Fag or No! ไม่ฉันไม่ได้บ้านะ!!

เม!  เม!!  เสียงเรียกของแม่ดังขึ้นให้ของฉันตั้งแต่วันนั้น  จนถึงตอนนี้ฉันไม่สามารถลืมเรื่องราวเหล่านั้นได้เลย  เลือดที่นองเต็มไปทั่วบริเวณ  รถที่พลิกควำ่อยู่ตรงหน้า  พ่อและแม่จับมือกันจนวินาทีสุดท้าย  ท่านทั้งสองรักและห่วงใยกันถึงวินาทีสุดท้าย  พ่อคะ  แม่คะ ทำไมไม่พาหนูไปด้วย  หนูอยากปอยู่กับพ่อกับแม่  หนูไม่อยากอยู่คนเดียว

    เช้าวันนี้ที่เหมือนกับทุกวัน  ันตื่นมาพร้อมกับเสียงที่เหมือนกับมีแม่มาเรียกที่ข้างหูเบาๆ  ท่านไม่เคยจากฉันไปไหนเลยจริงๆ  แต่ทำไมวันนี้เตียงมันเล็กแปลกๆ  ทั้งๆที่เมื่อก่อนฉันก็นอนได้เต้มที่กว่านี้  

    ฉันพลิกตัวไปข้างๆ  พะ..ผู้ชาย!!  เปลือยท่อนบน!!  -.,-///  มาได้ไง  แล้วหมอนี้ทำไมถึงมานอนอยู่ข้างฉันได้  ไม่จริงเมหลับตาแล้วนึกดูๆให้ดีว่ามันเกิดอะไรขึ้น  ฮึบ!!..นึกไม่ออก  ให้ตายสิหรือหมอนี้เป็นโจรโรคจิต  ฉันพลิกตัวไปมาเพื่อให้หมอนี้ตื่นแต่ฉันกลับพบว่าอีกฝั่งดันมีผู้ชายอีกคน ที่เปลือยท่อนบนเหมือนกีนอีก!!  บ้าน่าไม่จริงหรอก  ฉันไ่มีทางทำเรื่องอะไรแบบนั้นลงไปแน่  เอาไงดีละ  ต้องให้สองคนนี้ตื่นก่อน

        จิ้มๆ

        "นี่...นาย  ตื่นๆ!!"  หมอนี้ไม่ตื่นแฮะ  "นาย!!"  อีกคนก็ไม่ตื่นเอาไงดี  สาดนำ้ไม่ๆถ้าเกิดเตียงเปียกมันจะไม่คุ้ม  ส่งเสียงดังนข้างบ้านด่าตายแน่  ถีบให้ตกเตียงสองคนนี้ตัวใหญ่ซะขนาดนี้คนถีบตกอยู่หรอก  รู้แล้ว

        "โอ้ยยยย!!!"

        "What the f*"

    หึตื่นได้สะที  แต่ระยะแบบนี้มันไม่ดีต่อใจเลย  แล้วดูสิพวกเค้าออกจะน่ากิน  ไม่ๆสิโป้แบบนี้ไม่ดีเลย   "พวกนายมาอยู่ห้องฉันได้ไงเนี่ย"  สองคนนั้นทำหน้าอึ้งไปก่อนจะชี้หน้าตัวเองอย่างไม่เชื่อ "พวกนายสองนั้นแหละมาอยู่ห้องฉันได้ไง  ตอบมา!!  ถามคำตอบนายสองคนไม่เข้าท่าฉัน  ฉันจะ  เอาแจกันฟาดหัวเลยคอยดูสิ"  ฉันหยิบแจกันมากอดไว้แน่น

        "ฉันขอถามเธอก่อนฉันตอบคำถามเธอแล้วกัน"  ชายหนุ่มที่มีผมสีควันบุหรี่พูดขึ้น  ดูท่าทางเค้าจเป็นลูกครึ่งด้วยเหมือนกัน  นัยส์ตาสีฟ้า  ผมสีควันบุหรี่ ที่สำคัญหุ่นคือดีมากจริงๆ-.,-

        "ฉันให้นายถามคำถามได้แค่คำถามเดียว  ถ้าเกินนายตายแน่!!"

        "เธอเห็นพวกเราได้ไง" 

        "ฮ่ะ!!!"

        "ฉันถามว่าเธอเห็นพวกเราได้ยังไง"  

        "นายถามแบบนี้หมายความว่ายังไง  ฉันไม่เข้าใจ"

        "พวกเราไม่ใช่สิ่งมีชีวิตที่พวกมนุษย์จะมาเห็นได้ง่ายๆแบบนี้  มันต้องมีอะไรไม่ถูกต้องแน่เธอถึงเห็นพวกเราสองคน"

        "นั้นสิเฟรสเธอเห็นพวกเราได้ยังไง"

        "เดี๋ยวพวกนายพูดอะไร  ฉันไม่เข้าใจ"

        "เชลนายโทรถามท่านสิว่าเกิดอะไรขึ้น  ถ้าฉันโทรไปมีหวัง  ตายแน่"

        "โอเคงั้นเดี๋ยวฉันไปก่อน"  มะ..หมอนั้นนายหัวดำหายตัวได้นี้มันเรื่องอะไรกันเนี่ย  ฉันกำลังเจออะไรอยู่

        "...."

        "เธอโอเคนะ"  เค้าค่อยเดินเข้ามาฉฉันช้าๆ  

        "โอเคหรอ  นายคิดว่ามีผู้ชายสองคนมานอนอยู่ในห้องนอนฉันแถมยังหายตัวไปต่อหน้าต่อตาฉันอีก  นายคิดว่าฉันโอเคหรือเปล่าละ"

        "โอเคหรือไม่โอเคฉันก็อยากให้เธอรีบเข้าใจเหตุการณ์นี้เดี๋ยวนี้  และตอนนี้ด้วย  โอเคฉันจะอธิบายเธอว่ามันเกิดอะไรขึ้น"

        "ไม่!!นายออกไปจากห้องฉันเดี๋ยวนี้"

         "เธออย่างี่เง่าได้ไหม"

         "เดี๋ยวนายว่าใครงี่เง่า  นี่มันห้องนอนฉันนะฉันมีสิทธิ์  แล้วฉันก็เป็นผู้หญิงให้มาอยู่ในห้องนอนสองต่อสองกับผู้ชาย  มันไม่ถูกต้อง"

         "โอเค้  แต่ถ้าเธอยังเดินถอยหลังแบบนั้นอีกมันจะไม่ดีต่อเธอนะ"

         "นายก็หยุดเดินถอยหลังสิ....ว้าย!!!"

ตุบ...

    ยิ่งกว่าละครนำ้เน่าก็ชีวิตฉันในตอนนี้นี้แหละ  ฉันลื่นล้มเพราะนำ้ในแจกันมันหก  มือฉันสัมผัสได้ถึงกล้ามเนื้อที่แข็งแรงของคนตรงหน้า  ร่างกายเค้าอบอุ่นอย่างบอกไม่ถูก  กลิ่นตัวเค้าก็หอมยิ่งกว่าดอกไม้บางชนิดสะอีก  ดวงตาสีฟ้าที่มองเข้ามาในนัยส์ตาของฉันเหมือนกำลังบอกว่าให้เชื่อในตัวเข้า  ให้ไว้ใจเค้า  หัวใจที่เงียบสงบกลับมาเต้นได้อีกครั้ง