ลิขิตรักให้เรามาเจอกัน

ณ รีแลกซ์เดย์ ฟิตเนส เจนเนตร ลิลลดา และปัทมาเดินเข้ามาฟิตเนสพร้อมกัน แล้วเข้ามาสมัครสมาชิก โดยเจนเนตรบังคับให้เพื่อนของเธอสมัครด้วยโดยเธอบอกจะจ่ายให้เอง ก็ในเมื่อเพื่อนจ่ายให้เรื่องอะไรลิลลดาและปัทมาจะไม่ยอมล่ะ หลังจากที่ทำเรื่องสมัครสมาชิกเรียบร้อยเธอก็เดินเข้าไปเปลี่ยนเสื้อผ้า ขณะที่กำลังเดินออกมาเพื่อรอสองเพื่อนสาวของเธอข้างนอก และสำรวจสถานที่ เธอดันเดินไปชนชายหนุ่มร่างสูงคนหนึ่ง“โอ๊ย!” เจนเนตรเซทำท่าเซจะล้ม แต่ชายหนุ่มก็จับไว้ทัน เธอคิดในใจว่าต้องชนตฤณนิธิอีกแน่ พร้อมเงยหน้าขึ้นมามองหน้าเขา“ขอโทษครับ คุณเป็นอะไรหรือเปล่าครับ” ชายหนุ่มกล้ามโต ตัวสูง หน้าตี๋ ผิวขาวเอ่ยบอกเธอพร้อมจับร่างเธอไว้ที่ชนเขาแล้วเซจนเกือบล้ม“ไม่เป็นไรค่ะ” พอเจนเนตรเงยขึ้นมามองหน้าชายหนุ่มก็ต้องผิดหวัง เพราะไม่ใช่คนที่เธอคิด“ทำไรวะไอกันต์” เสียงชายหนุ่มที่เธอคุ้นเคยดังขึ้นมาจากข้างหลังกันต์ดนัย เธอจึงรีบหันไปดู แล้วรีบยืนให้เป็นปกติ“อุบัติเหตุนิดหน่อยว่ะ” กันต์ดนัยพูดพลางหันไปมองหน้าเจนเนตรให้ตฤณนิธิรู้ว่ามะกี้ไปเดินชนเธอเข้า“อ้าวคุณเจน สวัสดีครับ” ตฤณนิธิหันไปทักทายเจนเนตร“สวัสดีค่ะ” เจนเนตรก็หันไปทักทายเขาตอบ“ใครวะ รู้จักสาวสวยคนนี้ด้วยหรอ” กันต์ดนัยหันไปกระซิบถามตฤณนิธิ“คนนี้ของกู ห้ามยุ่ง” ตฤณนิธิหันไปกระซิบตอบเพื่อนอย่างเบาๆ โดยไม่ให้เจนเนตรได้ยิน แล้วทำหน้าโหดใส่เพื่อน“เออๆ งั้นกูไปเปลี่ยนชุดก่อน” กันต์ดนัยพูดพลางยิ้มอ่อนให้เพื่อนแล้วเดินไป“ปกติมาที่นี่บ่อยมั้ยครับคุณเจน” ตฤณนิธิหันไปถามเจนเนตร หลังจากเพื่อนของเขาเดินไป“เพิ่งเคยมาครั้งแรกเลยค่ะ”“จริงหรอครับ แล้วอย่างงี้มีเทรนเนอร์รึยังครับ”“ยังเลยค่ะ”“งั้นให้ผมเป็นเทรนเนอร์ให้นะครับ”“เกรงใจจังเลยค่ะ คุณตฤณมาที่นี่บ่อยหรอคะ” เจนเนตรพูดไปพลางหัวใจเต้นแรง ใจจริงอยากตกลงจะแย่ แต่ต้องรักษาฟอร์มก่อน เธอเป็นผู้หญิงนี่นะ“ผมมาเกือบทุกวันแหละครับ คุณเจนไม่ต้องเกรงใจผมหรอก เราเป็นเพื่อนกันนิ่” ตฤณนิธิพูดพลางยิ้มให้เธออย่างเป็นมิตร“งั้นก็ได้ค่ะคุณเพื่อน” เจนเนตรพูดพลางยิ้มตอบ“แล้วฉันล่ะยัยเจน/แล้วฉันล่ะยัยเจน” ลิลลดาและปัทมาหลังจากที่แอบยืนฟังสองหนุ่มสาวคุยกันอยู่พักนึงก็เปิดประตูออกมา อย่างตั้งใจจะขัดจังหวะ เจนเนตรจึงหันไปทำตาถลึงใส่ แต่ลิลลดาและปัทมาก็ลอยหน้าลอยตาแบบไม่รู้เรื่อง“นี่ปัท ส่วนนี่ลิลลี่ เพื่อนเจนค่ะ นี่คุณตฤณเพื่อนฉัน” เจนเนตรแนะนำให้เขาและเพื่อนของเธอรู้จักกัน“ยินดีที่ได้รู้จักค่ะคุณตฤณ/ยินดีที่ได้รู้จักค่ะคุณตฤณ” ลิลลดาและปัทมาพูดพร้อมกัน แหมทีงี้เข้าขากันดีจริง เจนเนตรคิดในใจ“ยินดีที่ได้รู้จักครับคุณลิลลี่กับคุณปัท งั้นเดี๋ยวผมแนะนำเทรนเนอร์เก่งๆ ให้นะครับ” ตฤณนิธิหันไปพูดกับสองสาวอย่างเป็นมิตร แน่นอนว่าเขาต้องทำคะแนนกับเพื่อนของเธอด้วย“ขอบคุณค่ะคุณตฤณ/ขอบคุณค่ะคุณตฤณ” ลิลลดา และปัทมาพูดพร้อมกันอีกครั้งหลังจากที่คุยกันเสร็จตฤณนิธิก็พา สาวๆ ไปแนะนำให้รู้จักเทรนเนอร์ และเริ่มออกกำลังกายกัน…2 ชั่วโมงผ่านไป… หลังจากที่ได้ออกกำลังกายกันเสร็จก็แยกย้ายกันไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า แล้วเตรียมตัวกลับบ้าน ตฤณนิธิจึงอาสาเดินไปส่งเจนเนตรและเพื่อนๆ ที่ลานจอดรถ“ปกติเจนเล่นแต่โยคะ เปลี่ยนมาเล่นฟิตเนสบ้างก็สนุกดีเหมือนกันนะคะ” เจนเนตรพูดพลางหันไปยิ้มให้กับตฤณนิธิอย่างมีความสุข“สนุกบ้าอะไรของแก ปวดตัวไปหมดเลย” ปัทมาพูดแทรกขึ้นมา พลางจับหลัง จับไหล่ แล้วบ่นอิดออด“ก็แกไม่ค่อยออกกำลังกายก็งี้แหละ ฮ่าๆ” ลิลลดาหันไปซ้ำเติมเพื่อน พลางหัวเราะออกมา ลิลลดาเล่นฟิตเนสอยู่บ่อยๆ จึงไม่ค่อยปวดกล้ามเนื้อเท่าไหร่ แต่ปัทมาไม่ชอบออกกำลังกาย แถมเอาแต่ชวนกินอยู่เรื่อย จึงปวดหนักกว่าเพื่อน“แรกๆ ก็แบบนี้แหละครับ เดี๋ยวมาซ้ำบ่อยๆ ก็หาย เอายานี่ไปทานะครับเดี๋ยวก็ดีขึ้น” ตฤณนิธิพูดพลางหยิบหลอดยาหลอดใหม่ในกระเป๋า ที่เขามีอยู่หลายหลอด ส่งให้ปัทมา“อุ้ย ขอบคุณค่ะ” ปัทมาตอบตฤณนิธิ แล้วรับหลอดยามา พลางเดินไปอ่านใบกำกับข้างหลอดยาไป “คุณตฤณส่งตรงนี้ก็พอค่ะ เจนจอดรถอยู่ตรงนั้น” เจนเนตรพูดพลางชี้ไปที่รถพอร์ช พานาเมร่า 4 เอส สีชมพูเข้มของเธอ“โอเคครับ ขับรถดีๆ นะครับ”“ขอบคุณนะคะคุณตฤณ งั้นวันหลังเจนขอเลี้ยงข้าวคุณ เป็นการขอบคุณได้มั้ยคะ” เธอต้องหาโอกาสเจอเขาอีกเธอจะไม่รอเจอโดยบังเอิญอีกแล้ว ยิ่งตอนนี้เขาโสดเธอต้องรีบทำคะแนน“ได้สิครับ”“แล้วเจอกันค่ะ” เจนเนตรยิ้มให้ตฤณนิธิอีกครั้ง แล้วเดินตรงมาที่รถ“หมั่นไส้” << ปัทมา“ลำไย” << ลิลลดา“ไก่ก่า” << ปัทมา“ยิ้มจนปากจะฉีกกกกกกก ถึงหูอยู่ละ” << ลิลลดา“อะไรของพวกแกยะ พูดยังกะไม่เคยเป็น” เจนเนตรพูดพลางเชิดใส่เพื่อนๆ ของเธอ แล้วเดินขึ้นรถ“แหนะ ทำเป็นเดินหนี ฮิฮิ” ปัทมาพูดแซวเพื่อนต่อไม่เลิก“แซวอยู่ได้ ไอบ้า เจอกันพรุ่งนี้นะยะ” เจนเนตรลดกระจกลงมาบอกเพื่อนแล้วขับรถออกไปหลังจากนั้นปัทมาและลิลลดาก็ต่างขับรถของตัวเองตามออกไปเพื่อกลับบ้านณ บ้านเจเนตต์แบรนด์หลังจากที่เจนเนตรกลับมาถึงบ้านก็มาอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าอีกครั้ง แล้วเสียงไลน์ก็ดังขึ้นตึ๊ง ตึ่ง‘ถึงบ้านยังครับ’ ตฤณนิธิไลน์มาหาเธอ เจนเนตรรีบกดอ่านแล้วตอบเขา‘ถึงซักพักแล้วค่ะ แล้วคุณตฤณถึงบ้านยังคะ’‘เพิ่งถึงครับ’‘แล้วคิดถึงผมมั้ยครับ’ กรี๊ดดดดดดด เจนเนตรกรี๊ดในใจ ถามแบบนี้ใครจะตอบถูกล่ะคนบ้า‘ไม่บอกหรอกค่ะ คิคิ’ เป็นสาวเป็นแส้ต้องเล่นตัวบ้าง แต่อย่ามากไปตอนนี้ก็ 28 แล้วเดี๋ยวจะขึ้นคานกันก่อนพอดี เจนเนตรคิดในใจ‘ไม่บอกไม่เป็นไร แต่ผมคิดถึงคุณนะ ผมอยากบอก’ ตฤณนิธิพิมพ์ไปก็คิดในใจว่าเขาออกตัวแรงไปมั้ย แต่ยังไงก็เถอะ เขาจะต้องจีบเธอให้ได้ เขาไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมเขาถึงชอบเธอ และรู้สึกดีกับเธอมากขนาดนี้ ก่อนหน้านี้ที่เขาบังเอิญเจอยังไม่รู้สึกแบบนี้เลย หรืออาจจะเป็นเพราะตอนนั้นเขามีแฟนอยู่ด้วย แต่ตอนนี้เขารู้สึกดีกับเธอมากจริงๆ มากแบบไม่เคยเป็นมาก่อน ใจมันเต้นแรงแปลกๆ กับลินดาที่เขาคิดว่ารักเธอมากก็ไม่เคยเป็นแบบนี้‘คิดจะจีบฉันน่ะ ไม่ง่ายนะ’ “แต่ก็ไม่ยาก” เจนเนตรพูดออกมาคนเดียว‘ไม่กลัวเลยครับ หึหึ’ แน่นอนเขาพุ่งสุดตัวแน่ จนลืมไปเลยว่าเพิ่งผ่านการอกหักมา‘:p’ เจนเนตรส่งสติ๊กเกอร์แลบลิ้นให้ตฤณนิธิ พอเจนเนตรตอบมาแบบนี้เขาก็รู้แล้วว่าเธอไม่ได้ปฏิเสธเขาซะทีเดียว‘แล้วเมื่อไหร่คุณจะเลี้ยงข้าวผม’‘อ้าว ทวงแบบนี้ก็ได้หรอคะ’‘งั้นถ้าคุณไม่เลี้ยงเดี๋ยวผมเลี้ยงคุณเอง^^’‘งั้นพรุ่งนี้เจอกันค่ะ เดี๋ยวฉันเลี้ยงข้าวเย็นคุณเอง เป็นการขอบคุณที่วันนี้มาเป็นเทรนเนอร์ให้’‘ตกลงครับ งั้นพรุ่งนี้ผมไปรับคุณนะ ว่าแต่ให้ไปรับที่ไหนครับ’‘แบบนี้เค้าเรียกมัดมือชกป่ะคะ’ เจนเนตรตอบกลับไป พร้อมส่งโลเคชั่นโฮมออฟฟิศของเธอไปให้‘แต่ก็ส่งโลเคชั่นมาให้นะครับ’‘ไม่น่าส่งให้เลย ชิส์’‘ฮ่าๆ ให้ไปรับกี่โมงดีครับ’‘ประมาณ 18.30 ละกันค่ะ’จากนั้นสองหนุ่มสาวก็คุยกันต่อซักพักแล้วบอกฝันดีกัน แล้วหลับตาลงนอนพร้อมกันอย่างมีความสุข นานมากแล้วที่เจนเนตรไม่ได้นอนหลับอย่างมีความสุขแบบนี้ เพราะเกือบทุกคืนเธอมักจะมโนนึกถึงหนุ่มแปลกหน้าที่เธอก็รู้ตัวดีว่ามันเป็นไปไม่ได้ แต่ว่าวันนี้ทุกอย่างที่เธอเคยมโน เคยวาดฝันไว้ มันกำลังจะเป็นจริง ตอนนี้เขากำลังจีบเธอ เธอไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าวันนี้จะมาถึง