My heart รักหมดใจยัยจูออนหน้าใส 15+

ตอนที่ 1 จูออน!!
ณ โรงเรียน ชันนิสช์ ชื่อจูน (ฉายา จูออนพลังจิต) ม.5/4 ห้องท้ายสุด นั่งหลังสุด ที่ที่ท้ายสุด เลขที่37ลำดับท้ายสุด...เกิดวันที่7 เดือน7 พ.ศ. 2537 เวลา 7 :07 นาที อายุ17ปี บ้านเลขที่177/7 อำเภอxxxxจังหวัดxxxx.....
 
หลังเลิกเรียน...เวลา 17:37 นาที ขณะที่ฉันนั่งรอ รถเมย์ กลับบ้าน
 
นักเรียน1:นี้ๆ..พวกเธอได้ยินข่าวลือนั้นป่ะ!
 
นักเรียน2:ข่าวลือ??
 
นักเรียน1:ก็ที่ว่า..นั้นไง!..ผู้หญิงคนนั้นอ่ะ!!พวกหล่อนหันมองพร้อมกัน
 
นักเรียน1:ก็ผู้หญิงคนนั้นอ่ะ..เป็นจูออน!!!!
 
นักเรียน:ห่าาาาา..จูออน!!!!!!!!
 
จูออน คือผู้ที่มีพลังจิต ทำพันธะสัญญากับภูติผีปีศาจ และฉันก็คือจูออน....จากเหตุบังเอิญหลายๆอย่าง ทำให้ฉันกลายเป็นจูออนโดยสมบูรณ์แบบ
 
ล่าสุด!!หญิงสาวคนหนึ่ง เธอประสบอุบัติเหตุ จนเสียชีวิต ซึ่งฉันก็อยู่ในเหตุการ์ณนั้น และถูกส่งสัยว่าเป็นต้นเหตุทำให้หล่อนตาย
 
นักเรียน1:เห็นว่าล่าสุด!!!นะแก..เอาชีวิตคนไปสังเวยปีศาจด้วยแหละ...
 
นักเรียน3:....เฮ้ยย!!..ขนลุกว่ะแก..ฉันกลัวอ่ะ
 
นักเรียน2:ฉันว่าพวกเราไปจากที่นี้กันเถอะ..ฉันกลัวอ่ะ!
 
ทั้ง3รีบลุกอย่างเร็วพลัน โบกแท็กซี่ขึ้นรถทันที..ยังกะหนีตายยังไงยังงั้นแหละ!
 ฉันหันไปมองพวกหล่อนแว๊บหนึ่ง...
 
จูน:บ้ารึป่าว(ฉันคิดในใจ..แล้วก้มหน้าเล่นเกมส์ต่อ)
 
...10นาทีผ่านไป...รถเมย์สาย5ก็มาพอดี..เป็นสายที่ฉันนั่งประจำนั้นเอง
 
บรึ่นน!!!..เบรค..จอดรับผู้โดยสาร
 
ฉันก้าวขึ้นรถ...โครม!!!..อ๊าย!!!กรี๊ด!!!ตุ๊บ!!!(เสียงนักเลงยกพวกตีกัน) ผู้โดยสารต่างพากันหลบหนี!!!  เลี่ยงกลัวโดนลูกหลงไปด้วย นักเลงยกพวกตีกัน..เอ๊ะ!ไม่ใช่สิ..ต้องบอกว่า..5รุม1มากกว่า...
 
ส่วนฉัน..โดนใครไม่รู้ชน!!..จนกระเด็น!!ไปนั่งกองอยู่กับพื้น....
 
นักเลง1:เฮ้ย!!..พวกมึงอย่าปล่อยให้มันหนีไปได้นะเว้ย!(หัวหน้าแก๊งนักเลงกลุ่ม5คน)
 
มิกซ์:เกะกะ..มายืนขวางทางทำไมไม่ทราบ!!..อยากตายรึไง!!
 
จูน:....... (มองหน้า..ไม่พูดอะไร)
 
มิกซ์:แม่ง!!..ตามรังควรไม่เลิกสักทีว่ะ!
 
จูน:(เห็นว่าเขากำลังจะหนี..ฉันเลยจับขาเขาไว้แล้วกอดแน่น!!ไม่ยอมปล่อย)
 
มิกส์:เฮ้ย!!..ทำบ้าอะไรของเธอเนี่ย!ปล่อยสิว่ะ!!
 
