The twin love คู่แฝด[อลเวง]
7.7
เขียนโดย นาย_หน้าหวาน
วันที่ 19 พฤษภาคม พ.ศ. 2560 เวลา 18.25 น.
7 chapter
1 วิจารณ์
9,098 อ่าน
แก้ไขเมื่อ 22 พฤษภาคม พ.ศ. 2560 21.53 น. โดย เจ้าของนิยาย
2) อุบัติเหตุ
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ 05:30 ~
《เช้าแล้วยังอยู่บนที่นอน~ตื้ดดด》
อือออ แสงยังไม่ส่องตาแสดงว่ายังไม่ใช่เวลาตื่นของแฝดน้องของผม อ่าาาาา อากาศเย็นตอนใกล้เช้านี่ดีต่อสุขภาพจริงๆ
แต่เดี๋ยวก่อน..ปัญหาของผมตอนนี้คือน้องชายตัวแสบที่นอนหรือตายก็ไม่ทราบ แม้แต่เสียงนาฬิกาก็ทำอะไรมันไม่ได้จริงๆ เฮ้อ~ เอลล์โว้ยย ลุก!
เหมือนทุกๆเช้าผมต้องแกะเจ้าเอลล์ออกจากตัว โตแล้วก็ยังชอบนอนกอดเหมือนเดิม บ่นก็ไม่ได้ โวะ!
" คุณมอสตื่นสายนะคะวันนี้ " ป้าอันอันแม่บ้านเอ่ยทักทายขณะที่คนสูงก้าวลงมาจากบันไดอย่างเชืองช้า
"ครับ คุณป้าอันเดี๋ยวช่วยไปปลุกน้องชายผมด้วยนะครับ ผมขอตัวไปอาบน้ำก่อนหล่ะเดี๋ยวสาย "
หญิงวัย40พยักหน้า ก่อนที่จะเดินไปเตรียมอาหารให้คุณหนูทั้งสองคนของเธอ
มอสใช้เวลาอาบน้ำได้ไม่นานก็ออกมาพบน้องชายในสภาพงัวเงีย เดินสวนเขาเข้าไปอาบน้ำ
" ผมไปเรียนก่อนนะครับป้าอัน ^-^ "
"ลืมกุนแจมอไซค์รึป่าวคุณมอส "
"ขอบคุณครับ "
ผมคว้ากุนแจจากมือป้าอันอัน ก่อนที่จะมุ่งหน้าไปที่ บิ๊คไบค์คู่ใจ
แว้น~ แว้นน บึ้นบรื้นนน
อากาศตอนเช้าเป็นอากาศที่อุ่นกำลังพอดี สายลมที่พัดผ่านตัว ทำให้ผมชอบขับบิ๊กไบค์ในตอนเช้ามาก สายลมที่มากระทบตัว ทำให้รู้สึกสบายไม่ต้องคิดอะไรหวังว่าวันนี้จะเป็นวันที่ดีอีกวันนะ..
07:30 น.
บิ๊กไบค์ สีขาวเงินขับมาจอดข้างๆบิ๊กไบค์สีดำที่มาจอดก่อนหน้าเขาครึ่งชั่วโมง
เอลล์ถอดหมวกออกเผยให้เห็นเค้าโครงหน้าที่เป็นที่หมายปองต่อหมู่สาวๆในรร. ทุกๆการย้างก้าว หญิงที่แอบมองอยู่นั้นต่างพากันกรี๊ดในใจ เอลล์หนุ่มนักบาส รร. ฝาแฝดของมอส นักกีฬาว่ายน้ำ รร. ทั้งสองคนจัดว่าฮอตที่สุดใน รร. เลยก็ว่าได้ ทั้งหล่อ ทั้งรวย อะไรจะเฟอร์เฟคปานนั้น..
แว๊บ - _ -
คนสูงงัวเงียอยู่หน้า รร. จนในที่สุดสายตาก็หันไปเห็น คนตัวเล็กที่เค้าแอบมองอยู่ตลอดกำลังจะเดินข้ามถนน ร่างบางหน้าตายิ้มแย้มเดินฟังเพลงอย่างสบายใจโดยไม่รู้เลยว่า..
