ตัวร้าย

​

​

พวกเราทั้งสามคนขี่รถออกมาจากที่ทำงานหลักการใหญ่ที่พวกเราได้ทำ เป็นไม่หมูเท่าไหร่ ยังไงก็ต้องพึงเข้าไปให้ตำรวจจับ ในการเป็นนักโทษกำหนดการได้แค่2อาทิตย์ต้องพาแพะรับบาปในเรื่องของผู้อมเงินบำนาญให้ได้ก่อน จะโดนโทษประหารชีวิต 

"น่ารำคาญเป็นบ้า งานอะไร" บอนมองออกไปนอกหน้าต้างก่อนจะพูดหน้านิ่งๆ "ให้เข้าไปอยู่เรือนจำเนี่ยนะ" 

"เปิดประสบการณ์ใหม่ไง ยังไงสักวันเราอาจจะต้องเข้าไปอยู่ในนั้น" ครันที่นอนเยียดยาวเต็มเบาะหหลังพูดขึ้น 

"อยากเข้าไปอยู่มากรึไงวะ" บอนหนันมาพูดใส่ผม 

"จะเป็นอะไรไป ได้รู้เรื่องแปลนเรือนจำ ขนาด ใช้เหล็กหนาเท่าไหร่ ที่ทำโทษที่อะไร" 

"เหอะ จำทางออกให้ได้ก็พอเหอะ"  

"ฮ้า~ดูท่าจะสนุกน้าดูแหละน่า" ครันมองไปข้างบนแล้วยิ้มออกมาอย่างมีความสุข 

"ถ้าไม่ไหวก็บอกนะคับ" เรย์ถามเมียด้วยความเป็นห่วง  

"เฮ้ย! ไม่ไหวอะไรกัน งานสุดท้ายแล้วต้องเอาให้เต็มที่ดิ ยังไงๆก็มาถึงขนาดนี้แล้ว" ผมนอนยิ้มอย่างมีความสุขที่สุด อะไรจะทำให้มีความสุขขนาดนี้กันนะ "ว่าแต่มึงเหอะ จะเอาไม่เอางานนี้อะ" 

"ขาดกุไปมึงจะหนีรอดหรอ?" บอนยกยิ้มมุมปากก่อนจะพูดคำพูดทำให้ครันเจ็บน้อยๆ 

"เออ! คร้าบ! พ่อคนเก่ง" ครันเบือนหน้าหนีอย่างรวดเร็วด้วยความโอ้อวดของมัน  "เมื่อไหร่จะถึงหน้างานเร็วๆบ้างว้า" 

"น่ารำคาญวะ หุบปากก็ดี"  

"..." ครันอ้าปากค้างเมื่อเจอบอนด่าเข้าไป 

"อยู่กับมันไปได้ไงวะ น่าหนวกหู"  

"ฮะๆ" เรย์ขำเบาๆก่อนจะยิ้มๆ แล้วขับรถต้อไปเรื่อยๆ 

"ขำอะไร! ตอบไม่ดีเดี๋ยวมีโดน" ผมรับลุกขึ้นนั่งระหว่างกลางและมองหน้าเรย์อย่างหาเรื่อง มึงตอบแปลกๆคือมีตาย! 

"นี่มันข่มขู่กันชัดๆ ว่าละทำไมไอเรย์ถึงไม่เลิกกับมึง" บอนหันหน้ามามองเราแล้วก็พูดคำที่แม่งโครตรู้ดี "มึงจะฆ่ามันนี่เอง" 

"ฮะฮะ ป่าวหรอกคับ ที่อยู่ด้วยเพราะรักต่างหากละคับ" เรย์พูดจบก็มองที่กระจกและมองมาที่หน้าของผม  

"..." ครันทำหน้าอึ้งและทำหน้าเขิลๆก่อนจะตีที่เบาะที่เรย์นั่งเบาๆ 

"โอยยยยรีบส่งกุถึงบ้านซะทีเถอะ" บอนเบือนหน้ามองออกไปนอกหน้าต่างอย่างหมดอารมณ์ 

"ว่าแต่น้องเป็นไงบ้างคับ" เรย์ถามบอนที่มองออกไปบ้างนอก บอนหันกลับมามองเรย์ 

"มันมีน้องที่ไหน มันไม่มีน้องแล้วฮ่าๆ" 

"หุบปากซะ!" บอนหันมาจ้องหน้าจะแดกหัวของครันอย่างรวดเร็ว ครันก็ยกยิ้มขึ้นและยกมืออย่างรวดเร็ว ยอมแพ้แล้วคับ "..." 

