รักวุ่นๆของยัยอัปลักษณ์
เขียนโดย 
pprimm
วันที่ 20 เมษายน พ.ศ. 2560 เวลา 15.23 น.
แก้ไขเมื่อ 20 เมษายน พ.ศ. 2560 22.13 น. โดย เจ้าของนิยาย
3) ลืมอีกแล้ววว
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความณ ร้านหร่อยมั้ยเธอววว
เฮ้อออ..ถึงแล้วสินะ ร้านโปรดของช๊านนนน ถูก / อร่อย / ให้เยอะ
คิดถึงบรรยากาศตอนเด็กๆจัง ภายในร้านมีของตกแต่งไม่มากนัก
ร้านดูเก่าแก่ ตามฉบับ95 ปีที่แล้ว และเป็นไม้ทั้งหมด มีเสียงเพลงคลอ
เบาๆ..แต่ที่ยังเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนแปลงคือ ลูกค้าแน่นตลอด ฉันกับ
นายนั่นต้องนั่งรอหน้าร้านจนกว่าจะมีโต๊ะว่าง( มีความพยายามสูง )
แต่นายนั่นก็ชวนฉันคุยจังเลยยย ยิ่งคุยยิ่งหิวนะเนี๊ยย
15 นาที ผ่านไป
แม่ค้า : โต๊ะ 5 ว่างแล้วน้าเจ้าหนู รีบไปนั่งเลย
ทั้ง 2 คนได้ยินเสียงแม่ค้าเรียก รีบนั่ง และ สั่ง ทันที ก็คนมันหิวนี่
หน่าา ตอนกลางวันฉันก็ไม่ได้กินอะไรมากด้วย ตอนนี้ก็ทำได้แค่..
รอร๊ออรอต่อไป รออีกแล้ว 55
เด็กเสิร์ฟ : ได้แล้วค่ะ
เด็กเสิร์ฟพูดเสร็จก็ทำการเอาอาหารที่อยู่ในถาด วางบนโต๊ะทีล่ะจาน
พร้อม แก้วน้ำ และ น้ำแข็ง นายนั่นก็ช่วยเด็กเสิร์ฟวางอาหารบนโต๊ะ
เหมือนนายนั่นก็น่าจะหิวเหมือนฉัน 55
ในขณะที่นายนั่นกำลังหยิบน้ำแข็งใส่แก้ว..ฉันนึกอะไรบางอย่างออก
เหมือนกับว่า ฉันเคยคุยกับนายนั่นมาก่อน..
ฉัน : นี่นาย.. ฉันกับนายเคยคุยกันมาก่อนป่ะ
... : จะเคยได้ไงล่ะ 55 ถามแปลกๆ
ฉัน : ช่างเหอะ.. รีบๆกินกันดีกว่า ฉันต้องมีการบ้านต้องทำอีกเยอะแหน่ะ
... : คับๆๆ
พวกเราก็รีบกินทันที รีบยั่งก่ะ จะไปเป็นแชมป์กินเร็ว --
20 นาทีผ่านไป
... : หมดแล้วว เฮ้ออ อิ่มจัง 
ฉัน : งั้นฉันเช็คบิลเลยนะ พี่คะๆ
เด็กเสิร์ฟ : ทั้งหมด 370 บาทค้าา ^^
ฉันกำลังหยิบกระเป๋าตังค์ อยู่ดีๆ..นายนั่นก็จ่ายแทนฉันทันที
ฉัน : เอ้าาา!! ฉันบอกว่ามื้อนี้ฉันเลี้ยงไงล่ะ
... : โทษที.. มือมันลั่น 
ฉัน : งั้นเอาตังค์ฉันไป
... : เห้ยๆๆ ไม่ต้องๆๆ ช่างมันเถอะ แค่นี้เอง..
ฉันขี้เกียจเถียงกะหมอนี่ ปล่อยไปดีกว่า... ฉันมองนาฬิกาหน้าร้าน
ตอนนี้เวลา 20: 30 น. ( 2 ทุ่มครึ่ง ) ดึกไปไหมเนี่ยย ฉันขี้เต้องไป
อธิบายกับพ่อแม่อีกด้วยว่าทำไมถึงกลับดึก โอ๊ยย น่าเบื่อๆๆ
... : นี่ก็ดึกแล้ว.. ให้เราไปส่งไหม 
ฉัน : ไม่เป็นไรๆๆ บ้านฉันอยู่ใกล้ๆนี่เอง ประมาณ 5 นาทีก็ถึงแล้ว
... : งั้น..เราไปก่อนนะ เดินทางงงปลอดดดดภัยยยย (ทำไมต้องลากเสียง)
ฉัน : โอเคๆ
สิ้นสุดเสียงฉัน เรา 2 คน ก็เดินแยกจากกัน คนละทาง ไม่กี่นาทีก็ถึง
บ้านแปลกจัง.. ปกติ.. กว่าจะถึงบ้านฉัน..นานมากกกก เหมือนอยู่ภาค
ใต้..จะไป..ภาคเหนือ
ฉันถึงบ้านปุ๊ป ก็ต้องไปอธิบายกับพ่อแม่อีก เหนื่อยมาก.. แต่เอ๊ะ..!!
เหมือนฉันรีบอะไรบางอย่าง... เอ่ออ..อ๋อออ..!! ลืมถามชื่อเจ้านั่นอีก
แล้ว 
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
