รักวุ่นๆยัยนักเรียนตัวเเสบ

1

การพบเจอที่ไม่ลงรอย

                                       “แม่คะหนูไปโรงเรียนก่อนนะคะ ”

อ้าวไม่กินข้าวเช้าหรอลูก"แม่ที่กำลังทำข้าวเช้าหันมาถามลูกที่กำลังวิ่ง

                                ตอนนี้หนูสายแล้วนะคะหนูไปก่อนนะคะ

                   “เฮ้อเด็กคนนี้จริงๆเลย ไม่ไหวจริงๆ ”  

ถ้าฉันกินข้าวตอนนี้ฉันคงต้องโดนทำความสะอาดโรงเรียนอีกเป็นอาทิตย์แน่ อ๊าก!อีก15นาทีถ้าไปสายอีกมีหวังโดนทำโทษแน่ๆ ต้องรีบวิ่งหน่อยแล้ว                                                                                                                                                      ตึก! ตึก!ตึก!

             ปึกโครม!  “โอยเจ็บจัง นี่นายเดินไม่มองทางหรือไง”

 เธอนั่นแหละวิ่งไม่ดูทางแล้วยังมาชนฉันอีก ดูสิเอกสารฉันเปื้อนหมดเลย

“ฉันไม่ได้ชนนายสักหน่อยฉันวิ่งอยู่ดีๆนายนั่นแหละมาชนฉัน เอาเถอะฉันไม่หวังให้นายมาขอโทษฉันหรอกนะตอนนี้ฉันกำลังรีบ”

“เธอไม่ต้องหวังหรอกว่าฉันจะขอโทษเธอ เธอนั่นแหละที่ต้องขอโทษฉันเพราะฉะนั้นตอนนี้ฉันไม่ยกโทษให้หรอกนะ เจอกันคราวหน้าอย่าลืมขอโทษฉันละกัน ไปละยัยนักเรียนตัวแสบฉันสายมากแล้ว”

                        “หนอยน่าโมโหชะมัด อ๊ะจริงด้วยสายแล้ว!!!!!”

 แฮกๆๆไม่ทันจนได้ โอ๊ยทำไงดีเนี๊ย ถ้าเดินเข้าไปซึ่งๆหน้ามีหวังโดนแน่ๆ        “นี่ๆนัก..”    โอ๊ยอย่าพึ่งเรียกฉันกำลังใช้ความคิด  “ความคิดอะไรหรอยัยนักเรียนตัวแสบ”

กรี๊ด!! นี่นายเป็นโรคจิตหรือไงถึงตามฉันมาถึงโรงเรียนแบบนี้ ยามให้คนประเภทนี้เข้ามาในโรงเรียนได้ไงเนี๊ย

       “ฮ่าๆๆๆโรคจิตหรอ ฉันทำงานอยู่ที่นี่ต่างหากล่ะ”

ทำงานที่นี่? อ้อเข้าใจและนายคงเป็นภารโรงของโรงเรียนสินะ  ถึงว่าหน้าอย่างนายคงไม่มีใครรับเข้าทำงานดีๆหรอก จะมีแค่ตำแหน่งนี้ที่เหมาะกับนายอย่างภารโรงใช่ไหมล่ะ ฮ่าฮ่า  ฉันว่านายรีบไปขัดห้องน้ำก่อนดีกว่านะ ฮ่าฮ่าฮ่า

“เธอนี่ปากดีจริงๆ ฉันไม่ได้เป็นภารโรงแต่ฉันเป็น....  “กริ๊ง กริ๊ง กริ๊ง” ฉันต้องไปแล้ว หึไว้ฉันจะมาหาเธอยัยนักเรียนตัวแสบและเธอต้องขอโทษฉันด้วย”

“หึฉันจะรอนายภารโรงโรคจิต!!!  แต่เหมือนฉันจะลืมบางอย่างไปนะ จริงด้วย!ฉันต้องหาทางขึ้นห้องเรียนนี่ รีบไปดีกว่า ”

“นี่นักเรียนคนนั้นนะ!หยุดเดี่ยวนี้นะ”   อาจารย์!!! ทะทำไงดี  เอ่อตอนนี้ก็วิ่งสิโว้ย 

หมับ! อาจารย์ปล่อยมือหนูเถอะหนูไม่อยากทำความสะอาดโรงเรียนไม่อยากโดนหักคะเเนนด้วย ฮือๆ

