School โรงเรียนป่วนรัก(อ่านบทนำก่อนนะคะ)

กริ๊งงงงงงง  เสียงออดโรงเรียนดัง วิชาแรกได้เริ่มขึ้นแล้ว

"นี่วันนี้ใครเห็นเอลลี่บ้างมั๊ย" มีอาถามทุกคนในห้อง

"คงจะไม่มีหน้ามาละมั้งจ๊ะ โดนซะขนาดนั้น อิอิ" แมรี่พูดลอยๆ

"หนิแมรี่ ไม่เห็นก็ไม่ต้องพูดอะไรได้แมะ ปากนี่หาเรื่องตลอดเลยนะ ว่างนักรึไง" มีอาตอบกลับไป

"อะไรกันมีอา ชั้นไม่ได้พูดเลยนะว่าใคร เธออย่าคิดเองเออเองสิจ๊ะ" แมรี่พูด

" หรอคิดเองเออเองหรอ ถามหมาหมายังรู้เลยว่าเธอเห่าถึงใคร" มีอาพูด

"หนิยัยมีอา!!!"

"อะฮึ่มม นักเรียนทุกคนนั่งที่จ่ะ ครูมีเรื่องจะบอก"

"ฝากไว้ก่อนนะมีอา" แมรี่มองหน้ามีอา

"ของเธอนี่คงเยอะเลยนะมีอา ฝากเพื่อนเยอะจริงๆ" ครูพูด

เพื่อนทั้งห้องหัวเราะ

"เมื่อเช้าเอลลี่ เพื่อนของเรา ประสบอุบัติเหตุนะจ๊ะ ตอนนี้อยู่ที่โรงพยาบาล คุณแม่ของเอลลี่โทรมาบอกครูเมื่อกี๊ และเนื่องจากวันนี้ห้องเราขาดเรียนเยอะ ครูเลยเลื่อนการคัดนักแสดงวันฤดูร้อนออกไปก่อนนะ ครูมีเรื่องจะฝากไว้เท่านี้"

"ครูคะ เอลลี่เพื่อนหนูเป็นอะไรคะครู" มีอาถามอย่างลุกลี้ลุกลนด้วยความเป็นห่วงเพื่อน

"เอ่อ...รถชนจ่ะ  แต่ไม่เป็นอะไรมาก แค่แผลฟกช้ำ แล้วข้อเท้าเอลลี่แพลงน่ะจ่ะ ไม่มีอะไรไม่ต้องเป็นห่วงนะ 2-3วันเอลลี่ก็คงมาเรียนตามปกติ" ครูบอก

"โธ่...เอลลี่ ทำอีท่าไหนของเธอนะ" มีอาถอนหายใจเบาๆ

"เอลลี่ ผมจะไปหาเอลลี่ ไม่นะผมไม่ยอม ใครมันชนเธอกัน บ้าที่สุด" ชาร์ลเล่นใหญ่มาก เขาลุกลี้ลุกรนสุดๆ

"ยัยเซ่อเอ้ย เดินยังไงของเธอนะ" เจคคิดในใจ และมองออกไปนอกหน้าต่าง

"ครูมีอะไรจะบอกอีกอย่าง ครูจะเปลี่ยนเรื่องที่เราจะเล่นกัน ท่านผอ.กำชับมาให้ห้องเราเล่นเรื่องที่พิเศษที่สุด ครูปริ๊นบทมาแล้ว ใครอยากแสดงเป็นอะไรก็ดูเอานะ ไปซ้อมกันมา"

บทที่ปริ๊นมาทั้งหมดถูกแจกจ่ายโดยนักเรียนแถวหน้า

"ไหนๆๆๆๆๆ แจกมาเร็วๆซิ" แมรี่ตะโกนไปข้างหน้า

ทุกคนใจจดใจจ่อกับบทละครมาก

"บทนางเอกนี่เหมาะกับชั้นสุดๆเลยล่ะ ชั้นต้องได้บทนี้" แมรี่พูดกับเพื่อนของเธอ

"หูยย บทนางร้ายยังยอมเลยมั้ง กล้าเป็นนางเอก" มีอาพูดแขวะ

"พูดให้มันดีๆนะมีอา" 