"ก็บอกไปสิว่าน้องไม่มี น้องเป็นเมียไปแล้ว อ้ำๆอึ้งอยู่ดะ..อั๊ก!" ระหว่งที่ครันกำลังจะพูดจบก็โดนบอนกระชากคอเสื้อง้างจะต่อย "ขอโต๊ด! เค้าขอโต๊ดนะตะเอง ไม่ได้ตั้งใจงะ!" ครันรีบขอโทดก่อนที่ตาข้างใดข้างหนึ่งจะเขียวช้ำซะก่อน 

"เอ่อ..ใจเย็นๆนะคับคุณบอนฮะๆ ขอโทดแทนแฟนผมด้วยคับ" เรย์คว้าข้อมือของบอนเอาไว้อย่างรวดเร็ว ทำดีมากคับผัว 

"..ถ้ารอบนี้มึงไม่หุบปากนะ กุจะทำให้ปากมึงมีน้ำลายเป็นสีแดงเลยค่อยดู!" อึ้ย!น่ากลัวสัสๆ ครันพยักหน้ารับอย่างรวดเร็ว "ยิ่งอารมณ์ไม่ดีอยู่" 

"เรื่องที่มะ!" 

"ถึงแล้วคับ!!" เรย์รีบพูดตัดบทก่อนที่ครันจะพูดบางอย่างที่ทำให้ปากของเขามีเลือดออก "ฮะๆ ถึงแล้วคับ แล้วเจอกันนะคับ" 

"ระวังดะ.." 

"ระวังปากมึงไว้ให้ดีเถอะ" บอนชี้หน้าก่อนจะเดินหลังงอๆเข้าไปในซอย 

"อะไรวะ ก็แค่บอกให้ระวังตัว กุผิดตรงไหนเนี่ย" 

"คุณอย่ากวนเขามากสิคับ" 

"อะไรก็มันน่าแกล้งอะ เห็นแบบนั้นน่ารักนะน่ะ" 

"อะไรนะคับ" เรย์หันมามองหน้าครันอย่างเร็ว 

"ห้ะ..อะไรก็หมายถึงแบบยังไงอะ แบบ น่าแกล้งเฉยๆอะ" เอาแล้วไงกุไม่น่าเลย ไปกระตุ้นต่อมมันอีกแล้ว "กลับบ้านกันเถอะนะ" 

"คับ" ชิ! ทำหน้านิ่งหนุ่มมาดเข้มแบบนี้อีกแหละ ชอบทำจังนะ รู้ไหมว่ามันหล่อขนาดไหนอะ ควับ! จ๊วบ! ครันคว้าคอของเรย์ให้หันมาทางเขา และจูบอย่างรวดเร็ว  

"แผล่บ! ฮ้า จ๊วบ" ครันดูดปากอีกคนนิดหน่อยก่อนจะปช่อยให้เรย์ตกใจอึ้งไปอีกซักพัด "อย่าทำหน้าแบบนี่ให้ใครเห็นเด็ดขาด" กุจองหมดแล้วทั้งตัว 

"คับคุณภรรยา" เรย์ขำเบาๆก่อนที่จะขี่รถออกมาจนถึงบ้านเรา เราคุยเรื่องงานในระหว่างที่ขับรถมาทำให้งานของเรา กำลังจะไปได้เรื่อยๆ ต้อจากนี้จะเหลือเวลาอยู่ด้วยกันแค่สองวัน จากนั้นเราจะเป็นคนที่ไม่รู้จักกันอีกเลย เอี๊ยด! พวกเราถึงบ้านกันอย่างเร็วด้วยการที่เรย์เป็นนักแข่งรถอยู่แล้วเลยทำให้การขับรถของเขาเร็วแรง ตอนนี้ผมเขามาในบ้านก็เจอพี่ชายที่นั่งหลับโดยการหัวห้อยไปทางด้านหลัง มีพี่ซามุนอนที่ตักอย่างสบาย เห็นแล้วมีความสุขตามเลยแหะ 

