พิษเพลิงริษยา

เขาก็จะยอมให้ครอบครัวของเราทำงานอยู่ด้วยอย่างนี้หรือเปล่า มิมีหวังต้องเดินหางานทำกันตอนแก่หรือ ฉันว่าธีรไนยเขาคงไม่รู้เรื่องอะไรที่เราทำหรอก ทุกอย่างที่เกิดขึ้นคงเป็นความบังเอิญมากกว่า เราใจเย็นๆแล้วช่วยลูกเพชรจับเขาให้อยู่ดีกว่า แล้วคราวนี้ทุกอย่างก็จะได้กลับมาเป็นของเราอย่างเดิม”
          นางจิตตาบอกกับสามีอย่างที่คิดว่าชาญฉลาดที่สุด
          “ หมายความว่าเราต้องทนปั้นหน้ายิ้มแย้มทั้งที่อยากจะฆ่ามันที่สุดนะหรือ”
       “ ถูกต้องค่ะ เพราะมันเป็นทางออกที่ดีที่สุดของเราในตอนนี้”
          “ ก็ได้...ก็ได้”
          นายพสิษฐ์กัดฟันคำรามอย่างแค้นใจก่อนเคลื่อนรถตามธีรไนยเข้าไป เมื่อทุกคนลงมาจากรถกันหมด ธีรไนยก็อดมองหาสาวน้อยอีกคนที่ควรจะมาด้วยไม่ได้ ทั้งๆที่ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมเขาถึงอยากเจอเธอนัก
          “ แล้วลูกสาวคนเล็กของคุณอาละครับ”
          เขาหลุดปากถามออกไปจนได้
          เพชรงามถึงกับฉุนกึกขึ้นมาทันทีที่เขาบังอาจถามถึงผู้หญิงอื่นต่อหน้า และโดยเฉพาะอย่างยิ่งเป็นผู้หญิงที่เธอคิดว่าไม่มีอะไรที่จะมาเทียบกับเธอได้เลยแม้แต่น้อยอย่างนังน้องสาวต่างมารดาของเธอคนนั้น
          “ นังนั้นหรือค่ะ ป่านนี้คงนั่งรถเมล์กลับไปทานข้าวกับไข่เจียวที่บ้านแล้วละค่ะ พี่ธีถามถึงทำไมค่ะ”
          “ ก็แค่อยากรู้นะครับ เพราะคิดว่าจะมาด้วย”
          “ ทีหลังไม่ต้องถามถึงนะค่ะ เพชรไม่ชอบ”
         ไม่ทันไรหล่อนก็ทำท่าเอาแต่ใจตัวเองกับเขาอย่างเดิมเสียแล้ว
          “ นี่ธีซื้อบ้านของอาไว้เองเหรอ”
          นายพสิษฐ์ถามด้วยความรู้สึกเหมือนลำคอจะแห้งผาก มันเป็นการยากจริงๆที่จะปั้นสีหน้าอยู่ในสถานการณ์อย่างนี้ แม้จะบอกตัวเองว่าธีรไนยไม่รู้อะไรในสิ่งที่เขาเคยทำไว้ แต่เขานี่สิ ที่รู้ทุกอย่างอยู่เต็มอกและรู้สึกอดสูใจและเสียหน้าอย่างบอกไม่ถูกเมื่อต้องกลับมาที่บ้านของตัวเองอีกครั้งในฐานะแขกรับเชิญเท่านั้น
          “ ครับ”
       ธีรไนยตอบสั้นๆขณะที่สายตาคมกริบลอบสังเกตปฏิกิริยาทางสีหน้าของนายพสิษฐ์อยู่ทุกระยะ
          “ อาไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่าเป็นธีที่ซื้อ”
          “ ช่างเถอะค่ะคุณพ่อ ไหนๆเราก็ขายไปแล้ว ดีเสียอีกที่เจ้าของคือพี่ธี เพราะยังทำให้เรามีโอกาสได้เข้ามาเยี่ยมดูบ้านที่เราเคยอยู่บ้าง”
          เพชรงามตัดบทอย่างไม่คิดอะไรมาก
          “ ใช่ อาว่าเราเข้าไปข้างในกันเถอะ”
          นางจิตตาบอกมาอีกคน ชายหนุ่มจึงเดินนำพาทุกคนเข้าไปข้างใน     โดยมีนายพสิษฐ์เดินกัดฟันกรอดๆด้วยความไม่พอใจตามหลังไปห่างๆ
             
+๐+๐+๐+๐+๐+๐+๐+๐
      
หลังจากนั้นอีกสามวันต่อมาธีรไนยจึงได้เข้าไปทำงานที่บริษัท และเมื่อนั่งทำงานไปได้สักระยะชายหนุ่มก็ทำท่าเหมือนพึ่งนึกอะไรขึ้นมาได้ เขารีบเรียกเลขาเข้ามาหา
          “ ไปเชิญคุณน้ำพลอยที่แผนกบัญชีมาพบผมหน่อย”
          เขาสั่ง วันทนา เลขาสาวที่เข้ามายืนรอรับคำสั่งได้อย่างรวดเร็ว ซึ่งเจ้าหล่อนก็รีบรับคำแล้วออกตรงไปที่แผนกบัญชีทันที
          “ น้ำพลอย ท่านประธานให้เข้าไปพบ”
          วันทนาบอกกับหญิงสาวรุ่นน้องที่พอจะคุ้นเคยกันอยู่บ้างทันทีเมื่อเข้าไปถึงห้องการบัญชี ซึ่งสิ่งที่เธอบอกไปนั้นทำให้พนักงานบัญชีสาวๆรายอื่นถึงกับหูผึ่งด้วยความตื่นเต้นขึ้นมาทันที ก็ท่านประธานคนใหม่นั้นทั้งหนุ่มทั้งหล่อแถมโสดอีกต่างหาก แล้วอย่างนี้สาวคนไหนจะไม่แอบเก็บเอาไปฝันถึงล่ะ
..................
หมายเหตุ : นิยายเรื่องนี้มีขายแบบอีบุคแล้วนะคะ  ดาวน์โหลดกันได้ที่ เมพ หรือดูลิ้งค์ได้ที่ เพจ
กานติณัฎฐ,กันตินันท์  นะคะ