Broken heart บทเรียนรักยัยประธานนักเรียน

ครืดด ~
ไม่ได้ล่ะ ฉันต้องออกไปด่ามันนน! ToT
" นี่นาย!! "
" เธอทำโทรศัพท์ตกไว้น่ะ เลยเอามาคืน "
โทรศัพท์? เออใช่!! ลืมไปเลยนี่ - -
" แต่น่าเสียดายนะ รูปหน้าจอกับตัวจริง ตัวจริงเล็กไปนิสสส  "
มะ มะ.. เมื่อกี้นายว่าอะไรนะ!!! ToT นี่นายกล้าวิจารณ์หน่มน๊มฉันหรอ น้ำตาแทบหลั่งออกมาเป็นสายเลือด 
" กรี๊ดดดดด!!!!! "
ฉันทนไม่ไหวระเบิดปรี๊ดออกมาทันที TT ก็ตานี่มันว่านมฉันเล็กนี่ ฮือๆๆๆ
" ยัยบ้า! นี่เธอกรี๊ดทำไม - - "
" นายมีสิทธิ์อะไรมาวิจารณ์หน่มน๊มฉันนนน ToT "
" ห๊ะ? "
เขาขมวดคิ้วสงสัยก่อนจะยิ้มและระเบิดหัวเราะออกมา
" ฮ่าๆๆๆ !!! ตลกชะมัด! "
ฮือๆๆ มันน่าตลกตรงไหนฟร้ะ! ถ้าฉันไม่วิจารณ์นายแบบนั้นบ้างนายจะไม่รู้สึกเลยหรือไง ฮือๆๆๆ TT
" อย่าทำหน้าเหมือนคนจะร้องไห้แบบนั้นสิ ฮ่าๆ ฉันหมายถึงตัวเธอน่ะ ก็ดูสิ ในรูปเธอถ่ายเต็มตัว เธอดูอ้วนๆนะ แต่ตัวจริงเธอน่ะ ตัวเล็กมาก "
เขายื่นโทรศัพท์มาแล้วเปิดรูปหน้าจอให้ดู เออจริงแฮะ O.o นี่ฉันคิดอะไร แล้วฉันพูดอะไรออกไป ฮือ~ แม่จ๋าา พีชผิดไปแล้วว TT ฉันจะทำไงดี .. ติ๊กต่อก ติ๊กต่อก .. ใช่!! ฉันต้องเปลี่ยนเรื่องคุย!! 
" เอ่อ.. แล้วนายอยู่ห้องไหนหรอ "
" นี่ ไม่มีคำแก้ตัวก็ไม่ได้เปลี่ยนเรื่องก็ได้นะ ฉันไม่มีเวลามากนักหรอก "
เขายัดโทรศัพท์ใส่มือฉันก่อนที่จะก้มลงมา เอาหน้าเกยไหล่ฉันและกระซิบเบาๆ
" แต่ตอนเธอโกรธน่ะ น่ารักดีนะ  "
พลั่ก !
ฉันรีบผลักเขาออกไปทันที ตานี่กวนประสาทฉันชะมัดเลย TT 
ฉันรีบหันหลังเข้าไปในห้องทันที
ครืดด~ แก๊ก~
คราวนี้ปิดประตูอย่างเดียวไม่ได้ ล็อคมันด้วยเลยย! เพราะตานั่นมาทำให้ฉันต้องป่วนประสาทขนาดนี้แท้ๆ ToT
ติ๊ด (เสียงข้อความ)
ใครส่งข้อความอะไรมาตอนนี้เนี้ยย 
แซม: เดี๋ยวเย็นนี้หกโมงเจอกันร้านไอติมข้างโรงเรียนนะ 
หึ! สงสัยมั้ยว่าแซมคือใคร? แฟนฉันไงล่ะ >///< ถึงเราจะคบกันได้แค่ปีเดียว แต่แซมเขาเป็นคนดีมากเลยทีเดียวนะ เป็นเด็กนักเรียนเกียรตินิยม สุภาพ อบอุ่น ไม่เหมือนอีตาฮายเดอร์ไรนั่น! หืมม คิดแล้วขึ้น! ว่าแต่นี่มันกี่โมงแล้วแฮะ ฉันหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูนาฬิกา เฮ้ย!! นี่่มันช้าไปครึ่งชั่วโมงแล้วนี่หว่า! O.o ฉันต้องรีบไปเรียนแล้ว!