" ยัยเพี้ยน ! ระวัง!! "
เอี๊ยดดดดดด ว้าย โครม กรี๊ดด คลุ้กๆ คลุ้กๆ
คนสูงวิ่งด้วยความเร็มผลักยัยตัวเล็กกระเด็นกลิ้งไปส่วนตัวเองถูกแรงจากชนเข้าอย่างจัง
ปึง! คนขับวิ่งลงมาดูร่างสูงที่นอนเจ็บอยู่หน้ารถ
"ตายมั้ยเนี่ย! ซวยจริงๆ หนู หนูเป็นอะไรมั้ย? "
" อะ อ่อ ไม่เป็นไรค่ะ แค่ถลอกเฉยๆขอโทษนะคะ"
" ลุงแจ้งรถพยาบาลแล้วนะ"
" ค่ะๆ " สาวน้อยรีบวิ่งเข้าไปดูร่างสูงที่นอนกองอยู่หน้ารถ
" เอลล์ เอลลลลลล เป็นไรมากมั้ย เจ็บตรงไหน "
" ซี๊ดด โอ้ย อย่าจับ ไหล่ โอ้ยๆ ไหล่ฉัน! "
" ฉันขอโทษ แง-^- "
" เธอจะฆ่าฉันรึไงยัยต๊อง " ร่างบางหน้าจ๋อยหลังจากโดนดุ
ณ โรงบาล ห้องฉุกเฉิน
"น้ำฝน" มีสีหน้าเคร่งเครียดแล้วเป็นกังวล ระหว่างรอหมอดูอาการ เธอรู้สึกกระวนกระวายอย่างบอกไม่ถูกที่ทำให้เอลล์ต้องถูกรถชน
กึก แอ๊ดดด
คุณหมอเดินออกมาจากห้องด้วยสีหน้ายิ้มแย้มเดินตรงมาที่เด็กสาวก่อนจะพูดขึ้น.
" กระดูกสะโพกร้าว กับ กระดูกช่วงไหล่หลุด อาจต้องใช้เวลาในอาจฟื้นตัวประมาณ 6 เดือน ถึงจะหายเป็นปกติ โชคดีนะครับที่คนไข้เป็นนักกีฬา ร่างกายจึงแข็งแรงมาก แต่ก็ต้องค่อยดูแลอย่าให้กระทบกระเทือนมาก หมอฝากดูแลคนไข้ด้วยนะครับ ^-^ "
" ค่ะหมอ.."
ย่อง ย่อง~ กึก แอ๊ดด
ปึก! เฮือก..
คนตัวเล็กสะดุ้งเมื่อชนเข้ากับแผงอกกว้างๆของคนสูง
" เธอจะย่องเข้ามาทำไมเนี้ย ยัยเอ๋อ "
" ฮึก ขอโต้ดดดด แง "
ร่างบางค่อยมีน้ำตาไหลออกมาช้าๆ
"ขอโทษแล้วฉันหายเจ็บมั้ยหล่ะ หยุดร้อง "
" ฮึก ฮือออออ เค้าขอโต้ดด "
"หยุดร้อง.."
" ม่ายยยย ฮือๆ งือๆ "
" 1" คนสูงชูนิ้วขึ้นหนึ่งนิ้วเป็นสัญลักษณ์
" ฮึก ฮึบ ฮึกกก ฮืออออ "
" 2 " เพิ่มขึ้นอีกหนึ่งนิ้ว
" โฮ T^T "
" สาม "
o×O อุ๊บส์
ริมฝีปากหนาของคนสูงบดขยี้รีมฝีปากสีแดงระเรื่อของร่างบางอย่างแผ่วเบา รสสัมผัส ที่นุ่มนวล ทำเอาร่างบางแทบยืนไม่ไหว หัวใจสั่นระรัว รอบๆตัวเหมือนถูกหยุดเวลาไว้
"อื้ออ>\\\\< " ร่างบางยังคงหลับตาพริ๊ม
" อื้มม์ "
คนสูงถอนจูบออกอย่างเชื่องช้าทำเอาคนตัวเล็กร้อนแผ้วไปทั้งตัว
"ยังจะร้องอีกมั้ย"
"ฮึก~"
ตัวเล็กทำทีว่าจะร้องอีก คนสูงจึงดันหน้าตัวเองลงไปจนเกือบจะถึงริมฝีปาก แล้วหยุดไว้
ตึก ตัก ตึก ตัก~
ร่างบางร้อนแผ้วขึ้นมาอีกรอบใบหน้าขาวใสถูกแทรกด้วยสีชมพูอ่อนๆของเส้นเลือดฝอย
ตึก ตัก >< ตึก ตัก
" งือออ >\\\\< พอแล้ว "
"หึหึ "
" ระหว่างนี้ฉันคงเล่นบาสไม่ได้ เฮ้อ~ " คนสูงถอยหายใจเฮ้อใหญ่ ในขณะที่ ร่างบางก็รู้สึกผิดในใจ
" ระหว่างนี้เธอต้องมาดูแลฉัน.. "
" อื้ออ ได้ " สาวน้อยพยิกหน้ารับ
"ถ้าดูแลไม่ดีหล่ะ? ให้ฉันทำไงกับเธอ "
"ลงโทษอะไรก็ได้เลย•~•"
"เธอพูดเองนะ คิคิ " หน้าหล่อๆ สะแหยะยิ้มออกมา
" เอลล์ไม่โกรธฉันก็โอเค "
ของจริงมันเริ่มหลังจากนี้ หึหึ เตรียมตัวรับมือให้ดีหล่ะ ยัยเพี้ยน
《เช้าแล้วยังอยู่บนที่นอน~ตื้ดดด》
อือออ แสงยังไม่ส่องตาแสดงว่ายังไม่ใช่เวลาตื่นของแฝดน้องของผม อ่าาาาา อากาศเย็นตอนใกล้เช้านี่ดีต่อสุขภาพจริงๆ
แต่เดี๋ยวก่อน..ปัญหาของผมตอนนี้คือน้องชายตัวแสบที่นอนหรือตายก็ไม่ทราบ แม้แต่เสียงนาฬิกาก็ทำอะไรมันไม่ได้จริงๆ เฮ้อ~ เอลล์โว้ยย ลุก!