และในที่สุดพวกนักเลง5คนก็ไล่ตามมาทันและล้อมไว้..และไม่สามารถหนีออกไปได้
 
นักเลง1:ฮึ!!..เฮ้ย!!หมามันจนตรอกแล้วว่ะ..ฮ่าๆๆ
 
มิกซ์:พวกแกต้องการอะไร?
 
นักเลง1:ก็แกมันหน้าหมั่นไส้ว่ะ..ฉันเลยรำคาญ อยากจะเขี่ยทิ้งเฉยๆแล้วจะทำไมว่ะ...ฮ่าๆๆๆ
 
มิกซ์:......ถุ๊ย!
 
นักเลง1:...แม่งไอ้นี้วอนกินteenแล้วว่ะ!..เฮ้ย!!จัดการมัน
 
นักเลง2:พี่ใหญ่..แล้วผู้หญิงล่ะ?
 
นักเลง1:จุจุๆๆ..แหมะ..แหม๋..ถึงกลับต้องให้แฟนมาปกป้องเลยเหรอว่ะ.. โถ่ๆๆน่าสงสารว่ะ..ฮ่าๆๆ
 
นักเลง2:จัดการมันทั้งคู่เลยไหมพี่(โฮ่...นั้นผู้หญิงนะเว้ย!)
 
จูน:(มองหน้านักเลงคนที่พูด)
 
นักเลง1:ได้..ถ้าเสนอมา..ฉันก็จะสนองให้
 
มิกซ์:เฮ้ย!..ผู้หญิงคนนี้ไม่เกี่ยวอะไรด้วยนะเว้ย!
 
นักเลง1:ฮ่าาาๆๆ...แล้วใครสนว่ะ!! พูดจบพวกมันก็ชกมิกส์จนหน้าหัน แล้วนักเลงอีกคนก็จับแขนฉันกระชากให้ลุกขึ้น!!...ทันใดนั้น.................
 
นักเลง2:....พะ..พี่...ใหญ่!!..จูออน!!! จูออน!!!!!!อ๊ากกก....
 
นักเลง2:เห็นหน้าฉันถึงกับร้องเอะอะโวยวายดังลั่น!!!..ตัวสั่น..ขาอ่อนแรง..จนนั่งทรุดลงกับพื้น ณ ขณะนั้น!!
 
นักเลง2:(คาน..ไปหาลูกพี่ตน..ด้วยความกลัวจนหัวหด)
 
นักเลง1:เป็นไรของมึงว่ะ..ไอ้เข็ม?
 
นักเลง2:พะ...พี...พี่..จู...จูออน!!! พูดจบมันก็เอามือถือให้พี่ใหญ่ของมันดู
 
นักเลง1:(เบิกตากว้าง..ตกใจสุดขีด!..แต่เก็บอาการไว้)...ฝะ..ฝาก..ไว้ก่อนเถอะมึง..ไปเว้ย!
 
แน่นอนว่า..สื่อออนไลน์นั้น..แพร่กระจายเร็วยิ่งกว่าไวรัสซาอาก้าซะอีก!!
 
จูน:เชอะ!!..สารเลวเอ้ย!! (ลุกขึ้นยืนแล้วเอามือปัดกระโปรงที่เปื้อนคราบ)
 
มิกซ์:ก็พูดได้นิ!!..นึกว่าเป็นใบ้ซะอีก
 
จูน:....
 
มิกซ์:แต่ก็ขอบใจนะ..ที่ช่วยฉัน!! พวกมันท่าทางจะกลัวเธอมากนะนั้น...
 
จูน:..........(มองหน้า...หยิบกระเป๋าแล้วเดินหนี)
 
มิกซ์:เอ้า!...แปลกคนแฮะ!!..ตกลงเป็นใบ้รึไม่เป็นกันแน่ว่ะ
 
จูน:....ไม่ได้เป็นย๊ะ!!(ฉันหันกลับมาตะคอกใส่เขาก่อนจะวิ่งหนีไป)
 
คนอะไรหน้าตาก็ดี...แต่นิสัยเสีย เกเร ชอบใช้กำลัง ไม่สงสารพ่อแม่บ้างรึไง วันๆเอาแต่ยกพวกตีกัน!!!