This is yours หัวใจนี้เป็นของเธอคนเดียวและตลอดกาล!
-
เขียนโดย NormalWriter
วันที่ 18 เมษายน พ.ศ. 2560 เวลา 21.31 น.
7 ตอน
0 วิจารณ์
9,371 อ่าน
แก้ไขเมื่อ 13 พฤษภาคม พ.ศ. 2560 16.02 น. โดย เจ้าของนิยาย
7) เรื่องที่ไม่ควรถาม
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ "ขอโทษนะครับ" โอยยย เด็กเดี๋ยวนี้ทำไมวิ่งไม่ดูทางเลย =*= (แล้วตรูไม่ใช่เด็กเหรอ) ถ้าไม่ใช่เพราะเอ็กซิดจับฉันไว้มีหวังเสียจูบแรกให้พื้นแน่ๆเลย
"ขอบคุณนะ ว่าแต่... ใกล้ไปหน่อยนะ" ฉันพูดขึ้นเมื่อฉันหันหน้าไปทางเอ็กซิดแล้วสังเกตว่าเราห่างกันไม่ถึงนิ้วด้วยซ้ำ...
"โทษทีๆ เห็นเธอกำลังจะตกน่ะ" เอ็กซิดตอบพร้อมกับปล่อยมือฉัน "ว่าแต่..." หืม? "เธอน้ำหนักเท่าไหร่เหรอ เมื่อกี้มือฉันแทบหักเลย"
"..."
"..?"
"..."
"คือ..."
"มันไม่ใช่เรื่องที่ควรจะถามผู้หญิงโว้ยยย ไอ้เวรนี่" ฉันตะโกนกลับไปตั้งแต่เขายังพูดประโยคไม่จบ มันกวนไหมละ ถามผู้หญิงเกี่ยวกับเรื่องน้ำหนัก =*= โอ้ย! พอละ ไปดีกว่า อยู่ไปก็อารมณ์เสีย นี่มันต้น 2.0 ชัดๆ
"เห้ยๆ เธอจะไปไหนน่ะ รอเดี๋ย..." ไม่รงไม่รอแล้วโว้ยยย ลาก่อน
.
.
.
"วันนี้เธอดูอารมณ์เสียนะ" ต้นพูดขึ้นมา "เดี๋ยวถาลูกค้าหนีไปหมดฉันจะไปเก็บหนี้กับเธอนะ" ต้นพูดขึ้นมา แล้วฉันจะไม่โมโหได้ไงละ! มีผู้ชายมาถามน้ำหนักเนี่ย... คิดแล้วอารมณ์เสียโว้ยยยยย
"มันก็ใม่ใช่เรื่องของนายนิถ้าฉันอารมณ์เสียน่ะ!" ฉันกระแทกเสียงเพื่อทำให้ต้นรู้ว่าฉันโมโหขั้นสูงสุดอยู่ ต้นทำท่าเหมือนจะพูดอะไรอีกแต่เขาก็ไม่ได้พูด
" มีอะไร!" มาทำท่าทางหยั่งนี้จะกวนตี*เหรอ มีอะไรก็พูดมาตรงๆสิ!
"ไม่มีอะไร" เขาพูดแล้วเดินจากไป อะไรของเขาเนี่ย! อย่ามายั่วโมโหกันได้ไหมมมม
....................................................................................................................................................
มาแล้วน้า หลังจากหายกันไปอย่างยาวนานกับเรื่องนี้ จะพยายามจบเรื่องนี้ให้ได้นะครับ(ขอคิดไอเดียก่อนว่าจะเกิดอะไรต่อไป) แล้วก็ถ้าอ่านแล้วมันฝืดๆหรือไม่ค่อยดีก็ขออภัยด้วยนะครับ พอดีพึ่งกลับมาเขียนน่ะครับ (>/\<)
ขอบคุณคร้าบบบ
[NormalWriter]
"ขอบคุณนะ ว่าแต่... ใกล้ไปหน่อยนะ" ฉันพูดขึ้นเมื่อฉันหันหน้าไปทางเอ็กซิดแล้วสังเกตว่าเราห่างกันไม่ถึงนิ้วด้วยซ้ำ...
"โทษทีๆ เห็นเธอกำลังจะตกน่ะ" เอ็กซิดตอบพร้อมกับปล่อยมือฉัน "ว่าแต่..." หืม? "เธอน้ำหนักเท่าไหร่เหรอ เมื่อกี้มือฉันแทบหักเลย"
"..."
"..?"
"..."
"คือ..."
"มันไม่ใช่เรื่องที่ควรจะถามผู้หญิงโว้ยยย ไอ้เวรนี่" ฉันตะโกนกลับไปตั้งแต่เขายังพูดประโยคไม่จบ มันกวนไหมละ ถามผู้หญิงเกี่ยวกับเรื่องน้ำหนัก =*= โอ้ย! พอละ ไปดีกว่า อยู่ไปก็อารมณ์เสีย นี่มันต้น 2.0 ชัดๆ
"เห้ยๆ เธอจะไปไหนน่ะ รอเดี๋ย..." ไม่รงไม่รอแล้วโว้ยยย ลาก่อน
.
.
.
"วันนี้เธอดูอารมณ์เสียนะ" ต้นพูดขึ้นมา "เดี๋ยวถาลูกค้าหนีไปหมดฉันจะไปเก็บหนี้กับเธอนะ" ต้นพูดขึ้นมา แล้วฉันจะไม่โมโหได้ไงละ! มีผู้ชายมาถามน้ำหนักเนี่ย... คิดแล้วอารมณ์เสียโว้ยยยยย
"มันก็ใม่ใช่เรื่องของนายนิถ้าฉันอารมณ์เสียน่ะ!" ฉันกระแทกเสียงเพื่อทำให้ต้นรู้ว่าฉันโมโหขั้นสูงสุดอยู่ ต้นทำท่าเหมือนจะพูดอะไรอีกแต่เขาก็ไม่ได้พูด
" มีอะไร!" มาทำท่าทางหยั่งนี้จะกวนตี*เหรอ มีอะไรก็พูดมาตรงๆสิ!
"ไม่มีอะไร" เขาพูดแล้วเดินจากไป อะไรของเขาเนี่ย! อย่ามายั่วโมโหกันได้ไหมมมม
....................................................................................................................................................
มาแล้วน้า หลังจากหายกันไปอย่างยาวนานกับเรื่องนี้ จะพยายามจบเรื่องนี้ให้ได้นะครับ(ขอคิดไอเดียก่อนว่าจะเกิดอะไรต่อไป) แล้วก็ถ้าอ่านแล้วมันฝืดๆหรือไม่ค่อยดีก็ขออภัยด้วยนะครับ พอดีพึ่งกลับมาเขียนน่ะครับ (>/\<)
ขอบคุณคร้าบบบ
[NormalWriter]
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
0 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
0 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
0 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