"พี่! พี่คัต! พี่" พี่คัตค่อยๆลืมตาขึ้นอย่างช้าๆ 

"..อะไร" "ผมว่าพี่ไปนอนบนห้องเถอะ เห็นแล้วแม่งปวดคอแทนวะ" ผมพูดจบก็อ้อมมานั่งโซฟาข้างๆของพี่ 

"พี่ผมจะออกจากงานแล้วนะ" 

"..อืม ก็ดี" พี่เป็นคนหนึ่งที่สนับสนุนให้ผมออกจากงาน แต่ผมยังไม่อยากออกในเมื่องานมันสนุก ผมก็ไม่อยากจะออก 

"แต่ก่อนผมจะออกจากงาน เขาให้ผมทำงานงานหนึ่งก่อน" พี่มองหน้าผมนิ่งๆไม่ได้พูดอะไร "ผมจะทำงานที่เขาไปอยู่ในคุก" 

"..." พี่คัตไม่ได้พูดอะไรได้แต่ทำหน้านิ่งๆ  จ้องหน้าผมอยู่หน้านั้น ระหว่างนั้นเรย์ก็เข้ามาในบ้าน 

"พี่ผมต้องรับงานนี่ผมถึงจะได้ออกจากงาน"  

"..แล้วแต่ ยังไงกุก็ห้ามอะไรมึงไม่ได้" พี่คัตจ้องหน้าผม "..มึงโต แถมมีผัว" 

"โหย! ไหงพี่คัตพูดแบบงอนผมแบบนั้นอะ ผมไปไม่นานหรอกนะ" พี่คัตทำหน้านิ่งยิ่งกว่าเดิม  

"อือ.." เสียงของพี่ซามุที่กำลังพลิกตัวเข้าหาพี่คัตและกอดเอวพี่คัตหลวมๆ 

"สรุปเอาคนนี้ชะ" ผมพูดแบบยิ้มๆกวนตีนให้พี่คัต "พี่นี่เลือกได้น่ารักจัง" 

"..ไอเรย์! เมียมึงนอกใจ" เอ๊ะ?! 

"อะ..อะไรพี่คัตผมยัง!" 

"ครันคับ!" "เรย์มันนอกใจมึงจริงๆ" 

"พี่คัต! ผมยังอ๊ะ!" ผมกำลังจะแก้ตัวกับพี่ชาย ตัวผมก็ลอยขึ้น "เรย์กุยังไม่ได้ทำอะไรเลยนะ พี่คัตแกล้งนะเรย์!" 

"..โชคดี" ผมมองดูพี่ขายจอมแกล้งน้องชายกำลังยิ้มอย่างผู้ชนะ และสยะยิ้มอย่างสะใจ ไม่! พี่ชายกุมันโรคจิตเกินไปแล้ว!  ไอนี่ก็แบกอย่างเดียวเลย ไม่สนใจคนอื่นเขาพูดบ้างเลยรึไงนะ 

"เรย์ปล่อยนะ!" 

"ไม่!" "เรย์แบบนี่มันเจ็บนะ!" ผมแทบจะร้องไห้ออกมาเมื่อแผลผมมันสะเทือนบ่อยๆ 

"ครันคับ" มันเรียกชื่อผมแบบแผ่วเบา แล้วก็เปลี่ยนท่าอุ้มของผมให้เป็นท่าเจ้าหญิง "ระวังตกคับ" 

"ไอบ้า" ผมมองหน้ามันผมก้มหน้าลงแบบเขิลๆก่อนที่จะใช้แขนกอดรอบคอของมัน เรย์ค่อยๆเดินขึ้นไปบนห้องอย่างช้าๆ ก่อนจะเปิดประตูและวางผมลงบนเตียงอย่างแผ่วเบา 

"เรย์ อื้อ!" อยู่ๆเรย์ก็จูบผมอย่างรวดเร็ว "ไหวแน่นะคับงานนี่ ไม่ทำผมก็ให้คุณออกได้นะ" นี่มันเป็นห่วงผมหรอกหรอ 

"เป็นห่วงหรอ" 

"เฮ้อ ผมไม่อยากให้คุณทำงานนี่เลย ในคุกมันมีแค่ผู้ชาย ผมไม่รู้มันจะทำอะไรคุณบ้าง" ผมยกยิ้มเล็กน้อย ชอบเวลาที่มันเป็นห่วงจังผมลุกขึ้นและกอดคอมันจากด้านหลัง "คุณก็รู้คุณนะ น่ารัก แถมคุณยังเซ็กซี่ คิดว่าพวกที่อยู่ในนั้นมันจะไม่ทำอะไรคุณหรอคับ" 

