Morta ความตาย

วันเสาร์ ที่ 22 เดือน กรกฎาคม พุทธศักราช 2560 เวลา 09:34 นาที ที่หอพักเรืองฟ้า มหาวิทยาลัยดาวเรือง
                ฉันได้รับโทรศัพท์สายหนึ่งจากสถานีตำรวจ พวกเขาบอกฉันว่า
“เราพบคราบเลือดจำนวนมากในบ้านของพ่อแม่คุณ และเรายังตามหาตัวพวกท่านไม่พบ คุณเป็นญาติคนเดียวที่สามารถติดต่อได้ในตอนนี้”
เป็นประโยคที่ทำให้ฉันแทบจะกลั้นใจตาย น้ำตาของฉันไหลหยดลงบนโต๊ะไม้ในห้องพักนักศึกษา ฉันรีบนั่งเครื่องบินกลับบ้าน
เวลา 13:58 นาที ที่สนามบิน
     หลังจากที่ฉันลงจากเครื่องบิน ฉันรีบนั่งรถไปที่บ้าน ก็พบกับตำรวจมากมายจอดอยู่หน้าบ้านของฉัน ฉันเข้าไปและตำรวจก็เดินเข้ามาหาฉัน ถามฉันว่า
     “ใช่ นางสาวรสา วาราจักรกุล ใช่ไหม?”
     พอฉันตอบว่าใช่ เขาก็พาฉันไปดูสภาพภายในบ้าน แต่พอยังไม่ทันเหยียบเข้าไปในบ้านก็ได้กลิ่นคาวเลือดแรงมาก พอฉันเห็นสภาพภายในบ้านฉันคิดว่ามันบ้าไปแล้ว เลือดจำนวนมากนองอยู่เต็มพื้น บนฝาผนังถูกเขียนอักษรอะไรบางอย่างไว้จำนวนมากและมีวงแหวนเวทย์ราวกับมีพิธีบูชายัญเกิดขึ้นภายในบ้าน
     “ชาวบ้านละแวกนี้ที่เดินผ่านมาแถวบ้านคุณเพื่อเก็บสมุนไพรได้กลิ่นคาวเลือดอย่างรุนแรงและแจ้งให้เรามาตรวจสอบ และก็อย่างที่เห็น เจ้าของบ้านนี้ได้หายสาบสูญไป ทางเรากำลังตามหาอยู่ ถ้ายังไงผมก็อยากให้คุณมาช่วยสอบปากคำเกี่ยวกับพ่อแม่ของคุณด้วยนะครับ”
     หลังจากนั้นฉันก็ให้ปากคำกับตำรวจไป
     “ฉันเห็นในใบรับรองแพทย์ของแม่ฉัน ว่าแม่ฉันมีอาการทางจิต แต่ตอนที่ฉันอยู่ที่นี่แกก็ไม่อาการผิดปกติอะไร”
     หลังจากนั้นตำรวจที่ทำการตรวจเลือดก็เข้ามารายงานว่า เลือดที่นองอยู่นั้นเป็นเลือดของสุนัขและแมวจำนวนมาก และยังได้รับรายงานอีกว่า สุนัขและแมวแถวนั้นได้หายไปจำนวนหนึ่ง และมีเลือดของมนุษย์ผสมอยู่นิดหน่อย
     “นี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน มันทำให้ฉันแทบจะเป็นบ้าตาย”
     เป็นสิ่งที่ฉันคิดอยู่ในใจในเวลานั้น
     เวลา 17:14 นาที
     ในที่สุดฉันก็ถูกปล่อยตัวจากโรงพักที่แสนกดดันนั้นได้ฉันไป Check in พักที่หอพักราคาถูกแล้วค่อยเดินทางกลับมหาวิทยาลัยคืนวันอาทิตย์ เพื่อที่จะสืบเรื่องราวที่เกิดขึ้นก่อนสักนิดก็ยังดี ตอนนั้นเองฉันก็นึกถึงคนๆนึงออก
     “ทนายสุรินทร์!”
     ทนายส่วนตัวของพ่อ อาจจะช่วยได้ก็ได้
     บันทึกของวันนี้จบลงเพียงเท่านี้