มีโค้กแต่ไม่มีเธอ

ผมตื่นขึ้นมาในเช้ารุ่งขึ้นก็มีสิ่งที่แปลกประหลาดเกิด.ขึ้น 

ผมมองไปรอบห้องก็พบว่าผมอยู่ในห้องเรียนห้องเดิม

บนเก้าอี้ตัวเดิมที่มีเกรดคะแนน100คะแนนวางไว้อยู่บนโต๊ะเรียนของผมที่นั่งเรียนตอนสมัยม.ต้น

พอผมหันไปมองโต๊ะข้างๆก็พบว่า

เด็กสาวที่ตายไปเมื่อ2ปีก่อนกำลังหันมามองผมพลางส่งยิ้มอ่อนโยนใ้ห้ผมเหมือนอย่างเคย

จนผมแทบจะคว้าตัวเธอมากอดเอาไว้เพื่อไม่ไห้

เธอจากผมไป 

ผมมองเธอแบบไม่ละสายตาจนใบหน้าของเด็กสาว

เริ่มเปลี่ยนเป็นสีแดงเหมือมะเขือเทศ

ผมก็แอบที่จะอดขำไม่ได้กับปฎิกิริยาตอบสนองของเธอ

                    มองอะไรเหรอจ้ะชินทาโร่?

เด็กสาวถามขึ้นอย่างงุนงงปนแก้เขิล

             เปล่า ก็แค่ดูคะแนนผลสอบของเธอน่ะ

       ว้า~ดูถ้าคนแถวนี้จะได้มาเรียนเสริมอีกแล้วแฮะ

ผมยังคงตอบกวนเธอไปแบบสมัยก่อนถึงแม้ในใจผมตอนนี้มันไม่ต้องการจะทำแบบนั้นเลย แต่ผีเจ้ากรรมดันมาเจาะปากไห้พูดซะนี่

ผมมองหน้าเธอแบบหน้านิ่งพลางยกคิ้วให้ก่อนเธอจะเดินออกจากห้องเรียนไป

ผมเริ่มรู้สึกว่าทั่วทั้งห้องเรียนบรรยากาศมันแปรเปลี่ยนไปตั้งแต่อายาโนะเดินออกจากห้องเรียนไป

ผมรู้สึกว่าตัวเองหน้าชาแบบแปลกๆก่อนจะเมินสายตาจากเพื่อนร่วมห้องมามองหน้าต่างที่อายาโนะมักจะมองมันอยู่เสมอ

เธอมองอะไรผ่านหน้าต่างกันแน่นะอายาโนะ

ผมทำหน้าสงสัยพลางเหม่อลอยมองออกไปนอกหน้าต่าง 

                            เพ้อฝัน

ผมสดุ้งเมื่อรู้สึกว่ามีใครมาพูดใกล้ๆหูผม

เมื่อหันไปมองก็ปรากฎว่าไม่เห็นใครเลยที่ยืนอยู่ใกล้ๆผมถอนหายใจเฮือกใหญ่พลางคิดว่าผมคงจะหูฟาดไปเองละมั้งก่อนจะหันไปมองเดินสาวที่ก้าวเท้าเข้ามาในห้อง 

ไปทำอะไรไรที่ไหนมาเนี้ยเธอน่ะ....ผมมองเด็กสาวที่ตัวเปียกโชกที่กำลังสั่นเหมือนเจ้าเข้าอย่างไงอย่างงั้น

              ไปช่วยลูกแมวที่ลงจากต้นไม้ไม่ได้มาจ้ะ

 ห๊า? พูดบ้าอะไรของเธอแมวมันลงได้เองอยู่แล้วละยัยโง่เอ้ย แล้วทำไมถึงตัวเปียกละ

ก็พอดีว่ารุ่นพี่เขาไม่เห็นชั้นน่ะจ้ะเลยสาดนํ้าลงมานะจ้ะ"เด็กสาวตอบคำถามผมแบบตรงไปตรงมาเหมือนอย่างเคย 

่ผมตัดสินใจเล่าเรื่องที่ว่าเธอในในของผมให้อายาโนะฟังอย่างไม่ลังเลอะไร

นี่อายาโนะ..ชั้นเคยฝันว่าเธอตายด้วยละ..เป็นฝันที่แปลกมากเลยละ 

               เนอะ อายา....

