โลกที่แตกต่าง
-
เขียนโดย NameKS
วันที่ 10 พฤษภาคม พ.ศ. 2560 เวลา 12.08 น.
2 ตอน
0 วิจารณ์
4,372 อ่าน
แก้ไขเมื่อ 11 พฤษภาคม พ.ศ. 2560 14.37 น. โดย เจ้าของนิยาย
2) โลกใหม่กับสาวหูสัตว์
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความต่อจากตอนที่แล้ว
ผมตกลงไปในน้ำ
"แคก แค่ก" ผมโผล่หัวขึ้นมาจากน้ำแล้วพยายามว่ายเข้าฝั่ง
"ถึงฝั่งสักที" ผมขึ้นไปบนฝั่งพร้อมกับมองพระอาทิตย์
"อะไรกันละเนี่ย" ผมมองไปบนท้องฟ้ากลับพบว่ามีพระอาทิตย์ 2 ดวงหลังจากนั้นผมก็มองไปรอบๆต้นไม้ที่ไม่รู้จักเมืองที่ไม่รู้จักสัตวแปลกตามากมาย แต่ผมก็รู้สึกคุ้นเคยเหมือนว่าผมเคยเห็นที่ไหน
"อ่า ผมนึกออกแล้ว!!" นี่มันข้างในเกมส์ที่ผมเล่นนี่นา
หลังจากนั้นก็ได้มีผู้หญิงลึกลับปรากฏตัวขึ้น
"คือ ว่าท่านใช่ผู้กล้าอันดับหนึ่งรึเปล่าคะ?" มีเสียงออกมาจากคนที่ค่อยๆเดินเข้ามาใกล้เรื่อยๆๆๆ
"ใช่แล้วหละ" ผมตอบกลับพร้อมหันไปมองเธอ "นั่นมัน" ผมตกใจสาวหูสัตว์
"สาวหูสัตว์สาวหูสัตว์ละ" ผมวิ่งเข้าไปหาเธอแล้ววิ่งไปจับหูจับหางเธอลูบคลำไปมา
"หูสัตว์ หูสัตว์จริงด้วย ของจริงแท้ 100%" ผมทำหน้าตาโรคจิต
"ท่านผู้กล้าพอเถอะค่ะ ฉัน อ้าาา อย่านะคะมันน่าอายนะคะ" สาวหูสัตว์บอกกลับอย่างเขินๆ
ผมหยุดจับคลำแล้วก็หางของเธอแล้วถอยหลังออกมานิดนึงผมมองดูเธอ:เธอสวยจังเลยไว้ผมยาวถึงหลัง ปากสีชมพู แก้มอวบอิ่ม แถมหน้าอกยัง: ผมคิดพร้อมทำหน้าเคลิ้ม
"ท่านผู้กล้าคะ ท่านผู้กล้าคะ" สาวหูสัตว์เรียกผม "ครับ" ผมกลับมาผมตบหน้าสองที่เพื่อเรียกสติกลับมา
"เป็นอะไรไหมคะ? ท่านผู้กล้า" สาวหูสัตว์เรียกผม "ไม่เป็นไรครับ" ผมตอบไปหันหน้าไปหาสาวหูสัตว์ยกนิ้วพร้อมทำหน้าหล่อให้
"งั้นดิฉัน ขอแนะนำตัวนะคะ" สาวหูสัตว์พูด
ผมจ้องมองหน้าเธอตลอดเธอก็ทำท่าเขินส่ายตัวไปมาตลอด:น่ารักจ๊างงง:ผมคิดในใจ
"ดิฉันชื่อโซเฟีย จะมาค่อยช่วยท่านผู้กล้าในการปราบจอมมารค่ะ" โซเฟียพูด
"โซเฟียจังหรอ ผมชื่อซาโตรุนะ เรียกชื่อผมได้เลย" ผมพูดชื่อสาวหูสัตว์ซ้ำพร้อมยิ้มไปคิดไปว่า:คนอะไรทั้งสวยทั้งน่ารักชื่อก็เพราะอีก: ผมคิดในใจ
"งัน คุณซาโตรุ เราจะไปกันรึยังคะ" โซเฟียพูด
"ไปไหนหรอครับ?" ผมพูดไปทั้งๆสงสัย
"วิหารเทพคาเมลอนค่ะ" โซเฟียตอบกลับ
"ไปทำอะไร?" ผมถามกลับ
"ไปรับดาบศักดิ์สิทธิ์ของคุณซาโตรุยังไงละคะ" โซเฟียตอบ
"ดาบศักดิ์สิทธิ์?" ผมตอบกลับ
"ใช่ค่ะ เอาใช้ล้มจอมมารไงคะ" โซเฟียพูดอย่างสดใส
"วิหารอยู่ไม่ไกลจากที่นี่หรอกค่ะ ไปกันเลยนะคะ" หลังจากนั้นโซเฟียก็มาจับมือผมและมาพาผมวิ่งไปแต่ผมไม่รู้สึกว่าผมเหนื่อยเลยหรือเพราะว่าผมอยู่ในเกมส์รึเปล่าไม่รู้หลังจากนั้นผมก็มองที่มือโซเฟียตลอดทางจนไม่รู้ว่าวิ่งมานานเท่าไหร่
"ถึงแล้วค่ะ" โซเฟียพูดขึ้น
ผมเงยหน้าขึ้นไปมอง
"นี่มัน....."
