พิษเพลิงริษยา

          เขายกมือห้ามเมื่อเธอทำท่าว่าจะ ‘ก็’ ไปเรื่อยๆไม่มีที่สิ้นสุด

          “ เอาเป็นว่าเธอทำงานที่นี่มานานแค่ไหนแล้ว?”

          “ หนึ่งปีแล้วค่ะ”

          “ ตั้งแต่เรียนจบ?”

          “ ค่ะ”

          “ เรียนมาด้านการบัญชีโดยตรงเหรอ?”

          “ ค่ะ”

          “ แล้วเดินทางไปกลับที่ทำงานกับที่บ้านยังไง?”

          “ รถเมล์ค่ะ”

       “ คนเดียวหรือ ?”

          “ ค่ะ”

       “ เคยคิดจะพูดอะไรยาวๆกว่านี้บ้างไหม?”

          “ ไม่ค่ะ”

          เขาคิดว่าน้ำพลอยจะพูดอะไรได้อีกเหรอ แค่สบกับสายตาที่คมจนเหมือนจะส่องทะลุอะไรได้ของเขาก็ขาสั่นไปหมดแล้ว

          “ งั้นก็กลับไปทำงานได้แล้วไป”

       ประโยคต่อมาของเขาทำให้น้ำพลอยถึงกับงง เพราะหาเหตุผลที่เขาเรียกมาไม่พบ แต่มันก็เป็นการดีที่เธอจะได้ไม่ต้องทนอึดอัดกับการที่ต้องตกอยู่ในสายตาของเขาอีกต่อไป หญิงสาวยกมือไหว้เขาก่อนจากมาด้วยหัวใจที่ห่อเหี่ยวเมื่อมาแล้วไม่พบพี่ชายแสนดีที่เคยส่งสายตาเอื้ออาทรให้เธอเสมอเมื่อวัยเด็ก เจอแต่ท่านประธานบริษัทที่แสนจะเงียบขรึมและไว้ตัวแทน

              +๐+๐+๐+๐+๐+๐+๐+๐+๐

      ตกเย็นจนใกล้เวลาเลิกงานแล้วเพชรงามก็อดรนทนไม่ไหวเมื่อธีรไนยไม่ยอมเรียกหาเธอเสียที หญิงสาวจึงต้องพาเรือนร่างของตัวเองที่ได้รับการตกแต่งตั้งแต่เส้นผมจรดปลายเท้าจนสวยสะดุดตาขึ้นไปพบเขาถึงห้องทำงาน

          “ งานยุ่งมากหรือไงค่ะพี่ธี”

          เธอเข้าไปยืนอิงเก้าอี้ที่เขานั่งอยู่อย่างสนิทสนม

          “ ผมกำลังศึกษางานทุกอย่างเพื่อทำความเข้าใจกับมันให้ได้มากที่สุด”

          ชายหนุ่มตอบเรียบๆแม้กลิ่นหอมรัญจวนของหัวน้ำหอมชั้นดีจะลอยอยู่ใกล้จมูกซะเหลือเกิน

          “ ไม่เห็นจำเป็นเลย ยังไงคุณพ่อก็ทำหน้าที่บริหารแทนให้ได้อยู่แล้วนี่คะ”

          เขาไม่อยากฝากเนื้อไว้กับเสื้ออีก ธีรไนยอยากตอบออกไปอย่างนั้น แต่ที่เขาทำตอนนี้ก็คือยิ้มน้อยๆแล้วสนใจเอกสารของงานต่อไป

          เพชรงามแอบกลัดกลุ้ม ก็เธอแทบจะนั่งลงไปบนตักของเขาอยู่แล้ว แต่ทำไมเขายังทำเป็นทองไม่รู้ร้อนอยู่ได้อีก

          “ พี่ธีขา เดี๋ยวเลิกงานแล้วเราออกไปฟังเพลงและเต้นรำกันดีไหมค่ะ”

          เมื่อเขาเอาแต่เฉยเธอก็จู่โจมเองเสียเลย

          “ แล้วสามีของเพชรละครับ”

          คำถามเของเขาทำเอาเพชรงามแอบสะดุ้ง นี่เขารู้ได้ไงว่าเธอเคยแต่งงานมาแล้ว แต่มันก็จบไปตั้งแต่สามปีที่แล้วนี่นา ใครน่ะปากบอนเอาเรื่องนี้มาเล่าให้เขาฟังได้

          “ เอ่อ...พี่ธีไปอยู่ต่างประเทศ แล้วรู้ได้ไงค่ะว่าเพชรมีสามี”

          “ ความไฮเทคของระบบสื่อสารในยุคนี้ทำให้โลกของเราแคบขึ้นเยอะ”

          ชายหนุ่มหลีกเลี่ยงที่จะบอกหล่อนไปตรงๆว่ายังมีคนที่ภักดีกับเขาอย่างจริงใจที่คอยส่งข่าวคราวทางเมืองไทยไปให้เขาได้รับรู้โดยตลอด

          “ เราเลิกกันแล้วละค่ะ”

....................

หมายเหตุ : นิยายเรื่องนี้วางขายแบบอีบุคแล้วนะคะ ดาวน์โหลดกันได้ที่ เมพ หรือดูลิ้งค์สำหรับดาวน์โหลดได้ที่  เพจ กานคิณัฎฐ,กันตินันท์ นะคะ