เหมือนทุกๆเช้าผมต้องแกะเจ้าเอลล์ออกจากตัว โตแล้วก็ยังชอบนอนกอดเหมือนเดิม บ่นก็ไม่ได้ โวะ!
" คุณมอสตื่นสายนะคะวันนี้ " ป้าอันอันแม่บ้านเอ่ยทักทายขณะที่คนสูงก้าวลงมาจากบันไดอย่างเชืองช้า
"ครับ คุณป้าอันเดี๋ยวช่วยไปปลุกน้องชายผมด้วยนะครับ ผมขอตัวไปอาบน้ำก่อนหล่ะเดี๋ยวสาย "
หญิงวัย40พยักหน้า ก่อนที่จะเดินไปเตรียมอาหารให้คุณหนูทั้งสองคนของเธอ
มอสใช้เวลาอาบน้ำได้ไม่นานก็ออกมาพบน้องชายในสภาพงัวเงีย เดินสวนเขาเข้าไปอาบน้ำ
" ผมไปเรียนก่อนนะครับป้าอัน ^-^ "
"ลืมกุนแจมอไซค์รึป่าวคุณมอส "
"ขอบคุณครับ "
ผมคว้ากุนแจจากมือป้าอันอัน ก่อนที่จะมุ่งหน้าไปที่ บิ๊คไบค์คู่ใจ
แว้น~ แว้นน บึ้นบรื้นนน
อากาศตอนเช้าเป็นอากาศที่อุ่นกำลังพอดี สายลมที่พัดผ่านตัว ทำให้ผมชอบขับบิ๊กไบค์ในตอนเช้ามาก สายลมที่มากระทบตัว ทำให้รู้สึกสบายไม่ต้องคิดอะไรหวังว่าวันนี้จะเป็นวันที่ดีอีกวันนะ..
07:30 น.
บิ๊กไบค์ สีขาวเงินขับมาจอดข้างๆบิ๊กไบค์สีดำที่มาจอดก่อนหน้าเขาครึ่งชั่วโมง
เอลล์ถอดหมวกออกเผยให้เห็นเค้าโครงหน้าที่เป็นที่หมายปองต่อหมู่สาวๆในรร. ทุกๆการย้างก้าว หญิงที่แอบมองอยู่นั้นต่างพากันกรี๊ดในใจ เอลล์หนุ่มนักบาส รร. ฝาแฝดของมอส นักกีฬาว่ายน้ำ รร. ทั้งสองคนจัดว่าฮอตที่สุดใน รร. เลยก็ว่าได้ ทั้งหล่อ ทั้งรวย อะไรจะเฟอร์เฟคปานนั้น..
แว๊บ - _ -
คนสูงงัวเงียอยู่หน้า รร. จนในที่สุดสายตาก็หันไปเห็น คนตัวเล็กที่เค้าแอบมองอยู่ตลอดกำลังจะเดินข้ามถนน ร่างบางหน้าตายิ้มแย้มเดินฟังเพลงอย่างสบายใจโดยไม่รู้เลยว่า..
