Broken heart บทเรียนรักยัยประธานนักเรียน

" ฮ่าๆ นี่สาวๆทั้งประเทศกำลังอกหักจริงๆหรอเนี่ย ฮ่า! "

พ่อผมหัวเราะด้วยอาการสำลักความสุข แน่นอนครับ พ่อผมกับพ่อของพีช จริงๆแล้วท่านสองคนคือเพื่อนกันสมัยเรียนมัธยม ส่วนแม่ผมกับแม่ของพีช ดันอยู่สมาคมการกุศลช่วยเด็กพิการด้วยกันอีกต่างหาก เพราะความบังเอิญที่ผสมลงตัว เลยทำให้ครอบครัวของผมไม่โกรธ ที่อยู่ๆจะมีใครให้ลูกชายมารับผิดชอบลูกสาวเขา เพราะว่าที่ลูกสะใภ้ของพ่อกับแม่ ดันเป็นลูกสาวเพื่อนรัก

ผมหันไปมองหน้าพีชตอนนี้ พีชมีสีหน้ากังวลที่ไม่สู้ดีนัก ผมไม่รู้ว่าพีชจะลำบากใจหรือเปล่า แต่ผมอยากให้เธอรู้ว่าผมรักเธอจากใจจริง ผมรักเธอตั้งแต่ครั้งแรกแล้ว ผมอยากขอบคุณยัยน้องเชอรี่สุดแสบของผมจริงๆ ที่ทำให้ชีวิตของผมได้มาเจอผู้หญิงคนนี้ เธอพิเศษที่สุดเท่าที่ผมเจอมา

" เอาล่ะ สวมแหวนให้พีชสิลูก "

แม่พูดกับผมด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม ก่อนที่จะยื่นกล่องสีแดงๆนั้นมาให้ผม ผมเปิดมันออกมาพบว่ามันคือแหวนของตระกูล ที่สืบกันมา ผมบรรจงสวมแหวนให้ผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าผมท่ามกลางเหล่านักข่าวที่กำลังถ่ายรูปเพื่อนำไปลงข่าว

" พีช ยิ้มหน่อยสิลูก " แม่ของพีชหันไปพูดกับลูกสาวตัวเอง ที่ทำสีหน้าไม่สู้ดีนัก

" นี่พีชอยู่คอนโดคนเดียวมาตลอดเลยหรอ "

พ่อผมหันไปถามพีช 

" ค่ะ อยู่คนเดียว บางทีก็นอนโรงเรียนค่ะ "

" มาอยู่ด้วยกันที่นี่สิลูก บ้านเราก็ตั้งใหญ่โต ไหนๆก็จะมาเป็นสะใภ้ที่นี่แล้ว "

" ใช่ นี่พ่อกับแม่ว่าจะอยู่ที่นี่อีกสักสองสามเดือน มาอยู่กับพ่อแม่ให้หายคิดถึงหน่อยนะ " พ่อพีชพูดพลางส่งสายตาให้ผม 

พีชยิ้มให้แม่ของผมก่อนที่จะหันมามองหน้าผม ผมยิ้มให้เธอตอบ

" พาพีชไปชมบ้านสิลูก พ่อกับแม่มีอะไรต้องคุยกับคุณพ่อคุณแม่พีชอีกยาวเลย "

" ครับ "

ผมส่งยิ้มให้พ่อกับแม่ ก่อนที่จะจูงมือพีชเดินออกมาจากห้องรับแขก

" ทำไมไม่ยิ้มเลยล่ะ "

" ... "

" เธอไม่ชอบฉันบ้างเลยหรอ.. "

" ... "

ผมสังเกตเห็นดวงตาเธอค่อยๆแดง เผยเห็นน้ำใสๆที่กำลังจะไหลออกมา 

ผมเอื้อมมือไปเช็ดให้ผู้หญิงที่ผมรักตรงหน้า ผมไม่เคยคิดว่ามันจะทำให้เธอรู้สึกแย่ขนาดนี้

" นายน่ะ.. "

เธอเงยหน้ามาสบตาผม เผยเห็นดวงตาโตๆ แก้มใสๆ จมูกที่เรียว ริมฝีปากที่น่าลิ้มลองของผู้หญิงที่ผมรัก ผมไม่เคยมั่นใจอะไรขนาดนี้มาก่อน เธอคือทุกอย่างของผมจริงๆ ผมเสียเธอไปไม่ได้แล้ว!

" ห้ามทำฉันเสียใจนะ.. ยังไงฉันก็หนีนายไม่พ้น "

คำพูดของเธอทำเอาผมตกใจอยู่ไม่น้อย เธอกำลังหมายถึงอะไร? เธอกำลังจะฝากชีวิตไว้ที่ผมอย่างงั้นหรือเปล่า..

" ฮายคะ!! "

ผมหันไปยังต้นเสียงที่ทำเอาผมและพีชสะดุ้ง ผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าผม ผมคุ้นเคยดี

" ทำไมทำแบบนี้กับเกดคะ!! "

" เราจบกันไปแล้วนะเกด "

" เกดไม่ยอมค่ะ ฮายจะทำแบบนี้กับเกดไม่ได้!! "

ลูกเกดเอื้อมมือไปปัดแจกันที่วางอยู่ตกแตก ทำให้ทุกคนภายในบ้านแตกตื่นจนต้องรีบออกมาดู

" การะเกษ!! นั่นเธอทำอะไร! "

" คุณแม่! ทำไมทำกับหนูแบบนี้คะ! "

" ผู้หญิงมักมาก ไม่รู้จักพอแบบหล่อน ไม่เหมาะจะมาเป็นสะใภ้ที่นี่หรอก! "

" แล้วผู้หญิงคนนี้เหมาะแล้วหรอคะ! คอยดูนะ สักวันฉันจะบอกเรื่องนั้นกับผู้หญิงคนนี้ด้วยตัวของฉันเอง!! "

เกดเดินกระทืบเท้าออกไป ผมหันมามองหน้าพีชตอนนี้ เธอทำสีหน้าไม่พอใจใส่ผม ผมว่าเธอต้องอยากด่าผมมากแน่ๆ แต่เพราะอยู่ต่อหน้าผู้ใหญ่ 

" พาฉันไปคอนโดทีสิ "

" เธอจะไปทำอะไร "

" เก็บเสื้อผ้ามาอยู่กับคุณพ่อคุณแม่ทีนี่ไง ฉันยังเป็นเด็กต้องการอยู่กับพ่อแม่อยู่นะ "

พีชเดินออกไป ถ้าเดาไม่ผิด ผมว่าเธอน่าจะไปรอที่รถ 

" พ่อบอกแล้วแผนนี้ได้ผล "

พ่อพีชพูดกับผมก่อนจะส่งยิ้มให้ บ้านนี้น่ากลัวจริงๆครับ ^////^