 
17:20
วันนี้เลิกเรียนฉันไม่มีงานอะไรเลยกะว่าจะมาเซอร์ไพร์แซมก่อนเวลา เพราะที่ผ่านมาฉันให้เขารอตลอดเลย เพราะงานฉันยุ่งแท้ๆ วันนี้ฉันคงต้องมารอเขาบ้างแล้วล่ะ ^o^
" นี่แกๆๆ เมื่อกี้ฉันไปร้านเค้กข้างโณงเรียนมา แกรู้มั้ยฉันเจออะไร!! ฉันเจอยัยเชอรี่กับพี่แซมเว้ย!! ไม่รู้ยังไงไปนั่งกินเค้กด้วยกันกระหนุงกระหนิงเชียว "
" อ้าวแก? แล้วพี่พีชล่ะ "
" ก็ไม่เห็นนะเว้ย "
แซมหรอ? แซมเนี่ยนะ จะไปนั่งกินเค้กกับผู้หญิงคนอื่นที่ไม่ใช่ฉัน?
" เนี่ย สองคนนั้นทำตัวสนิทสนมกันมากก นี่ถ้าไม่ติดว่าพี่แซมคบกับพี่พีชอยู่นะ ฉันคงคิดว่าสองคนนี้คบกันแล้วแหละ "
" หู้ย! อิจอ่ะ! "
" อิจใครหรอ พี่พีช? หรือยัยเชอรี่? "
ฉันทนฟังต่อไม่ได้แล้วว!!! ทำไมแซมทำกับฉันแบบนี้ล่ะ ToT ฉันรีบวิ่งไปที่ร้านเค้กข้างโรงเรียนให้เร็วที่สุด
" พีช!! "
เสียงใคร ฉันไม่รู้ไม่สน ฉันต้องรีบไปดูด้วยตาตัวเอง!! 
แอ๊ดดด~ 
ฉันเปิดประตูเข้าไปยังร้านเค้กที่ยัยเด็กพวกนั้นั่งเมาท์กัน (" )          ( ")
                                                                   มองซ้าย    มองขวา
" แซม!! "
จริงซะด้วย ผู้ชายที่ขึ้นชื่อว่าเป็นแฟนฉัน มานั่งกระหนุงกระหนิงกับผู้หญิงคนอื่นจริงๆ
" พีช!! มาได้ยังไง! ไม่เข้าเวรหรอ! "
" วันนี้ฉันอยากเป็นฝ่ายนั่งรอเธอบ้าง ฮึก.. ไม่อยากให้เธอรอฝ่ายเดียว.. ฮึก.. "
ฉันทนไม่ไหว น้ำตาค่อยๆไหล ถึงแม้ว่าฉันจะพยายามกลั้นน้ำตาไว้แค่ไหน แต่ยิ่งกลั้นมันยิ่งไหล ความรู้สึกที่คนที่เรารักและไว้ใจ มาหักหลังเราแบบนี้
" ตั้งแต่เมื่อไหร่! "
ฉันหันไปถามยัยผู้หญิงที่ชื่อเชอรี่คนนี้
" โอ้ยพี่พีช!! พี่น่ะ เอาแต่ทำงานงกๆ ไม่มาสนใจโลกภายนอก พี่ไม่รู้หรอก ว่าเราไปถึงไหนต่อไหนแล้ว!! "
ทำงานงกๆ? ถึงไหนต่อไหน? 
ฮึก.. 
" เชอรี่!! ทำไมพูดแบบนี้!! "
ตอนนี้บรรยากาศที่นี่ตึงเครียดมาก ทุกคนในร้านต่างมองมาที่เรา บ้างก็หยิบโทรศัพท์มาถ่ายรูปถ่ายคลิป แต่ตอนนี้ฉันไม่สนอะไรแล้ว ToT เขาทำแบบนี้กับฉันได้ไง TT
" ฮือออ~ "
" ร้องไห้เป็นคนขี้แพ้ไปได้ นี่หรอประธานนักเรียน? "
ยัยเชอรี่เน่า! อย่ามาว่าฉันแบบนี้นะ !! ฉันทนไม่ไหวแล้วว!!! ฉันเดินเข้าไป ง้างมือเตรียมตัวกระชากหัวจิกนังนี่ให้รู้แล้วรู้รอดไปเลย
ควับ!
มีใครบางคนกำลังจ