พิษเพลิงริษยา

          “ ไม่เมาหรอกคะ เพชรคอแข็งจะตายไป”
          เป็นคำตอบที่ตรงข้ามกับท่าทาง แต่ข้อนี้หล่อนไม่ได้โกหก อย่าว่าแต่ไวน์รสนุ่มอย่างนี้เลย ต่อให้เป็นเหล้าแรงๆเธอก็สามารถนั่งชนแก้วกับผู้ชายอยู่ได้ทั้งคืน เธอจัดได้ว่าเป็นผู้หญิงที่คอแข็งคนหนึ่ง แต่ท่าทางที่เขาเห็นอยู่นี่ก็แค่มารยาที่จะล่อให้เขามาตกหลุมพรางเท่านั้น
       “ ผมว่าเรากลับกันดีกว่า พาเพชรออกมาเสียคนอย่างนี้ เดี๋ยวคุณอาพสิษฐ์จะตำหนิผมเอาได้”
          “ ไม่ตำหนิหรอกค่ะ คุณพ่อไว้ใจพี่ธีจะตาย”
          ปากว่าอย่างนั้นแล้วเพชรงามก็ฟุบหน้าลงไปกับโต๊ะอย่างหมดแรงที่จะยกศีรษะอีกต่อไป ธีรไนยจึงรีบเรียกบ๋อยมาเช็คบิลก่อนประคองร่างที่อ่อนปวกเปียกของหญิงสาวมาขึ้นรถ และเมื่อต่างก็เข้ามาอยู่ในรถด้วยกันแล้ว เพชรงามก็รีบเอนตัวเข้าไปกอดชายหนุ่มเอาไว้ทันทีพลางฉอเลาะ
          “ พี่ธีขา เพชรรักพี่ธีที่สุดในโลกเลยค่ะ พี่ธียังรักเพชรอยู่หรือเปล่าค่ะ”
          “ นั่งดีดีสิครับ ผมจะขับรถ”
          ชายหนุ่มบอกเสียงอ่อนโยน และพยายามที่จะปลดมือของเธอออกไปจากตัว
          “ ขับไปไหนค่ะ”    
          เธอทำเสียงไร้เดียงสา
          “ เพชรอยากจะไปไหนละครับ”
          เขาแก้ลงย้อนถาม
          “ ไปบ้านพี่ธีนะคะ เพชรอยากอยู่กับพี่ธีนานๆ”
          เพชรงามตอบด้วยนัยน์ตายั่วยวน ริมฝีปากอวบอิ่มอยู่ใกล้ริมฝีปากของเขาแค่นิ้วเดียว
          “ เพราะอะไรล่ะครับ”
          “ เพราะเพชรรักพี่ธีนะสิคะ”
          เพชรงามจบคำพูดพร้อมกับยื่นหน้าขึ้นไปบดขยี้ริมฝีปากอวบอิ่มของตนเข้ากับริมฝีปากร้อนผ่าวของเขาอย่างตั้งใจ เธอจูบเขาอย่างเร่าร้อนอย่างคนที่ผ่านประสบการณ์ด้านนี้มาแล้วพอสมควร ธีรไนยเองก็ไม่ได้หลบเลี่ยง เขาตอบสนองเธอกลับไปอย่างเร่าร้อนยิ่งกว่า ทำให้เพชรงามสะท้านไปหมดทั้งตัวด้วยแรงปรารถนาในตัวเขา
          “ พี่ธีขา พาเพชรไปที่ไหนก็ได้ค่ะ เพชรใจจะขาดอยู่แล้ว”
          สาวสวยเสียงกระเส่า บอกอย่างลืมอาย ธีรไนยดันร่างอวบอัดให้กลับไปนั่งที่แล้วออกรถ โดยที่มือเรียวสวยยังคงพยายามป้วนเปี้ยนอยู่ตามเนื้อตัวของเขาอย่างไม่อาจหักห้ามอารมณ์หวาม
          แต่แล้วหญิงสาวก็ต้องหายเมาเป็นปลิดทิ้ง เมื่อเขาพารถมาจอดลงที่หน้าทาวเฮาส์หลังเล็กที่เธอได้อาศัยอยู่กับครอบครัว ซึ่งมันไม่ใช่ที่ไหนซักแห่งที่เธอได้จินตนาการเอาไว้ล่วงหน้าเลย
          “ อะไรกันคะพี่ธี”
          เพชรงามถามอย่างลืมตัวว่าตัวเองกำลังแกล้งเมาจนไม่ได้สติอยู่
