~รักป่วนคุณชายเจ้าเล่ห์~ ฉบับแก้ไขใหม่ SS.1

                                                      ตอนที่ 5

ความเดิมตอนที่แล้ว      

“ไม่บอกผมก็รู้ และคุณเหมือนคนๆนั้นมากทำให้ผมคิดถึง เอางี้ไหมมาคบกับฉันสิ ฉันให้เงินเยอะเป็นสองเท่าน้าแล้วแต่นะ  ”

‘ไม่คะ คุณชายมันง่ายไปไหมที่มาคบกับฉัน ฉันว่านสเน่ห์เลยคะ แล้วนี้คุณชายไม่ไปทำงานดาราหรอคะ’

“หึ แล้วคุณจะเสียใจ”

‘นี้คุณจะทำอะไรอ่ะ!’

อยู่ดีๆ โชจังก็ลุกมาเอามือของเขาดึงแขนของฉันไว้แล้วลงไปที่โซฟา เขาเอาแขนทั้งสองข้างโอบกอดฉันไว้ น่อย!! บังอาจเอาแขนมาโอบกอดฉันไว้  ทำไม?อยู่ดีๆใจที่ได้สั่นนะ  แต่ตอนนี้ เราต้องออกจากโอบกอดของเขาก่อน กอดซะแน่นเลย 

‘ปล่อยๆได้ละ คุณชาย’

ฉันพูดนี้ไม่กระทบกระทานอะไรเลย กอดแน่นอีกด้วยซ้ำ อละตอนนี้ฉันโมโหมาก

ฉันเลยเอาขาสองข้างที่ไม่ได้รัดไว้ ได้เตะขาของเขา แล้วในที่สุดก็ไม่โดนกอดแล้ว แล้วดชจังก้เจ็บขาแทน ฮ่าๆ สมน้ำหน้า แบร่ๆ

“เจ็บ น่ะ อยากโดนหนักกว่านี้ใช่ไหม”

ฉันก็เตะเขาอีกที ไปทั้งสองข้างหึๆ แล้วคราวนี้เขาได้นอนลงจมโซฟาไปเลย ฮ่าๆ ฉันก็แบร่ๆใส่เขา ตอนนี้ฉันเลยฉวยโอกาสไปอาบน้ำ แต่งตัวให้เรียบร้อย เพราะยังไม่ได้อาบเลยเหม็นทั้งตัว แล้ว... เขากอดฉันได้ไง ฉันก็อายที่ตัวฉันเหม็น ฮือๆ T^T

ห้องน้ำ

แต่เขาก็ไม่ได้รังเกียจอะไรฉันหรอกมั่ง เพราะเขาได้กอดฉันไว้ แล้วฉันมาเพ้ออะไรตอนอาบน้ำเนี่ย !!!! ห่วยๆ เลิกคิดๆ เขาคงจะกลับได้แล้วละมั่งขณะที่ฉันกำลังอายน้ำรึเปล่า?

ก้อกๆ

เสียงประตู!!!

เห้ย!! ไม่น่านึกถึงเขาเลย

“จะเปิดเข้าไปได้ไหม ปวดท้องอ่ะ”

‘จะบ้าหรอ!! ฉันอาบน้ำอยู่ ไปเข้าที่อื่นดิ’

“จะบ้าหรอเห้ย มีห้องน้ำห้องเดียวไหมอ่า ปวดท้องไม่ไหวแล้วเห้ยย”

‘ยังไงก็ไม่ได้รอไปก่อน อย่านะ’

“คุณเลขาในฐานะของผม  ผมสั่งให้คุณ!”

‘เดี๋ยวๆไม่ต้องออกคำสั่ง เดี๋ยว! ฉันออกเอง’

และแล้ว....เขาได้เข้าห้องน้ำไป ฉันก็อาบน้ำไม่เสร็จหรอก ฉันแต่งตัวแนตอนนี้ไม่คิดว่าจะไม่คิดว่าจะกลับไปอาบอีกแล้วละถึงแม้จะอาบแล้วอาบอีกก็ตามกลิ่นก็ไม่หาย เห้อ~  

ผ่านไป 5 นาที เขาปวดท้องหนักมากแน่เลยถึงได้เข้าห้องน้ำนาน เห้อทำไมน่าถึงเข้าห้องน้ำนาน ฉันว่าฉันไม่ได้ทำอาหารเสียหรอกนะ ก็กินได้ปกติ ทำไม? ฉันเลยเดินไปหน้าห้องน้ำ ปคร๊อกประตู

‘ท้องมันเสียหนักมากเลยรึ คุณชาย’

…

ไม่มีสัญญาณตอบรับเลย แล้วฉันเอาหูแนบกับประตูไป ได้ยินคนกำลังเปิดประตู พร้อมกับความแก้ผ้านี้ !!!

