xibho

               ฉันอาจจะเป็นแค่ผู้หญิงธรรมดา ไม่แตกต่างจากคนอื่น แต่พ่อกับแม่ มองฉันแตกต่างจากคนอื่นเสมอ 
 
          "ปริ้น ลูกชอบอะไรคะ?"  
          "หนูชอบหนังสือพวกนี้ค่ะ" 
 
          "พ่อคะ แม่คะ ทำไมหนูไม่เหมือนคนอื่น" 
          "ทำไมล่ะ ถ้าเราเหมือนกับคนอื่น เราก็ไม่มีอะไรน่าจดจำสิ่" 
          "แล้วถ้าหนูเป็นเหมือนกับคนอื่นละคะ พ่อแม่จะจำหนูได้มั้ย" 
          "จำได้สิ่คะ เพราะว่าลูกน่ะ ต่างจากคนอื่นเสมอ" 
 
จนวันที่พ่อกับแม่ฉันจากไป ฉันก็ยังเชื่อในคำพูดพวกนั้นมาตลอด 
 
" ปริ้น เธอไม่คิดจะออกไปเที่ยวบ้างเหรอ ?" 
น้ำเสียงจากปลายสายดูผิดหวัง 
 
"ใช่สิ่ ฉันมีอะไรที่นี่ต้องทำอีกเยอะเลยนะ นานะ ฉันไม่ว่างแน่ๆ ขอโทษด้วยจริงๆ" 
 
"อื้อ งั้นไม่เป็นไร ไว้เดี๋ยวฉันจะแวะไปหาแกที่บ้านนะ"  นานะ วางสายไป ฉันเชื่อว่า นานะ เป็นเพื่อนคนเดียวที่มองว่าฉันเหมือนกับคนอื่น 
 
ฉันเดินไปที่ระเบียงบ้าน แล้วมองออกไปให้ไกลที่สุด บ้านของฉันเป็นเหมือนห้องสมุดขนาดย่อมน่ะ ติดกับสวนผลไม้ของคุณลุงข้างบ้าน เขามักจะเอาผลไม้ที่สวนมาฝากฉันกับพ่อแม่ประจำ 
แต่หลังๆฉันไม่เคยเห็นคุณลุงอีกเลย 
 
"เฮ้ !! เธอน่ะ"  
เสียงดังมาจากถนนหน้าบ้าน  ผู้ชายเหรอ ? ใครน่ะ? 
 
"คะ?" 
 
"เธอรู้จักบ้านของคุณลุงโชมั้ย ??"   โชเหรอ ชื่อพ่อฉันนิ่ 
"รู้สิ่ ฉันคือลูกสาวของเขา" 
 
"ฮ้า! เจอสักที ฉันมาขอกุญแจบ้าน บ้านข้างๆ  น่ะ ฉันเป็นญาติกับเจ้าของบ้าน"  
ดูหน้านายไม่น่าเป็นญาตินะ = =
 
"แล้วฉันจะรู้ได้ไง ว่านายไม่ใช่ขโมย?"   ฉันโดดลงมาจากระเบียงชั้นสอง ซึ่งมันก็ไม่ได้สูงมากนัก ฮ่าๆ 
 
"อะ เอ่อออ นี่ ฉันมีรูปคู่กับเขา นี่ไง แล้วฉันใช้นามสกุลเดียวกับเขาด้วยนะ"  
หมอนั่นควักรูปถ่ายกับ บัตรประชาชนมาให้ฉัน จริงด้วยแฮะ 
 
"งั้นรอฉันแปบนึ่งนะ"  
 
ฉันเดินเข้าไปในบ้าน แล้วหยิบกุญแจบ้านข้าง ออกมา  ซึ่งคุณลุงเอามาฝากคุณพ่อฉันไว้ เมื่อหลายปีก่อน และ ก่อนคุณพ่อจะตาย ท่านได้ฝากให้ฉันดูแล ทำความสะอาดบ้านหลังนั้น 
 
"อะ นี่ ต้องให้ฉันพาไปมั้ย?"  ฉันยื่นกุญแจให้เขาทั้งพวง 
"ก็ดีนะ ฮะ ฮะ ฉันคงบ้าตายแน่ ถ้าหาบ้านหลังนั้นไม่เจอก่อนมืด^^" 
"พูดบ้าอะไรของนาย บ้านก็อยู่ข้างนี้เอง ประสาท!" ฉันเดินกลับเข้าบ้านไปอย่างหัวเสีย คนบ้าอะไร อยู่หน้าบ้านแท้ๆ ยังจะให้ไปส่ง 
 
"เฮ้ ! แล้วจะให้ฉันไขดอกไหนละ" 
โหยยย อยากจะบ้าตาย ฉันเดินออกไปอีกครั้ง แล้วคว้ากุญแจมา พร้อมกับเดินนำหน้าเขาไป 
แกร่ก 
 
ฉันเปิดประตูบ้านให้เขา ซึ่งบ้านก็ไม่ได้แย่มาก เพราะฉันเข้ามาทำความสะอาดทุกอาทิตย์  ถึงขั้นที่ว่า ฝุ่นแทบไม่ทันจับเลยทีเดียว 
 
"อะ ดอกนี้เอาไว้ไขรั้วบ้าน ดอกนี้เอาไว้ไขประตูข้างหน้า ส่วนที่เหลือเอาไว้ไขห้องข้างบน นายไขได้ห้องไหน ก็นอนห้องนั้นละกัน ส่งนไฟ นายก็ไแเปิดคัทเอ้าท์ตรงนั้น ส่วนน้ำ ฉันจะตามช่างให้มาต่อให้ พรุ่งนี้ละกัน บาย"  
ฉันเดินออกมา 
 
--------------------------เดี๋ยวมาต่อนาจา-----------------------------------------