จู่ๆผมก็รู้สึกถึงความเย็นเยือกที่หัวใจผมก่อนจะหันไปเด็กสาวที่ยืนอยู่ข้างๆผม

มันไม่ใช่ฝันจ้ะชินทาโร่คุง....มันเป็นเรื่องจริง 

เธอในตอนนี้ไม่แม้แต่จะยิ้มให้ผมเลยพร้อมกัยพูดสิ่งที่เธอไม่น่าจะรู้ออกมา

ผมเบิกตาโพล่งพลางมองเด็กสาวที่ยืนอยู่ตรงหน้าผม

ภาพบรรยากาศรอบด้านเปลี่ยนไป

ทำให้รู้สึกว่ากำลังจะเสียเธอไปอีกครั้งผมพยายามจะเปล่งเสียงหรือวิ่งเข้าไปหาเธอแต่ร่างกายของผมกลับไม่ตอบสนองตามการสั่งการของสมองผมเลย

ดวงตาของผมเริ่มร้อนฉ่าเหมือนนํ้าใสๆกำลังจะหรั่งไหลออกมาผมห้ามนํ้าตาตัวเองไม่ได้เพราะความไม่เอาไหนของผมมันเลยไม่สามารถจะพูดอะไรออกไปอย่างที่ใจคิดได้เลยแม้แต่นิดเดียวทำได้แค่พูดทำร้ายเธอไปวันๆอย่างไม่เห็นค่าของรอยยิ้มนั้น

ผมรวบรวมความกล้าทั้งหมดออกมาเพื่อพูดก่อนจะไม่ได้พูดอีก 

ได้โปรดเถอะอย่าจากชั้นไปอีกเลยอายาโนะ!!

ใช่ผมสามารถเปล่งเสียงออกไปได้แล้วเสียงของผมดังก้องไปทั่วทั้งห้องเรียนอย่างไม่อายเพื่อนร่วมห้องว่าพวกเขาจะมองหน้าผมยังไงในกิริยาท่าทางของผมที่แสดงออกไปแบบนั้นผมรู้แค่ว่าตอนนี้ไม่อยากให้เธอหายไปอีกเป็านครั้งที่สอง

แต่เธอกลับส่ายหน้าก่อนจะเดินถอยห่างไปเรื่อยๆ

           "มันสายเกินไปแล้วชินทาโร่คุง"

ผมมองเธออย่างอาลัยอาวรก่อนจะหันมองสิ่งผิดปกติรอบข้างผมที่ๆผมยืนไม่ใช่ห้องเรียน

ผมมองไปรอบๆก็พบว่าที่ๆผมกับเธอยืนอยู่นั้นเป็นดาดฟ้าโรงเรียนผมรู้สึกเจ็บที่หัวใจเหมือนมีใครเอามีดมากรีดหัวใจให้ขาดเป็นชิ้นๆความเจ็บปวดวิ่งผ่านทั่วร่างจนทำไห้ผมรู้สึกชาไปทั้งตัว

ท้องฟ้าสีแดงฉานในฤดูร้อนส่องสว่างในยามเย็นเริ่มคืนคลานเข้ามาพร้อมลมที่พัดเบาๆ

ภาพความทรงจำที่เกี่ยวกับอายาโนะลอยขึ้นมาในหัวผมจนรู้สึกปวดหัวเหมือนหัวของผมกำลังจะระเบิด

ผมกุมหัวตัวเองพลางทรุดตัวลงกองกับพื้นเพราะความเจ็บปวดที่ได้รับมันมากเกินจะรับไหว

พาชั้นไปด้วยสิอายาโนะ....

                       อย่าทิ้งชั้นไว้คนเดียวอีกเลย...

                                    ขอร้องละ..

ผมทำได้เพียงรํ้าไห้อยู่แบบนั้นโดยไม่ได้สังเกตเลยว่าโรงเรียนกำลังถล่ม 

ขอให้มีความสุขนะ...ชินทาโร่คุง

ผมรู้สึกได้ว่าเธอกำลังร้องไห้พร้อมยิ้มให้ผมเหมือนอย่างเคยด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยคราบนํ้าตา

ฝีเท้าของเธอที่ดูเหมือนกำลังเดินหายจากผมไปแบบไม่เหลียวหลังมองมาทางผมเลยแม้แต่น้อย

ถึงบาดแผลทางใจกับรอยยิ้มอันอบอุ่น

ก่อนจะเลือนลางจางหายไปต่อหน้าต่อตาผม

               โดยไม่มีคำบอกลาใดๆจากปากเธอ

                    เลยแม้แต่คำเดียว

                             ถ้าชั้นมีความกล้า

                                   มากกว่านี้

ตอนนั้นเธอจะตายจากชั้นไปรึเปล่า

                 .

.

.

.

.

.

.                             

                              .. อายาโนะ..

=======================================

กรี้ดๆตอนแรกก็ดราม่าและ เป็นไงกันบ้างเอ่ยพอใช้ได้ไหม ขอเสียงดังๆหน่อยจิ