"ชั้นพูดลอยๆเธอมีหลักฐานหรอ" มีอาตอบ

"ครูคะ แล้วเอลลี่อยู่โรงบาลไหนหรอคะ เย็นนี้หนูจะไปเยี่ยมเธอค่ะ"มีอาถาม

"โรงพยาบาลเดลี่จ่ะ" ครูตอบ

"นี่มีอาวันนี้ชั้นขอไปเยี่ยมเอลลี่ด้วยนะ ชั้นเป็นห่วงเอลลี่มากเลย" ชาร์ลอ้อนวอนมีอา

"ได้สิ ชั้นว่าเอลลี่คงดีใจนะที่เธอไปน่ะ อย่าลืมเตือนให้ชั้นเอาบทไปให้เอลลี่ด้วยละกันเย็นนี้"มีอาพูด

"เห้ยเจค เรา2คนก็ไปเยี่ยมเอลลี่กันป้ะเย็นนี้อ่ะ" อลันถามเจค

"เขาอยากให้เราไปหรอไง ยิ่งชั้นไปว่าเขาไว้อย่างนั้น" เจคตอบ

"เอาน่า...ถือว่าไปขอโทษไง เขาจะได้รู้สึกดีขึ้น  นี่..มีอาเรา2คนขอไปเยี่ยมเอลลี่ด้วยนะ" อลันตะโกนบอกมีอา

"ก็แล้วแต่พวกนายสิ อย่าชักช้าละกัน"มีอาตอบ

-เลิกเรียน-

"พวกนายไปกันเถอะ" มีอาเรียกชาร์ล เจค อลัน

ณ โรงพยาบาลเดลี่

"ก็อกๆ เอลลี่ เรามาเยี่ยมเธอนะ"

"อ้าวมีอา ดีใจที่เธอมานะ" เอลลี่ค่อยๆลุกขึ้นจากเตียง

"ดูสิชั้นพาใครมาด้วย ชาร์ล อลัน ละก็...เจคล่ะ" มีอาเรียกให้เอลลี่หันไปดู

"เอลลี่เธอเป็นยังไงบ้าง ชั้นเป็นห่วงเธอแทบแย่ ชั้นล่ะไม่เป็นอันกินเลยตอนรู้ว่าเธอโดนรถชนน่ะ" ชาร์ลดิ่งเข้าไปหาเอลลี่

"ชั้นไม่เป็นไรมากซะหน่อย"

"เจค นายมาทำไม นายไม่ชอบชั้นไม่ใช่หรอ หรือแม่นายบังคับให้นายมาล่ะ"เอลลี่พูดกับเจค

"ชั้นมาเป็นเพื่อนอลันต่างหาก" เจคแย้งกลับไป

1 ชั่วโมงผ่านไป

"เอลลี่นี่ก็ 6 โมงแล้ว งั้นพวกเรากลับก่อนนะ หายเร็วๆนะเอลลี่" มีอาเก็บข้าวของเตรียมตัวกลับ

"กลับแล้วหรอ โอเค "

"บายๆนะเอลลี่" ชาร์ลพูดด้วยสายตาหวานเยิ้ม

"กลับกันดีๆล่ะ ชั้นว่าจะนอนพักซะหน่อย" เอลลี่โน้มตัวลงไปนอน

ระหว่างทางกลับ มีอานึกขึ้นมาได้ว่าเธอลืมให้บทละครกับเอลลี่ 

"ตายแล้ว ชั้นลืมบทละครไปเลยเห็นมั๊ย ชาร์ล ชั้นบอกให้นายเตือนชั้นไง โธ่" 