‘เห้ยคุณ ทำไมไม่ใส่เสื้อผ้า’

“พอผมไปทำส่วนตัว ผมก็ต้องอาบน้ำสิ มันรู้สึกว่าเหม็นเลยอาบน้ำดับกลิ่น”

ฉันเอามือสองมือปิดตาไม่มองเขาแล้วฉันไปหันแล้วจะเดินไป หยิบผ้าขนหนูมาให้เขาใส่

‘อ๊ะ นี้ใส่ซะ แล้วไม่อายรึไง ฉันเป็นผู้หญิง’

“... ลืม”

คำพูดที่ว่า‘ลืม’ คือเขาไม่เห็นฉันเป็นผู้หญิงแต่แรกเลยรึไง ง่ะ T_T  ถ้าเขารีบใส่ผ้าขนหนูเราก็จะได้เห็นรูปร่างเขา แต่ไม่ใช่อยากเห็นส่วนล่าง No no no  18+  จ้ะ แล้วฉันก็ไปถามเขา

‘ใส่เสร็จยังห้ะ ทำเป็นเด็กไปได้ รีบๆใส่ฉันจะได้...’

“หืม?...”

อุ้ย!!! ซวยแล้ว เผลอพูดไป ทำไมสิ่งคิดไม่ต้องพูดออกมาก็ได้นะ T_T เห้อเครียดเลยเรา

‘ป่าวๆ แค่ดูว่าเสื้อผ้านายมันเปียกด้วยไหม แค่สงสัยเฉยๆ ฉันไม่อยากเห็นสภาพแบนี้หรอก’

แต่ความจริงก็อยากเห็นอยู่นะ ฮือๆ  แล้วฉันก็หันหน้ามาหาเขา ด้วยรูปร่างทรงมีกล้ามหน้าท้องดี หุ่นดี โอ๊ยๆ  เขินไม่ไหวแล้ว จะตายแล้ว แต่พอมองดีๆก็อยากไปลูบหน้าท้องเขาเบาๆ น่าจับ เฮ้อๆ

“หยุดก่อน เข้าใกล้เกินไปแล้วนะ คุณดังโงะ”

‘เอ๊ะๆ!! ขอโทษ เอ่อแล้วชุดมีประชุมไม่ใช่หรอ’

“ประชุมอะไร ไม่ต้องมาเปลี่ยนเรื่องเลย จะจับกล้ามเนื้อผมอ่ะดิ”

‘ป่าว!!’

แล้วฉันเดินไปหาเขาตอนไหนเนี่ย นอนละเมอฝันไปเลยนะเราเนี่ย เกือบไปแล้วไหมละ

‘นี่คุณชายแล้วจะได้แต่งตัวเมื่อไหร่กันคะ ฉันคิดว่าตัวแห้งแล้วนะ’

“หืม?... อยากจับหน้าท้องฉันไหม”

!!

‘ไม่ๆ’

แล้วเขาก็จับมือของเราข้างขวา แล้วเราจะกระชากกลับ แต่เขาแรงเยอกว่าทำให้ฉันล้มไปกอด ทั้งๆที่ตัวเขาหอมมาก สบู่ที่เราใช้ หอมขนาดนี้เลย ฉันก็เคลิ้มไป

“เป็นไงละ ได้จับแล้วนะ”

‘อีกแล้วแกล้งอีกแล้ว  ตาบ้าเอย’

ตุ๊บๆ ฉันตีเขาดังๆมากแล้วเขาก็เดินกลับไปห้องน้ำ เพื่อไปใส่เสื้อผ้า แล้วเขาปิดประตูนี้หน้าฉันด้วย เห้อ ฉันก็เดินกลับไปดูทีวี จนเขาเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จ ก็มีเสียงโทรศัพท์เรียกเขาจากโชจัง

“ครับ ผมจะไปแล้วครับ”

ฉันหันไปมองเขา เขาคงจะมีงานนะสิ ฉันก็ยินดีทีจะให้ไป ไม่อยากให้อยู่รู้สึกว่าอยู่ด้วยแล้วจะทำให้ใจสั่นขึ้นอีก แล้วเขาก็คุยโทรศัพท์เสร็จเขาเดินมาใกล้ฉันแล้วก็บอกว่า

“ผมไปแล้วนะครับเดะมาใหม่”

‘ไม่ต้องมาก็ได้ เกรงใจ’

“อ่าๆ ก็ได้ๆ อย่าให้รู้น่ะว่ามาสายพรุ้งนี้”

แล้วเขาก็เดินออกจากประตู ฉันก็ไม่คิดว่าจะมาสายหรอก เชอะ แหม่ทำฉันเป็นเด็กไปได้เดะมาใหม่ หึๆ ไม่มีทางที่จะเขากลับเข้ามาในห้องนี้ด้วย