทุกคนไปที่มุมรับแขกที่จัดไว้ภายในห้องทำงานกว้างใหญ่นั้นแล้วผายมือเชื้อเชิญให้ทุกคนนั่งลง

          “ ตอนที่บริษัทเกิดปัญหาน่ะอาเครียดเกือบตาย กินไม่ได้นอนไม่หลับอยู่เป็นเดือน ถ้าหากอารู้ว่าคนที่จะเข้ามาเป็นเจ้าของทีแอนด์พีต่อจากอาคือหลาน อาก็คงจะไม่คิดอะไรมาก เพราะถึงยังไงมันก็เป็นบริษัทที่พ่อของหลานกับอาร่วมกันก่อตั้งขึ้นมา”

          “ ไม่น่าเชื่อนะครับว่าคุณอาจะคิดอย่างนั้นก็ได้ ทั้งที่เมื่อก่อนไม่เคยคิด”

          นายพสิษฐ์ได้ยินอย่างนั้นก็ถึงกับเหงื่อตก แม้จะมั่นใจว่าธีรไนยไม่รู้เรื่องอะไรที่ตนได้ทำเอาไว้แต่ตอนนี้เขาก็เหมือนกับวัวสันหลังหวะไปแล้ว เขารีบเปลี่ยนเรื่องพูดทันที

          “ เอ่อ..ว่าแต่ธีหายไปไหนมาตั้งนาน อาไม่ได้ข่าวคราวเลย”

          ชายหนุ่มยิ้มที่มุมปากเล็กน้อยอย่างรู้ทันการพยายามหลีกเลี่ยงของอีกฝ่าย แต่ก็ยังทำเป็นเฉยตอบไปตามน้ำ

          “ ผมไปอยู่ต่างประเทศ”

          คำตอบของเขาทำให้เพชรงามรีบกล่าวแทรกขึ้นมาเพื่อช่วยแก้ไขสถานการณ์ที่กำลังจนมุมของผู้เป็นพ่อ

          “ อุ้ย นี่พี่ธีพึ่งกลับจากต่างประเทศหรือค่ะ งั้นเราพาพี่ธีไปเลี้ยงฉลองต้อนรับการกลับบ้านกันดีไหมค่ะ”

          ธีรไนยเหลือบสายตามองหน้าคนพูด ในวัยที่โตเป็นสาวเต็มตัวอย่างนี้เพชรงามดูสวยมากจริงๆ มากพอที่จะทำให้ผู้ชายทุกคนที่ได้เข้าใกล้มีอันต้องตามืดบอดได้ เหมือนที่เขาเคยเป็นในอดีต แต่ตอนนี้เขามั่นใจว่าตัวเองตาสว่างแล้ว

................

หมายเหตุ : มีขายแบบอีบุคแล้วนะคะ  ดาวน์โหลดได้ที่เมพนะคะ