มีโค้กแต่ไม่มีเธอ

ผมตื่นขึ้นมาในเช้ารุ่งขึ้นก็มีสิ่งที่แปลกประหลาดเกิด.ขึ้น 
ผมมองไปรอบห้องก็พบว่าผมอยู่ในห้องเรียนห้องเดิม
บนเก้าอี้ตัวเดิมที่มีเกรดคะแนน100คะแนนวางไว้อยู่บนโต๊ะเรียนของผมที่นั่งเรียนตอนสมัยม.ต้น
พอผมหันไปมองโต๊ะข้างๆก็พบว่า
เด็กสาวที่ตายไปเมื่อ2ปีก่อนกำลังหันมามองผมพลางส่งยิ้มอ่อนโยนใ้ห้ผมเหมือนอย่างเคย
จนผมแทบจะคว้าตัวเธอมากอดเอาไว้เพื่อไม่ไห้
เธอจากผมไป 
ผมมองเธอแบบไม่ละสายตาจนใบหน้าของเด็กสาว
เริ่มเปลี่ยนเป็นสีแดงเหมือมะเขือเทศ
ผมก็แอบที่จะอดขำไม่ได้กับปฎิกิริยาตอบสนองของเธอ
                    มองอะไรเหรอจ้ะชินทาโร่?
เด็กสาวถามขึ้นอย่างงุนงงปนแก้เขิล
             เปล่า ก็แค่ดูคะแนนผลสอบของเธอน่ะ
       ว้า~ดูถ้าคนแถวนี้จะได้มาเรียนเสริมอีกแล้วแฮะ
ผมยังคงตอบกวนเธอไปแบบสมัยก่อนถึงแม้ในใจผมตอนนี้มันไม่ต้องการจะทำแบบนั้นเลย แต่ผีเจ้ากรรมดันมาเจาะปากไห้พูดซะนี่
ผมมองหน้าเธอแบบหน้านิ่งพลางยกคิ้วให้ก่อนเธอจะเดินออกจากห้องเรียนไป
ผมเริ่มรู้สึกว่าทั่วทั้งห้องเรียนบรรยากาศมันแปรเปลี่ยนไปตั้งแต่อายาโนะเดินออกจากห้องเรียนไป
ผมรู้สึกว่าตัวเองหน้าชาแบบแปลกๆก่อนจะเมินสายตาจากเพื่อนร่วมห้องมามองหน้าต่างที่อายาโนะมักจะมองมันอยู่เสมอ
เธอมองอะไรผ่านหน้าต่างกันแน่นะอายาโนะ
ผมทำหน้าสงสัยพลางเหม่อลอยมองออกไปนอกหน้าต่าง 
                            เพ้อฝัน
ผมสดุ้งเมื่อรู้สึกว่ามีใครมาพูดใกล้ๆหูผม
เมื่อหันไปมองก็ปรากฎว่าไม่เห็นใครเลยที่ยืนอยู่ใกล้ๆผมถอนหายใจเฮือกใหญ่พลางคิดว่าผมคงจะหูฟาดไปเองละมั้งก่อนจะหันไปมองเดินสาวที่ก้าวเท้าเข้ามาในห้อง 
ไปทำอะไรไรที่ไหนมาเนี้ยเธอน่ะ....ผมมองเด็กสาวที่ตัวเปียกโชกที่กำลังสั่นเหมือนเจ้าเข้าอย่างไงอย่างงั้น
              ไปช่วยลูกแมวที่ลงจากต้นไม้ไม่ได้มาจ้ะ
 ห๊า? พูดบ้าอะไรของเธอแมวมันลงได้เองอยู่แล้วละยัยโง่เอ้ย แล้วทำไมถึงตัวเปียกละ
ก็พอดีว่ารุ่นพี่เขาไม่เห็นชั้นน่ะจ้ะเลยสาดนํ้าลงมานะจ้ะ"เด็กสาวตอบคำถามผมแบบตรงไปตรงมาเหมือนอย่างเคย 
่ผมตัดสินใจเล่าเรื่องที่ว่าเธอในในของผมให้อายาโนะฟังอย่างไม่ลังเลอะไร
นี่อายาโนะ..ชั้นเคยฝันว่าเธอตายด้วยละ..เป็นฝันที่แปลกมากเลยละ 
               เนอะ อายา....