"นายเป็นห่วงมากไปแล้วนะ แล้วจะทำยังไงละ ฉันอยากทำงานนี่นิ" เรย์หันมามองหน้าผม "รู้แล้วๆ ว่าเป็นห่วง บางทีฉันต้องเอาตัวรอดในเวลาที่อยู่คนเดียว ส่วนด้านเนี่ย" ผมย้ายตัวเองไปนั่งที่ตักของเขา ผมจับมือของเขาลูบที่ก้นเบาๆ 

"..." เรย์หน้าแดงขึ้นมานิดหน่อย  

"ไม่ให้ใครหรอก เรย์ใหญ่สุด" เรย์เบิกตากว้างตกใจนิดหน่อย แต่ก็เก็บอารมณ์เอาไว้ "รู้สึกดีด้วยเวลาทำกับเรย์ จ๊วบ!" ครันดูดปากอีกคนเบาๆ ก่อนที่จะยิ้มอย่างมีความสุข 

"ผมยังไม่อยากทำตอนเที่ยงแบบนี่หรอกนะคับ" 

"สนด้วยหรอ อืม~" ผมจูบครันอย่างยั่วยวน ผมหลับตาและเหล่ตามองไปที่หน้าของเรย์ เขาทำหน้าเคลิ้มๆ "อะ! ปวดฉี่อะเดี๋ยวมานะ" 

"อะ..ไรนะคับ" เรย์ทำหน้าอึ้งๆ เพราะครันทำน้องชายของเขาตื่นและก็ทิ้งไว้แบบนั้น ผมรีบเดินเข้าห้องน้ำอย่างรวดเร็ว หมับ! เฮ้ย! "ไม่ได้คิดจะแกล้งกันใช่ไหมคับ" เรย์กอดผมและมองหน้าผมยิ้มออกมาอย่างน่ากลัว 

"ปะ..ป่าวนะ จะฉี่อะ ปวดฉี่" เรย์จ้องที่ผมหน้าแต่ก็ยิ้มอยู่แบบนั้น "เขาปวดฉี่อะ" 

"งั้นหรอคับ ผมพาไปฉี่นะ" เรย์ยิ้มอย่างกวนๆ มันดึงข้อมือผมเข้ามาในห้องน้ำ มันจ้องหน้าผม 

"จ้องแบบนั้นใครมันจะฉี่ออกอะไอบ้า" ผมมองหน้ามันที่ยังยิ้มอยู่ "ออกไปไป๊ คนจะเข้าห้องน้ำ มามองอยู่ได้ โรคจิตวะ" 

"ไม่เป็นไรคับผมโรคจิต" เรย์เริ่มเดินเข้ามาใกล้ตัวผมมากขึ้น "งั้นผมช่วยนะ" 

"อะ..ไร! ช่วยอะไร อ๊ะ!" เรย์รวบตัวผมไว้ในแขนข้างเดียว ตอนนี้ผมยืนอยู่หน้าโถส้วม "เรย์ปล่อยนะ อ๊ะ! ไม่เอาแบบนี้อ๊า! อื้อ" 

"แบบไหนคับหืม" เรย์พูดไปก็เอาน้องชายของเขาถูทางด้านหลังของผมไปมา "ทำโทดแบบไหนดีคับ ธรรมดา หรือ ตามใจผม" 

"ไม่เอาอะไรทั้งนั้นแหละ" รู้สึกเหมือนฉี่จะออกแล้ว! เรย์กำลังเล่นกับน้องชายของผมที่เขาทำการถอดกางเกงของผมอย่างรวดเร็ว "ฮ้า แฮ่ก เรย์มันจะ อ๊ะ! อืน" 

"แผล่บ ซื๊ด" เรย์ปลดกางเกงของเขาและค่อยๆจับน้องชายของเขาเข้ามาระหว่างขาของผมที่หนีบกันอยู่ มะ..ไม่ใส่เข้ามาหรอกหรอ "ทำตามใจผมละกันนะ" 

"เรย์ จะออก อ๊ะ! อ๊า" ผมส่ายหน้าไปมา เรย์จับมือของผมให้ลูบทั้งน้องชายของเขา เรย์ขยับเอวนิดหน่อยก่อนที่จะ รูดน้องชายของผมไปพร้อมๆกัน "แฮ่กๆ อื้อ อ๊า ฮ้าฮ้า" 

"ฮ้า อืม..ซื๊ด" ผมจับมือรูดขึ้นลงอย่างช้าๆ เรย์ก็จับขาของผมให้หนีบกันแน่น เขาขยับถี่ขึ้น ผมที่ตัวสั่นก็เริ่มรู้สึทนไม่ไหว  

"เรย์มะ..ไม่ไหว ไม่ไหวแล้ว"  

"ปล่อยออกมาสิคับ" ผมได้ยินเรย์บอกแบบนั้นก็รู้สึกทนไม่ไหวอีกต่อไป 

"ฮ้า! อ๊า!" ผมอายมากผมฉี่ต่อหน้าของเขาที่มือของเขายังจับของผมอยู่ "ปล่อยสิมันสกปรกนะ"  

"ปล่อยได้ไงกันคับ" เรย์พูดจบก็รูดของผมอีกครั้งให้ผมแข็งขึ้น "เรายังไม่เสร็จกันเลยนะคับ" 

"อึก! เรย์ขอละ ไม่อ๊ะ ไม่เอาท่านี้ อ๊า!" ไม่ทันผมพูดจบเรย์ก็ยัดน้องชายของเขาเข้ามาด้านในเป็นที่เรียบร้อย "จะ..เจ็บ อ๊ะ เจ็บ อื้อ!" 

"ทนหน่อยนะคับเราจะได้มีความสุขกันแล้ว" เรย์เริ่มขยับตัวเร็วขึ้น น้องเขามันขยายในด้านในของผมมันใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ 

"อ๊ะ อ๊า อืน อ๊ะอ๊ะ ฮ้า" ผมได้แต่ยืนครางแบบนั้นเพราะเรย์กอดไม่ให้ผมได้ไปไหน ขาแทบจะทรุดลงกับพื้นแต่เรย์กอดและอุ้มผมไปในตัว "ไม่ไหว ไม่ไหวแล้ว" 

"ซื๊ด! อ๊า!" 

"อ๊า! ฮ้า แฮ่ก แฮ่ก!" พวกเราทั้งคู่เสร็จพร้อมกันเรย์กระแทกสองสามทีก่อนที่จะเอาของเขาออกไปจากร่างกายของผม น้ำของเขามันปล่อยเขามาด้านในช่องของผมจนเต็ม น้ำของผมก็กระเด็นเต็มชักโครก "จัดการเลยนะ" ผมพูดเสียงแบบงอนๆ 

"ไม่มีปัญหาคับ" เกลียดรอยยิ้มของมันที่ยิ้มแบบมีความสุขหลังจากที่ได้ปล่อยข้างในตัวผมจริงๆ เรย์ถอดเสื้อผ้าให้ครันก่อนที่จะอุ้มครันลงไว้ในอ่างและเปิดน้ำให้ครัน จากนั้นเรย์ก็ล้างชักโครก "เสร็จแล้วคับ ผมรอข้างนอกนะ" 

"หืม..ไม่อาบด้วยกันหรอ" ผมมองหน้ามัน 

"ถ้าคุณอยากให้อาบก็ไม่มีปัญหาคับ" มันพูดจบก็ถอดเสื้อกางเกงไว้ข้างนอก เรย์เดินเข้ามาในอ่างอย่างช้าๆมันนั่งฝั่งตรงข้ามกับผม ผมมองร่างกายของมันที่ ซิกแพ็ค สวยๆร่างกายมันเพอร์เฟ็ค "มองแบบนั้นมาจับเลยคับ" 

"พูดมากวะ อ๊ะ!" มันดึงผมเข้าไปในอ้อมกอดของมัน จากนั้นมันก็ อ๊ะ! "อ๊ะ อิ๊! ไม่เอา แล้วนะ อ๊ะ" 

"อย่าร้องสิคับ ผมจะเอาออกให้ ผมทนไม่ไหวจะช่วยไม่ได้นะคับ" มันพูดเสร็จผมปิดปากแน่น เอาหน้ามุดเข้าไปในอกของมัน  

