รักวุ่นๆของยัยอัปลักษณ์

8.8

เขียนโดย pprimm

วันที่ 20 เมษายน พ.ศ. 2560 เวลา 15.23 น.

  10 ตอน
  2 วิจารณ์
  11.40K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 20 เมษายน พ.ศ. 2560 22.13 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

2) ขอบคุณนะ

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ตอนนี้ฉันไม่รู้ว่าฉันอยู่ที่ไหน  แต่ช่างเหอะ ขอฉันทำใจหน่อยแล้วกัน
 
 
 
... : เธอๆ 
 
 
 
ฉันหันไปมองตามเสียง มีผู้ชายคนหนึ่ง ใส่ชุดบาส  เหงื่อเต็มตัว
 
หน้าตาก็หล่อ  แต่ไม่เท่าพี่ภูมิ  แต่ทำไมฉันคุ้นหน้าเขาจัง 
 
 
 
ฉัน : มีอะไรคะ 
 
 
 
... : เธอทำกระเป๋าตังค์ตกที่สนามบาสอ่ะ (ยื่นให้ดู)
 
 
 
ฉันรีบเอามือไปจับช่องกระเป๋ากระโปรงนักเรียนทันที  จริงด้วย...ไม่มี
 
แต่ฉันทำตกตอนไหนนะ
 
 
ฉัน : อ๋อ...ขอบคุณนะ ( รับกระเป๋า )
 
 
 
... : เราขอนั่งด้วยคนได้ไหม  ^^
 
 
 
ฉัน : ได้สิ 
 
 
 
ฉันนั่งเหม่อมองใบไม้ใบหญ้าที่ปลิวตามลม ฉันอยากเป็นลมจัง
 
จะได้พัดทุกคนที่ด่าฉันให้ปลิวไปไกลๆเลย เฮ้ออ... เหนื่อย
 
 
 
... : เป็นอะไรอ่ะ  ท่าทางดูเหนื่อยๆนะ  ถ้าอึดอัด....เล่าให้เราฟังก็ได้นะ
 
 
 
ฉัน : เปล่าๆ  ไม่มีไรหรอก  เอ๊ะ!!  นายก็อยู่ในสนามบาส  นายก็น่าจะเห็น
 
นะ 
 
 
 
... : ( เงียบ )
 
 
 
ฉัน : ที่ถามเพราะอยากซ้ำเติมฉันใช่ไหมล่ะ  เอาเลย  ด่ามาเลย  ด่ามาให้
 
พอใจ  ฉันไม่โกรธหรอก  ฉันชินตั้งแต่เกิดแล้วว  (น้ำตาคลอ )
 
 
 
... : เห้ยยย !!  ไม่ใช่อย่างงั้น เราขอโทษ  แต่เราไม่เคยมองเธอ เป็นอย่าง
 
งั้นเลยนะเธอก็เหมือนคนปกติทั่วไปเนี่ยแล่ะ  แต่แค่..มีพวกไม่ยอมรับไม่ยอม
 
เปิดใจ..เลยแบ่งชนชั้นกัน  เราว่า...คนที่แบ่งชนชั้น..น่าสมเพศมากกว่านะ 
 
 
 
ฉัน : อืม (เหมือนมีคนเข้าใจฉันเลย)
 
 
 
เหมือนเขาคนนี้ทำให้ฉันดีขึ้นมาเยอะเลย  
 
 
 
ฉัน : ขอบคุณนะ
 
 
 
... : เรื่องไร55
 
 
 
ฉัน : ก็เรื่อง... (ยังไม่ทันพูดจบ)
 
 
 
... : เห้ !!  จะมืดแล้ว  กลับบ้านได้แล้ว  ยิ่งดึกยิ่งอันตราย
 
 
 
ฉัน : หึ !! ยิ่งดึกยิ่งอันตราย  เหมือนฉันสวยมากแล่ะ  ไม่มีใครกล้าทำไรฉัน
 
หรอก แค่เห็นหน้าฉันเขาก็หนีกันไปหมดและ 55555
 
 
 
ผู้ชายคนนี้  ทำให้หน้าตาของฉันเป็นเรื่องเล็กมากๆ จนฉันเอา
 
มาพูดเล่นๆแบบไม่คิดไรกะเขาได้เลย  สบายใจจัง
 
 
 
... : 555 พอแล้วๆๆๆ   หิวววจังงง  ( ทำหน้าตาเหมือนเด็กอ้อน )
 
 
 
ฉัน : งั้นน... เดี๋ยวฉันเลี้ยงเอง แทนคำขอบคุณที่นายช่วยฉันวันนี้
 
 
 
... : ไม่ต้องคิดมาก 5555 รับแซ่บบบ =มือหน้าเราเลี้ยงเธอนะ= (พูดเบา ) 
 
 
 
ห้ะ  ปะกี้เขาพูดไรนะ  ฉันไม่ได้ยิน
 
 
 
ฉัน : งั้นไปหาร้านดีกว่าา 
 
 
 
... : เรามีร้านหนึ่งที่ชอบ ชื่อร้าน "" หร่อยมั้ยเธอววว ""
 
 
 
ฉัน : เห้ยยย!!  ฉันชอบร้านนี้เหมือนกัน  กินตั้งแต่เด็กแล้วว หร่อยมากก
 
งั้นกินร้านนี้แล่ะ
 
 
 
... : ไปโล๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
 
 
 
 
ผู้ชายคนนี้เป็นใครกัน   ทำไมถึงช่วยฉัน ทำให้ฉันหัวเราะ
 
 ทำให้ฉันลืมเรื่องนี้ไปได้สบายๆ  คุยกันไม่ถึง 20 นาที  
 
รู้สึกคุ้นเคยกับนายจัง  ฉันว่า...ฉันน่าจะเข้ากับนายได้ดีเลยแล่ะ
 
ไอ้ผู้ชายบ้า 555  แต่เอ๊ะ..!! ฉันยังไม่รู้ชื่อเขาเลยนี่หน่าาา...
 
 เดี๋ยวค่อยถามและกัน 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8.5 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา