มีโค้กแต่ไม่มีเธอ

ตัดไปอีกด้านหนึ่ง..

ฮรึก..อะ...อายา. โนะ

ลูกแม่..

อายากะผู้เป็นแม่ของอายาโนะทรุดตัวลงหลังจากเดินออกมาจากบ้านพลางขึ้นรถจนพ้นสายตาของพวกเด็กๆ

ในอ้อมกอดของเธอนั้นมีรูปซึ่งเป็นรูปที่ถ่ายกัน

ทั้งครอบครัวในสมัยที่อายาโนะยังเรียนม.ต้น

ทำไม!...ทำไมทิ้งแม่ไป

เร็วขนาดนี้ละลูก

อายากะร้องให้อย่างทุกข์ทรมาน

อย่างกับกำลังจะขาดใจตาย

เอาให้ได้

.

อายาโนะ!...ฮือออออ

ร่างกายของเธอนั่นเหมือนพลังงาน

ได้หมดลงหลังจากที่รู้ว่าอายาโนะได้ตายจากไป

ทำให้เธอเหมือนคนที่ได้ตายจากไปแล้วอายาโนะซึ่งเปรียบเสมือนดวงใจทั้งดวงของอายากะหายไปทำให้ผู้เป็นแม่เอาแต่นั่งร้องให้ก่อนที่จะได้ยินเสียงเปิดประตูรถดังขึ้น

อายากะได้หันไปมองที่มาของเสียงแล้วก็พบว่าเป็นเคนจิโร่หรือก็คือสามีของเธอ

.

..

อะไรน่ะ..อย่าร้องให้สิ

อายากะ

เคนจิโร่พูดพลางเอื้อมมือหนามาเช็ดนํ้าตาให้อายากะผู้เป็นภรรยา

ตาแดง..ฮรึก..หมดแล้วนะ..

เคนจิโร่พูดพลางส่งยิ้มให้อายากะก่อนจะดึงมากอดพลางลูบหัวอายากะอย่างเบามือ

อย่าเศร้าสิ..ฮรึก..ฮึ..ลูกของพวกเราน่ะจะต้องกำลังดูอยู่แน่เพราะงั้น..

เข้มแข็งเข้าไว้สิ..

เพื่อไม่ให้อายาโนะ

ต้องมาเป็นห่วงจนไปเกิดไม่ได้เธอเป็นคุณแม่ของพวกดด็กๆนะ

เคนจิโร่พูดปลอบใจอายากะก่อนจะคลายกอดพลางมองหน้าผู้เป็นภรรยา

"เข้าไปในบ้านกันเถอะ"

เคนจิโร่เอ่ยขึ้นก่อนจะยื่นผ้าเช็ดหน้าลายอุนตร้าแมนให้อายากะ(ห๊ะ!? ลุงเคน==")

อายากะรับมาซับหน้าก่อนจะเดินตามเคนจิโร่เข้าไปในบ้าน

อ้าว..คุณแม่มาแล้วเหรอคะ/ครับ

จ่ะ^^

อายากะตอบคำถามของพวกเด็กๆพร้อมรอยยิ้มที่ต่างไปจากเดิมเล็กน้อยแต่นั่ยกลับทำให้พวกเด็กๆยิ้มออกมาได้อย่างหน้าประหลาดใจ

..

ว่าแต่..อดีตลูกเขยไปไหนซะแล้วละจ้ะ

อายากะถามพลางมองไปรอบๆ

อดีตลูกเขย?!

เคนจิโร่หันไปมองอายากะแบบทันควันก่อนจะเขม่นตามองอย่างร้อนรน

แหม~ลูกเขยอะไรกัน..ไม่มีหรอกครับแม่^^~

คาโนะพูดพลางยิ้มแห้งก่อนจะเตรียมคำพูดเพื่อจะเผ่นอีกรอบ(พอเถอะไอ้เถิก- -")

โอ๊ะ!?..ที่คุณแม่พูดถึงคงจะหมายถึงชินทาโร่ซังสินะ..

[อ๊ากกกกกกกกกก!!!  ไอ้บ้าเซโตะ!!!

แกพูดอาร๊ายยยออกป๊ายยย

ปัญหาเกิดแน่!!!!]

คาโนะยิ้มแหย่ๆก่อนจะแอบกรีดร้องโหยหวนในใจพลางมองเซโตะแบบอาฆาตแค้นพลางแอบย่องออกไปนอกห้องก่อนจะรีบวิ่งไปลากชินทาโร่ออกจากบ้านแบบเร่งรีบ

ห๊ะ!?...เห๊ยย!!..จะพาชั้นไปไหนของแกฟะ!?

ชินทาโร่เอ่ยปากถามพลางวิ่งตามคาโนะที่กำลังดึงมือตนเพื่อพาไปที่ไหนสักแห่ง

อย่าพึ่งถาม!!..หนีก่อนนน!!..

คาโนะหันไปตะโกนตอบคำถามผู้ที้โดนตนลากออกมาจากบ้าน

คาโนะ!!!!!...จาหนีไปไหน!!

เสียงที่คุ้นหูเป็นอย่างดีกำลังไล่ตามทั้งคู่ออกมาติดๆ

อ๊ากกก!!...พ..พ่อ...ง!!

คาโนะใส่เกียหมาทันทีเมื่อรู้ว่าหนีไม่รอด

พ่อ~~~!!!อย่าทามมมผมมมม!!

คาโนะตะโกนโวยวายพลางวิ่งแบบไม่หยุดย้อนในขณที่ผู้โดนลากมาแบบไม่รู้เรื่องเหนื่อยแทบเป็นแทบตาย

ค...คาโนะ!!หยุดเดี๋ยวนี้...!

และแล้วทั้งสามคนก็วิ่งเหมือนเล่นไล่จับจนถึงเที่ยงคืน

.

.

===================≠===================

ดีจ้าเอโนะโมโตะคุงเองนร๊า...

ดีใจมากเลยที่มีคนเข้ามาอ่าน

^^เราเป็นมือไหม่อาจจะบรรยายไม่ค่อยดี..

แต่ ก็ ถ้าไม่ดีตรงไหนก็อยากให้รุ่นพี่ช่วยชีแนะให้ด้วยเถอะค่ะ^^

เอโนะคุง 

อายุ14-15ค่ะ

ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ^^