จู่ๆผมก็รู้สึกถึงความเย็นเยือกที่หัวใจผมก่อนจะหันไปเด็กสาวที่ยืนอยู่ข้างๆผม
มันไม่ใช่ฝันจ้ะชินทาโร่คุง....มันเป็นเรื่องจริง 
เธอในตอนนี้ไม่แม้แต่จะยิ้มให้ผมเลยพร้อมกัยพูดสิ่งที่เธอไม่น่าจะรู้ออกมา
ผมเบิกตาโพล่งพลางมองเด็กสาวที่ยืนอยู่ตรงหน้าผม
ภาพบรรยากาศรอบด้านเปลี่ยนไป
ทำให้รู้สึกว่ากำลังจะเสียเธอไปอีกครั้งผมพยายามจะเปล่งเสียงหรือวิ่งเข้าไปหาเธอแต่ร่างกายของผมกลับไม่ตอบสนองตามการสั่งการของสมองผมเลย
ดวงตาของผมเริ่มร้อนฉ่าเหมือนนํ้าใสๆกำลังจะหรั่งไหลออกมาผมห้ามนํ้าตาตัวเองไม่ได้เพราะความไม่เอาไหนของผมมันเลยไม่สามารถจะพูดอะไรออกไปอย่างที่ใจคิดได้เลยแม้แต่นิดเดียวทำได้แค่พูดทำร้ายเธอไปวันๆอย่างไม่เห็นค่าของรอยยิ้มนั้น
ผมรวบรวมความกล้าทั้งหมดออกมาเพื่อพูดก่อนจะไม่ได้พูดอีก 
ได้โปรดเถอะอย่าจากชั้นไปอีกเลยอายาโนะ!!
ใช่ผมสามารถเปล่งเสียงออกไปได้แล้วเสียงของผมดังก้องไปทั่วทั้งห้องเรียนอย่างไม่อายเพื่อนร่วมห้องว่าพวกเขาจะมองหน้าผมยังไงในกิริยาท่าทางของผมที่แสดงออกไปแบบนั้นผมรู้แค่ว่าตอนนี้ไม่อยากให้เธอหายไปอีกเป็านครั้งที่สอง
แต่เธอกลับส่ายหน้าก่อนจะเดินถอยห่างไปเรื่อยๆ
           "มันสายเกินไปแล้วชินทาโร่คุง"
ผมมองเธออย่างอาลัยอาวรก่อนจะหันมองสิ่งผิดปกติรอบข้างผมที่ๆผมยืนไม่ใช่ห้องเรียน
ผมมองไปรอบๆก็พบว่าที่ๆผมกับเธอยืนอยู่นั้นเป็นดาดฟ้าโรงเรียนผมรู้สึกเจ็บที่หัวใจเหมือนมีใครเอามีดมากรีดหัวใจให้ขาดเป็นชิ้นๆความเจ็บปวดวิ่งผ่านทั่วร่างจนทำไห้ผมรู้สึกชาไปทั้งตัว
ท้องฟ้าสีแดงฉานในฤดูร้อนส่องสว่างในยามเย็นเริ่มคืนคลานเข้ามาพร้อมลมที่พัดเบาๆ
ภาพความทรงจำที่เกี่ยวกับอายาโนะลอยขึ้นมาในหัวผมจนรู้สึกปวดหัวเหมือนหัวของผมกำลังจะระเบิด
ผมกุมหัวตัวเองพลางทรุดตัวลงกองกับพื้นเพราะความเจ็บปวดที่ได้รับมันมากเกินจะรับไหว
พาชั้นไปด้วยสิอายาโนะ....
                       อย่าทิ้งชั้นไว้คนเดียวอีกเลย...
                                    ขอร้องละ..
ผมทำได้เพียงรํ้าไห้อยู่แบบนั้นโดยไม่ได้สังเกตเลยว่าโรงเรียนกำลังถล่ม 
ขอให้มีความสุขนะ...ชินทาโร่คุง
ผมรู้สึกได้ว่าเธอกำลังร้องไห้พร้อมยิ้มให้ผมเหมือนอย่างเคยด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยคราบนํ้าตา
ฝีเท้าของเธอที่ดูเหมือนกำลังเดินหายจากผมไปแบบไม่เหลียวหลังมองมาทางผมเลยแม้แต่น้อย
ถึงบาดแผลทางใจกับรอยยิ้มอันอบอุ่น
ก่อนจะเลือนลางจางหายไปต่อหน้าต่อตาผม
               โดยไม่มีคำบอกลาใดๆจากปากเธอ
                    เลยแม้แต่คำเดียว
                             ถ้าชั้นมีความกล้า
                                   มากกว่านี้
ตอนนั้นเธอจะตายจากชั้นไปรึเปล่า
                 .
.
.
.
.
.
.                             
                              .. อายาโนะ..
=======================================
กรี้ดๆตอนแรกก็ดราม่าและ เป็นไงกันบ้างเอ่ยพอใช้ได้ไหม ขอเสียงดังๆหน่อยจิ