" ยัยเพี้ยน ! ระวัง!! "
เอี๊ยดดดดดด ว้าย โครม กรี๊ดด คลุ้กๆ คลุ้กๆ
คนสูงวิ่งด้วยความเร็มผลักยัยตัวเล็กกระเด็นกลิ้งไปส่วนตัวเองถูกแรงจากชนเข้าอย่างจัง
ปึง! คนขับวิ่งลงมาดูร่างสูงที่นอนเจ็บอยู่หน้ารถ
"ตายมั้ยเนี่ย! ซวยจริงๆ หนู หนูเป็นอะไรมั้ย? "
" อะ อ่อ ไม่เป็นไรค่ะ แค่ถลอกเฉยๆขอโทษนะคะ"
" ลุงแจ้งรถพยาบาลแล้วนะ"
" ค่ะๆ " สาวน้อยรีบวิ่งเข้าไปดูร่างสูงที่นอนกองอยู่หน้ารถ
" เอลล์ เอลลลลลล เป็นไรมากมั้ย เจ็บตรงไหน "
" ซี๊ดด โอ้ย อย่าจับ ไหล่ โอ้ยๆ ไหล่ฉัน! "
" ฉันขอโทษ แง-^- "
" เธอจะฆ่าฉันรึไงยัยต๊อง " ร่างบางหน้าจ๋อยหลังจากโดนดุ
ณ โรงบาล ห้องฉุกเฉิน
"น้ำฝน" มีสีหน้าเคร่งเครียดแล้วเป็นกังวล ระหว่างรอหมอดูอาการ เธอรู้สึกกระวนกระวายอย่างบอกไม่ถูกที่ทำให้เอลล์ต้องถูกรถชน
กึก แอ๊ดดด
คุณหมอเดินออกมาจากห้องด้วยสีหน้ายิ้มแย้มเดินตรงมาที่เด็กสาวก่อนจะพูดขึ้น.
" กระดูกสะโพกร้าว กับ กระดูกช่วงไหล่หลุด อาจต้องใช้เวลาในอาจฟื้นตัวประมาณ 6 เดือน ถึงจะหายเป็นปกติ โชคดีนะครับที่คนไข้เป็นนักกีฬา ร่างกายจึงแข็งแรงมาก แต่ก็ต้องค่อยดูแลอย่าให้กระทบกระเทือนมาก หมอฝากดูแลคนไข้ด้วยนะครับ ^-^ "
" ค่ะหมอ.."
ย่อง ย่อง~ กึก แอ๊ดด
ปึก! เฮือก..
คนตัวเล็กสะดุ้งเมื่อชนเข้ากับแผงอกกว้างๆของคนสูง
" เธอจะย่องเข้ามาทำไมเนี้ย ยัยเอ๋อ "
" ฮึก ขอโต้ดดดด แง "
ร่างบางค่อยมีน้ำตาไหลออกมาช้าๆ
"ขอโทษแล้วฉันหายเจ็บมั้ยหล่ะ หยุดร้อง "
" ฮึก ฮือออออ เค้าขอโต้ดด "
"หยุดร้อง.."
" ม่ายยยย ฮือๆ งือๆ "
" 1" คนสูงชูนิ้วขึ้นหนึ่งนิ้วเป็นสัญลักษณ์
" ฮึก ฮึบ ฮึกกก ฮืออออ "
" 2 " เพิ่มขึ้นอีกหนึ่งนิ้ว
" โฮ T^T "
" สาม "
o×O อุ๊บส์
ริมฝีปากหนาของคนสูงบดขยี้รีมฝีปากสีแดงระเรื่อของร่างบางอย่างแผ่วเบา รสสัมผัส ที่นุ่มนวล ทำเอาร่างบางแทบยืนไม่ไหว หัวใจสั่นระรัว รอบๆตัวเหมือนถูกหยุดเวลาไว้
"อื้ออ>\\\\< " ร่างบางยังคงหลับตาพริ๊ม
" อื้มม์ "
คนสูงถอนจูบออกอย่างเชื่องช้าทำเอาคนตัวเล็กร้อนแผ้วไปทั้งตัว
"ยังจะร้องอีกมั้ย"
"ฮึก~"
ตัวเล็กทำทีว่าจะร้องอีก คนสูงจึงดันหน้าตัวเองลงไปจนเกือบจะถึงริมฝีปาก แล้วหยุดไว้
ตึก ตัก ตึก ตัก~
ร่างบางร้อนแผ้วขึ้นมาอีกรอบใบหน้าขาวใสถูกแทรกด้วยสีชมพูอ่อนๆของเส้นเลือดฝอย
ตึก ตัก >< ตึก ตัก
" งือออ >\\\\< พอแล้ว "
"หึหึ "
" ระหว่างนี้ฉันคงเล่นบาสไม่ได้ เฮ้อ~ " คนสูงถอยหายใจเฮ้อใหญ่ ในขณะที่ ร่างบางก็รู้สึกผิดในใจ
" ระหว่างนี้เธอต้องมาดูแลฉัน.. "
" อื้ออ ได้ " สาวน้อยพยิกหน้ารับ
"ถ้าดูแลไม่ดีหล่ะ? ให้ฉันทำไงกับเธอ "
"ลงโทษอะไรก็ได้เลย•~•"
"เธอพูดเองนะ คิคิ " หน้าหล่อๆ สะแหยะยิ้มออกมา
" เอลล์ไม่โกรธฉันก็โอเค "
ของจริงมันเริ่มหลังจากนี้ หึหึ เตรียมตัวรับมือให้ดีหล่ะ ยัยเพี้ยน
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
7 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