มีโค้กแต่ไม่มีเธอ

ตัดไปอีกด้านหนึ่ง..
 
ฮรึก..อะ...อายา. โนะ
ลูกแม่..
อายากะผู้เป็นแม่ของอายาโนะทรุดตัวลงหลังจากเดินออกมาจากบ้านพลางขึ้นรถจนพ้นสายตาของพวกเด็กๆ
ในอ้อมกอดของเธอนั้นมีรูปซึ่งเป็นรูปที่ถ่ายกัน
ทั้งครอบครัวในสมัยที่อายาโนะยังเรียนม.ต้น
ทำไม!...ทำไมทิ้งแม่ไป
เร็วขนาดนี้ละลูก
อายากะร้องให้อย่างทุกข์ทรมาน
อย่างกับกำลังจะขาดใจตาย
เอาให้ได้
.
อายาโนะ!...ฮือออออ
ร่างกายของเธอนั่นเหมือนพลังงาน
ได้หมดลงหลังจากที่รู้ว่าอายาโนะได้ตายจากไป
ทำให้เธอเหมือนคนที่ได้ตายจากไปแล้วอายาโนะซึ่งเปรียบเสมือนดวงใจทั้งดวงของอายากะหายไปทำให้ผู้เป็นแม่เอาแต่นั่งร้องให้ก่อนที่จะได้ยินเสียงเปิดประตูรถดังขึ้น
อายากะได้หันไปมองที่มาของเสียงแล้วก็พบว่าเป็นเคนจิโร่หรือก็คือสามีของเธอ
.
..
อะไรน่ะ..อย่าร้องให้สิ
อายากะ
เคนจิโร่พูดพลางเอื้อมมือหนามาเช็ดนํ้าตาให้อายากะผู้เป็นภรรยา
 
ตาแดง..ฮรึก..หมดแล้วนะ..
 
เคนจิโร่พูดพลางส่งยิ้มให้อายากะก่อนจะดึงมากอดพลางลูบหัวอายากะอย่างเบามือ
อย่าเศร้าสิ..ฮรึก..ฮึ..ลูกของพวกเราน่ะจะต้องกำลังดูอยู่แน่เพราะงั้น..
เข้มแข็งเข้าไว้สิ..
เพื่อไม่ให้อายาโนะ
ต้องมาเป็นห่วงจนไปเกิดไม่ได้เธอเป็นคุณแม่ของพวกดด็กๆนะ
เคนจิโร่พูดปลอบใจอายากะก่อนจะคลายกอดพลางมองหน้าผู้เป็นภรรยา
"เข้าไปในบ้านกันเถอะ"
เคนจิโร่เอ่ยขึ้นก่อนจะยื่นผ้าเช็ดหน้าลายอุนตร้าแมนให้อายากะ(ห๊ะ!? ลุงเคน==")
อายากะรับมาซับหน้าก่อนจะเดินตามเคนจิโร่เข้าไปในบ้าน
อ้าว..คุณแม่มาแล้วเหรอคะ/ครับ
จ่ะ^^
อายากะตอบคำถามของพวกเด็กๆพร้อมรอยยิ้มที่ต่างไปจากเดิมเล็กน้อยแต่นั่ยกลับทำให้พวกเด็กๆยิ้มออกมาได้อย่างหน้าประหลาดใจ
..
 
 
 
 
ว่าแต่..อดีตลูกเขยไปไหนซะแล้วละจ้ะ
อายากะถามพลางมองไปรอบๆ
อดีตลูกเขย?!
เคนจิโร่หันไปมองอายากะแบบทันควันก่อนจะเขม่นตามองอย่างร้อนรน
แหม~ลูกเขยอะไรกัน..ไม่มีหรอกครับแม่^^~
คาโนะพูดพลางยิ้มแห้งก่อนจะเตรียมคำพูดเพื่อจะเผ่นอีกรอบ(พอเถอะไอ้เถิก- -")
โอ๊ะ!?..ที่คุณแม่พูดถึงคงจะหมายถึงชินทาโร่ซังสินะ..
[อ๊ากกกกกกกกกก!!!  ไอ้บ้าเซโตะ!!!
แกพูดอาร๊ายยยออกป๊ายยย
ปัญหาเกิดแน่!!!!]
คาโนะยิ้มแหย่ๆก่อนจะแอบกรีดร้องโหยหวนในใจพลางมองเซโตะแบบอาฆาตแค้นพลางแอบย่องออกไปนอกห้องก่อนจะรีบวิ่งไปลากชินทาโร่ออกจากบ้านแบบเร่งรีบ
ห๊ะ!?...เห๊ยย!!..จะพาชั้นไปไหนของแกฟะ!?
ชินทาโร่เอ่ยปากถามพลางวิ่งตามคาโนะที่กำลังดึงมือตนเพื่อพาไปที่ไหนสักแห่ง
อย่าพึ่งถาม!!..หนีก่อนนน!!..
คาโนะหันไปตะโกนตอบคำถามผู้ที้โดนตนลากออกมาจากบ้าน
 
 
 
 
 
คาโนะ!!!!!...จาหนีไปไหน!!
เสียงที่คุ้นหูเป็นอย่างดีกำลังไล่ตามทั้งคู่ออกมาติดๆ
อ๊ากกก!!...พ..พ่อ...ง!!
คาโนะใส่เกียหมาทันทีเมื่อรู้ว่าหนีไม่รอด
พ่อ~~~!!!อย่าทามมมผมมมม!!
คาโนะตะโกนโวยวายพลางวิ่งแบบไม่หยุดย้อนในขณที่ผู้โดนลากมาแบบไม่รู้เรื่องเหนื่อยแทบเป็นแทบตาย
ค...คาโนะ!!หยุดเดี๋ยวนี้...!
และแล้วทั้งสามคนก็วิ่งเหมือนเล่นไล่จับจนถึงเที่ยงคืน
.
 
.
 
 
 
 
 
 
 
===================≠===================
ดีจ้าเอโนะโมโตะคุงเองนร๊า...
ดีใจมากเลยที่มีคนเข้ามาอ่าน
^^เราเป็นมือไหม่อาจจะบรรยายไม่ค่อยดี..
แต่ ก็ ถ้าไม่ดีตรงไหนก็อยากให้รุ่นพี่ช่วยชีแนะให้ด้วยเถอะค่ะ^^
เอโนะคุง 
อายุ14-15ค่ะ
ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ^^