“เห้อเธออีกแล้วหรอนี่มาสายรอบที่3แล้วนะ เธอก็รู้ไม่ใช่หรอว่าถ้ามาสายเกิน2รอบจะโดนหักคะแนนความประพฤติ”

อาจารย์ปล่อยหนูไปเถอะนะ หนูสัญญาว่าจะไม่มาสายอีกแย้ว  “เด็กสาวพูดอ้อนอาจารย์อย่างสุดความสามารถ”

นี่คิดว่าคำพูดอ้อนอาจารย์แล้วอาจารย์จะไปปล่อยไปง่ายๆหรอ   หัก20คะแนน เอ้าเชิญขึ้นห้องได้ครับ  “อาจารย์ยิ้มอย่างโหดร้าย”   อาจารย์!คะหัก 20 คะแนนมันเยอะไปหน่อยไหมคะ!                                                                                            “หรือว่าเธออยากทำความสะอาดโรงเรียน?”  แน่นอนว่าไม่ทำคะ   “ดีก็ขึ้นห้องได้แล้ว”                                               

โอ๊ย!!เพราะนายโรคจิตภารโรงนั่นแท้ๆถึงทำให้ฉันโดนอาจารย์แมคจับได้โดนหักคะแนนตั้ง 20 คะแนน เสียดายคะแนนชะมัด           

   “ผิดตั้งแต่ที่เธอมาสายแล้วต่างหากล่ะ ก็เล่นนอนดึกซะขนาดนั้น”  

           นี่ยัยมิ้นทำไมเธอต้องซ้ำเติมฉันด้วยเนี่ยนี่เธอเป็นเพื่อนฉันรึเปล่าเนี๊ยวันนี้มีแต่เรื่องซวยๆชะมัดเลย @_@          ตึ่ง∼ดึง ∼ดึ้ง  ∼ นางสาว  ลินลดา  เชิญมาที่ห้องผู้อำนวยการด้วยค่ะ      “เอ้ะ?นั่นมันชื่อเธอหนิฟ้า เธอทำผิดร้ายแรงขนาดนั้นเลยหรอ โอ้ไม่นะเพื่อนฉัน เธอจะโดนไล่ออกหรอ ไม่จริงน่า!!!”

            นี่ๆบ้าน่าฉันก็แค่มาสายเองนะ ท่านผอ.เองคงอยากจะเตือนฉันหน่ะ ฉันไม่โดนไล่ ออกอยู่แล้ว (มั้ง) น้ำตาคลอเบ้า                                                                                 นี่ฟ้าเธอรู้ไหมเขาไม่ใช่ผอ.คนเก่าแล้วที่จะใจดีกับเธอหน่ะ  วันนี้มีผอ.คนใหม่มาเมื่อเช้าเขาพึ่งจะแนะนำตัวไปฉันทึ่งมากอ่ะ                                                                             “เขาเป็นยังไงหรอ...”                                                                                    นางสาว ลินลดา เชิญมาที่ห้องผู้อำนวยการด้วยค่ะ ถ้าไม่มาภายใน 5 นาทีนี้จะโดนตัด10คะแนน

                   “ตัดอีกแล้วเอะอะเอะอะก็ตัด โว้ยเผาโรงเรียนทิ้งดีไหมเนี่ย!!!”

            น่าๆใจเย็นๆเธอรีบไปเถอะ เดี่ยวก็โดนหักคะแนนหรอก

น่าโมโหจริงๆงั้นฉันไปก่อนนะ  “อืมเดี่ยวฉันจดงานไว้ให้” ขอบคุณน้าเพื่อนเลิฟจุ๊ป♥

ผู้เขียน♥♥

สวัสดีค่าทุกคน เรื่องนี่เป็นนิยายที่เราแต่งเรื่องเเรก ปกติจะแต่งฟิคค่ะ    ซึ่งเรามักจะเทฟิคบ่อยๆคะ เพราะว่าเราแต่งไม่ค่อยสนุกสักเท่าไหร่ ในความคิดเรามันสนุกนะ แต่เวลาที่เราจะเรียบเรียงคำพูดออกมา มันยากมากจริงๆ ซึ่งเราเว้นวรรคไม่ค่อยถูก อาจจะพิมผิดบ้าง ซึ่งมันทำให้ขัดใจตัวเองเวลาอ่านก็อยาจะบอกทุกคนว่า "นิยายเรื่องนี้เราจะทำให้สนุกน่าอ่าน ขอให้ทุกคนติดตามกันด้วยน้า♥"

แล้วเจอกันตอนหน้าจ้า