       “ ก็มาส่งเพชรกลับบ้านไงครับ”
          เขาตอบเสียงซื่อจนเพชรงามอยากจะร้องกรี้ดๆออกมาให้ดังลั่นโลกด้วยความขัดใจ ไม่อยากเชื่อว่าเขาจะไม่เข้าใจอะไรที่เธอพยายามจะบอกอยู่นี้จริงๆ แต่ทำไมเขาต้องทำอย่างนี้ด้วย
          “ พี่ธีค่ะ เพชรไม่ได้หมายความว่าอย่างนี้”
          หญิงสาวยังพยายาม แม้หน้าตาจะร้อนผ่าวไปหมดด้วยความอับอาย
          “ ลงไปเถอะครับ”
          เขาบอกเสียงเรียบสนิท
          เพชรงามสลัดความอายทิ้ง โถมตัวเข้ากอดเขาไว้อีกครั้ง พร้อมกับร้องไห้ฟูมฟาย
          “ พี่ธีขา อย่าใจร้ายกับเพชรอย่างนี้สิค่ะ”
          เธอช่างต่อว่าเขาออกมาได้อย่างไม่ละอาย แล้วทำไมไม่พูดถึงสิ่งที่เธอเคยทำกับเขาไว้เมื่อในอดีตบ้างล่ะ และขณะที่เขากำลังวุ่นวายกับการพยายามแกะเพชรงามออกจากตัวอยู่นั่น ชายหนุ่มก็เกือบสะดุ้งเมื่อหันไปเห็นเงาตะคุ่มของใครคนหนึ่งยืนอยู่ที่ประตูรั้ว
          “ นั้นใครนะ”
          เขาหลุดปากอุทานออกมาเบาๆ ทำให้เพชรงามชะงักแล้วตวัดสายตามองตามเขาไปก่อนจะตอบด้วยน้ำเสียงที่บ่งบอกความหงุดหงิดชัดเจน
          “ ก็นังพลอยไงค่ะ มันต้องออกมาคอยเปิดประตูรั้วให้ทุกครั้งที่เพชรกลับดึกนั้นแหละ”
          ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมชื่อนั้นจึงทำให้เขาต้องออกแรงมากขึ้นจนสะบัดตัวหลุดจากเงื้อมมือของเพชรงามออกมาได้ ก่อนจะรีบเปิดประตูลงไปจากรถอย่างรวดเร็ว
          ร่างสูงที่ลงมาจากรถ ทำให้คนที่ออกมายืนอยู่ตรงนี้ตั้งแต่ได้ยินเสียงรถมาจอดทีแรกแล้วถึงกับตัวชาวูบ ก่อนจะตามมาด้วยความรู้สึกผิดหวัง ผู้ชายแสนดีที่ฝังอยู่ในหัวใจของน้ำพลอยมาตั้งแต่วัยเด็ก คงหายสาบสูญไปจากโลกนี้แล้วจริงๆสิน่ะ
เหลืออยู่แต่ผู้ชายเย็นชาที่หลงตัวเองว่าหล่อว่ารวยแล้วก็เลยเห็นผู้หญิงเป็นแค่ของเล่นยามว่างเท่านั้น เขาคงสนุกสนานกับการได้เปลี่ยนคู่ควงเป็นว่าเล่น ได้เปลี่ยนรสชาติสวาทไปตามแต่ใจ สาวน้อยขอบตาร้อนผ่าวจนไม่อาจจะสู้สายตาของเขาที่มองมาในความมืดได้ พอดีกับที่พี่สาวต่างมารดาลงมาจากรถอีกคนแล้วหันมาตวาด
          “ รีบเปิดประตูสิย่ะ ยืนเป็นบื้ออะไรอยู่ได้”
....................
หมายเหตุ : อัพให้อ่านฟรีกันแค่นี้พอนะคะ  อยากอ่านจนจบก็โหลดอีบุคได้เลยนะคะ  จะได้เป็นกำลังใจให้ "กันตินันท์" ด้วย  จะได้มีแรงเขียนเรื่องต่อๆไป  โหลดได้ที่ "เมพ" หรือติดตามรายละเอียดได้ที่เพจ
"กานติณัฎฐ,กันตินันท์" นะคะ  ขอบคุณทุกๆแรงใจค่ะ