Broken heart บทเรียนรักยัยประธานนักเรียน

" ฮ่าๆ นี่สาวๆทั้งประเทศกำลังอกหักจริงๆหรอเนี่ย ฮ่า! "
พ่อผมหัวเราะด้วยอาการสำลักความสุข แน่นอนครับ พ่อผมกับพ่อของพีช จริงๆแล้วท่านสองคนคือเพื่อนกันสมัยเรียนมัธยม ส่วนแม่ผมกับแม่ของพีช ดันอยู่สมาคมการกุศลช่วยเด็กพิการด้วยกันอีกต่างหาก เพราะความบังเอิญที่ผสมลงตัว เลยทำให้ครอบครัวของผมไม่โกรธ ที่อยู่ๆจะมีใครให้ลูกชายมารับผิดชอบลูกสาวเขา เพราะว่าที่ลูกสะใภ้ของพ่อกับแม่ ดันเป็นลูกสาวเพื่อนรัก
ผมหันไปมองหน้าพีชตอนนี้ พีชมีสีหน้ากังวลที่ไม่สู้ดีนัก ผมไม่รู้ว่าพีชจะลำบากใจหรือเปล่า แต่ผมอยากให้เธอรู้ว่าผมรักเธอจากใจจริง ผมรักเธอตั้งแต่ครั้งแรกแล้ว ผมอยากขอบคุณยัยน้องเชอรี่สุดแสบของผมจริงๆ ที่ทำให้ชีวิตของผมได้มาเจอผู้หญิงคนนี้ เธอพิเศษที่สุดเท่าที่ผมเจอมา
" เอาล่ะ สวมแหวนให้พีชสิลูก "
แม่พูดกับผมด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม ก่อนที่จะยื่นกล่องสีแดงๆนั้นมาให้ผม ผมเปิดมันออกมาพบว่ามันคือแหวนของตระกูล ที่สืบกันมา ผมบรรจงสวมแหวนให้ผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าผมท่ามกลางเหล่านักข่าวที่กำลังถ่ายรูปเพื่อนำไปลงข่าว
" พีช ยิ้มหน่อยสิลูก " แม่ของพีชหันไปพูดกับลูกสาวตัวเอง ที่ทำสีหน้าไม่สู้ดีนัก
" นี่พีชอยู่คอนโดคนเดียวมาตลอดเลยหรอ "
พ่อผมหันไปถามพีช 
" ค่ะ อยู่คนเดียว บางทีก็นอนโรงเรียนค่ะ "
" มาอยู่ด้วยกันที่นี่สิลูก บ้านเราก็ตั้งใหญ่โต ไหนๆก็จะมาเป็นสะใภ้ที่นี่แล้ว "
" ใช่ นี่พ่อกับแม่ว่าจะอยู่ที่นี่อีกสักสองสามเดือน มาอยู่กับพ่อแม่ให้หายคิดถึงหน่อยนะ " พ่อพีชพูดพลางส่งสายตาให้ผม 
พีชยิ้มให้แม่ของผมก่อนที่จะหันมามองหน้าผม ผมยิ้มให้เธอตอบ
" พาพีชไปชมบ้านสิลูก พ่อกับแม่มีอะไรต้องคุยกับคุณพ่อคุณแม่พีชอีกยาวเลย "
" ครับ "
ผมส่งยิ้มให้พ่อกับแม่ ก่อนที่จะจูงมือพีชเดินออกมาจากห้องรับแขก
" ทำไมไม่ยิ้มเลยล่ะ "
" ... "
" เธอไม่ชอบฉันบ้างเลยหรอ.. "
" ... "
ผมสังเกตเห็นดวงตาเธอค่อยๆแดง เผยเห็นน้ำใสๆที่กำลังจะไหลออกมา 
ผมเอื้อมมือไปเช็ดให้ผู้หญิงที่ผมรักตรงหน้า ผมไม่เคยคิดว่ามันจะทำให้เธอรู้สึกแย่ขนาดนี้
" นายน่ะ.. "
เธอเงยหน้ามาสบตาผม เผยเห็นดวงตาโตๆ แก้มใสๆ จมูกที่เรียว ริมฝีปากที่น่าลิ้มลองของผู้หญิงที่ผมรัก ผมไม่เคยมั่นใจอะไรขนาดนี้มาก่อน เธอคือทุกอย่างของผมจริงๆ ผมเสียเธอไปไม่ได้แล้ว!
" ห้ามทำฉันเสียใจนะ.. ยังไงฉันก็หนีนายไม่พ้น "
คำพูดของเธอทำเอาผมตกใจอยู่ไม่น้อย เธอกำลังหมายถึงอะไร? เธอกำลังจะฝากชีวิตไว้ที่ผมอย่างงั้นหรือเปล่า..
" ฮายคะ!! "
ผมหันไปยังต้นเสียงที่ทำเอาผมและพีชสะดุ้ง ผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าผม ผมคุ้นเคยดี
" ทำไมทำแบบนี้กับเกดคะ!! "
" เราจบกันไปแล้วนะเกด "
" เกดไม่ยอมค่ะ ฮายจะทำแบบนี้กับเกดไม่ได้!! "
ลูกเกดเอื้อมมือไปปัดแจกันที่วางอยู่ตกแตก ทำให้ทุกคนภายในบ้านแตกตื่นจนต้องรีบออกมาดู
" การะเกษ!! นั่นเธอทำอะไร! "
" คุณแม่! ทำไมทำกับหนูแบบนี้คะ! "
" ผู้หญิงมักมาก ไม่รู้จักพอแบบหล่อน ไม่เหมาะจะมาเป็นสะใภ้ที่นี่หรอก! "
" แล้วผู้หญิงคนนี้เหมาะแล้วหรอคะ! คอยดูนะ สักวันฉันจะบอกเรื่องนั้นกับผู้หญิงคนนี้ด้วยตัวของฉันเอง!! "
เกดเดินกระทืบเท้าออกไป ผมหันมามองหน้าพีชตอนนี้ เธอทำสีหน้าไม่พอใจใส่ผม ผมว่าเธอต้องอยากด่าผมมากแน่ๆ แต่เพราะอยู่ต่อหน้าผู้ใหญ่ 
" พาฉันไปคอนโดทีสิ "
" เธอจะไปทำอะไร "
" เก็บเสื้อผ้ามาอยู่กับคุณพ่อคุณแม่ทีนี่ไง ฉันยังเป็นเด็กต้องการอยู่กับพ่อแม่อยู่นะ "
พีชเดินออกไป ถ้าเดาไม่ผิด ผมว่าเธอน่าจะไปรอที่รถ 
" พ่อบอกแล้วแผนนี้ได้ผล "
พ่อพีชพูดกับผมก่อนจะส่งยิ้มให้ บ้านนี้น่ากลัวจริงๆครับ ^////^