"อือ!" มันคว้านในช่องของผมไปจนทั่วจากนั้นมันก็เอานิ้วออก ผมหมดแรงแทบจะนอนลงไปในอ่างที่มีน้ำแบบนั้น "แฮ่ก แฮ่ก ทำอะไรก็ให้ได้เตรียมใจบ้างจะได้ไหม" 

"เตรียมใจไว้ตลอดเวลานะคับ" 

"บอกตอนี้มันจะได้อะไรวะห๊ะ!" มันยิ้มแบบกวนบาทา มาให้ผม อยากจะต่อยให้หน้าหงายลงไปนอนจมน้ำตาย 

"ยังไงผมก็ได้อยู่ใกล้ๆแบบนี้ต้องระวังตัวมากๆเลยนะคับ" เรย์ยิ้มกวนๆให้ครันทำมห้ครันรู้สึกหงุดหงิด "อีกสองวันเราจะต้องแยกกันอีกแล้วนะคับ" เรย์กอดผมขากด้านหลังเอาไว้แน่น 

"อะไรเล่า เดี๋ยว ไม่ถึงเดือนเราก็เจอกันอีกไง เจอในคุกเราก็ยังเห็นหน้ากันนี่" ผมเงยหน้าไปคุยกับมันที่ทำหน้าศร้าๆ มันถอนหายใจอแหมาเล็กน้อย "อะไรกัน เวลานายทำงานคิดถึงแต่เรื่องของฉันแบบนี้ไหมเนี่ย" 

"ครันคับ" มันลืมตามองหน้าผม "ไม่อยากทำงานตั้งเจอเราเจอกันแล้วคับ ในหัวมีแต่เรื่องของคุณ เจ็บใจชะมัด อยู่แค่เอื้อมแต่คว้าไม่ถึง" เสียงพูดมันเศร้าลงไปอย่างชัดเจน สีหน้าของมันทำเอาผมรู้สึกคิดถึงมันมาก 

"ก็อยู่นี่แล้วไง ยังไม่พอหรอ?" ผมก้มหน้าพูดขี้นมาแบบลอยๆ  

"มันยังไม่พอหรอกคับ อยากนั่งกอดเวลาดูหนัง อนากออกไปกินข้าวข้างนอก อยากนอนกอดกันทุกๆคืน อยากกินข้าวแล้วมองหน้ากัน หัวเราะให้กันอย่างมีความสุข อยากแต่งงานเพื่อให้เราสองคนอยู่ด้วยกัน" ผมได้ยินมันพูดแบบนั้นก็อึ้งจนพูดอะไรไม่ออก มันก็ค่อยๆบ่นขึ้นเรื่อยๆ "ตลอดไป ตลอดไป"  

"เรย์!" 

"อุ๊บ!!" ไม่เคยคิดมาก่อนเลยว้ามันจะคิดแบบเดียวกับที่ผมคิด แต่งงานนั้นคือความฝันของผม แม้ว่าผมจะเป็นผู้ชายก็ตามมันไม่มีอะไรต้องกลัว ไม่เคยอายว่าแฟนเป็นผู้ชาย  

"พูดจริงๆใช่ไหม ว่านายอยากแต่งงาน" ตาของเรย์เบิกกว้างขึ้นหลังจากที่ผมถาม จากนั้นก็พยักหน้าเร็วๆ "ฉันอยากแต่งงานกับนาย ที่ไหนก็ได้ ฉันอยากแต่งงานกับนายหลังจากที่งานนี้ของเราจบลง" 

"...ครันคับ" เรย์อึ้งและเรียกชื่อของผมอย่างแผ่วเบา เรย์ยิ้มออกมาอย่างมีความสุข และค่อยๆเอาหน้าเข้ามาใกล้ผม มันบรรจงจูบมาที่ริมฝีปากของผมอย่างนุ่มนวล อ่อนโยน "จุ๊บ!"  

"รักนะ" 

"รักใครคับ" 

"ฮึ่ม! รักเรย์นะ" 

"ฮ่าฮะฮะ รักเหมือนกันนะคับ รักมากๆคับ"

 

ดีแจ้ ขอโทดที่เราไม่ได้ลงวันพุธเพราะเราแต่งไม่ทันนน การบ้านถ่ม #เอื้อ! ไม่นะการบ้านนนนนนน