"ชั้นมัวแต่มองหน้าเอลลี่จนลืมเรื่องนี้ไปเหมือนกันล่ะ" ชาร์ลตอบ

"จะทำไงล่ะทีงี้ เอลลี่ไม่ได้ซ้อมเลย"

"ทำไงดีนะ ยัยนั่นไม่มีบทอ่าน ละครูจะคัดเลือกนักแสดงตอนไหนก็ไม่รู้ ยัยนั่นอาจพลาดโอกาสไปก็ได" เจคคิดในใจ

"เอ่อ พวกนาย กลับกันไปก่อนเลยนะ ชั้นมีญาติแถวนี้น่ะ จะแวะไปหาซะหน่อย" เจคเอ่ยขึ้น

"โอเคๆโชคดี เจอกันนะทุกคน"

เจคมีญาติแถวนี้ซะที่ไหนล่ะ เขาแอบกลับไปที่โรงพยาบาล เพื่อเอาบทไปให้เอลลี่ 

แอ๊ดดด เสียงประตูห้องของเอลลี่ค่อยๆเปิดออก

"โชคดีนะที่หลับไป" เจคค่อยๆย่อง ไปที่เตียงของเอลลี่ และวางหนังสือที่หัวเตียงเธอ"

"เธอนี่ จะว่าไปก็น่ารักไม่น้อยเลยนะเอลลี่" เจคมองหน้าเอลลี่และยิ้มเล็กน้อย จากนั้นเค้าก็ค่อยๆย่องกลับไป

วันที่เอลลี่ไปโรงเรียน

กริ๊งงงงงง  เสียงออดดังขึ้น

"มีอาขอบใจนะที่อุตส่าห์เอาบทละครไปให้" เอลลี่ยิ้ม

"เธอว่าไงนะมีอา คืออ ชั้นน่ะเอาไปให้เธอจริง แต่ไม่ถึงมือเธอน่ะสิ ชั้นลืม ขอโทษน้า ชาร์ลก็ลืมเตือนชั้น ชั้นบอกหมอนั่นแล้วว่าให้เตือน แต่เธอพูดอะไรของเธอที่บอกว่าชั้นเอาไปให้ ก็ของเธออยู่กับชั้นนี่ไง มันจะเป็นไปได้ยังไง" มีอาหยิบบทของแอลลี่ขึ้นมา และทั้ง2คนก็ทำหน้างง 

"แล้วใครล่ะที่เอามาให้ชั้น เธอคิดสิมีอา วันนั้นใครกลับมาหาชั้น" เอลลี่พยามทำให้มีอานึกออก

"เอ่อออ...จะว่าไป หรือว่าจะเป็น...."

"เป็นใครบอกมาสิ"

"เป็นนน... ชาร์ล!!"

"เอลลี่ชั้นขอโทษนะชั้นลืมเตือนมีอาเรื่องบทของเธอ แล้วเพื่่อนๆพูดกันว่าครูอาจจะคัดเลือกวันนี้ล่ะ" ชาร์ลวิ่งเข้ามาหาเอลลี่ 

"อ้าวชาร์ล ไม่ใช่นายหรอกหรอ ที่กลับไปโรงพยาบาลเอาบทไปให้เอลลี่" มีอาถาม

"ไม่ใช่ชั้นนะ" ชาร์ลตอบ

"ชั้น ชั้นคิดอะไรออกแล้ว ขากลับ เจคขอตัวไปก่อน บอกว่าไปบ้านญาติแถวนั้น ต้องใช่แน่ๆ เจคนั่นแหละที่แอบเอาไปให้เธอเอลลี่" มีอาพูด

"ไม่มีทางเป็นหมอนั่นหรอก เค้าเกลียดชั้นจะตายไป" เอลลี่พูด

หรือว่าจะเป็นนายกันนะ  เจค

To Be Continue...

Chapter 3