>>>>โปรดติดตามตอนต่อไป<<<<
ผมตกลงไปในน้ำ
"แคก แค่ก" ผมโผล่หัวขึ้นมาจากน้ำแล้วพยายามว่ายเข้าฝั่ง
"ถึงฝั่งสักที" ผมขึ้นไปบนฝั่งพร้อมกับมองพระอาทิตย์
"อะไรกันละเนี่ย" ผมมองไปบนท้องฟ้ากลับพบว่ามีพระอาทิตย์ 2 ดวงหลังจากนั้นผมก็มองไปรอบๆต้นไม้ที่ไม่รู้จักเมืองที่ไม่รู้จักสัตวแปลกตามากมาย แต่ผมก็รู้สึกคุ้นเคยเหมือนว่าผมเคยเห็นที่ไหน
"อ่า ผมนึกออกแล้ว!!" นี่มันข้างในเกมส์ที่ผมเล่นนี่นา
หลังจากนั้นก็ได้มีผู้หญิงลึกลับปรากฏตัวขึ้น
"คือ ว่าท่านใช่ผู้กล้าอันดับหนึ่งรึเปล่าคะ?" มีเสียงออกมาจากคนที่ค่อยๆเดินเข้ามาใกล้เรื่อยๆๆๆ
"ใช่แล้วหละ" ผมตอบกลับพร้อมหันไปมองเธอ "นั่นมัน" ผมตกใจสาวหูสัตว์
"สาวหูสัตว์สาวหูสัตว์ละ" ผมวิ่งเข้าไปหาเธอแล้ววิ่งไปจับหูจับหางเธอลูบคลำไปมา
"หูสัตว์ หูสัตว์จริงด้วย ของจริงแท้ 100%" ผมทำหน้าตาโรคจิต
"ท่านผู้กล้าพอเถอะค่ะ ฉัน อ้าาา อย่านะคะมันน่าอายนะคะ" สาวหูสัตว์บอกกลับอย่างเขินๆ
ผมหยุดจับคลำแล้วก็หางของเธอแล้วถอยหลังออกมานิดนึงผมมองดูเธอ:เธอสวยจังเลยไว้ผมยาวถึงหลัง ปากสีชมพู แก้มอวบอิ่ม แถมหน้าอกยัง: ผมคิดพร้อมทำหน้าเคลิ้ม
"ท่านผู้กล้าคะ ท่านผู้กล้าคะ" สาวหูสัตว์เรียกผม "ครับ" ผมกลับมาผมตบหน้าสองที่เพื่อเรียกสติกลับมา
"เป็นอะไรไหมคะ? ท่านผู้กล้า" สาวหูสัตว์เรียกผม "ไม่เป็นไรครับ" ผมตอบไปหันหน้าไปหาสาวหูสัตว์ยกนิ้วพร้อมทำหน้าหล่อให้
"งั้นดิฉัน ขอแนะนำตัวนะคะ" สาวหูสัตว์พูด
ผมจ้องมองหน้าเธอตลอดเธอก็ทำท่าเขินส่ายตัวไปมาตลอด:น่ารักจ๊างงง:ผมคิดในใจ
"ดิฉันชื่อโซเฟีย จะมาค่อยช่วยท่านผู้กล้าในการปราบจอมมารค่ะ" โซเฟียพูด
"โซเฟียจังหรอ ผมชื่อซาโตรุนะ เรียกชื่อผมได้เลย" ผมพูดชื่อสาวหูสัตว์ซ้ำพร้อมยิ้มไปคิดไปว่า:คนอะไรทั้งสวยทั้งน่ารักชื่อก็เพราะอีก: ผมคิดในใจ
"งัน คุณซาโตรุ เราจะไปกันรึยังคะ" โซเฟียพูด
"ไปไหนหรอครับ?" ผมพูดไปทั้งๆสงสัย
"วิหารเทพคาเมลอนค่ะ" โซเฟียตอบกลับ
"ไปทำอะไร?" ผมถามกลับ
"ไปรับดาบศักดิ์สิทธิ์ของคุณซาโตรุยังไงละคะ" โซเฟียตอบ
"ดาบศักดิ์สิทธิ์?" ผมตอบกลับ
"ใช่ค่ะ เอาใช้ล้มจอมมารไงคะ" โซเฟียพูดอย่างสดใส
"วิหารอยู่ไม่ไกลจากที่นี่หรอกค่ะ ไปกันเลยนะคะ" หลังจากนั้นโซเฟียก็มาจับมือผมและมาพาผมวิ่งไปแต่ผมไม่รู้สึกว่าผมเหนื่อยเลยหรือเพราะว่าผมอยู่ในเกมส์รึเปล่าไม่รู้หลังจากนั้นผมก็มองที่มือโซเฟียตลอดทางจนไม่รู้ว่าวิ่งมานานเท่าไหร่
"ถึงแล้วค่ะ" โซเฟียพูดขึ้น
ผมเงยหน้าขึ้นไปมอง
"นี่มัน....."
>>>>โปรดติดตามตอนต่อไป<<<<
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
0 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
0 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
0 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